Giden, aslında zamansız giderek arkasında kusursuz hissettiğiniz aşkı da bırakıyor. Aşkın koşulsuz olma koşulu belki de bu; ilişki daha yıpranmadan bitmek zorunda kalması. Bu hissedilenleri sırf kavuşamama durumuna bağlamak aslında bu ilişkiye haksızlık olur. Çünkü düşündükçe anladım ki ben bir sevgili değil aynı zamanda en yakın dostumu da kaybetmiştim. İçimdeki samimiyeti onun gibi gören kimse olmayacak mıydı hayatımda, bilmiyordum. Bildiğim tek bir şey vardı: O hep yanımdaydı. Uzunca bir süre kendimi, ya

Hayatta kalmak için ne kadar ileri gidebilirsin? Aşk uğruna hayatını, tüm insanlığın geleceği uğruna aşkını feda edebilir misin? Sevdiklerini korumak için sınırlarını ne kadar zorlarsın? Sınırsız bir ömür sunan fırsat karşısında, kendi benliğini, değerlerini ve hatta tabiri yerindeyse ruhunu feda etmek pahasına bu ölümsüzlüğü tercih eder miydin? Adaleti sağlamak için intikamı haklı kılan bir nokta var mı, yoksa adaleti gerçekleştirmek için intikamdan tamamen ayrılmak mı gerekir? *** Yazar, tüm bu sorulara p

Bilge Genç, öykülerinde yer verdiği kahramanların hikâyelerini yazmamış da, bu kahramanları ete kemiğe büründürüp, okurun karşısına geçmelerini sağlamış âdeta. Kahramanları o kadar güçlü ve gerçek ki, hikâyelerini okurken sadece anlamak değil, hislerine ortak olmak kalıyor okura. İncelikle kurgulanmış, özenle seçilmiş kelimeler; kimi zaman okurun boğazında düğümleniyor, kimi zaman ise bir bahar esintisi olup ferahlatıyor yürekleri. “Aklımın henüz ermediği içsel birtakım fikirleri kaleme alıyormuşum meğerse!

Badem, başka türlü bir kedi! Yeni ülkeler görmeye ve başka kültürleri öğrenmeye bayılıyor. Bir önceki macerasında Finlandiya’yı ziyaret eden Badem, bu sefer de Estonya’ya uçuyor. Evet, doğru duydunuz! Uçuyor! Hem de en yakın arkadaşı Geyik ile birlikte, bir trenle... Eston ekmeği, ringa balığı, oyuncak müzesi... Ve Masallar Kalesi’nde harika bir konser! Özlem Gençer, “Kuzey Işıkları Altında Badem” isimli kitapta tanıştığımız dünya tatlısı Badem ile minik keşifçileri, bu sefer de Estonya’da bir maceraya dave

Sessizlik bozuyor Bütün bu düzeni Birer birer satılıyor insanlık Umut adına ne varsa Tüketiyoruz Sessiz kalmalar Bozuyor bütün düzeni.

Tırtık, Benek ve Beşlik, kocaman bir evde yaşıyorlardı. Mavi bir ev: DENİZ! Birlikte midye toplama yarışması yapıyor, tekerlemeler söylüyor, çok eğleniyorlardı. Bir gün, BATIK GEMİ’ye gitmeye karar verdiler. Batık Gemi, çok eğlenceli bir yerdi. Denizatlarına binip yarış yapmak, yılan balıklarından dans dersi almak, ahtapotlardan hızlı yemek yapmanın sırlarını öğrenmek ve daha nice macera için yola çıktılar. Ama... Tırtık’ın kolları mı titriyordu! Karnı mı ağrıyordu! Kalbi “BAM! BAM!” diye mi çarpıyordu! Yok

İpek, öğretmeninden bir MÜZİK YARIŞMASI yapılacağını öğrenir. Hiç düşünmeden katılmak ister. Ama bunun için bir müzik grubunun olması gerekmektedir. Çünkü... Notalar bile tek başına anlamsızdır, bir araya gelince müzik oluşur. İpek, arkadaşlarını yarışma için ikna edebilecek midir? Bir müzik grubu kurabilse bile nereden ve nasıl başlamalıdır? Müzik yapmak için ne gereklidir? Müzik dünyadaki tüm çocukları kucaklayan, hayal kurduran; sınırsız, bambaşka bir dünyanın kapılarını aralayan dildir. Sen de bu dünyay

Gün ağmış, hava ılık, Rehavetteyim Mandelya Şöylece yaslanıp mavi suyuna, Uyusam diyorum girip koynuna. Okşa saçlarımı Mandelya, Ninniler söyle, Kumsala vuran dalgalarınla Ninniler söyle bana, Ninniler... İşte böyle, işte böyle Mandelya. Ah Mandelya, Sen varsın ya, Sen Mandelya...

Mihrimah ve Almila kardeşler oyun oynamayı çok severdi. Bir de eve misafir gelmesini! Ancak günlerden bir gün... Öyle bir şey oldu ki, tüm dünyaya bir hastalık yayıldı, kimse evinden çıkamaz oldu. Derken... Zor günler bitti ve kalabalık sofralar, şen kahkahalar geri geldi. Pandemi döneminde özlem duyduğumuz kalabalık aile sofralarının yokluğuna, çocuk gözüyle bakmaya davet eden sıcacık bir hikâye. BU KİTAP TÜRKÇE VE İNGİLİZCE OLMAK ÜZERE ÇİFT DİLLE YAZILMIŞTIR.

Dora, diğerlerinden farklıydı. Yüksek bir zekâya sahipti. Tek bir arkadaşı vardı: BİTİG! Bitig, bir yapay zekâydı. 200.000.000 tane kitap okumuş olan BİTİG gibi DORA da okumayı çok seviyordu. Ama bu sefer okudukları kitap farklıydı: “Bilimin Gerçek Sahipleri!” Bu kitap, bilime çok büyük katkılar yapmış olmalarına rağmen “Sci-Wom-Verse” adlı paralel evrende yaşamaya itilmiş kadınları anlatıyordu. BİTİG ve DORA, bu evrene gittiklerinde onları önemli bir görev bekliyordu! Tarihte, bilim kadınları da

Ömrümün yarısını, bir gün dünyanın en güzel hikâyesini yazacağımı düşünerek geçirdim. Küçük Prens gibi elden ele, dilden dile dolaşan, insanların kendi dillerinde okuduktan sonra anlamadıkları dillerde dahi satın alıp koleksiyonlarına katacakları bir kitap yazacağımı hayal ederek heyecanlandım. İlkokul çağlarımdan başlayıp bu yaşıma kadar aynı heyecanı, kalbimin kaldıracağı ve kendimi kandırabileceğim ölçüde, aileden yadigâr bozuk bir cep saatini taşır gibi taşıdım. Simay K. Davì, okuyucusunu bir kena

Atomu parçalayan dünyaca ünlü fizikçi Albert Einstein, kesinlikle sıra dışı bir insandı. Özel yaşamı ilginç ve renkliydi. Çocukluk ve gençlik yılları çalkantı içinde geçti. Eğitim hayatı boyunca asi ve dik başlıydı, bunun sonucunda da öğretmenleri tarafından pek sevilmiyordu. Yaratıcı olmak için belki de uyumsuz olmak gerekiyordu. Katı disiplinden saplantı derecesinde nefret eden ve matematiğin katı güzelliğinden büyülenmiş biriydi. Kendi doğrularını yaşamaktan ve ifade etmekten hiçbir zaman geri durmad

İnsan daima en sevdikleriyle sınanır derler. Benim de bu hayatta verdiğim sınavların en zoru hem ailemi hem de sevdiğim adamı kaybetmemek içindi… Hikâyem, 1896 yılının baharında, Adapazarı’nın Süleymanbey köyünde başladı. Erkek olmam umuduyla kapıda dört gözle bekleyen babam, beni görünce bir kez kafamı okşayıp “Hayırlı evlat olur inşallah,” demiş ve evden çıkmış. Benden önce dört kız çocuğu kucağına alan annem ise kocasına bir erkek evlat veremediği için çok üzülmüş. Zehra ablam sorana kadar kimse ba

Biraz gülümsedikten sonra Ömer girişti konuya: “Dostlarım, zamanın içinde kaybolmaktan başka bir işe yaramıyoruz. Acı içinde kıvranarak ölüp gidiyoruz. Her şey dün ile yarın arasında. Ne düne sahibiz ne yarına. İkisini de düşünmek sadece aptallıktır. Mutsuzluğun temel kaynağı ne biliyor musunuz, sonun belli olduğunu düşünmek. Dünyada mutlu olmak istiyorsan, yaşamaya değer verip tadını çıkaracaksın.” “Mutlu olmak da mutsuz olmak da bu hayatın bir parçası, bunları kabullenmek gerek,” dedi Murat.

Yaşamın içinden hızla gelip geçen insanın, bir an için durup geriye baktığı yerdir İkinci Durak. Düzenin, hem iş birlikçisi hem de muhalifini öğütüp attığı yerdir İkinci Durak. Kalabalık içinde bir yalnızlık, yoğunluk sonrası bir geri çekilme, beyhude çabaların sergilendiği bir yer de olabilir İkinci Durak. Ancak biliriz ki, “son durak”tan bir öncekidir İkinci Durak ve buradaki suskunluğun nedeni de, işte bunun farkına varılmasıdır.

Bu eğlenceli kitap, resim yapmayı seven ve resim yapmaya cesaret edemeyen çocuklar için hazırlanmıştır. Kitabı okuyan çocuklar, kitap içinde gezerken sanatın heyecan verici yolculuğuna adım atacak, bulmacalar ile eğlenecek ve aynı zamanda da kendi iç dünyalarını resim ile ifade etme deneyimini yaşayacak.

Biraz önce ışıl ışıl parlayan yüzlere karanlık gönüllerin gölgesi düşmüştü şimdi. Adamcağız yürek dolusu kırgınlığıyla, “Açken insanın haline bakmaz, ilgilenmezsiniz de şimdi dalga mı geçersiniz?” demişti komşusuna. Sonra ailesini, kartal gibi açtığı kollarının arasına alarak, “Gafile kelam, nafile kelam,” diye mırıldandı. Birlikte sessizce evlerine girmişler, kapıyı kapatmışlardı. Bütün olup bitene şahit olan Ömer, biraz önce mutluluğun doruklarındayken, hüzün denizine dalmıştı. Vurgun yemiş gibiydi. Ramaz

Lili, Çaça ve Leo; hayatları boyunca hiç kar görmemişti. Hatta dünya öyle yorgundu ki, mevsimler karışmış, düzensizleşmişti. Kış mevsimini de, kardan adamları da sadece büyükannelerinin anlattığı masallardan biliyorlardı.

Lavinya ile annesi, son zamanlarda kıyafet seçerken hiç anlaşamıyordu. Sonradan pişman olsa da annesine çok bağırarak tepki vermeye başlamıştı. Bu da yetmezmiş gibi papağanı Vişne, bir türlü konuşmuyordu. Annesiyle gittiği festival alanı çok kalabalıktı. Balon almak ve oyunlara katılmak için sıra beklemek istemiyordu. Kalabalıkta yanlışlıkla çarpan insanlara içinden bağırmak geliyordu. Lavinya’nın acaba öfkesini kontrol edebilmekle ilgili bir problemi mi vardı?

Allah’tan tek dileğim sağ salim terhis olmak ve babamla birlikte Ege’nin derin sularına açılıp balık tutmak; anacığımın elinden mis kokulu gözlemeler yemek, anamın “Kınalı kuzum,” diyerek beni öpüp koklamasıdır. Ama bazen hayat bize muratlarımız ve taleplerimiz doğrultusunda bir yaşam sunmuyor. Olur da bana bir şey olursa; bir kahpe kurşuna, bir saldırıya karşı şehit düşersem sakın ola ağlayıp düşman sevindirmeyin. Size bir evlat, bir kardeş, bir yiğit, kimsesiz bir emanet bırakıyorum. Eğer o sağ salim