Ciara ve Oliver, Covid-19’un İrlanda kıyılarına ulaştığı hafta bir süpermarkette tanıştılar. 35 Gün Önce Sokağa çıkma yasağı ilişkilerini tehlikeye atınca Oliver, Ciara’ya evine taşınmasını teklif etti. Ciara, ilişkilerinin arkadaş ve aile baskısı olmadan gelişebileceği eşsiz bir fırsatla karşılaştığını, Oliver ise bunun gerçekte kim ve ne olduğunu saklama fırsatı olduğunu düşündü. Günümüz Dedektifler, Oliver’ın dairesine geldiklerinde içeride çürüyen bir ceset buldular. Dedektifler neler yaşa

Zaman, herkesin üzerinde az çok söz söyleyebileceği, ancak tanımlanması zor bir kavramdır. Günlük hayatımızda bazen su gibi akıp gitmesi ya da ağır geçmesi veya ölçülebilir olması yönleri üzerinde durduğumuz zaman kavramının sözlük tanımlarına baktığımızda kavramın farklı yönlerden ele alınarak tanımlanmaya çalışıldığını görürüz. Tarihin ilk filozoflarının zamanın ne olduğu ve niteliği konusundaki uzlaşmazlıkları, modern fizikte çeşitli teorilere göre zamanın “4. boyut” olarak kabul edilmesi ya da edilmemes

Bir şaşkınlık ve üretkenlik örneği olarak bize yol gösteren Ahmet Say, gazete yazılarında da hayatın yörüngesine sorular ve yanıtlar katmaktan geri durmadı. Cezaevindeki arkadaşları, taşradaki dergiciler, sürgündeki müzik insanları, sahnedeki müzisyenler, ayakta şiir okuyan şairler, iktidarla uzlaşmayı aklından geçirmeyenler yer aldı onun yazılarında ve geniş ailesinde. Yıllar içinde biriken ve bir araya gelen bu toplam, aynı zamanda bir arkadaşlık hevesi oluşturdu kültür mirasımıza. Yazmakla kalmayıp

Ahmedê Gogê di vê berhemê de wekî ku nav (Dengê Kal û Bavên Me) lê kiriye bahsa serpêhatîyên bav û kalên xwe dike. Bav û kalên Ehmedê Gogê û gelek Kurmancên li herêma Qersê û Îdirê û Wanê ku gelekî wan Êzdî bûn di salên dawîyê ên Şerê Hemdinyayê yî Yekê de bar dikin, diçin wî alîyê Çemê Erez(Aras) ku di bin destê Dewleta Ûris de bû. Bi bahskirina bav kalên xwe re bahsa herêma ku ew lê dijîyan, gund û bajar û bajarokên wê herêmê, gel û êl û olên li wê derê, têkilîyên di navbera êlan, gelan, olan û dewletan d

Bihuşta Xezalan, di wê bîr û bawerîyê de ye ku evîn ne hesteke li gorî dinyaya rastîn e. Lewma berê evîndaran ji dinyaya rastîn ber bi yeke din vê hêl dibe. Eynî wekî dinyayeke bi sêhr a xeberoşkan, lehengê romanê di nav bihuştekê de bi xwezayê re hol dibe. Evîna xwezayê, a qencî û xerabîyê, a dilsozî û bêbextîyê, a hêz û bawerîyê giş bi hev re mehîyane.

Îhsan Colemêrgî, vê carê berê me dide deşta Geverê û ji wê derê jî li zomê û zozana Meydanbelekê me dike mêvanê Momê û Keleşê şivan. Çîrok xwe dispêre stranekê û stran bêbextî û buxtanekê ji me re eşkere dike. Em karin bibêjin, Mamê Îhsan, ketiye dû stranekê, na na çêtir e meriv bibêje daye dû zêmarekê û berê me daye milên dol û berdolên Cêloyê serî di ser ewran re; em, di ser kevîyên berfê re borandine, li şûnpêyên pezkovîyan di hisar û revzên zinar û zaxan re derbas kirine, di derî û gelîyan re em gihandi

“Niha kesekî din di dewsa min de wenîko li te temaşe bike, ew ê te-w hemû tiştên heyî wenda bike. Lê go çavên xwe bigire, ew ê tiştên ez dibihîzim jî bibihîze, tiştên ez nabihîzim jî. Dengê nava te dibê, bi qesem Zeyno wek wê Helena misebib û şahida şerrê Trûwayê, dizane qesasê bavê min û te kî ye. Qesasê qesês. Qesas gişk qurban in.” Piştî ew cinawirên erjeng ji esmanê me bar kirin û çûn, me derîyên xwe zirze kirin. Me carek din agir daneda. Me tenîya Helebê li enîya xwe xist û em rizîyan, ewr rijîyan...

Bavê Nazê di vê novela xwe de, pirsyara ‘dînîtiya bi aqil' dike ku Îsmaîlê dîn, wekî dînekî ku di nav mirovên xwe biaqil dihesibînin de, li ser sê taybetiyan di nav civakê de heyî dibe: A yekem; Îsmaîl bi zarokan re şer dike. A duyem; Îsmaîl diçe keran. A sêyem; Îsmîal dilbijokiya jinan dike. Lê Îsmaîlê ku li gor hesabê ‘mirovên biaqil' dîn e, bi axayê mezin ê meyxur re diyalogeke wiha datîne: - Îsmaîl, ka were, bi me re vexwe! - Axe, ez û vexwarin? - Bo çi? Qey tu bûyî sofî? - Na, ez nebûme sofî, lê h

Novela Kurmancêd Elegezê sala 1936'an li Yêrîvanê bi tîpên Latînî ên wê demê hatiye çapkirin. Weşanxaneya me wekî gelek berhemên Kurdên Kafkasyayê ev berhem jî restore kir û pêşkêşî xwendevanan dike. Kurmancêd Elegezê çend rêzikên ji jîyana Ereb Şemo û destpêka desthilatdarîya Yekîtîya Sovyetan e. Em di vê berhemê de jî Mistoyê Jîyana Bextewar û Hopoyê dibînin. Dem jî ew dema ku rêveberîya Yekîtîya Sovyetan dike û dixwaze pergala xebata kolxozan li deverên di bin desthilartdarîya xwe de bi cî bike ye. Ereb

Casimê Celîl pesindarê welatê Sovyetê û gelê xwe yî bextewar e. Ew çarenivîsa gelê xwe ji çarenivîsa gelên welatê xwe yî mezin î mayîn î biratîyê nade cudakirin, pêşdeçûyîn û gulvedana gelê xwe bi serkeftina sîyaseta partîya Lenînîyê yî miletîyê re dide girêdan. Kar û xebatên merivên welatê Sovyetê, biratîya gelan, alîkarî û piştgirîya wan bê kêmayî taybetîyên helbestvanîya wî ne. Di helbestên “Lenîn”, “Oktyabir ”, “Wetenê Min” û gelekêd mayîn de ew bi pêş de tê çawa dibêjê dostîya gelan, alîgirê aşîtîyî û

Ev berhema hêja ji çil hikayetên ku Mela Mehûdê Bazîdî li jêr navê “Cami'i El-Hikayet” nivîsandine pêk tê. Ew jî berhemek ji bi dehan berhemên wî ye. Ev çil hikayetên han ên ku ji alîyê Mela Mehûdê Bazîdî ve hatine nivîsandin —çend libên destpêkê yên di der barê timahî û çikûsîya mela û kesên xwenda de hatine nivîsandin ne tê de— piranîya wan behsa bûyerên ku di dîroka me de qewimîne dikin. Wekî ku di berhemê de jî dîyar e, dîroka van serpêhatîyan, navên wan cihên ku ew bûyer li wan qewimîne —bajar, gund û

Emînê Evdal dinivîse: “Armanca me ew e, ku li ser bingehê materyalên etnografîyê, piranî ên deştê, em bikevin kûrayîya jîyana Kurdan a eşîrtî (patrîarkal), dîrok, jîyan, bawermendî û pirsên bi ayîna dînê Êzdîyan ve girêdayî raxin ber çavên xwendevanan”. Gerek bê destnîşankirin, ku ji xudanê pirtûkê re li hev hatiye bawermendî û erf û edetên miletê xwe bi awayekî ulmî-zanyarî şirove bike. Her wiha kemala vê pirtûkê a çavkanîzanîyê jî heye. Ev berhem wekî 50 sal berê hatiye nivîsar û loma jî li ser wê mohra

“Di vê berhemê da, di navbera ziman û nivîskarî da bawerîyeka ew çend xurt heye ku xwe li nava serdestîya kulîyan dixin. Li gel ku her du jî baş pê dizanin, li ser vê axê kulî zimanan dixwin… Ev berhem meşa nivîskarekî ye, li ser axekê. Axeka weha ku asîmanî jî xwe ji ber daye alî…”

Bu çalışma köyün ismiyle başlıyor. İsmin manasını ve kaynağını irdeliyor, ardından köyün tarihine ışık tutmaya çalışıyor. Köyün yerleşik yapısı, barınma şekli, konuşulan dil, ekonomik yapı da irdelenmiştir. Çevresinde örneği az görülecek biçimde, köyümüzün kendisine ait her biri başka bir güzellikte üç yaylası vardır. Bunların geniş bir tanıtımı kitapta yer almakta. Yemekler, düğün ve eğlenceler, köy sanatçıları, oyunlar ve köyümüzün özgün şahsiyetleri ayrı bir bölümde anlatılmıştır. Son bölümde ise bu kit

Romana navdar, yek ji sembol û bingehên romana kurdî. Gava ku qala romana kurdî dibe yek ji navên ku pêşîyê tê hişê mirov. Xwendevan û wêjehezên kurdî pir baş wê nas dikin. Ji roja ku hatiye çapkirin û heta niha gelek tişt li serê hatine gotin û nivîsandin. Bûye mijara gelek lêkolînan. Ligel Şivanê Kurmanca û Xatê Xanim nûxwiriya romana kurdî ye. Her çiqas pêdiviya Jana Gel zêde bi danasînê tune be jî, divê mirov çend gotinan bibêje. Li gor cîhanê û zimanên cîranên me pexşana kurdî dereng dest pê kiriye û

Kendini Unutan İnsan, düşünce ve sanat aracılığıyla kesinliğe evrilen, mekanikleşen, katı duvarlar arasına hapsedilen yaşama bir itiraz niteliğinde. Kapitalist modernitenin gölgesinde kalan kadim bilgeliği yeniden aydınlığa taşıma çabası içerisinde olan Leyla Atabay, düşünce tarihinin birçok durağına uğruyor. Platon'un, Aristoteles'in, Hegel'in, Marx'ın, Foucault'nun, Spinoza'nın, Nietzche'nin, Machiavelli'nin, Lao Tzu'nin, İbn Haldun'nun ve daha birçok filozofun düşüncelerinin arasından modernitenin yapı t

Bê gûman Bavê Nazê yek ji danerên wêjeya Kurdî a modern e. Ji bilî şêweyê wî ê cihêreng û vegotina wî a zelal, di nivîsên xwe de hem rastîyekê derdixe holê û hem jî rexnegirîya xwe jî nîşanî xwîneran dide. Lawazîya pergala sîyaseta Kurdan, şoreş, evîn, xîyanet û ew jîyanên ku di nava wan de asê mane ji me re rave dike. Yek ji lehengên romanê Şêrzad, piştî Nivîskar, wekî her carê di romana xwe de daqûlî bîra êşa xwe a Kurdewar dibe û destên pênûsa xwe bi ava kanîyên welêt re dikemilîne. Wê perdeya ku bi tar