Ruh, bu kâinatı göz penceresinden seyreder. Ressam, fırçası ile tabiattaki renkleri tablolaştırır. Şair ise kelimelerle duygularının manzaralarını çizer. İnsanın kullandığı renkler bilinçaltının ipuçlarını verir. Klasik şiirimizin divanlarını ve mesnevilerini okuduğumuzda renk ifade eden kelimelerin dış tabiat kadar şairlerin iç dünyalarının da tercümanı olduğunu görürüz. Şairlerin üsluplarını oluşturan mikyaslardan birinin renk kullanımları olduğunu söylemek mümkündür. Her şair, mizacına göre renkleri seçe

Klasik şiirimizin zengin bir iç dünyası var. Asırların süzgecinden geçerek gelişen mazmunlar, şiire ayrı bir estetik mana kazandırıyor. Ancak aradan geçen zaman ve Batı edebiyatına yöneliş, bu şiiri anlamamızın önüne türlü engeller çıkardı. Divan şiiri metinlerinin pek çoğunda, yazıldığı dönemin sosyal hayatını; adet ve alışkanlıklarını yansıtan bilgiler bulunabiliyor. Bunları bulup çıkarmak için eski dönemin hayat tarzına dair bilgilere vakıf olmak gerekiyor. Bunun için de tarih ve dönemi anlatan eserleri

“Çok gözyaşı döktüm ben bu âlemde / Demem çekmediğim bir cefa kaldı / Fakat hakikati gördüğüm demde / Zannetme korktuğum bir bela kaldı.”Tokadizade Şekip Bey’in Derviş Sözleri, içerdiği hikmetli sözlerle dikkat çekiyor ve “Hüda” ile insanoğlu arasında dönemi için oldukça önemli ve özel ilişkiler kuruyor. Şairin şiir dünyasını birçok açıdan başarılı bir şekilde yansıtan eser, yeniden okuyucularla buluşuyor

Âşık tarzı, kökleri ozan-baksı geleneğine değin uzanan bir gelenek olup 15. yüzyıl sonları ile 16. yüzyılın başlarında şekillenmeye başlamıştır. Âşık tarzı gelenek teşekkül etmeye başladığı 16. yüzyıldan bugüne pek çok âşık yetiştirmiş ve yetiştirmeye devam etmektedir. Geleneğin başlangıç noktası olarak değerlendirilen 16. yüzyıla dair veriler, gerek yetiştirdiği âşık ve gerekse şiir sayısı olarak son derece sınırlıdır. 17. ve 19. yüzyıl ise âşık tarzı geleneğin iki altın çağıdır. Bu iki yüzyıl arasına sıkı

.. Ülkemizde demokrasi alanında ortaya çıkan gelişmelere paralel olarak, yeni yetişenler inkar ve reddedilmiş milli değerleri yeniden arama yoluna girdiler. Bugün klasik mimarimizin, hat ve nakış sanatlarımızın, musikimizin hem büyük eserlerini tanımak, hem de onlardan hareket ederek yeni eserler ortaya koymak için gayret gösterenler epey çoğaldı...Bu on asır içinde milletimizin duygu ve düşünce hayatını dille ifadede mükemelliğe ulaşmış olan edebiyatımızın adı divan şiiridir.(Önsöz`den)

Ebû Talib, Hz. Peygamber’in amcası müminlerin emiri Hz. Ali’nin babasıdır. Hz. Peygamber’den 35 yıl önce doğmuş, Peygamberliğinin 10. yılında, Hicret’ten üç yıl önce, yaşı 80’in üzerinde iken de vefat etmiştir. Mekke Vadisi (Bahtâ)’nin efendisi, Kureyş’in şeyhi ve Mekke’nin lideriydi. Babası Abdü’l Muttalib ölürken, sekiz yaşlarında bir çocuk olan Muhammed’i Ebû Talib’e emanet etmiş o da bu vasiyet ve emanete sahip çıkarak O’nun hamiliğini üstlenmişti. Ebû Talib, tek başına Allah’ın Resülü’ne destek olmuş v

Sefîne-i Nûhî ve Mecmû‘a-i Rûhî adlı eser, Sultan Veled’in babası Mevlâna Celâleddin-i Rûmî’nin şiirlerine yazdığı bir nazire mecmuasıdır. Nazireler, Sultan Veled hayatta iken adı geçen mecmuada toplanmıştır. Bu çalışmada dört yazma nüshası tespit edilen Sefîne-i Nûhî ve Mecmû‘a-i Rûhî adlı eserin rubaileri tenkitli metni yapılıp Türkçeye çevrilmiştir. Mevlâna Önce binlerce lütufla sevip okşadı beni, Sonra binlerce gamla eritip tüketti beni. Kendi sevgisinin bilyesi gibi oynuyordu beni; Ben tamamen o olunc

Mevlânâ’nın, Mesnevi’yi Hüsameddin Çelebi’nin ricasıyla yazmaya 1260’da başladığı, 1268’de bitirdiği söylenir. Fürüzanfar’e göre Mevlânâ kendi Mesnevi’sine şunu yazdırmıştır: “Mesnevi’yi belki ayak altına koyarak göklerin tepesine çıkmak için söyledim.”“Modern standartlara göre değerlendirildiğinde, Mesnevi çok uzun bir şiirdir: neredeyse İlyada ve Odysseia’nın toplamı kadar ve İlahi Komedya’nın yaklaşık iki katı kadar dize içerir. Ama bu karşılaştırmalar onu gerçekte olduğundan daha kısaymış gibi gösterir,

XIX. yüzyıl sairlerinden olan Necatî Efendi, klasik Türk siiri geleneğini sürdürmüs; dinî, tasavvufî, mahallî ve sosyal konulu siirler kaleme almıstır. Söylediği destanlarla halk siiri sahasında da söz sahibi olduğunu gösteren sair, bu destanlarında yasadığı dönemle ilgili olayları ve konuları dile getirmistir. Asağıdaki beyitler Necâtî ve sanatı vasfındadır: Tehî zann etme güftâr-ı hakîkatden bu dîvânı Akıtmısdır Necâtî hâmesinden âb-ı hayvânı

“Vay babam sana (feda olsun) sarı (leğen) içindeki beyaz tıfıl. Sanki o, gümüşün üzerindeki altın tozudur. (Huseyn b. ed-Dahhâk) Hammamiyeler, Türk edebiyatında önemli bir edebi ve kültürel birikimi içeren hamam konulu şiirlerden oluşmaktadır. Hamamdaki sevgiliye yönelen tahayyül ve arzuları betimleyen hammamiyeler hemcins sevgiliyi konu edinir. Arap şiirinde doğan “el-gazel bi’l- müzekker” denilen HEMCİNS GAZEL tarzı yazılan şiirler, hamamdaki hemcins sevgiliye dair tasavvurları anlatmaktadır. Bu şi

XV. yüzyıl Türk edebiyatının, hakkında pek bir bilgi bulunmayan şairi olan Fezâyî; aynı yüzyılın önemli edebî simalarından Şeyhî’nin öğrencisidir. Beyitlerinde Şeyhî’den övgüyle bahseden Fezâyî, gazellerinde rindane üslûbu başarıyla temsil etmiştir. Gazelleriyle aynı yazma eser içinde bulunan dört mesnevisi ise dinî-tasavvufî bir görünüm arz eder. Şair, külliyatının ilk mesnevisi olan Hediyyetü’l-Ahbâb’da, çeşitli tasavvufî terimleri açıklar. İkinci mesnevi olan Der-Beyân-ı Makâmât-ı Dervîşân, dervişlik

Hey sen! Kırık dökük zamanları Cebinde taşıyan Gözü yaşlı çocuk! Nereden bilebilirdin İstemeden gökyüzüne armağan ettiğin Uçan balonlarının Dönüp dolaşıp bir gün sana Şiir olarak dönebileceğini... Üzülme artık Bak en güzel yer Sana ayrıldı bu kitapta Uçan anılarına bir şiir yazıldı Arka kapakta...

Hiciv “İntikâm almaz isem hicv ile ben de ondan Şâiriyyet bana her veçhile bühtân olsun” Nef’î “Kusurları çarpıtan, yanlışları abartan bir lunapark aynasıdır hiciv. Heccavlar ise, dilinden ve kaleminden sultanların bile ürktüğü söz canbazlarıdır. Elinizdeki kitap, işte böyle bir kalemşörün ince kıyım doğradıklarıdır; dikkatli tutulsun.” M. Kayahan Özgül Dizi Editörü “Bu kitap, Sihâm-ı Kazâ’nın -tam metni olmasa da- şimdilik sansürsüz ve anlaşılır en geniş seçkisidir.” Halil Çeltik Hazırlayan Hiciv topluml

Hiciv “Ey Hevâyî buz-hâne şâirlerine es-salâ Bir zemîn-i tâzemiz vardır nazîre isteriz” Hevâyî “Kusurları çarpıtan, yanlışları abartan bir lunapark aynasıdır hiciv. Heccavlar ise, dilinden ve kaleminden sultanların bile ürktüğü söz canbazlarıdır. Elinizdeki kitap, işte böyle bir kalemşörün ince kıyım doğradıklarıdır; dikkatli tutulsun.” Dizi Editörü M. Kayahan Özgül “Hevâyî, klasik Türk şiirinde hezel üslubunun önemli temsilcilerindendir. (...) Şairin kullandığı ve ‘uçarı’ anlamına gelen Hevâyî mahlas

Öncelikle belirtmek gerekir ki Hasan Saîd’in “Sahâ’if-i Eslâfdan” isimli bir eseri bulunmamaktadır. Hatta sürekli tekrar ettiği Nâmık Kemâl’in “Felekde baht utansun bî-nasîb ebâb-ı himmetden” mısraını bile başlık olarak koymayı düşündük. Sonunda, yazılarının bir kısmını “Sahâ’if-i Eslâfdan” alt başlığıyla kaleme aldığı için kitaba isim olarak vermeyi uygun gördük.Hasan Saîd el-Mevlevî hakkında sahip olduğumuz bilgiler gayet azdır. Edebî kaynaklarda kendisine yer bulamamış, orijinal fikirleri olan bu edebiya