Statü Endişesi, hepimizin içini kemiren ancak pek nadir ifade edebildiğimiz bir korkuyu su yüzüne çıkarıyor: Başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğü korkusu ve başarısızlığımızın toplum tarafından acımasızca yargılanacağı hissi. Bir başka deyişle, evrensel bir endişeye, statü endişesine ayna tutuyor. Alain de Botton, yine zarafet ve incelikle statü endişemizin nereden kaynaklandığını ve onu yenmek için neler yapabileceğimizi anlatıyor. Felsefecilerin, sanatçıların ve yazarların yardımıyla, statü en

Şiir çağında değiliz. Toplum kısa ve somut anlatım peşinde. Mümkünse biri çıkıp özetlesin istiyorlar tüm kitapları. Kimse kimseyi dinlemiyor da. Bu kültürel çölde, samimiyetsiz iklimde ve artık anlamsız izmler çağında şiir yazmak yersiz, gereksiz ve sonuçsuzdur. Her şeye rağmen yazdıklarım fazlaca ve hızlı birikti. Üstelik şiir yazmak amacı ile yola çıkmamıştım. Nerede yazdığımı bilmiyorum. Bazen bir yol kenarında, bazen cezaevinde, bazen bir duruşma salonunda, bazen gece uyandırıp yazdırdı. Masa başı

Nobel Ödüllü yazar Toni Morrison, Ötekilerin Kökeni'nde on dokuzuncu yüzyılda kaleme alınmış tıp makalelerinden, köle ve efendilerin günlüklerine, oradan da köleliği romantize eden, ayrımcılığı araçsallaştıran, yabancı olmanın ve yabancıya dönüşmenin farklı yönlerini vurgulayan edebi eserlere kadar çok geniş bir yelpazede ufuk açıcı bir gezintiye çıkarıyor bizleri. Ernest Hemingway, William Faulkner ve Flannery O'Connor gibi yazarların eserlerine ötekilik sorunu açısından yaklaşırken kendi eserlerini ve kiş

"...Nesnelere gösterdiğimiz vefa, özellikle, hatıra nesneler ya da yadigârlar söz konusu ise daha farklı bir anlam kazanıyor. Benim de vefa gösterdiğim yadigâr nesnelerim var. Bunlardan biri, babamın ölmeden önce bana ‘oğlum, hiç değilse bazen kendi ayakkabılarını tamir edersin’ diyerek armağan ettiği demir bir örs. Ama ben, zamana taştan da dayanıklı o demir örsü aldım, kitaplığımın üstüne koydum, bir tek ayakkabı bile tamir etmeden. Nesneye vefa göstereyim derken babama vefasızlık mı ettim yoksa?..."

İnsanın savaşı mutlak sona kadar devam eder, adımladığı dünya adlı bir duvardır, bulduğu tüm çatlaklardan sızarak kendini arayacaktır elbette. Zaman bir boşluktur içinde, aslında yurtsuzdur insan ama yerini bilir. Bilir ve korkuyla ümit arasında bir yerde bekler yine de. Âdemoğlunun kulağına fısıldanan sır öyle söyler; dünya meydanında herkes yenik, mağlup olmayansa yalnızca ölümdür. Zaman eskidir, insan ölümlü. Kelimelerle dolu bir kuyunun ortasında, dünyada bir yerde, zamanlardan bir zamanda... Ölümlü, ro

Büyük eserler yaratmış olanların ve uzaktan küçücük gözüken dünyalarında derin sarsıntılar yaşayan sıradan kadınların aşkları ve acıları var bu kitapta. Bu kitabı okuduğunuzda sadece sanat ve bilim dünyasının görünmeyen yüzünü değil, kendinizden bile sakladığınız duyguları bulacaksınız. Beethoven tek bir kadını çok sevdi hayatında. Ona mektuplar yazdı, onun için besteler yaptı. Adını hiç kimseye söylemedi. Kimse bilmedi onun sevdiği kadının adını. Juan Ramon Jimenez, karısı Zenobia'ya âşıktı. Ka

1957 yılında kırk dört yaşında Nobel Ödülünü alan Albert Camus (1913-1960), yaşamı boyunca şu sorunun yanıtını aradı: "İnsan toprakla nasıl bağdaşabilir, yoksulluğu yüzünden acı çekerek, ama güzelliğini koruyarak saçma ve yücelik için nasıl yaşayabilir?" Camus´ye göre sanat `yalancı bir lüks´ ve bencil bir edebiyatçının yapıtı değildir. Sanat yaşayabilir, kullanılabilir bir durumdadır; gerçeğe sadık ve onun üzerinde olduğu için, hiç uysallaşmayan saçmalığı ve hiç yok olmayan umudu ile insanın durumunu teped

Devam Ağacı, Murathan Mungan'ın çeşitli tarihlerde farklı mekânlarda yaptığı dokuz konuşmanın metinlerini bir araya getiriyor. Mungan'ın genel olarak hayatta ve sanatta kendine dert edindiği meselelere, temel ölçütlerine, yazı dünyasının temalarına ilişkin aydınlatıcı ipuçları taşıyan, sosyolojik bir kadraja alınmış metinler bunlar. Devam Ağacı metinleri okura kendi dünyasını oluşturabilmiş yaratıcı bir sanatçının yoluna devam ederkenki ısrarını gösteriyor; yıllara yayılmış hassasiyetlerin, dikkatlerin

Selçuklulardan itibaren gelip yerleştiğimiz bu topraklarda, yani Anadolu ve çevresinde yer alan topraklarda, yaklaşık bin yıldır yoğurduğumuz ve üst üste koyarak zenginleştirdiğimiz, kendimize özgü değerlerimizin ifadesi olan şiirler, hikâyeler, masallar söylendi, anlatıldı, yazıldı. Bunlar, bu topraklarda yaşayan insanların dünyalarını yansıtan, bize özgü metinlerdi. Zaman zaman yabancı sesler de duyulmadı değil ama insanımızın gönlünde yatan aslan her zaman var olmayı sürdürdü. O aslanın sesine tercüman o

Kelimenin yara olduğunu biliyor muydunuz? Rengin hile anlamına geldiğini; doğrusunun naif değil nahif olduğunu; birçoğumuzun yaptığı ama adını bilmediği o davranışa tefeül dendiğini... Kelimeler hiç bilmediğimiz anlamlara gelebiliyor veya zamanla değişebiliyor. Bu kitapta 333 kelimenin macerasına tanıklık edeceksiniz. Dostun gerçek anlamını, düğün, düğüm ve düğme arasındaki ilginç bağlantıyı, hüznün ve aşkın nereden geldiğini, sitârenin ne olduğunu, börüye neden kurt dendiğini öğreneceksiniz. Ayrıc

Vezir olmanın adam olmaya yetmediğini hikâyelerden öğrendik, kimsenin yaptığının yanına kar kalmayacağını, bir böceğin bile sebepsiz yaratılmadığını, her işte bir hayır olduğunu, sevmeyi, sevilmeyi, cömertliği, kahramanlığı, saygıyı, adam olmayı, incitmemeyi, hatta 'insan' olmayı hikâyelerden öğrendik. Bu miras yarınlara taşınmalıydı. Kimi kalın ciltli kitapların sayfaları arasında saklanmış, kimi dilden dile asırlardır dolaşagelen bu hikayeler asla unutulmamalıydı. Yarınların çocukları soba başında ısın

Marx'ın ?'Kapitalizm , gölgesini satamadığı ağacı keser .''cümlesi ile Efendimizin ?'Hurma sizin halanızdır. ?' Hadis-i Şerif'ini aynı gün öğrendim. İlkini anlayacak kadar eleştirel bakışım gelişmemişti henüz.Efendimin cümlesinin anlamını içimde hazır buldum. Her ağacı o gün bugündür akrabam bildim. Ağaçların en çok gövdesine sarılmayı sevdim. Ağaçların gövdesine sarılmayı sevdim . Çünkü canımın canı Annem bulduğu her toprağa ağaç dikerdi. Annemin, hayatın acılarına karşılık bir teselli olarak ağaç

Bir sarı çiçek bulmalı şimdi.Oturup başına bir türkü söylemeli : ''Ben bağrımı toprak sandım taş imiş / Meğer taşa tohum ekilmez imiş .''  Bir sarı çiçek olmalı şimdi.Başında türkü söyleyen adama dönüp bir şiir okumalı : ''Taş taş değildir bağrındır taş senin / Nereni nasıl yaksın söyle bu ateş senin.'' Adam çiçek kokmalı o an, çiçek türkü yakmalı.Adamın yüzü sararmalı mahcubiyetten, Çiçeğin yüzü ağarmalı aşktan . Çiçek yüzünü adama dönmeli, adamın yüzü çiçeğe dönmeli. Adamala çiçek bir olmalı. Er

Geçmişinde çok uzun yıllar yalnızca 'gerçekçi' olmuş, romantizmi neredeyse hiç yaşamamış Türk romanı, modernist/postmodernist biçimcilikte ilk kez 'romantizm'le tanışmaktadır ve bu bana göre estetik düzlemde gerçekleşen bir devrimdir ve her devrim gibi de heyecan vericidir. Yıldız Ecevit bu kitabında uzun yıllar bir tek gerçekçi biçim öğeleriyle üretmiş, yalnızca içerik/konu alanında yaratıcı olabilmiş ve çoğu zaman da okurunu gerek siyasal gerekse etik düzlemde yönlendirmeyi kendine amaç edinmiş Türk edebi

Çok sevmesin kimse sizi, hatta çok fazla değer de vermesin. Sadece güzel sevmeyi bilsin, yeter. Böyle incitmeden, kırmadan, dökmeden, yormadan, yaralamadan... Emin olun ki o zaman sevgileri daha değerli kılacaktır sizi. Sizi sevecekse biri, siz olduğunuz için sevmeli. Renklerinize, ruhunuza, düşüncelerinize karışmadan ve sizi sorgulamadan sevgisini göstermeli, beyazınıza siyah olmamalı, ruhunuza kelepçe takmamalı ve uçmak için göğe doğru açtığınız kanatlarınızı kırmamalı. Sizi seven biri her hücresini, her

Hafıza-i beşer nisyanla maluldür.­­­­­­Bu sözü biliriz de mazinin derinliklerinde saklı olan hazinelerimizi çoğu kez hafızalarımızınnisyana mahkum faniliğine bırakırız. Oysa maziden kalanlar ve onlardan ışıldayan tedailer geleceğimizin uçsuz bucaksız yollarında anlamlı durak işaretleri, her halükarda yanmaya devam eden kandillerdir. Nurettin durman elinde kandil taşımayı seviyor, ve bunu çok iyi beceriyor... Nurullah Genç Durman, bir dönemin öne çıkan ve hep önde giden isimlerini ve onlarla ilgili

Dil, kalbin aynasıdır. Çabalamak, bazen boşa kürek çekmekti! Su nasıl ateşi söndürüyorsa, sadaka da hataları öyle siler süpürür. diye bir ses duydu. Sonra, Tövbe Ya Rabbi! Hata râhına gittiklerime, Bilip ettiklerime, Bilmeyip ettiklerime. dedi... Bulutları yırtıp çıkan güneş gibi, Her şey, seninle güzeldi. Son sayfasını bilmediğin hayat kitabının bu ilk sayfasını çevir, oku kendini! dedi çocuk.

Kal-u Bela'dan beri vukuu bulan bir nefes seremonisinin incitildiği yerden, Adem'den, Havva'dan ve Hallac-ı Mansur'dan soyutlanmayan bir aşk gibi, sevda gibi adalet! İsa'dan bu yana, Musa'dan bu tarafa kelepçelenmiş, cinayete kurban gitmiş bir adalet! Vurgun gibi adalet! Od gibi adalet! Tiran gönüllerden viran kalplere uzanan bir adalet! Yaratılıştan varoluşçuluğa çarpan adalet! Diyalektik terminolojiden kopan adalet! İşte şimdi sırça aklımızdan ve işte yapay gönlümüzden çığ gibi düşen nefret... Salgın

Yazarlar:Yavuz Sezer Oğuzhan, Mehmet İlhan Şahin, İhsan Kutlu, Sibel Gültekin, Esra Özger Bozlağan, Salih Murat Gürbüz, Ahmet Kırmacı, Anıl Akman, Kemal Aybatan, Fatmanur Alsancak, Gül Ayyıldız, Semra Aydın, Alptekin Yavaş, Gökhan Genç, Kübra Erişen, Ahmet Camuzcioğlu, Kadriye Türk, Rukiye Tüzel, Rabia Emekli, Emre Yurdakul 2016`nın Şubat`ında başlayan yayım hayatımızda beşinci yılımızı geride bırakmanın heyecanını ve gururunu yaşamaktayız. Beşinci yıla özel çıkardığımız bu kitap, Penceredergi`nin değerl

İnsanın (tüm tanrıları, tüm devletleri, tüm kanun koyucuları, özetle, bu dünyanın belirleyeni erkek olduğuna göre, erkeğin) gerek kendisiyle gerekse dışı bildiği her şeyle kurduğu marazlı ilişkiden hareketle, insanın ve tüm canlıların esenliği için biricik çözümü doğada ve dolayısıyla uygarlık eleştirisinde arayan metinlerden oluşacak Kısacası dizimizin ilk kitabı, Yaban Elması. Adını bugünün terminolojisiyle ilk çevre aktivistleri arasında anabileceğimiz, Amerikan aşkıncılık akımının önde gelen temsilciler