Mira, daha önce gördüğü kedi dostu Mimi’yi bir türlü aklından çıkaramamıştı. Ailesi onu satın alsa ne güzel olurdu! O da neydi! Pencereden bir sokak kedisi ona mı bakıyordu! Yoksa o Mimi miydi? Yo... Yo... Değildi. Ama bu sokak kedisi de en az Mimi kadar güzeldi. İlayda Taşkın Akkoyun’dan sokak hayvanlarının sahiplendirilmesine dikkat çeken, sıcacık bir hikâye... “Mira, hayvanları seven bir çocuktur ve hikâyeyi okuyan çocukların hayvan sevgisini pekiştirmek açısından olumlu bir modeldir. Hikâye, Mira ve s

İnsan imrenerek yaşar. Bir eve, bir arabaya ya da bir aşka. Ev, araba olmasa da Aşkta eksik kalan insan Hep hasta… Bir rendedir zaman, İnsanı ufalayıp durur. Geçen tüm yıllar Bizlere bir mutluluk borçludur… Alacağımız olsun…

Saf iyiliğin hüküm sürdüğü bir dünyaya kapı aralayan bir kitap ümidiyle… Tek başına bir yaşam var eden cesur bir doktorun hayat hikâyesi… Sevgiyi, barışı tahsis etmeye, insan olma yükümlülüklerini yerine getirmeye çalışan, aşk ve sevgi dolu ve tüm kötülüklerden arınmış bilge bir hayat… Umarım benim kadar zevk alırsınız okuduğunuzda. Not: Ruhunuzu tüm kötülüklerden arındırdığınızda göreceğiniz gerçeğin ta kendisi.

Ayıcık Boni, öyle sıkılmıştı ki sanki içinde kocaman bir balon şişmişti. Yağmurlu bir gündü. Camdan dışarı bakıyordu. Kafasını gökyüzüne kaldırdığında ise çok şaşırdı. Gökyüzünde rengârenk şeyler vardı. Bunlar da neydi? Gördüğü şeyin resmini yapmak istedi ama kayboluvermişti. Şimdi Ayıcık Boni’ye kim yardım edecekti? Tabii ki hayalleri...

Haftada bir gün illaki Allah’ın emri gibi görüşürüz Necla teyzeyle… O bir arkadaş, bazen bir anne, bazen de bir sırdaş benim için. O bir ev hanımı, babası okutmamış vaktizamanında. Ama okuyan bir insan, kendini yetiştirmiş zaman içinde. İstemediği hâlde zorla abisinin arkadaşıyla evlendirilmiş. Eşi, onun o zamana kadar pek görmediği; içki hayatı, gece hayatı, pavyon hayatı olan bir insan. Kayınvalidesi Antep tabiriyle “zalım…” İlk günden ailesi ile bağını koparmak istercesine annesi ile görüştürmemiş. En ac

Elinizde tuttuğunuz bu kaynakta yazılanlar her ne kadar bir şekil kazanıp kitap hâline geldiyse de, bu kitaba dair niyetim; içinde yazanların sabit bir formda kalmaması, andan ana sizin bakışınız ve yorumlarınızla birlikte değişebilmesi yönünde. Değişim, bir şeyleri katılaştırmamakla ve sabit tutmamakla da ilintili bana kalırsa. İçimdeki özgür kuşun kanatları, bu kitabın sayfalarını her okuyanla birlikte biraz dinlenmeye geçecek ve yanınıza konacağım. Belki uzunca süre yanınızda olacağım, belki de sadece pe

Bisiklete binmek, en sevdiği şeydi Tübüşek Oğlan’ın. Gelin görün ki altı kardeşin en küçüğüyken mümkün müydü bisikleti kapması? Bisiklet sırası ona gelmeyince, o da oyunlar oynayarak zamanını geçirirdi. Bir gün onu şaşkınlığa uğratan bir kedi ile karşılaştı. Bu kedinin üç ayağı mı vardı! Tübüşek Oğlan, sevgiyle hem bedenini hem ruhunu iyileştirdi yavru kediciğin. Ancak bir sorun daha vardı! Yavru kedicik, kaybettiği annesini aramak için evden ayrılınca Tübüşek Oğlan ne yapacaktı! Sevginin iyileştirici gücün

Bugi, meraklı bir eşek. Yeni çimenler keşfetmeye bayılıyor. Zoi biraz üşengeç. Yine de keşifleri sırasında arkadaşına eşlik ediyor. Bir gün Bugi, Zoi’ye bir soru soruyor: “Daha önce hiç gitmediğiniz bir yere gidelim mi?” Çıkıyorlar yola. *** Zoi, yeni arkadaşlar edindikçe kendini yalnız mı hissediyor? Daha önce gidilmeyen yerde, Bugi daha az mı seviyor Zoi’yi? Yoksa Zoi… En yakın arkadaşını kimseyle paylaşmak mı istemiyor? Özlem Karaman Nuhoğlu, kıskançlık, paylaşmak, keşfetmek gibi kavramlar üzerine çocukl

Uçuruma sürüklenen bir hayatın eşiğinde yeniden yaşama tutunabilmek kolay olabilir miydi? Geçmişin izleri peşini bırakmazken açılan yaralar kabuk tutabilir miydi? Kafese hapsedilmiş bir bedenle verilen özgürlük savaşı kazanılabilir miydi?

İhanetin bedeli, kaç kişiyi etkileyebilirdi? Bir… İki… Üç… Onu etkilemişti. Kırık kanatlarla çaresizliğe takılı kalıp zoraki bir evliliğe sürüklenirken güvendiği dağlar kar altında kalmıştı. Hayal bulutları buhar olup uçarken kuraklığında mücadele verebilecek miydi? Peki, yüreğinde açılan yaralar sonsuza dek kanayacak mıydı, yoksa kabuk mu tutacaktı?

Asya, ailesi ve arkadaşları ile harika bir yaz tatili geçirmişti. Ve artık okul vaktiydi. Annesinden ayrılma fikri Asya’nın hiç hoşuna gitmiyordu. Acaba o sabah yataktan çıkmasa olur muydu? Bir rüzgâr mı esiyordu? Yoksa kelebekler mi uçuşuyordu? Rüzgâr, kanat çırpışları yüzünden miydi acaba? Evet! Evet! Karnında tarif edemediği bir rüzgâr esiyordu. Anlam veremediği bu rüzgâr, onu hep de benzer duyguları yaşarken yakalıyordu. *** Birçok çocuk, çok sevdiği bir okul ortamına sahip olmasına rağmen, son ana kada

Bir kasabaya hiç uzaktan baktın mı? Badem ağaçlarının arasında kırmızı kiremitler görünür. Sessiz sakin, hiç insan yaşamıyor gibi... Biraz yaklaşınca, insanların çalıştıklarını görürsün. At arabasıyla gidenleri, eşeğe binenleri, çeşmeden su dolduran, kuyudan su çeken kadınları ve tarlada çalışan insanları görürsün. Emine Arslan, 1983 yılında kendini yeni yeni toparlamaya çalışan Özdemir kasabasında, Güneş Hoca ve Mina arasında yaşananları köyün gerçekliğinden kopmadan anlatıyor.

Ruhu geçmişinde esir olanların hikâyesi bu. Zehir ile şifanın, aşk ile sevginin, düş ile gerçeğin arasında geçen; rengi bazen siyaha bazen de beyaza bürünen bir garip roman bu. Kalpteki yalnızlığın zihindeki kalabalığı bastırdığı, çocukların yazdığı, büyüklerin inandığı, sonu belirsiz bir masal bu... Geçmişindeki bütün acı kayıpları ardında bırakıp gelecek olan güzel günler için tek başına savaşan genç spiker Gizem Ertürk’ün yoluna düşen adı gibi bir gizemden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Nişan gü

Ayda Erülgen Çayır, sadece çocuklar için değil, yetişkinler için de sıcacık hikâyelerini bir araya getiriyor bu kitapta. Kimi zaman bir korsan edasıyla define haritalarının yolu aralanıyor, kimi zaman deli fişek bir tavşan için anne ile babaya kafa tutuluyor. Bozcaada’nın sokaklarında geziniyor bazen çocukluk. Bazense her şeyin, derelerin, çayların hatta zamanın bile müzik eşliğinde aktığı bir ülkeye varıyor. Düş ile gerçek arasında, çocuklara ve içindeki çocuğu korumuş olanlara, Yüzleri gülümseten bir DÜŞ

Diyordum ki ne için yaşamalı insan Neye inanmalı, Kendisini var edene mi adımlamalı Yoksa tutsak edilmiş değerlere mi koşmalı Araf bunun adı Ne bir adım ileri ne bir adım geri Aynı yerdeyiz işte, hepimiz aynı şeyin peşinde Farklı olursan yaşayamazsın, un ufak edilirsin Biçare hazırlarsın sonunu Bastığın toprak oturduğun taş tanığın olur Kendinle kalırsın Tutsak edilene koş hırsla, at sırtındaki yükü Bu değil mi senden istenen, benden, bizden istenen Var olamazsın işte kendin olursan Anla bunu,

Renksizdir aslında deniz… Ya göğün mavisidir suya vuran, Ya ormanın yeşili… Bazen de topraktan alır çamur rengini. Fırtınalarda mesela, korkunç gri… Dalgalarda köpürmüş beyaz… Sen yanaşırsan kenarına, Gölgen düşer, sakin, siyah biraz… Ben yalnızım şu anda sahilde, Rüzgârda çaresiz sallanışı gibi yaprakların… Yanımda ise senin oturduğun boşluk… Keşke otobüsü kaçırmasaydım da Bitmeseydi hiç bu yolculuk...

Kara kedi ZEYTİN, Baykuş Mozi’nin yaşadığı yeri merak ediyordu. Ancak buraya sadece uçarak gidebilirdi. Baykuş Mozi ve arkadaşları ona yardım edebilirdi. Peki! Bir kedinin uçması iyi bir fikir miydi? Neden bu ülkede yaşayan herkes çok mutluydu? Paylaşmak, iyilik yapmak, sevmek ve sevgiyi göstermek mutlu olmak için yeterli miydi? Mutluluğa uçan bir kedinin yolculuğunda ona eşlik etmek ister misiniz? “Miyavlar aşkına! Bu anlatılamaz bir güzellik...”

Neeeeeeeee! Limon bir meyve mi? Peki biber? Salatalık? Domates? “Nasıl olur!” *** Altın gibi sapsarı saçları olan Zerrin, yaz tatili için dedesinin çiftliğindedir. Sorulacak çok soru, şaşırtacak çok cevap vardır. Limon kokusu eşliğinde geçer bir yaz. Ve geriye, hem öğreten hem gülümseten eğlenceli bir hikâye kalır. Esra Tiryaki’nin nahif kaleminden, etrafa mis kokular yayılır. “Kokladıkça beni hatırlamayı unutma güzel torunum.”

“Birey tarafından denenmiş, doğruluğu ve işe yararlığı kanıtlanmış bilgilerin ve deneyimlerin, artık o kişinin özelinde kalmaması ve Bütün’le paylaşılması gerektiğine inanıyorum. Hele ki Kundalini Uyanışı gibi olağanüstü deneyimimi kendime saklayamazdım. Gerçekten, “yol”a adanmışlıkla yapılan içsel çalışmalar, eninde sonunda bireyi o aşamaya getirebilir diye düşünüyorum. Dokuz gün süren deneyimimle ilgili yaşadıklarımın, “sıradan olmayan bir gün”e uyanma potansiyeli yüksek olan kişilere ışık tutacağına inan

Luna Yayınları’nın edebiyata yeni kalemler kazandırmak gayesiyle düzenlediği ve rekabetin üst düzeyde olduğu Luna Yayınları 4. Öykü ve Küçürek Öykü Yarışması’nda, 10 öykü mansiyon ödülü olmak üzere, toplamda 13 öykü dereceye girmeye hak kazandı. Her biri birbirinden farklı temalar içeren öyküler bu kitapta bir kültür mozaiği gibi seriliveriyor önümüze. Öykü alanında, geleceğe adını yazdıracağına inandığımız 13 yazar ve 13 öyküyü sizlere sunmaktan büyük bir gurur duyuyoruz.