Osmanlı Devleti'nin oluşturmuş olduğu silah fabrikaları Avrupa ve Amerika'da bulunan çağdaşları gibi üretim yapıp, dünya pazarlarında ürün satabilecek özellikteki fabrikalar değildiler. Bu fabrikaların temel özellikleri ithal edilen bir silah veya mermi modelini taklit ederek yerli olarak üretimini sağlamaktı. Transfer edilen bir silahın üretilmeye başlaması yıllar alıyor ve geçen sürede daha yeni teknolojideki başka bir silah ithal ediliyordu. Bundan dolayı 1870 ve 1880'lerde daha önceden ithal edilen Snid

Nüfusun artış hızı, coğrafi dağılışı ve bölgelere göre yoğunluğu ile hareketleri, kentleşme oranı, yaş-cinsiyet yapısı, bağımlılık oranı ve eğitim durumu, bilinmesi gereken özelliklerin başında gelmektedir. Çünkü nüfus devletlerin en önemli kaynaklarından biri olan insan kaynağını oluşturmaktadır. Kültürün kuşaktan kuşağa aktarılması için de nüfusun dinamik bir gelişim sürdürmesi gerekmektedir. Yani nüfusun azalmaya başladığı (ölümlerin uzun yıllar boyunca doğumlardan fazla olmasına bağlı olarak) bir yerde,

Yukagirler, bilim camiası tarafından Sibirya'nın en eski halklarından biri olarak kabul edilen ve oldukça köklü geleneğe sahip bir topluluktur. Dünyayı ele alış biçimleri, ortaya koymuş oldukları ve onlara izafe edilen kültürel eserler o denli yaratıcı ve eskidir ki, XX. yüzyıl Yukagir kültüründe bile Neolitik kültürün etkilerini görebilmek mümkündür. Diğer topluluklardan izole olarak yaşadıkları bin yılı aşkın sürenin bir neticesi olarak dillerinin hangi dil ailesine ait olduğu dâhi henüz netleştirilememiş

1804-1884 yılları arasında yaşayan Kara Halil Efendi, Osmanlı Devleti'nin yetiştirdiği son dönem ulemalarından biridir. Anadolu'nun küçük bir kasabasından Osmanlı payitahtına gelerek ilmiyenin en üst makamına kadar yükselmeyi başarmıştır. Dönemin önemli âlimleri arasında yer alması nedeniyle II. Abdülhamid tarafından şeyhülislam olarak atanmıştır. Ahmed Cevdet Paşa'nın hocalığını yapmış ve Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye'nin hazırlanmasında yer alarak Osmanlı hukukuna önemli katkılarda bulunmuştur. Ancak Sultan

Zümre-i Nâzenin bütün gönülleriyle Hz. Allah'ı, O'nun elçisi Hz. Muhammed Mustafa'yı ve Şah-ı Merdan Hz. Ali'yi ve Ehl-i Beyt-i Resulullah'ı sevenlerdir. Bektaşiler "çok ince, hassas insanlar topluluğu" anlamında bu tabirle anılmışlardır. Ayrıca Bektaşiler yasaklı yıllarda kendilerini gizlemek için bu tabiri kullanmışlardır. Tarihte silinmez izler bırakan Bektaşilik, Anadolu ve Balkanlarda geniş bir alanda yayılmıştır. Bu eserde Batı Anadolu'da Tire'de, Balkan coğrafyasında Babaeski, Selanik ve Köprülü'de B

Su Kitabı'nda 13-19. yüzyıllarda su vakfetme, vâkıflar, vakfedilen su türleri, suyu insanlara ulaştırmak için inşa edilen (baca, bend, buzluk/karlık, cameşuy-hane, çeşme, hamam, havuz, kanat, kariz, kastel, köprü, kubbe, kuyu, maksem, musluk, sarnıç, savak, sebil-hane, su hazinesi, su kemeri, su terazisi, şadırvan gibi) mimari yapılar, görevli kişiler, vakfiye terminolojisi ortaya konmuştur. Osmanlı su rüsum pulları görselleriyle tanıtılmıştır. Patrona Halil isyanı sonrasında İstanbul hamam işletmeciliğine

Osmanlı Devleti, önemli liman şehirlerini ve kervan yolları üzerindeki ticari merkezleri fethedince buradaki adet, gelenek ve kanunları miras olarak aldı. Bunlar, fetihten sonra yapılan ilk tahrirlerde kanunnamelere kaydedildi. Bu kanunnameler incelendiğinde Osmanlıların eski dönemin izlerini taşıyan ticaret ile ilgili uygulamaları ve gümrüklerin işleyişini çok büyük değişikliklere gitmeden benimsediği görülmektedir. Ancak konunun bu yönünün yeterince çalışıldığını söylemek mümkün değildir. Erken dönem Osma

Bu çalışma, Osmanlı ordusunun sefer sırasında (gidiş ve dönüş ile birliklerin toparlanması ve kışlak dâhil) ülke içinde geçilen güzergâhlarda halk ve çevreyle yaşadığı ilişki biçimleri üzerine odaklanmaktadır. Ana inceleme alanı ise ordunun sefer esnasında geçtiği yollar ve konakladığı menzillerde halka ve çevreye zarar verip vermediği, eğer zarar vermişse bunun düzeyi ve yönetimin bu durumu engellemeye yönelik çabalarıdır. Bunun yanında ordu ve halk arasında yaşanan ticaret, halkın davalarını ordu divanına

Bir kimsenin hanesinden bir cenaze çıkarsa vay o biçarenin haline. Zira cenaze çıkan hanenin sahibi her ne kadar fakir olsa da yine müridi olduğu imamın ne kadar müridi cümlesini davet ederek yedi gün devamlı yedirilmiş. Artık o biçare adam kendi derdine mi yansın, yoksa müridi olduğu imamın müritlerini mi doyursun. Zavallı adam her gün ancak beş on kuruş ekmek parası kazanıp idare ederken onbin kuruş borç altına girermiş ve senelerce o borcu ödeyemezmiş. Yukarıdaki alıntıdan da hareketle 19. yüzyılın ikinc

Elinizdeki bu kitap, günümüzde büyük bir kısmı Türkiye Cumhuriyeti Devleti›nin sınırları dışında kalan Rumeli›yi, yerel bir gazetecinin gözünden görmemizi sağlıyor. Asır Gazetesi seyyar muhabiri Atıf Efendi'nin 1896'dan 1907'ye kadar Rumeli'nin her bir köşesini dolaşıp gözlemlerini gazetenin sütunlarına aktardığı "seyahatnamesi" araştırma eserler ve arşiv belgeleriyle tahkim edilerek titiz bir inceleme ve araştırmanın sonucunda okuyucuyla buluşuyor. Rumeli'nin dört bir yanından insan manzaralarını gözler ön

Bu çalışma, Osmanlı Devleti'nin Rumeli coğrafyasında önemli yerleşim merkezlerinden olan Manastır şehrinin 1839-1876 yılları arasındaki sosyal, ekonomik ve idari yapısını incelemektedir. Makedon kralı II. Filip tarafından "Via Egnatia" ticaret yolu üzerinde kurulan Heraklea kasabası, Manastır şehrinin temelini oluşturur. XIV. Yüzyıl sonlarında Osmanlı Devleti idaresine geçer. Rumeli bölgesinde önemli bir yerleşim merkezi durumunda olan şehrin bu önemi, Osmanlı hâkimiyetinde de artarak devam eder. 1839 Gülha

Bu çalışmada Osmanlı toprakları içerisinde Anadolu topraklarında inşa edilmiş ve işletilmiş bir sanayi tesisi olan Tokat Kalhanesi'ni incelemektedir. Kalhaneler metallerin ergitilerek cüruflarından ayrıldığı ve saflaştırıldığı tesislere verilen genel addır. Tokat Kalhanesi ise bakır madeninin saflaştırıldığı bir rafine tesisidir. 1888-1905 yılları arasında sattığı bakır haricinde sadece İstanbul'a gönderdiği saf bakır miktarı 1900 tondan fazladır. Tokat Kalhanesi çoğunlukla İstanbul'daki tophanenin, tersane

Alpaslan Demir Osmanlıda Yaşamak adlı eserinde avamdan havasa Osmanlının farklı ve renkli hayatlarından, bir çırpıda okuduğumuz akıcı ve çarpıcı örnekler sunmuştu bizlere. Şimdi ise Osmanlıda Ölmek adını verdiği bu çalışmayla Osmanlıda yaşamanın bir bedeli olduğunu, bu bedelin de nihayette ölüm ile neticelendiğini hatırlatıyor, bazen acımasız da olsa. Osmanlı Devleti kendini Devlet-i Ebed Müddet olarak nitelendiriyor yani sonsuza kadar yaşayacak devlet. Elbette bu sıfatı kazanmak için Osmanlıların din u dev

Harput ve Dersim yol güzergâhı üzerinde, Murat Nehri'nin hemen kıyısında kurulan Pertek kasabası doğal güzellikleri ve binlerce yıllık geçmişiyle bölgeyi ziyaret eden gezginleri büyüleyen bir mekân olmuş ve bu suretle tarihte adından söz ettirmiştir. Verimli topraklar ve zengin su kaynakları ile çevrili olan bu küçük kasabada her ev adeta kendi bahçesi içinde kurulmuştu. Süpürgeç Dağı'nın eteklerinden Murat Nehri'nin sahil kıyısına kadar uzanan bütün vadi birbirinden bağımsız bölük bölük orkide çiçekli evle

Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Tarih Bölümü öğretim üyeleri ile doktora öğrencilerinin müşterek mesailerinin bir mahsulü olan bu eser Osmanlı İmparatorluğu'nda isyan ve ihanet hareketleriyle onlarla ilintili olarak yürütülen istihbarat, karşı casusluk ve soruşturma konularına odaklanıyor. Her biri ayrı bir polisiye roman tadında olan makalelerden oluştuğu için okuyucu kendisini heyecanı yüksek olayların içinde yahut peşinde bulacak, nice merak uyandırıcı hikâyeye tanıklık edecektir. Mesela kitap; bir casusa,

Kommagene Krallığı hakkındaki bu çalışmayı aslında müstakil bir çalışma olarak planlamıyorduk. Bu çalışmayı "Hısn-ı Mansur'dan Adıyaman'a" isimli daha hacimli ve yoğunlaştığım›z bir çalışmanın bir bölümü olarak ele almayı düşünüyorduk. Konunun içine girip konu ile ilgili kaynak ve okumaları arttırınca biz de daha önceden konuyla ilgili çalışma yapan diğer insanlar gibi Kommagene'nin büyüsüne kapıldık ve bu çalışmayı öncelikle ayrı bir şekilde ele almamız gerektiğinin farkına vardık. Bu sayede Kommagene'nin

Hurûfât Defterleri, 17 yüzyılın sonlarıyla 19 yüzyılın ortalarına kadarki dönemde Osmanlı taşrasındaki mahalle, saray (konak), cami, mescit, han, hamam, çeşme, mektep, medrese, zaviye, türbe, şifahane, imarethane, gasilhane, çarşı, pazar, mahkeme binası gibi dinî, sosyal, hukukî ve iktisadî kültür öğelerle ilgili çok değerli bilgiler içermektedir. Bunun yanı sıra taşradaki dini kurumlar, eğitim kurumları, mahkemeler ve çeşitli sosyal kurumlardaki görevlilerle ilgili önemli bilgiler içeriyor olması bu defter

Çalışma giriş, dört ana bölüm ve sonuç kısımlarından oluşmaktadır. Giriş kısmında; içkinin tanımı, nasıl yapıldığı ve insan hayatında meydana getirdiği zararlar hakkında bilgiler verildi. Birinci bölümde; içkinin tarihsel olarak ortaya çıkışı, Türklerde içki kültürü ve Osmanlı Devleti zamanında içki ve içki ile mücadele konusu ele alındı. İkinci bölümde; II. Meşrutiyet döneminde içki ile mücadele etmek maksadıyla kurulan cemiyetler irdelendi. Üçüncü bölümde ise çalışmanın ana konusunu teşkil eden Hilâl-i Ah

Köklü bir tarihe tutunuyoruz. Nevzuhur bir kültürün çocukları olmadığımız âşikâr... Bunu sadece tarihe yaslanarak konuşan, günü anlamlandırmaktan imtina edip dünün konforuyla hayatı anlamlandırmaya çalışan, ata kültüne müntesip müptedi bir öğrenci edasıyla söylemediğim malumdur. Köklü tarih, derin kültürel miras, övünme konusu değildir. Aksine bu tespitler, tevarüs edilen birikimi temsil telaşı, bu günü anlama ve yarını anlamlandırma mesuliyetinin farkına varma sebebidir. Köklü tarih ve derinlikli kültür de