Her gece kandil dedi biri Her gece kandil Ve hasrete daha çok var. Neyi duymaktayız biz? Dün oturduğumuz avluda Siyah olan gül Bugün açmış ruhunu Ve bir şey göstermektedir. Sular bir şey göstermektedir Kuşların gülleri geçip kokan nefesi Sesi Senin soluğun olmaktadır hâlâ. Buradaki her günahı temizledi Senin güllere bakman. Senin isteğin göğün katında tartıldı. Bir melekten söz ederken Şehir çok siyah. Budur meleği yükselten belki de dedim Meleği yükselten ve kanatlarını kelimelere açan Şehrin siyah oluşudu

Yayan dolaşırım, Mütenekkiren seyahat ederim. Oktay Rifat'la Melih Cevdet'tir En yakın arkadaşlarım. Bir de sevgilim vardır pek muteber; İsmini söyleyemem, Edebiyat tarihçisi bulsun. Modern şiire güncel bir ifade kazandırmak için yola çıkan, bir kırılım niteliğindeki Garip akımının kurucusu, bir garip Orhan Veli. Süleyman Efendilerin, Yüksekkaldırım'daki Melâhatlerin, her gece şehrin sakinleri uyanmadan gökyüzünü boyayan Dalgacı Mahmutların "mısra-ı meşhurunun mübdii", bir garip Orhan Veli. "Cep de

N. Ziya Bakırcıoğlu'nun 30 yılı aşkın bir emeğin mahsulü olan Şah Beyitler kitabı, altı yüz yıldan fazla devam etmiş muazzam bir kültür ve edebiyat birikiminin ardından duyulan bir hasretin ifadesidir. Divan şiiri bizim klâsik şiirimizdir. Ve bütün klâsik sanat geleneklerinde olduğu gibi ruhu, zevki, idraki besleyen bir hazinedir. Divan şiirinden zevk almak isteyen insan çok ufak bir gayretle bu şiirin diline vâkıf olabilir. Ama şiire vâkıf olabilir mi? Bu, o kadar basit değil. Şiire vâkıf olmak için şiire

Divan edebiyatının klasik asrı olarak nitelendirildiği için ilmî çalışmaların odak noktası genellikle 16. asır olmuştur. Başta tezkireler olmak üzere biyografik kaynakların yaygın-laşması neticesinde bu asırdaki birçok şair söz konusu ça-lışmalarla gün yüzüne çıkarılmış ve tanıtılmştır. Bununla birlikte tezkirelerde adı geçmeyen ancak farklı kaynaklar-dan yola çıkılarak tespit edilen şairler de vardır. Bu şairler-den biri Defterî’dir.1508-1568 yılları arasında yaşayan Defterî hakkında şu-ara tezkirelerinde

Köye zamansız gelmiş mavi boncuk bir ölüm Bulaşır kemiksiz geceye çıkıp masaldan Yine taş edecek kış rüyalarını ocak ayazı Sahipsiz kendi başına kalmış çiğ sözcükler Sanırsın bir harami dalmış kelamın evine Yollarda kalmıştır baharın çalışkan bakıcısı Uçurum kenarında küheylan eğiten bir adam Bir adım gerisi zemheri berisi bir tas baldıran Gecenin kıyısında biriken bir yere tutunamayan Esrik bir rüyanın içine düşer kayalar kara çalılar Masallarla süslü sözcükler açar dilinde Odadan odaya dolanır delişmen ka

Şeyh Galib (1757-1799): Sadece 23 yaşında "tertib ettiği" Divan ının (1780) yanı sıra iki yıl sonra yazdığı Hüsn ü Aşk (İyilik ve Aşk) adlı mesnevisiyle de Dîvan Edebiyatı nın son büyük ustası olarak adlandırılan 18. yüzyıl şairidir. Galib in, yaklaşımıyla Dîvan Edebiyatı nın daralan ufkunu açtığı kabul edilen Hüsn ü Aşk ı, Gölpınarlı nın çeviri, günümüz diline aktarım, açımlama ve Galib in el yazısı ile zenginleştirdiği çalışmasının (1968) ilk yayımlanışından 38 yıl sonra, Galib in doğumunun 250. Yılı ari

Her şiir, bir su damlası Her su damlası ırmak olup çağladı, Her dizesi, sen, ben Sevda, aşk, özlem, hatta isyan Şiir olup yüreklere aktı Üstümde güneşin ebrusu kaldı.

... Ve ben Parmak uçlarını acılarına sürüp, Pencerenin buğusuna umut yazan Gökyüzüne meftun bir kadın Ve ben Sevdikleri uğruna beyaz yapraklarını döken bir papatya. Ve ben Her gece Mütemadiyen içimde vuku bulan bu yazma isteğiyle, Münzevi kişiliğe bürünen bir yürek işçisi.

Geleceğin ipuçlarını yakalayabilmek, ancak geçmişte aramakla ve bulmakla olur. İleri gitmek için geriye bakmak, geçmişi unutmamak gerekir. Çünkü gelecek bazen geçmişte gizlenebilmektedir. Yeni kuşakların olağanüstü başarılar elde etmesi için sonsuz hayallere ihtiyaçları vardır. Masallar, destanlar, efsaneler ve mitolojiler tükenmez hazineler olarak beklemektedir. Bunların hepsini mündemic bir klasik edebiyatımız, şiirimiz vardır. Biz de bütün dünyanın yapmaya çalıştığı gibi hazinelerimize ilgi duymakla ba

Yüzüme karşı kapanmış bütün kapılar Yüzümüze de karşı kapanmış bütün kapılar İniyor kapı çıkıyor kapı Adımız bir yabancının cebinden çıkıyor İniyor kapı çıkıyor kapı O yabancıyı biz nasıl tanıyalım Yüzüme kapanıyor bütün kapılar Kapılar bütün kapanıyor yüzüme de karşı Denizler mürekkep oluyor Ağaçlar kalem İniyor kapı çıkıyor kapı Hepsi yüzümüze kapanıyor Lokman'ın bir adet ömrü var Onu yaşayamıyor.

Bâkî (1526-1600): Şiirlerinde Bâkî mahlasını kullanan şairin asıl adı Mahmud Abdülbâkî'dir, "şairler sultanı" olarak anılır. Osmanlı İmparatorluğu bürokrat ve şairlerinin XVI. yüzyılda en önde gelenidir. Kanunî'yi saltanatı süresince en çok memnun eden işlerden biri Bâkî gibi bir kabiliyeti keşfetmiş olmasıydı. Bâkî, Ziya Paşa'nın Harabat'ında ilk yenilikçi olarak nitelendirilir, Muallim Naci'ye göre milletin lisan muallimi, Recaizade'nin şiir terazisinde Osmanlı şuarâsının Hafız-ı Şirazî'si, Tanpınar'ın gö

"Hızır Paşa bizi berdar etmeden, Açılın kapılar Şah'a gidelim, Siyaset günleri gelip çatmadan, Açılın kapılar Şah'a gidelim. Bunda bilmeyeni bildirirler mi Eli bağlı namaz kıldırırlar mı Yoksa Şah diyeni öldürürler mi Açılın kapılar Şah'a gidelim. Aslımız Muhammet kıyman cellatlar Üstümüzde bite davacı otlar Ölüm Allah emri ya eziyetler Açılın kapılar Şah'a gidelim. ..." Pir Sultan Abdal

Yakaladığı üslup ile çağları aşan Ömer Hayyamın tüm rubaileri kitap içerisindeki özel tasarımla birlikte okurlar ile buluşuyor.

Bu kitap hayatım boyunca yazdığım tüm şiirlerin son hallerinin derlemesidir. Hiçbir zaman gerçek şair olduğumu düşünmedim, ve hâlâ düşünmüyorum. Ancak her zaman şiirleri çok sevdim, okumayı da yazmayı da. Hep kendim için yazdım, bundan zevk aldığım için, şiirlerde huzur bulduğum için, günlük hayatının monotonluğundan, sıradanlığından en güzel kaçış yolu oldukları için. Şiirlerim sadece gerçek hayatın değil, pek çoğu hayallerimin, hayal kırıklıklarımın, umutlarımın, içimdeki dünyanın, duygularımın, hatta baz

Sahil Kasabaları Biz denizi yosun kokan Sahil kasabalarının ürkek çocukları Her aşka bir sıfır geriden başlarız Bazen limanlarımıza neşeli gemiler gelir Sonra giderler Kışın her şey gider Aşk da Kediler deniz feneri ay ışığı ve martılar Yarım kalan bir aşk kalır Geriye biz kalırız Biz sahil kasabalarının öksüz çocukları Zaman bir deniz tuzudur Basarız yaralarımıza Ve gecenin delirten sessizliği içinde Biraz rakı biraz acı Öğretir hayat İçimizdeki çocuğu saklamayı Yine de bekleriz burada B

Efkar tepesinden, Çoruh nehrine Her gün garip garip bakar dururum. Anam ile babam aklıma düştü Sinemi ateşle yakar dururum. Tatil oldu köye boş gidemedim Ardahan kar, boran kış gidemedim Parasız olunca aş edemedim Boynumu bir yana büker dururum. Neyleyim Artvin`in bakır taşını Seyretmek hoş olur, köprü başını Anlamadım bahar, ile kışını Kar, boran yokuşa çıkar dururum. Gurbette bir sene, zor gelir bana Giyip kuşandığım dar gelir bana Kamil`im kötü söz ar gelir bana Gözümden yaşları döker dururum.

Mürekkep sağanağında ıslanmak seninle, Satır aralarına sığınmak sırılsıklam... Ben açık denizlere hasret bir yalıyar, Kokunla savursun beni hiddetli rüzgar. Gönlüm seni arar, daha ne kadar ey yâr? Dağlarımda kalmadı bir avuç kar.

Bir çığlık olsa gerek Mavi bir pencereden seken Köpük içindeki denize vuran Bir ışık Anlık ışığı Fenerin Adını veren Karanlığa Bir ben Bir sen Bir o Her seferinde birimiz- Kaynağından Bir kez ayrılan ve dönmeyen Köpüklü karanlık dalgalara Gökyüzünün ve yıldızların Ne kadar uzak olduğunu gösteren Fırtınaya tutulmuş martı yavrusunun Gözlerindeki anlık parıltı...

Oynanan Göstermelik bir son oyunuydu Aldandın Ağır taşlar verdik Ve ay seni bulduğunda Yani ki kanıtladığında kendini Ben Müthiş bir başlık atacağım Şiirime Sevgili gecem diye İlhami Çiçek şiiri yıllar sonar yeniden, Türkçenin derinliklerinden çıkarak okuyucusuyla buluşuyor!

İşte bu vakit kolu kanadı kırılıyor günün bir halk, şarkısını gömerken toprağa. Çırpınıyor avucumun içinde göğsünü yırtıp arzın o milyon sesli mızıkası. Kıyamet gibi hep ölü çocuklarla tanışmaktan korkuyor oğlum gözlerini kapatıp. Ki duruyor her yerde rengârenk, cıvıl cıvıl eliyle koymuş gibi bir ölüm atlası.