Pierre Loti'nin bir klasik sayılan kitabı, İsmail Hakkı Alişan çevirisiyle ve özgün imlasıyla yayımlanıyor. Dipnotlarla zenginleştirilen İsfahan'a Doğru, bir seyahatname olduğu kadar, bir edebiyat şaheseridir. Çevirisinin eksiksiz ve özgün olarak yayımlanması, kültür dünyası için kıymet arz eden bir durum olmalıdır. Gördüklerini ve duyduklarını İsfahan'a Doğru ünvanı altında neşrettiği bu seyahatnamede toplamıştır. Bunun ilk kısmı yolculuk için lâzım olan şeyleri tedarikten, kafile teşkilinden ve Şiraz'a k

Kıymeti bilinmemiş bir başyapıt. Yıllar sonra, usta dokunuşlarla yeniden gün yüzüne çıkarılıyor. Yine Malik Aksel Eski İstanbul. Eski İstanbul'un eğlence hayatı. Gelenekler, terbiye, İstanbul'u İstanbul yapan değerler. Direklerarası'nda bir kantocuya vurulmuş İmam Hakkı Erendi, tek sazlı saz şairi Âşık Cemal, dokunduğu her ürünü bereketlendiren Pazarola Hasan Bey, Güllü Agop, Kel Hasan, Dümbüllü İsmail, ramazan davulcuları, fotoğrafçılar, meddahlar... Hayal bir şehirden, hayal kadar gerçek, gerçek kadar ha

Kitabın gerçek okuyucuları; onlardan her biri, aynı zamanda onun sahibi de olacaktır. Her türlü itirazı yapma, istediği yerini istediği gibi değiştirme, isterse kendine ait yeni bölümler ekleme, bir başka üslupla, hâkim olduğu farklı bir anlatım tekniğiyle ve kendi kelime kullanma zevkiyle onu yeniden yazma hakkının sahibi olacaktır. Bu konuda kendilerine karışan birinin çıkacağını zannetmiyorum. Bu kitaptaki hikâyeleri yazanın kim olduğu da yeterince açık değil çünkü. Hatta gerçekten bir yazarı var mı bu h

Fâtih. Gelmiş geçmiş en büyük ve en renkli hükümdar. Kültürlü. Asker. Matematik ve diğer müspet ilimlere meraklı. Doğu dillerini bilir. Batı dillerini bilir. Sultan. Ve şair. Avni. Aruzu kullanmakta usta. Gazzeleri daha meşhur. Fâtih olmasaydım Ulubatlı Hasan olurdum, diyebilen bir ruh kahramanı. Fâtih!.

Çocukluğun orada duruyordu, bir kapı aralığında; kapıya yazıyordun harfleri istekle. Birisi, yüzü olmayan bir şekil, fener tutuyordu sana... Öğretiyordu. Hadi öğren öğreneceklerini... Kolay değildir hayat denilen bu kitabı okumak. Satır satır, harf harf... Her harf iç kanatır! Hadi yüklen, taşı bakalım harfleri, satırları... Sevinç Çokum. Türk öyküsünün açık penceresi. Bazen nazlı bir tül. Bazen rüzgârda çarpılmış ses. Satır satır, harf harf yüklü. Türkçe, yaratıcı bir taştır onda. Tam anlamıyla taştır...

Halk inançları, rüyalar, gerçek ötesi yaşantılar... Asırlar içinde mayalanır masallar. Korkular oradadır, umutlar, gizemler... İnsanın ve hayatın bin bir yüzü... Tuz kadar yakıcıdır bazen Su kadar serinletici Çocuk kadar saf. İdeal olan da vardır masallarda, saçmalığın güzel oyunları da... Masal bizdir, bizim içindir, bize göredir. Hem de herkesin gözü kulağıdır, can kulağıdır. Padişah kızları, beyler, paşalar Yanık âşıklar, şehzadeler... Bir büyümez şehzadedir masallar... Zalim hükümdarlar mutlaka devrilir

Divanyolu'nda yürüyen sadece insan değildir. Kültür ve tarihin tahtında yol almanın şaşkınlığı kadar cümbüşü de akar burada. Bazen rüya gibidir. Bazen gerçeğin göz kırpmaları akıl çeler. Sesler ırmağında dolaşan, ışığın ve müziğin altın heykelleri olmalı. O dümdüz bir cadde değildir. Zamanla daralıp genişleyerek kendi harikalarını hazırlamıştır. Onu sadece bir yol olarak da düşünebilirsiniz, bir dehliz gibi de görebilirsiniz. Fakat onun asıl mucizeleri, dünün masalları gibi dipte kalsa da bugün her köşesind

Ansiklopedik Halk Edebiyatı Terimleri Sözlüğü, halk edebiyatının genel bir çerçevesini ortaya koymak, bu çerçevede yer alan yüzlerce maddeyi tanıklarıyla ve kaynaklarıyla dikkatlere sunmak ve daha da önemlisi, bazısı giderek kaybolan halk edebiyatı ürünlerinden örnekler sunarak bunları genç kuşaklara tanıtmak amacıyla kaleme alınmıştır. Kitapta yer alan maddelerin seçimi için bir çok ansiklopedi, kitap ve dergi taranmış; bu tarama sonucu sözlü ve yazılı halk edebiyatı içinde yer alan terimlerin esere alınma

Yoğun bir kültürel ve edebi birikime sahip olan Balkanlar tarihin erken dönemlerinden beri Türklerin yaşadığı yörelerden biridir. Bu toprakların kendine has dokusu ve kültürü Osmanlı uygarlığının da etkisiyle daha da zenginleşmiştir. Kitap bölgenin derinlikli Türk kültürüne dikkat çekerken, bir Rumeli türküsünden alınan "Varayım Gideyim Urumeli'ne" ifadesiyle de okuru bölgeyi keşfetmeye çağırmaktadır.

Ayan Beyan Az. Sadık Yalsızuçanlar okuru bir sırrı anlatma yolculuğuna çıkarıyor. Ayan beyan ortada olanın yolculuğunda, yolcunun avcuna düşenlere ermek için, onları yeniden oldukları gibi düzenlediği, düzenlerken de dünyayı, insana ait olanı, insanı, sırrı keşfettiği, ötesine geçtiği... bu yolculukta okur da, yazar gibi yalnız ve sessizdir. Bir kıyıdan başlar göğe ağma serüveni. Kimi zilletle kararmış, kimi bir günle aydınlatılmış, kimi bir kaçışla karartılmış, kimi bir çocuğun saflığıyla parlatılmış on üç

Seni gecenin, soğuğun ve kalabalığın içinde görünce dilime gelen bu oldu: Garip. Sen garipsin. Görüyorum. Şimdi bu kanepede otururken gözlerine, onlardaki gurbete bakıyorum. Gurbetin bir resmisin sen. Seni sadece bu sözcük anlatabilir. Gurbet kimi insana hal, kimisine mekân olurmuş. Senin halin garip. Garip bir mekânda duruyorsun. Sessiz, öylece, saatlerce Gözlerini elinden kaçırıyor, birkaç saniye sonra tekrar dönüyorsun. Hallerine bakıyorum günlerdir. Baktıkça görüyorum ki, içindeki derinliğe doğru kaybol

Beni karakola görürdüler. İfademi alırlarken ismini bilmediğim bir görevli bana soru sordu. Soruyu anlamadığımı söyleyince, görevli ayağa kalktı. Bir anda karnı boşluğuma tekme attı. Darbe sonucu düştüm. Düştükten sonra aynı kişi tarafından yine tekmelendim. Tekmelerden sonra kan kokusu hissettim. Ardından beni nezarete attılar ve ısrarlarıma rağmen doktora göt Örmediler. Olaydan dört saat sonra fenalaştım. Ancak bunun üzerine doktora götürdüler. Doktora oruçlu olduğumu ve yemek yemediğim için fenalaştığımı

Ferhunde Hacizade; yazar, anlatıcı ve karakter (Mânâ) arasındaki çekişme ve çelişmelerin rivayetiyle modern bir öykünün yazılışını anlatmakta: Kaçar İmparatoru Ağa Muhammede Han, iğdiş edildiği Kirman kentine bu kez kral olarak geldiğinde, halkın gözlerini oyarak bir tepe , ki yüzyıllar sonra bir tam güneş tutulmasının dünyada en iyi gözlemlendiği yerdir. Bir kadın, güneşin tam tutulacağı o gün kedi öyküsü içinde o yıllarda gezinmekte ve oyulan gözler arasında bir kez daha çıkmaktadır o tepeye. Şubat Devri

Aşk aniden oluverir ve haz yinelenir. Gün gelir, aşkın öyküsü yazılır; gün gelir, öykü aşkla yazılır, ama gün gelir, sözcükler aşkın kendisi olur. İşte o gün sözler, aşkın coşkusuyla öykünün yapısal kaygılarından uzaklaşarak alıp başını gider. Romantik coşkularla dolu bu uzun öykü bu nedenle çok eleştirilmiş ama Farsçada on sekiz baskı yapmıştır. Sözcüklerin mistik bir toprağa serpilişi, masum bir aşkın, aşkın masumiyetinin sürgün verişinin öyküsüdür Helya! Yıllar öncesinde kalmış bir anının şimdi elle tut

Belki de söz var olduğundan beridir ki insan sorar kendine: neyi, niçin ve nasıl yazmalı? Kelimeler hecelere, heceler harflere, cümle harfler elife, elif nihayet nokta´ya varıncaya dek yazmaktır hattatın ömrü. Okumak dinlemektir yaratılanın hikâyesini, yazmak anlatmaktır insanın menkıbesini. Bütün ömürler sonunda hiçliğe varır, yazan da okuyan da he´nin Yusuf misali güzelliğinde yol alır hiçliğe, hepimizi kuşata-* cak olan o nihai boşluğa. Sadık Yalsızuçanlar da insanın menkıbesini anlatıyor bize, kendi men

Mihrî Hatun, 15-16. yüzyıl divan edebiyatımızın, iki kadın şairlerinden biri. Kadın dünyasını, duygularını, alışılmış kalıplarını zorlayarak, açıkça ve kadınca söylemeyi başaran tek kadın divan şairi. Sevgililerini adlarıyla anacak kadar da cesur. Divan edebiyatımızı inceleyen yabancı uzmanlar onu Safo ile kıyasladılar ve “o dönemde Doğulu bir kadının bu biçimde şiirler yazmasını şaşılacak bir durum” olarak nitelendirdiler. Çağdaşlarıysa, onu “güzel, zeki, esprili ve erkeğe denk” olarak tanımladılar. Tutkul