Türkiye’de çoğunluğu Zeytinburnu’nda olmak üzere on binden fazla Kazak yaşamaktadır. Yine Türkiye bağlantılı olarak Avrupa’da da hatırı sayılır bir Kazak nüfusu yaşamaktadır. Söz konusu Kazaklar Türkiye’ye bugün Doğu Türkistan sınırları içinde bulunan Altay bölgesinden 1951 yılından itibaren birkaç dalga hâlinde gelmiştir. Ömür Yolumdaki Son Göç adlı bu kitabın yazarı Abdurrahman Çetin de 1954 yılındaki göçle on beş yaşlarında Türkiye’ye geldikten sonra Ulukışla’da kurulan Altay köyüne yerleşen, daha s

Kitap Tanıtım Yazısı : O yaz hiçbir şey umduğumuz gibi olmadı, sıcak dışında. Oysa o yaza çok iyi hazırlanmıştık. Sadece biz değil bütün yaz sevicileri hazırdı. Sahilde kafeteryaları olanlar, dondurmacılar, gümüşçüler, seyyar kitapçılar, deniz oyuncakları satanlar, seramikçiler, çekirdekçiler, yatçılar, kanocular, mısırcılar, kasabanın içindeki otoparkçılar, otelciler, barcılar, meyhaneler, deniz kıyıları, sahiller, kayalıklar hazırdı. Sonra tatilciler, yaşlılar, emekliler, gençler, evliler, genç evliler

Travmaya maruz kalan kimi çocuklar nasıl oluyor da her şeye rağmen dayanıklılık geliştirebiliyor, hatta bu travmatik deneyimlerini güç ve yaratıcılık kaynaklarına dönüştürebiliyor? Çetin sınavların ardından yaşama tutunmayı nasıl başarıyorlar? Nörobiyoloji ve psikoloji uzmanlığından yararlanan Cyrulnik; Maria Callas, Barbara ve Georges Brassens gibi ünlü isimlerin hikâyeleri aracılığıyla, zorluklarla karşılaşan kişilerin bu deneyimlerini nasıl bir güç ve büyüme kaynağı olarak kullanabileceğini ve ke

İÇERİK TANITIMI: Başta Karadeniz olmak üzere Türkiye’nin farklı yörelerinde ve yurtdışında yaşayan Hemşinli toplulukların aralarında konuştuğu dil üzerine uzun yıllardır hararetli bir tartışma yürütülüyor. Çoğu zaman siyasi tercihlerin gölgesinde ve yeterli bilgiye dayanmaksızın yaşanan bu tartışma, özellikle de Hemşincenin Ermeniceyle arasındaki ilişki etrafında dönüyor. Alanın önde gelen araştırmacılardan Mahir Özkan’ın çalışması ise konuyla ilgili toz bulutunu dağıtarak tartışmayı bilimsel bir zemin

Duyguların Renkleri Kısa Özet Sorun ha? Demek bunu bir sorun olarak değerlendiriyorsun? Demek sana destek verirsem o kadından kendini kurtarabileceksin, öyle mi? Sigara mı bu, ha? Kötü alışkanlık mı? Hasta mısın, söyle? Sana yeni bir kalp mi lazım, böbrek mi lazım? Ben veririm! Sana can mı lazım, Orhan? Benim canım sana feda olsun! Yeter ki söyle! Söyle, ekonomik sıkıntın mı var, ha? Neyimiz varsa satalım! Gecemi gündüzüme katar, çalışır öderim! Borcun varsa o borç ödenene kadar aç açıkta kalmaya bile razı

Büyük bir keyifle okuyup bir nefeste bitireceğin bu keşif macerasının içinde olmaya hazır mısın? Kim bilir? Senin de etrafında keşfedilmeyi bekleyen şeyler vardır. Belki de farkında olmadığın keşiflerin bile olabilir. O yüzden gözünü dört aç. Keşfetmek dalgınlığı sevmek. Haydi, şimdi bu macerayı keşfetme vaktindesin. Planı yap, kitabını oku, aramıza katıl.

Hayal dünyamda eğlenceli bir serüven yaşamaya hazır mısın? Ben Hümeyra. Şu an elinde tuttuğun bu kitapsa benim en büyük hayalim -yazarlık yolunda ilk adımımın- tatlı mı tatlı bir meyvesi. Kitabım üç hikâyeden oluşuyor:Birinci hikayede esas oğlanımız Abel’in nefes kesen macerasına katılmak, ikinci hikayede Munise ve arkadaşlarına eşlik ederek olağanüstü bir zaman makinesi yolculuğu yapmak, üçüncü hikayede de ikiz kardeşlerin sürükleyici anlarına tanıklık etmek istemez misin? Ne diyorum ben; senin kita

Kafkas Halk Destanları Kitap Açıklaması Güneş’miş Satanay’ın atası, Ay’mış onu doğuran tatlı anası. Deniz Teyrisi kaçırmış onu Ay’dan, Su Jelmauz’muş (su ejderiymiş) onu Ay’dan kaçıranın adı. Ay da Güneş de onun için tutulmuş, Onun için titreyip sarsılırmış, Ay da Güneş de onun için esirgermiş yerden ışığını, Ağıtlarına yıldızlar toplanırmış. Ay ve Güneş yeryüzüne yüksek semalardan bakarlarmış Satanay’ın yerini sorarlarmış. Hâli nicedir nerededir bulamazlarmış, Jelmauz’a so

Kaptanê Mirinê, yekemîn pirtûka çîrokan a Mîran Janbar e. Çîrokên bi awayêHonaka Zanistîhatine nivîsandin, piranî mijarên weke UFO, fezayî û şerê galaktîk dihewînin di xwe de. Derd û xemên mirovan çi yên civakî, çi yên takekesî bi rengeke cûda yê wêjeyê vedibêje. Hezkirên Wêjeya Honaka Zanistî (Science Fiction) her çiqas di wêjeya cîhanê de xwedî rêjeyeke hindik be jî di wêjeya Kurdî de rewş cûda ye. Xwînerên wêjeya Kurdî li bendê ye ku berhemên bi wî awayî zêde bibin û cêjeke mezin bigrin ji wêjeya xwe. Pi

Di Keştîyekê De, ji heşt çîrokên ne-kurt pêk tê, di navbera 1962-1976'an de hatine nivîsandin. Xelata çîrokan a Sait Faik (1979) standiye. Ferit Edgüyê ku gelek berhemdar e û di gelek çeşnên edebîyatê de berhem dane û bi çîrokên kurtik(mînîmal) tê zanîn, di vê berhema xwe de heman vegotina pirmane, sergirtî û tîr bijartibe jî ev çîrok ji gelek çîrokên wî dirêjtir in. Nîvî bêhtir ji van çîrokan alegorîya vê civakê, vî welatî û heme bêje vê dinyayê ne; çîrokên sembolîst in. Rastîya di nava xeyalê de, xeyala

... Di binê me de malek vala bûbû. Pîqabek hat li ber bînayê sekinî. Zilamekî dirêj î bi simbêl, du kurikên biçûk, Cibo û dêya wî jê daketin. Çend parçe eşya di paş erebeyê de bûn. Daxistin, avêtin malê. Ez bi Cibo re peyivîm. Bi qasî min bû. “… Zaza…” digot. Wî Kurmancî fam nedikir, min jî Zazakî. Pê re erebokeke fêkîyan kirî bavê wî. Yeka sêteker. Hîn ter bû textên wê, bêhna daran jê dihat. Sebze û mêwe difirot, kuçe bi kuçe. Êvaran, erebok bi caxên paceya malê ve qufle dikir. Şevekê ereboka wan dizîn. “

Birbirine yabancı iki yara vardı. Sadece iki tane... Asla kabuk tutmayan, kabuk tutsa dahi sürekli bir yerlere takılıp, her seferinde yeniden kanayan iki yara... Merhem yoktu, ilaç yoktu, bir tedavisi ya da doktoru yoktu! Birbirine panzehir iki yaraydı onlar ve bunu fark ettiklerinde birbirlerine doğru çoktan yola çıkmıştı yürekleri... Her adımları mutluluğa giderken, sürekli ayaklarına prangalar vuruluyordu. Bir adım ileri gidilse iki adım geri kaçılıyordu... "Bu dağlar benim yuvam Azra, bu yuvada bana ail

Sisli bir köprüdeler şimdi, yanarak sınanacakları bir köprü. Birbirlerini göremiyorlar ama hissediyorlar. Yandılar. Saftılar, narin kırılgan bir beyazdılar. Ama kül olmadılar. Rengini acı ateşlerden alan bir siyaha dönüşecekler. Ve kalplerinden cesaretle damlayan mürekkeple aşklarımı çizecekler. Çünkü bu birlikte büyümenin imzasıydı. Yana yana boğuldukları sessizlikte hiç tükenmeyen aşklarıydı.

Her şey bitti dedikleri anda hayat onlar için yeniden güzelleşecek miydi? Suriye`ye kaçırılan Azra, kurtulabilecek miydi? Öleceğini hissettiği an, içine saran umuduna sıkı sıkı sarılabilecek miydi? "Bir işaret ver Azra. Seni bulmam için bir işaret. Bir ses ver kulaklarım işitsin sesini. Bir ses ver yüreğimin ateşi azalsın. Hangi taşın altındasın, hangi toprağa sığındın? Avuçlarımın arasında olan çamurlu toprakta yoksun. Söyle hangi dağın altındasın? Pes etmeden baktım baktım ama sen benim baktığ

Justinianus ile Bizans imparatorluğu, en parlak devrini yaşamaya başlamıştı. Ülkeler fethediliyor; taş üstünde taş, omuz üstünde baş bırakılmıyordu. Müthiş bir zulüm hâkim olmuştu yeryüzüne. Dünyadaki en büyük imparatorluk onundu. Büyücü Bec Mac De nin yaptığı hançerler sayesinde, sonsuza dek bu böyle sürecekti ya da o, öyle sanıyordu. Çünkü... Beş asır sonra Selçuklular, onların topraklarını, Anadolu yu yurt edineceklerdi. Çünkü... Osmanlılar, Bizanslıların çok övündükleri imparatorluklarına son verecekler

Yağmur, şehirde sesi olan her yaratığa “Kısın şu lanet olası sesinizi de beni dinleyin,” der gibi asfaltın ve köprüden geçen arabaların üzerine, çatur çutur sesler çıkararak yağmaya başlamıştı bile. Kapüşonumu başıma geçirip hızlı hızlı yürümeye başladım. “Yarın saat on birde burada olun,” demişti telefondaki ses. Ama ayaklarım geri geri gidiyordu. Eğri büğrü taşlarla döşeli sokaktan geçip sıvası dokunsan dökülecekmiş gibi duran binanın küf kokulu bodrum katına indiğimde, daha zili bile çalmadan içimi

Cüzdanından bir fotoğraf çıkardı. Sararmış, bükülmüş. Derme çatma sıvalı bir odada yerden tavana kadar yığılmış yastıklar, yorganlar, köşede küçük bir televizyon, yerde boydan boya kırmızılı siyahlı bir halı… Odanın tam orasında bir kadın vardı; başında beyaz tülbenti, güllü elbisesi, kucağında da küçük bir erkek çocuğu. Çocuk, kadının tülbentinin altından çıkan kızıl örüğü tutuyordu. “Bu renk,” dedi, örüğü gösterdi. Sonra fotoğraftaki kadını elleriyle sevdi, bir öpücük kondurdu. “Anamın örüğünün reng

Çengelköy sahilindeki kayalıklarda yaşayan küçük midye ve onun sevimli arkadaşıyla arasında geçen ve çok sıkı bir dostluğu anlatan bu öyküde sizleri farklı karakterler ve hayvanlar arasında yaşanan zorlu mücadeleler bekliyor...

Meltem Dağcı’nın ilk öykü toplamı: Dünyanın Öteki Yüzü. Yetmiş yaşına geldiğinde ölüm şeklini seçme özgürlüğüne kavuşan kadınlar, doğum yapan erkekler, ayaklanan cansız mankenler, kimlik avcıları, gençleştiren yumurtalar, rüya görme merkezleri, hayal perileri... Hepsi, Meltem Dağcı’nın, alışılmışın dışında bir dünyanın hayalini kuran öykülerinde. “Odadan çıkan M’yi tebrik edip karnını okşadılar. M, büyük karnını görünce kendini çirkin buldu ve ağladı. Çocuk doğurmak istemediğini hıçkırarak söyledi. En