Bu kitap, Sermet Muhtar’ın Akbaba dergisinde 12 Teşrin-i evvel 1935-29 Şubat 1940 tarihleri arasında yayımlanan yazılarından oluşuyor. Yazar, “Otuz Beş Yıl Evvelki Demlerinde” başlığı altında yayımladığı portre-anılarda, Galatasaray Lisesi’nde, Mekteb-i Hukuk’ta tanıdığı okul arkadaşlarını, hocalarını, dönemin kimi esnafını, doktorlarını, ayrıca eski İstanbul’daki donanma gecelerini, eğlence mekanlarını anlatıyor. Galatasaraylılar, Mekteb-i Hukuklular, hocalar, öğrenciler, doktorlar ve esnaf arasında -artı

Elinizdeki kitapta Alus’un 1 Teşrin-i sani (Ekim) 1938- 7 Mart 1939 tarihleri arasında Akşam gazetesinde “İstanbul Kazan Ben Kepçe” başlığı altında yayımladığı yazılar bulunuyor. Yazar bizi bu yazılarında Beyoğlu’dan Adalar’a kadar eski İstanbul’da semt semt, sokak sokak gezdirmekte, o yılların meşhur simalarını, mekânlarını, günlük hayatını, gelenek ve göreneklerini canlı bir biçimde anlatmaktadır.

Bu kitap, Sermet Muhtar’ın Akşam gazetesinde 14 Mart 1939-13 Haziran 1939 tarihleri arasında “Kırk Yıl Evvelkiler” başlığı altında tefrika edilen 19 yazısından oluşmaktadır. Alus, bu yazıların çoğunda devrin müzisyenlerinden; hanende ve sazendelerinden, ortaoyunu sanatçılarından bahseder. Bunların yanı sıra eserde eski İstanbul’un kendine özgü tipleri; hafızlar, tulumbacılar, kabadayılar, üfürükçüler ve at, araba meraklıları da kendini gösterir. Bu bakımdan “Kırk Yıl Evvelkiler” âdeta bir şahıslar galerisid

Bu kitapta Sermet Muhtar’ın Yeni Mecmua’da 5 Mayıs 1939-29 Kanun-ı evvel 1939 tarihleri arasında yayımlanan 19 yazısı var. Alus bu yazılarında okuru yine İstanbul’un sokaklarında, konaklarında, mesire yerlerinde, kahvelerinde, dergahlarında, deniz hamamlarında gezdiriyor, İstanbulluların günlük yaşayışına, eğlencelerine, geleneklerine, inanışlarına, yangınlara, tulumbacılara dair renkli bilgiler veriyor.

Bu eserde, Sermet Muhtar’ın Yedigün dergisinde 13 Haziran 1934-21 Şubat 1939 tarihleri arasında “Bir Varmış Bir Yokmuş” başlığı altında tefrika edilen 14 yazı yer alıyor. İstanbul’un sicil muhafızı bu kez bizi İstanbul’un kimi okulları, -Mekteb-i Hukuk, Mekteb-i Sultani- mesireleri, tiyatroları, deniz hamamları, konakları arasında dolaştırıyor. Buralarda, eski İstanbul’un ünlü simalarına; hocalara, öğrencilere, tiyatroculara, Kel Hasan’a, Kambur Sadi’ye, Kantocu Peruz’a, saz ustalarına, Hıdrellez’de eğlenen

Bu kitap, Sermet Muhtar’ın Tan’da 22 İlkteşrin 1936 - 8 Birincikanun 1936 tarihleri arasında “Eski Konaklar Bize Neler Anlatıyor?” ve Haber (Akşam postası) gazetesinde 19 Birincikanun 1936 -1 İkincikanun 1937 tarihleri arasında “Dünün Paşaları ve Konakları” başlığı altında yayımlanan yazılarından oluşmaktadır. Yazar bu yazılarda, eski İstanbul’un kalburüstü şahsiyetlerinin; hidivlerin, paşaların konak ve yalılarını, onların daha önceki sahiplerini, nerede bulunduklarını anlatıyor, ayrıca sahipleri hakkında

Bu kitap, Akşam gazetesinde 3 Mart 1932-26 Nisan 1932 tarihleri arasında “Eski Defterdekiler” başlığı altında tefrika edilen 21 yazıdan oluşmaktadır. Alus, bu yazılarda dönemin tanınmış İstanbullu simalarıyla, eski İstanbul’un günlük hayatına, eğlencelerine, meraklarına, kadın veya erkek konuşuyor. Bu röportajlarda devrin zevklerini, semtlerini, eğlence yerlerini, geleneklerini, hatta kılık kıyafetlerini, kadın ve erkek telakkilerini görmek mümkün. Şehrin günlük hayatına dair bir sözlü tarih çalışmasına, es

Bu kitap, Sermet Muhtar’ın Resimli Tarih Mecmuası’nda Şubat 1950 – Eylül 1952 tarihleri arasında yayımlanan 18 yazısından oluşuyor. Alus, bu yazıların büyük bir bölümünde İstanbul’un eğlence hayatından; tiyatrolardan, ortaoyunundan, Karagöz’den, bu sanatları icra eden şahsiyetlerden, mesire yerlerinden; Kağıthane’den, Göksu’dan, Kuşdili Çayırı’ndan, Galata’daki balozlardan bahsediyor. Bunların yanı sıra saraydaki bayramlaşmalar, sultanın Cuma selâmlıkları ve cülus donanmalarına dair gözlem ve anılarını akta

Yaşadığımız her an önemlidir. Yaşanır ve geçer; ama izler bırakır, anımsanır, anı olur, belleğin belgesine geçer. Kimileri için salt yaşanan an vardır; ne geride kalan ne gelecek olan… Ben yine de anılardan yüz geri edemem. Çocukluğumun, gençliğimin, olgunluk yaşlarımın, yaşlanmaya giden yıllarımın resimlerini, görsellerini, belleğime çizimlerini unutabilir miyim? Hüznüyle, umuduyla, sevinciyle, coşkusuyla, heyecanıyla, telaşıyla, şaşkınlığıyla, aşkıyla, dostlarıyla ne güzel ne anlar, yaşanmışlıklardır onla

Eski insanlar keyifle muhabbet ederlerken aynı anda sustukları zaman kulakları sağır eden bir sessizlik olurmuş. Bu sessizliği bozmak için ‘’bir evde kız doğdu’ derlermiş. Arnavut kaldırımı sokakları, deli esen rüzgârıyla Alaçatı’nın taş evlerinin birinde doğduğum gün, neşeyle karşılanmış olmamı; bu batıl inanca bağlamışımdır. Ağabeylerimle yaş farkımın on ile on iki yaş olduğunu düşününce, bu sevinç gayet normaldi. Selanik göçmeni babam nalbantlık mesleğini yaparak beş nüfuslu ailesinin karnını doyurmaya ç

Enis Batur ile Bilge Karasu 1971 yılında tanışıyorlar. Batur’un 1973’te Paris’e gidişine kadar gelişen dostluklarının ardından, aynı şehirde olmadıkları yıllarda sürekli yazışıyorlar. Bu kitapta Bilge Karasu’nun Enis Batur’a 1973-76 ve 1985-94 yılları arasında yazdığı mektupları, Mesut Varlık’ın Karasu’yla dostluğa dönüşmüş usta-çırak ilişkileri hakkında Batur ile yaptığı bir söyleşiyi, Batur’un “Bilge Karasu’nun Ankara'sı” adlı yazısını ve Karasu’nun radyo için yazdığı Ankara metninin dergi yazısı halini

Bu bir savaş kitabıdır. Genç bir kadın doktorun meme kanseriyle savaşımı yanında hayatla savaşını, aile savaşlarını, mesleki savaşlarını anlatır. Zeminde ise o yılların dünyadaki savaşları vardır. Doğu blokunun çöküşü, duvarların yıkılışı, Yugoslavya’nın parçalanışı, Saddam’ın I. Irak Savaşı ve Azerbaycan’daki katliamlar… Özal yılları, bir koyup beş alma sevdaları ve savaşa girmeye hazırlanan iktidarla, savaşı istemeyen halkın savaşı… Yazarın o yıllara tanıklığı… Günümüzle birebir örtüşen olaylar zinciri…

Bazı yollar renksiz, engebeli ve uzun görünebilir. Ama siz o yolda yürümeyi severseniz, her durağında bir başka renk bulabilirsiniz. Sen ve ben Seben, Seben'in doğumuyla Serebral Palsi ile tanışan bir annenin azim dolu yolculuğunu anlatıyor.

Duymak istemeyen gözleri kapatıyorsun. Kahvesini aldı, balkona çıktı. Niye çıktığını bilmeden yaptı bunu. Yaşamak belki bir sandalyeden kalkmaktı sadece. Beton zemine oturup ayaklarını göğsüne dayadı. Sonbahardı. Rüzgâr başlayacaktı. Kahvesini hiç balkonda içmemişti bu sabaha dek....

"Gerçekler, gün ışığına çıkıyor birer birer. Bizlere yutturulan “resmi tarih”in sayfaları, hazan mevsiminde sararıp düşen yapraklar gibi dökülüyor.”

Erdoğan MENEKŞE, (Milli Paraşütçü, ATPL lisanslı Pilot, Fotoğrafçı, İş İnsanı) 12 Kasım 1947’de Lüleburgaz Ahmetbey’de doğdu, 1960 yılında model uçak yaparak başladığı havacılık tutkusunu önce Paraşüt, Paraşüt Öğretmenliği ardından Pilot lisansları ile devam ettirdi. İlk eğitimlerini Sabiha Gökçen’in yetiştirdiği hocalardan aldı. Türkiye’nin ilk serbest düşüş hava fotoğrafçısı oldu. 1985 yılında New York- Gander - Ankara arasında bir uçuşunda 3 adet Dünya rekoru kırmış olup, rekorlar halen günceldir ve hava

"Akıllı insan aklını kullanır, daha akıllı insansa başkalarının aklını da kullanır." (Bernard Shaw)“İnsan doğasıyla ilgili bildiğim en trajik özellik, tüm insanların hayatı ertelemeye son derece yatkın olduğudur”, diyor Dale Carnegie ve devam ediyor: “Çoğumuz pencerenin önünde açan güllerin tadını çıkarmak yerine, ufkun ötesindeki büyülü gül bahçesini hayal ediyoruz.”“Ne mutlu, ne kadar yalnız olsa da bugünü kendisinin kabul edene ve güvenerek kendine, 'Yarın ne kadar kötü olursa olsun, bugünü yaşadım ya!'

Şiire balıklama atladım, diyebilirim. Bu atladığım yörenin kelimelerin, sonradan, yani şimdi beni yılan gibi sokacağını bilmeden. Şiir böyledir benim için biraz da; hevesine kapılmadığın şeyin heveskârı olmak. Yıllar, kanımca, zaman gibi, ölçüsü bulanık bir terazinin beyhudeliğinden başka bir anlam taşımıyor. Bu yüzden zamanı, yani rakamları belirterek değil, şiir masalımı anlatacağım. Lise yıllarımda ev camiasında okur kitlemiz üç ablamdan oluşuyordu. Diğer iki ablamın okur kimliği bir yana, Tuğba ablamın

Güçlükle uyanan Serwan uyku sersemliği içinde, aralıksız çalan saat zilini durdurduktan sonra, pencerenin perdesini kaldırdı. Dışarda parlayan güneşli bir gün ve kuş cıvıltıları sabaha renk katmıştı. Dışarıyı biraz seyretti, derken belediyedeki randevusu aklına geldi... Saatinde randevuya gitmezse, maaşından kesinti yaparak cezalandırabilirlerdi, yetişmek zorundaydı. Banyo ve kahvaltısını yapıp yola çıktı. Dışarda vitrinlere yansıyan ve gözleri kamaştıran güzel güneşli bir gün ve toprağa gülümseyen, her tar

"Yaşayamadığım çocukluğumun özlemi hala içimde kıpırdaşır. Oyuncaklar, çocukluğumuzun en unutulmaz oyun arkadaşlarıydılar. Gerçekte hiç oyuncağım olmadı, ama hayallerimde bin bir türlü oyuncağım vardı. Büyüdükçe hayallerimden hiç çıkmayan Roza, iki karış boyundaki bez bebeğimin adıdır. Yüzü, eli, ayağı her yeri bezden yapılmış bebeklerden… Annem yaptı kırmızı elbiseli bu bebeği… Eve gelir gelmez sevilen, oynanmaya başlanmış bebeklerden değil o…Renkli yanakları, uzun kirpikleri var; ama güzel değil. Sevimsiz