Yaşamak; Özgür olmaktır Kimseye muhtaç olmamaktır Elin ayağın tuttuğu müddetçe Ekmeğini taştan çıkarmaktır gereğinde Yaşamak; Gök kubbede bir hoş seda bırakabilmektir Göçüp gittikten sonra Bu dünyadan...

"Mevsimsiz kalmış adette Yaklaşan alev olacak içinizde, Açılmıyordu onsuz Hazımsızlığın dar olan düş perdesi. İşte bir ucu sizde, Diğer ucu bizde kaldı O aynı teranelerin. Siz o acıya göğüs gerdiğinizden beri Dumansız çokça bir ateş kararttı alnınızı. Bırakmayıp Hep orda yoldu diye, Çoktan unuttunuz Ördüğü günü saçlarını."

O yaşadığı şokların, kışların, acıların yasını tutup mutsuzluğu seçmedi. Kurban olmaktansa, elindekilerle mutlu olmayı, gülmeyi, güldürmeyi seçti. Hayal kırıklıkları, yaralanmaları oldu ama geleceğe taşımadı. Sandıktaki eski resimler gibi sararmaya bıraktı. Belki de kendi tarzıyla yas tuttu; maskelerini takarak, gülümseyerek, severek, dünyayı boyayarak. Tecrübesi, gücü, inancı ve sabrıyla hayatla savaşan bir yönetmendi. Hayatın her darbesinde sarsıldı ama düşmedi. Gururla kalktı. İdeallerine ve umuda tutuna

Silinmeyen bir yıldız duruyor orada Şeyler, tozlu, sarı gecede, Işıksı, yılan gibi akıp gidiyor bilinmezlere... Uzaydaki yuvasında Larisa Tanrı yaratmışsa da, bu Çarçur gezegeni diyor! Yeryüzü eğri, demir bir kafes Biz tutsağıyız körpe deneyin! Okyanus, gezegensi yaratığın belleği İnsan bütüncül, et, eş yiyen! Düşünceyi dışsallığında bilen tanıyan. Ku(t)suyor kendini durmaksızın Tanrının mı oyun, Tanrı mı?.. Görkül sevinin egemeni yeryüzü... Solaris, sudaki ayna Gölgede tin! Vulvası incilerden Ezinç yuvası.

Komün hayata alışamayacak kadar çekingen ve bir o kadar tutsaktı... Büyük yalnızlıkları içinde bir siyah gül büyüttü... İnci renginde düşlerle bezedi toprağını, nemini... Çay tanelerine bulanmış azot kokusu ile filiz verdi bir Karagül... Çemberinde aşk yazılıydı... Renksizdi yaprakları... Bitmek üzere başlanmış her aşk bir tortu bırakır... Birikir siyahı kalpte... Sonra bir kara bulut olur... Kurşuni yağmurlar boşalır zamansızlar diyarına... Ben, sen ve o yok olur... Biz yokluğu tadar... Ve sonra sorar insa

Derenin kenarındaki keşiş, elindeki ağaçtan kâse ile dereden aldığı suya parmaklarını batırarak, dua eşliğinde etraftaki ağaçlara serpmektedir. Atını keşişin yanına süren kral, soracaklarını düşünürken bekler. Keşiş, "Evet biliyorum siz kralsınız. Ben de sahibi Göklerin Kralının olanları baba, oğul ve kutsal ruh adına sizin için kutsayan gezgin, çileci bir keşişim." diyerek, aklındaki soruları sormak üzere olan kralı cevaplar. Kral, "Ben konuşmadım, sormadım ki! Sen nereden biliyorsun? Hem madem biliyorsun

Gözlerim yanımdaki küçük kızın minik ellerine ilişti. Kendisini izlediğimi düşünmüş olmalı ki, o minik parmaklarıyla yırtık pantolonunu kapatmaya çalışıyordu. Hiçbir şey diyemedim. Bakışlarımı kardan ayırdım. Usulca indim dolmuştan için için ağlayarak. Nereye gidiyordu, nelere gidiyordu kim bilir? Uzun uzun bakakaldım dolmuşun arkasından... Soğuk ve acıydı yaşam. Aklıma açlığım, sefaletim, yalnızlığım, umut ve umutsuzluklarım, üşümüşlüğüm, günlerce taşıdığım cinnetim geliyordu. Kapatmaya uğraştığım yırtık

Değişimlerin en temel oluşturucusu ve yürütücüsü olan teknoloji, toplumun tüm proseslerinde günden güne etkisini artırmaktadır. Kaçınılmaz olarak toplumun kurucu unsurları teknolojinin izdüşümleri ile yeni baştan bir kurgulanma sürecine girmekte ve bu süreç teknolojinin gelişimine paralel olarak sürekli güncellenmektedir. Eğitim de toplumun kurucu unsurlarından biridir ve özellikle teknolojinin iletişime getirdiği yurtsuzluk ve zamansızlık kavramları ile geleneksel yapısına bu yeni kavramlarla örüntülü bir

Kastamonu... Yeşil bir sergüzeştin nihayetsiz deviniminde ılgıt ılgıt esen seher yellerinin titrettiği yapraklar misali yaşamını sürdüren kutlu ve kadim şehir... Şehrin bağrında, sükûnetin verdiği tebessüm ile hayatlarını idame ettiren mütevazı insanlar... Gece, suları susturup gafleti körüklediği anda mübarek bir mezarın semavi hizasında rüya kapısı açılır ki cihana değer... Karşınızda nurların en rayihalı anlarıyla ışıldayan Asr-ı Saadet mührü belirir. Aynı mührün nişanı beş yüz yıl sonra Kastamonu üzerin

Gülşen Akış 05.02.1962 yılında İstanbul'da doğdu. Küçük yaşlardan beri iki emeli vardı: İlki öğretmen olmak, diğeri yazmak. 25 yıl sınıf öğretmenliği yaptıktan sonra, 2017 yazında emekli oldu. Yazar şöyle diyor: "Öğretmenlik... Yapmayı istediğim tek meslek, tek idealimdi. Ve çalışma yıllarımda birçok öykü, masal yazdım. Çocuk oyunları yazıp sınıfıma oynattım. Öğretmenlik, bitmeyen bir çocukluk dönemi yaşamak gibidir. Çocukların dünyası, dünyanız oluyor. Karar verdim, emekli olarak hayatımı çocuk temalı yaz

Doruklara âşık bir yılkının, birkaç kelimeye sığmayacak kadar güzel düşleri... Yaşandı. Yazıya geçirilmenin bütün sınavlarını geçti. Okyanusun ötesinden kutuplara, yeryüzünden gökyüzüne, kısacası bütün milletlere, bütün insanlığa ileteceği bir mesajı vardı... Umarım yolu sizin olduğunuz yerlerden geçer ve size de bir şeyler bırakır kendi dünyasından... (Beyazcık)

SEBEP OLDUN Duru sularda çakıl taşı Havada kar tanesi Bir sevinç var içimde Baharın gelişinden mi dersin Hiç sanmıyorum Sebebi sen olmalısın Gün gelir ayrılıklar olur Tek başına kalır akşam serinliği Bir nefes alsak baş başa deriz Belki olmaz henüz erken Öyleyse uzak düşler kurarız Sebebi sen olursun.

Uzaklardan bir melodi gibiydin. Belki de hiç mi hiç duyamayacağımı sandığım bir melodi... Geldin ve duydum, ruhumdaki senfoniye döndün. Bir teşekkür, kuru bir teşekkür... Varlığına, gülüşüne, ömrüne, var oluşuna... Ne büyük bir sevabım varmış ki seni tanıdım, gördüm. Gözlerine, ruhuna dokunabildim. Ve ne de büyük bir günahım varmış ki gördüğüm gün seni buralarda bırakıp gideceğim... "Yüreğime bak, Orada senin için çiçekler diktim. Toprağı yüreğimden, Biraz güneş topladım gökyüzümden, Köprüler kurdum sevgid

2002 yılında, iktidara ADALET VE KALKINMA PARTİSİ'NİN gelmesiyle beraber Türkiye'de büyük bir değişim yaşanıyordu. Ülkemiz, ekonomik krizden geçiyor ve toplum artık siyasetçisine güvenmiyordu. Milletin dayanma gücü kalmamıştı. Türkiye Cumhuriyeti Devleti, 2002 yılındaki seçimlere kadar sürekli koalisyon hükümetleri tarafından yönetilmişti. AK Parti'nin seçimleri kazanarak Mecliste çoğunluğu elde etmesi, hükümeti tek başına kurması, Türk siyasal hayatı bakımından bir dönemeçti. Görünürde artık bir siyasal "i

Ve sen, Bazen tek bir cümleyle, Bir tek kelimeyle, Yüreğimde bir yerlere dokunduğunu, Bilmezdin...

"Mokşa, maddi titreşimlerin ötesindeki spiritüel özgürlüktür. Bu içsel özgürlük, koşullar ile savaşarak değil, bilincin koşulların ötesine geçmesiyle ortaya çıkar." Hakan Kireçkaya "Dışına bakan kişi rüya görür, içine bakan kişi ise uyanır." Carl Jung "Eğer evrenin sırrını bulmak istiyorsan enerji, frekans ve titreşim açısından düşünmelisin." Nikola Tesla Bu kitap Hakan Kireçkaya'nın öğrencileri ile yaptığı buluşmalar esnasında kayda alınmış konuşmalardan oluşmaktadır. Yogik, felsefik ve kozmolojik kon

Spritüel yaşama nasıl ulaşılacağı konusunun bu kadar çok ilgi çekmesinin altında yatan nedenin, zamanın bizleri getirdiği nokta olduğunu düşünüyorum. Yoğun tempolu hayatlar, her geçen gün biraz daha azalan, yitirilen değerler, sevgisizlik, maddecilik ve benzeri şeyler insanların çareyi spritüel yaşamda aramasına yol açıyor. Spritüel yaşam kimileri için dua etmek, namaz kılmak, yüksek benliğe ulaşmaktır, kimileri içinse kendini evrene bırakmak, hoşgörülü olmak, sevmek, kinden ve öfkeden uzaklaşmak, kısacası

Sadece yaşama sebebi olan çocuklarını düşünen bir anneydim. Bu işte bir yanlışlık vardı ama neydi? Bana yaşama hakkı veren Allah'ım, niçin böyle çileli bir hayatı bana reva gördün? Yaşamak buysa yaşayan bir ölüden farksızdım. Ben Allah'ın bize yardım edeceğine inanmıyordum. Yardım etmeye niye ihtiyaç duyuyordu ki? Bizi babasız yaratsaydı olmaz mıydı? Ya da zengin ve mutlu olsaydık? Çocuk bile olamadan yetişkinliğe geçmiştim. Zaten ne oyuncağım olmuştu, ne de oyun oynadığım bir günüm. Şimdi ise kendimi işçi

Durağı olmayan bir yolcudur şiir. Kimi yarasını anlatır, Kimi sevdasını. Mavinin özlemidir şiir. Martı kanadında deniz misali Göğün derininde ufuk misali Yazdıkça umut olur Yazdıkça yeni gün olur Kaleminde şekillenen. Arka kapak resmini çizen Meryem ESEN

Anneannemin annesi bir Rum kızıymış, adı da Lilika'ymış; ‘zambak çiçeği' demek... O zamanlar büyük büyük dedemle de komşularmış. Onun adı da Sait'miş; ‘kutlu, uğurlu' demek. O zamanlar Türklerle Rumlar çok güzel anlaşıp, çok güzel komşuluk yapıyorlarmış. Birbirlerine, yaptıkları yemeklerden, "Kokusu gitmiştir," diye mutlaka bir tabak götürüp tattırırlarmış. Hasta olduklarında birbirlerinin başından ayrılmaz, ellerinden ne gelirse yaparlarmış. Sonra gün gelmiş bizim Lilika ve Sait birbirlerine âşık olmuşlar.