"... Af yoktur bizim hayatımıza, af çıkarılmaz hiçbir zaman biz hayatsız kadınlara. Siz, hiç sizin olmayan bedeni taşıdınız mı? Bilir misiniz, aşksız, sevgisiz başka bedenlerin altında ezilen onuru taşımanın yükünü, dayakla imza attırılan satış kâğıtlarını, yaptırılan sahte evlilikleri? Loş ışıkların altında çökmüş somyalar, kirli yataklar, kanlı çarşaflar, irinli geceler, iltihaplı hastalıklar, kanamalar hayatınızın bir parçası oldu mu sizlerin hiç?` dedi, geri çekilerek titreyen sesini yuttu..."

Fıkraları bulabilmek için birkaç kitap karıştırdıktan sonra gördüm ki, ünü yabancı ülkelere kadar yayılmış olan bu milli kahramanın hikayeleri daha hala Türkçe olarak yazılmamış. Güzel bir üsluptan geçtim, okuduğum kitaplarda, doğru dürüst bir Türkçe bile yoktu. Bunun üzerine de, bu fıkraları okunabilir bir dille yazmanın, küçümsenemeyecek bir iş olduğuna inandım. Yazdığım Nasrettin Hoca fıkralarının, bugüne kadar yazılanların en iyisi olduğunu söylersem pek de böbürlenmiş sayılmam. Hoca’ya ait hikayelerin,

"Bu Kitaptaki öykülerin bazıları dış etkenlerin henüz çok güçlü olduğu zamanlara yazıldı. Bilinçaltımın ve bilincimin hızlı, tepkisel patlamalarından oluştu. Kars`ta bir heykel yıkıldı, içimdeki direnç çöktü. Eski tren yayları söküldü, çevrelerindeki bahçeler gibi sessiz ıssız kaldım. Gezi Parkı`nda dostlukla birleşmiş insanlara saldırıldı, tüm resimli roman kahramanlarım canlandı. Bir sarhoş , yavru bir köpeği denize attı, ben sarhoşu atamadım. Gecenin geç bir vakinde kapımın önüne sığınmış kediye biber ga

Neoliberal düzenin hüküm sürdüğü ve teknoloji çağında, son yıllarda yaşadığımız küresel salgın ve kaos ortamında, sömürü, insanlığın en önemli ve yaşamsal sorunu haline gelmiştir. İşçi, emekçi, çiftçi ezim ezim ezilirken, para babaları iyiden iyiye rahatlamışlar, günlerini gün etmişlerdir. Bununla birlikte yükselen bireyci ve bencil tutum, Türk edebiyatına da sirayet etmiş, toplumcu hassasiyet unutulmuş ve –nadir örneklerine karşın- niteliksiz bir çöle dönüşmüştür. Hal böyleyken Sadri Ertem’in Silindir Şapk

Göğsüne ceberut bir sızı dadanıyor. Boğazına bir yumru yerleşiyor. Kirpiklerinde bir damla asılı kalıyor. Ne yapsan yap kurtulamıyorsun. Saatlerce, günlerce kurtulamıyorsun. Karamsarlığın artıyor, huzursuzluğun tavan yapıyor. Devasız bir maraza yakalanmışsın hissine kapılıyorsun. Gelecekten nevmit yaşamaya çalışıyorsun. Bir mucize, beklenmedik müspet bir acayiplik olsun istiyorsun. Olmuyor, ne yaparsan yap rahatlayamıyorsun. Havalar daha da bozuyor: Ürkütücü bulutlar, şimşekler, yıldırımlar, yağmur, si

Uzun ve güzel bir hayatı oldu Zehra’nın. Yetenekliydi, hayalleri vardı; kararlılığı, çalışkanlığı ve disiplini ile hayallerinin de ötesine ulaştı. Ülkenin ilk kadın türkü assolisti oldu; döneminin en tanınan, plakları en çok satan, bir gecede üç dört gazinoda birden sahne alan “Türkü Ana”ydı o. Anadolu’yu, Anadolu insanını ve türküleri çok sevdi. Türküleri kıyafetiyle, söyleyişiyle, hareketleriyle anlamlı ve uyumlu bir şekilde ortaya koyarak sahnelere mizanseni ve samimiyeti getirdi. Yüzlerce türkü, yöreler

Üretilmelerinin üzerinden çokça zaman geçmiş olmasına karşın eskimeyen, güncelliğini yitirmeyen yapıtlara ”klasik” denir. Türk yazınında ise klasikleşmiş, güncelliğini koruyan eserler genel olarak Cumhuriyet’in ilk yıllarında verilmiş; ses bayrağımız olan Türkçemiz, uzun süre uzak kaldığı gönderine çekilmiştir. Işık Kansu’nun genç okurlar için hazırladığı bu seçkide Ahmet Haşim’den Halit Ziya’ya, Evliya Çelebi’den Ömer Seyfettin’e nice usta kalemin eski ama eskimemiş öykülerini bir solukta okuyacaksınız.

Prof. Dr. Emre Kongar’ın toplumu uyaran eşsiz kaleminden çıkan bu kitap, tarihe “toplumsal bir aymazlığın ibret verici örneği” olarak geçecek önemli bir sürecin öyküsüdür. Deneyimli bir toplumbilimcinin ve aydının 2000-2021 arasında Türkiye’de yaşananları yıllar öncesinden görerek toplumu uyarmaya çalıştığını belgeleyen, felakete doğru göz göre göre gidişimizi önleyememiş olan uyarılarının, değerli gazeteci-yazar Ümit Aslanbay tarafından seçilmiş ve düzenlenmiş olan derlemesidir. Bu kitabı okurken, Atatürk’

Sevgili çocuklar,Savaş çılgınlıktır; insanlara yalnızca ölüm, gözyaşı, yıkıntı getirmiştir. Yine de bütün ulusların geçmişlerinde savaşlar vardır. Bizim Bağımsızlık Savaşı’mız, topraklara yeni topraklar katmak için değil; dörtbir yandan çullananlara karşı yurdumuzu savunmak için verilmiş bir ölüm-kalım savaşıdır. Ali ile Manoli’nin insan yüreğini ısıtan dostluğu, başlayan bir savaşın acıları, yıkıntıları arasında büyüyen bir çiçek gibidir. Ülkün Tansel

Nasreddin Hoca, doğumundan önce de yaşamış, ölümünden sonra da yaşamaya devam etmiş bir Anadolu bilgesidir. Onu 21 yüzyılda da güncel kılan, mizahın gücüdür. Mizah, en iyi izah tarzlarından birisidir. Nasreddin Hoca’nın güldüşünleri, fıkraları, öyküleri, başta Orhan Veli olmak üzere pek çok usta tarafından yaşanan çağa göre yeniden yazılmıştır. Mustafa Balbay da Türkçenin anlatım gücünden, uyak zenginliğinden yararlanarak Nasreddin Hoca’ya bugün de çok gereksinmemiz olduğunu duyumsatır. Cumhuriyetin aydınlı

Doğada yalnızca insanların değil, canlı cansız tüm varlıkların dili vardır. O dili anlayan çok şey öğrenir. Gül ise doğanın en çok dili konuşan, en çok tadı içeren, en çok kokuyu üreten, en çok renge sahip çiçeğidir. Mustafa Balbay, çiçeğinden dikenine, yaprağından gövdesine kadar her şeyiyle insana yaşamı anlatan en bereketi ağaç olan gül ile kurduğu dostluktan damlalar sunuyor. Okuyucusunu Semerkant’tan Budapeşte’ye uzanan bir yolculuğa çıkarıyor, Fuzuli’den Yunus Emre’ye tüm bilgelerin buluşma noktası ol

Türk öykücülüğünün en önemli isimlerinden Lütfiye Aydın’ın tanık olduğu Sivas Kıyımı sonrası kaleme aldığı öykülerinden oluşan Tsunami, Cumhuriyetin 75. Yıldönümü olan 1998 yılında Kültür Bakanlığı Öykü Büyük Ödülü’nü kazanmıştır. Bu kitaptaki öyküler, yaşamanın ve savaşıma devam etmenin, bir aydının en büyük sorumluluğu olduğunu duyumsatacak okurlarına… “Çok şükür yaşıyoruz diyemiyoruz ne yazık ki. Yine de ‘iyi ki yaşıyoruz’ yaşamanın bir suç olduğu zamanda diyorum. Çok ağır bir yükü de taşıdığımı düşünemi

Mukattam Çölü’nün kıyısında, adının verildiği sokakta, yüksek duvarların çevrelediği muhteşem konağında yaşayan kudretli Cebelavi, topraklarının ve mülklerinin idaresini beş oğlundan biri olan Edhem’e bırakır. Ancak Edhem’in babasına ihaneti, konaktan kovulmasıyla sonuçlanır. Cebelavi’nin oğulları ve torunlarından Cebel, Rıfat ve Kasım, ondan aldıkları işaretler ve manevi güçle, sokağın yönetimini ele geçirir, çetelerin elindeki yoksul halklarına yardımcı olmaya, barış sağlayıp adil bir düzen kurmaya çabala

Batı Yarıküre yalnız ABD’den oluşuyormuş (...) gibi yazdığım için özür dilerim. Yaratıcı yazarlık derslerinde öğretilen ilk kural şudur; bence de iyi kuraldır: Bildiğinizi yazın. Kurt Vonnegut, Enayinin Portföyü’nde bildiğini yazıyor. Kısa, alaycı ve karanlık bu altı kısa kurgu öykü ile bir kurgudışı makale, Vonnegut’un hicvini ve hayatın müstehcen anlamsızlığını kusursuz bir şekilde tanımlıyor. En iyi romanlarında olduğu gibi bu kitapta da Vonnegut, bizleri insan ruhunun en karanlık köşelerine götürü

2009 yılında çıkan beşinci öykü kitabı ‘Sencer ile Yusufçuk’ta şiirsel bir dille büyülü masallar kuruyor Faruk Duman. Öykülerin her biri kendine özgü dünyaları, kişileri ve çağdaş anlatılardan geleneksel hikâyelere bağlanan yapılarıyla dikkat çekiyor. Yazarın biçimsel arayışlardaki yetkinliğini ve yenilikçi tavrını öne çıkaran özgün bir kitap, “Sencer ile Yusufçuk”. “Efendim böyle oldukta bu Kerim bu Ali’nin gözünü alarak, ey göz, var söyle, seni sahibine götüreyim, dedi. Böylece sokaklardan birine

Fransız yazar ve arkeolog Prosper Mérimée, Bizet’nin ünlü operasına ilham olan Carmen romanıyla tanınsa da, Arsène Guillot, André Gide’in en sevdiğidir. Gençlik ve güzellikleriyle benzer, yaşamöyküleri ve ait oldukları toplumsal kesimle bambaşka iki kadının dokunaklı hikâyesidir Arsène Guillot. Varlıklı ve güzel Madam de Piennes, kilisede gördüğü perişan vaziyetteki genç Arsène Guillot’ya yardım etmek, onu sağlığına kavuşturmak için elinden geleni yapar. Kucak açtığı genç kadına merhametle bağlanan Mada

Ömrümün yarısını, bir gün dünyanın en güzel hikâyesini yazacağımı düşünerek geçirdim. Küçük Prens gibi elden ele, dilden dile dolaşan, insanların kendi dillerinde okuduktan sonra anlamadıkları dillerde dahi satın alıp koleksiyonlarına katacakları bir kitap yazacağımı hayal ederek heyecanlandım. İlkokul çağlarımdan başlayıp bu yaşıma kadar aynı heyecanı, kalbimin kaldıracağı ve kendimi kandırabileceğim ölçüde, aileden yadigâr bozuk bir cep saatini taşır gibi taşıdım. Simay K. Davì, okuyucusunu bir kena

Biraz gülümsedikten sonra Ömer girişti konuya: “Dostlarım, zamanın içinde kaybolmaktan başka bir işe yaramıyoruz. Acı içinde kıvranarak ölüp gidiyoruz. Her şey dün ile yarın arasında. Ne düne sahibiz ne yarına. İkisini de düşünmek sadece aptallıktır. Mutsuzluğun temel kaynağı ne biliyor musunuz, sonun belli olduğunu düşünmek. Dünyada mutlu olmak istiyorsan, yaşamaya değer verip tadını çıkaracaksın.” “Mutlu olmak da mutsuz olmak da bu hayatın bir parçası, bunları kabullenmek gerek,” dedi Murat.

Cahit Zarifoğlu’nun tüm kurmacaları Sizi Görmeliydim adıyla okuyucuyla buluşuyor. İns’te yer alan altı öyküsünün dışında Mavera, Yönelişler, Yedi İklim, Diriliş, Yeni İstiklal ve Demokrasiye Hizmet gibi dergi ve gazetelerde yayımlanan öyküleri, tefrika edilen yarım romanlarıyla 1985’te yayımlanan Savaş Ritimleri, senaryo çalışmaları ve vefatından sonra terekesi ve farklı kaynakların incelenmesi sonucu elde edilen öykülerin yer aldığı bu kitap, Zarifoğlu’nun zengin çehresinin “hikâye” cephesine mütavazı