“…uzun, bukleli sarı saçları, nazik mavi gözleri olan on dokuz yaşlarında bir kızdı. Ne çocuklar için ne de genç kızlar için dikilmiş parlak kırmızı bir elbise giymişti. Kırmızı çoraplar içinde kalem kadar ince ve dümdüz uzanan bacakları küçük çocuk potinleriyle bitiyordu… öyle güzeldi ki, bir yıl boyunca böyle sessizce oturup ona baksam sıkılmazdım… Pembe yanakları, alnına, omuzlarına ve yakasını düzeltmek için kaldırdığı sağ elinin üzerine dökülen vahşi bukleleri, iri, parlak gözleri... Taze bahar havası

Gölün kükremesini duyuyorduk. Dramanın son perdesi şimdi başlıyordu ve iki aktör, yürek paralayıcı sahneyi görmeye gidiyordu. “Ne düşünüyorsun? Bizi ne bekliyor?” diye sordum, sevgili Pavel İvanoviç’e. “Düşünemiyorum... Bilmiyorum...” “Ben de bilmiyorum.” “Hamlet bir keresinde yeryüzünün ve cennetin Tanrısının intihar günahını yasaklamış olmasına üzülüyordu. Şimdi ben de onun gibi, kaderin beni doktor yapmış olmasına üzülüyorum... Derinden üzülüyorum!” ... Anton Çehov’un tek romanı olan Bir Av Dramı’nı, Lev

Bir sanatçı olarak Çehov, kendine özgü bir ekoldü. O, hayatın sanatçısıydı. Eserlerinin bir üstünlüğü de Rus olsun olmasın herkesin onları anlayabilmesi ve anlatılanlarla kendini özdeşleştirmesidir. Bu en önemli şeydir. Çehov, mesajlarına bakmaksızın yalnızca kendi gözlemlediği şeyler üzerine yazdı. Ne gördüyse ve nasıl gördüyse onu anlattı. İçtendi, bu ise büyük bir erdemdir. İçtenliği sayesinde yeni yazma biçimleri: kanımca tüm edebiyat dünyası bakımından tamamen yeni biçimler yarattı. Dili kullanışı alış

Çehov 1890 yılında, bir sürgün adasında kürek mahkûmlarının korkunç yaşam koşullarını belgelemek için Rusya’dan uzun, zorlu bir yolculuğa çıkar. Tüm zamanların en etkileyici metinlerinden biriyle geri dönmesini sağlayan yorucu bir yolculuk... Sibirya’daki ilk izlenimlerini ve Sahalin’de kaldığı üç aylık süredeki tüm acı deneyimlerini belgeleriyle kaydetmeye kararlıdır. Bir gazete haberi, bir sosyolojik çalışma, bir seyahat günlüğünden daha fazlasını söylemek ister Çehov: Toplumun kayıtsızlığı. Herhang

Çehov 1890 yılında, bir sürgün adasında kürek mahkûmlarının korkunç yaşam koşullarını belgelemek için Rusya’dan uzun, zorlu bir yolculuğa çıkar. Tüm zamanların en etkileyici metinlerinden biriyle geri dönmesini sağlayan yorucu bir yolculuk... Sibirya’daki ilk izlenimlerini ve Sahalin’de kaldığı üç aylık süredeki tüm acı deneyimlerini belgeleriyle kaydetmeye kararlıdır. Bir gazete haberi, bir sosyolojik çalışma, bir seyahat günlüğünden daha fazlasını söylemek ister Çehov: Toplumun kayıtsızlığı. Herhang

Yapıtlarının sanat değeri öylesine yüksek, renkleri öylesine parlak, taze, özgün; çevremizdeki yaşamı betimleme tarzı öylesine yalın, öylesine Çehov’a özgü ve yalnız onun bildiği, kimseye açıklamadan yanında alıp götürdüğü duyarlılıklarla doluydu ki, bu durum ister istemez insanın aklına kehanetlerinin, yaptıkları büyülerin gizini başkalarına vermeden mezarlarına götüren masallardaki sihirbazları getiriyor. –İGNATİ NİKOLAYEVİÇ POTAPENKO

Anton Çehov’ un yedi hikâyesinden oluşan bu kitapta insan ilişkileri, güven sarsıntısı, evlilik, para uğruna insanın neler yapabileceği, inancın sorgulanması, ölümle burun buruna gelme, hayvan sevgisi gibi birçok konuya değinilmiş. İnsanın okurken hayata bakış açısını sorgulatan, ‘ben olsam ne yapardım?’ düşüncesini ortaya çıkaran hikâyelerin birden fazla kez okunması ısrarla tavsiye edilir. Her okumada tekrar tekrar kendinizi ve hayatınızı sorgulayacaksınız.

Anton Çehov’un öyküleri yazıldığı zaman ve mekânı aşarak bütün dünyaya yayılmıştır. Bu hikâyelerin her satırı bir ders, bir fikir ve derin anlamlar barındırmaktadır. Hikâyeler Türkçe ’ye 20. Yüzyılın başlarında çevrilmiştir. Tarihsel, toplumsal değişim ile birlikte dilde değişime uğramaktadır. Bu nedenle çevirinin sadeleştirilmeye, günümüz Türkçesine uyarlanmasına gerek duyulmuştur. “Bir Ressamın Hikâyesi” Günlük yaşamdan kesitler ve duygulara yer veren 30 farklı hikâyeden oluşmaktadır. Psikolojik öğeler d

Anton Pavloviç’e piyeslerinin başarısını zehir eden bir şey varsa o da seyircilerin coşkulu çağrısına dayanamayıp sahneye çıkmak zorunda kalmasıydı. Bu yüzden ansızın ortadan yok oluyor, sahneye çıkmasını isteyen alkışlar kesilmek bilmeyince birimiz kalkıp yazarın tiyatrodan ayrıldığını söylüyorduk. Anton Pavloviç çoğu zaman canı öyle istediği için kulise, bizim yanımıza geliyor; soyunma odalarını sırayla gezerek coşkularıyla heyecanlarıyla, başarılarıyla, başarısızlıklarıyla, yaşamı daha derinden duymaya y

Acıyı hafifletmekle elimize ne geçecek? Birincisi, ıstırabın insanı mükemmelliğe götürdüğünü söylerler. İkincisi ise eğer insan acısını haplar ve damlalarla hafifletmeyi öğrenirse, şimdiye kadar tüm kötülüklerden korundukları ve hatta türlü sıkıntılarını aştıkları dinsel inançlarını, felsefeyi bırakmazlar mıydı? Hayat sinir bozucu bir tuzaktır. Düşünen bir insan, olgunluğa eriştiğinde ve olgun bir bilince ulaştığında, istemeden kendini, çıkış yolu olmayan bir tuzakta gibi hisseder. Hayatın tragedyasını böyl

Anton Pavloviç’e piyeslerinin başarısını zehir eden bir şey varsa o da seyircilerin coşkulu çağrısına dayanamayıp sahneye çıkmak zorunda kalmasıydı. Bu yüzden ansızın ortadan yok oluyor, sahneye çıkmasını isteyen alkışlar kesilmek bilmeyince birimiz kalkıp yazarın tiyatrodan ayrıldığını söylüyorduk. Anton Pavloviç çoğu zaman canı öyle istediği için kulise, bizim yanımıza geliyor; soyunma odalarını sırayla gezerek coşkularıyla heyecanlarıyla, başarılarıyla, başarısızlıklarıyla, yaşamı daha derinden duymaya y

Toplumsal amaçlarında düş kırıklığına uğramış, kendilerini ayyaşlığa, yozlaşmış bir yaşamın bataklığına bırakmış tipler, bu dönemin aydınları arasında çok görülen tiplerdi. Çehov’un asıl değeri, dönemin toplumsal görünümünün en önemli yönlerini, benzersiz bir güçle, gerçeklikten hiç ayrılmaksızın yansıtmış olmasındadır. Aristokrasinin çöküşünü betimleyen tabloların en benzersizlerini verdi. Aristokratlara, feodallerin yepyeni bir güç olan kapitalizm karşısındaki iktidarsızlığını, şaşkınlığını gösterdi.

Rusya’nın bir taşra kasabasının psikiyatri kliniğinde yatan edebi ve ahlaki ilimlerde derin bir bilgiye sahip olan İvan Dmitriç ile yoksul ve yozlaşmış toplumun sorunlarına karşı giderek duyarsızlaşmış elit ve aydın doktor Andrey Yefimiç, arkadaşlık etmeye başlar. Koyulaşan sohbetlerinde kurdukları diyalog, doğrudan bir sorgulamaya dönüşürken; sistem ve düzen eleştirisi üzerine kurulu felsefi mevzular ışığında yeni bir toplum çözülmesine konu olur.Hastane şartlarındaki kötü koşullara ve mevcut adaletsizliğ

Çehov’un yapıtlarında hayatın kaçınılması mümkün olmayan acıları ve karşılanmayan beklentiler önemli bir yer tutar. Toplumun farklı katmanlarından gelen karakterleri; askerler, doktorlar, toprak sahipleri, devrimciler hep aynı hastalıktan mustariptir: Hayatın anlamını ıskalamak. Meslek ve sosyal sınıf farkı gözetmeyen bu illet, arzularına kavuşsalar da Çehov karakterlerinin yakasını bırakmaz. Zira o zaman da, mutluluktan uçma hissi bir süre sonra yerini hayatın sıradanlığının yol açtığı bir daralmaya, hoşnu

Çehov’un yapıtlarında hayatın kaçınılması mümkün olmayan acıları ve karşılanmayan beklentiler önemli bir yer tutar. Toplumun farklı katmanlarından gelen karakterleri; askerler, doktorlar, toprak sahipleri, devrimciler hep aynı hastalıktan mustariptir: Hayatın anlamını ıskalamak. Meslek ve sosyal sınıf farkı gözetmeyen bu illet, arzularına kavuşsalar da Çehov karakterlerinin yakasını bırakmaz. Zira o zaman da, mutluluktan uçma hissi bir süre sonra yerini hayatın sıradanlığının yol açtığı bir daralmaya, hoşnu

Arka Kapak Yazısı: Комната, которая до сих пор называется детскою. Одна из дверей ведет в комнату Ани. Рассвет, скоро взойдет солнце. Уже май, цветут вишневые деревья, но в саду холодно, утренник. Окна в комнате закрыты. Входят Дуняша со свечой и Лопахин с книгой в руке

Çehov ve Moskova Sanat Tiyatrosu her zaman birbirine yakın olmuştur. Tiyatronun kuruluşu ile yazarın ölümü arasında geçen sürede bu yakınlık, hatta dostluk gitgide gelişmiş; karşılıklı anlayış ve saygı iyice pekişmiştir. Çehov’un bir piyes yazarı olarak değeri herkesten önce Sanat Tiyatrosunca sezilip anlaşılmıştır. -NİKOLAY DMİTRİYEVİÇ TELEŞOV Sahneyi, oyuncuların toz toprak içindeki giyinme odalarını gezerken çocukça bir sevinç duyuyordu. Anton Pavloviç tiyatroyu yalnız seyircilerin gördüğü

Çehov ve Moskova Sanat Tiyatrosu her zaman birbirine yakın olmuştur. Tiyatronun kuruluşu ile yazarın ölümü arasında geçen sürede bu yakınlık, hatta dostluk gitgide gelişmiş; karşılıklı anlayış ve saygı iyice pekişmiştir. Çehov’un bir piyes yazarı olarak değeri herkesten önce Sanat Tiyatrosunca sezilip anlaşılmıştır. -NİKOLAY DMİTRİYEVİÇ TELEŞOV Sahneyi, oyuncuların toz toprak içindeki giyinme odalarını gezerken çocukça bir sevinç duyuyordu. Anton Pavloviç tiyatroyu yalnız seyircilerin gördüğü

Önemsiz, ufak insanların yaşadığı acı gerçekleri hiç kimse Çehov’un derinliği ve açıklığıyla dile getirememiş; küçük kentsoylunun sıradan yaşantısının karmaşasını tüm irkiltici çıplaklığıyla, iç karartıcı görüntüleriyle ele alan hiçbir yazar bu acıklı durumları onun çarpıcı dürüstlüğüyle çizememiştir. -MAKSİM GORKİ Çehov’u anlamamakta kimi insanlar niçin direnirler, bilmem. Onu niteledikleri gibi bu “kötümser yazar” gerçekte aydınlık geleceğimize bel bağlamaktan hiç yılmamış; ülkemizin en zinde güçlerinin g

Önemsiz, ufak insanların yaşadığı acı gerçekleri hiç kimse Çehov’un derinliği ve açıklığıyla dile getirememiş; küçük kentsoylunun sıradan yaşantısının karmaşasını tüm irkiltici çıplaklığıyla, iç karartıcı görüntüleriyle ele alan hiçbir yazar bu acıklı durumları onun çarpıcı dürüstlüğüyle çizememiştir. -MAKSİM GORKİ Çehov’u anlamamakta kimi insanlar niçin direnirler, bilmem. Onu niteledikleri gibi bu “kötümser yazar” gerçekte aydınlık geleceğimize bel bağlamaktan hiç yılmamış; ülkemizin en zinde güçlerinin g