Bu eserinde Anton Çehov, gözlemlerini Lubov Andreyevna'nın sahibi olduğu ve satılacak mı satılmayacak mı tartışmaları eşliğinde, geçmişteki acı-tatlı anıların dile getirildiği bir çiftlik evine yöneltir. Bu oyunuyla ciddi bir başarı elde eden Çehov, çoğu birbiriyle akraba ya da ev sahibi-hizmetçi-uşak ilişkisi içinde olan oyun karakterleri üzerinden, Rusya'nın 19. Yüzyıl sonlarına doğru içine girdiği sosyal ve ekonomik değişim sürecinin etkilerini okuyucuya hissettirmekten geri durmaz. Bu değişim dalgasın

Chekhov is an intuitive artist with penetrating insights into human nature and ''the nature of illusion, delusion and false opinion.'' In Chekhov's world, there are multiple perspectives, and ''complexity is a synonym for truth.'' NY Times Chekhov's dramatic form allowed him to present things on the stage "just as complicated and just as simple as in real life," as he famously wrote. "People are sitting at a table having dinner, that's all, but at the same time their happiness is being created, or their

It was this world arbitrary and strange, not unjust but simply lacking justice, without moral or spiritual tidiness, with no simple harmonies, no hum-along tunes that would find its full-throated voice in Chekhov's most powerful later works. This world would be actualized in the plays and stories that he crafted after 1890, which would define his oeuvre and establish his reputation: "The Seagull," "Uncle Vanya," "The Cherry Orchard," and "Ward No. 6." These works indubitably define modern writing.

Üç Kız Kardeş, Moskova'da büyümüş, ancak son on bir yıldır bir taşra kentinde yaşayan, eğitimli üç kız kardeşin yaşadıkları zamanla yüz yüze hesaplaşamayıp mutluluklarını geçmişte ya da gelecekte arayışlarının trajikomedyasıdır. Yaşamdan beklentilerini gerçekleştirme becerisini bir türlü gösteremez ve hep Moskova'ya eski günlerine geri dönmek umuduyla yaşarlar. Yazar bu tema içinde, 19. yüzyıl başlarında ülkesindeki sosyal ve tarihsel değişimlerin sancılarını çeken birbirinden çok farklı katmanların yaşamla

Martı, 1896 yılında ilk sahnelendiğinde başarısızlığa uğramış ancak 1898'de Moskova Sanat Tiyatrosu'nun kuruluşunun ilk oyunu olarak sahnelendiğinde çok büyük başarı kazanmış ve o tarihten sonra, oyunun afişi Moskova Sanat Tiyatrosu'nun amblemi olmuştur. Çehov bu oyunda, dolaylı anlatımı uygulayarak komedyayı insanoğlunun 'özlemleri ile gerçeklik' ve 'istekleri ile yapabilme gücü' arasındaki çelişkiden çıkarır.Oyundaki kahramanların hiçbiri, istek ve özlemlerine yaşam mücadelelerinde kavuşamazlar. Yaşamayı

Kitapta, Şemseddin Sami'nin yazdığı bilinen ancak bugüne kadar ortaya çıkarılamamış ve yayımlanmamış Vicdan adlı oyunu bulunuyor. Oyun metnini, Şemseddin Sami'nin kendi el yazısıyla Tiran Devlet Arşivinde bulup Latin harflerine aktaran ve yayına hazırlayan Prof. Dr. İrfan Morina, Priştina Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Öğretim Üyesi'dir. Eserin, Endülüs tarihinden alınmış olan konusu, İspanyol zulmüne başkaldıran Endülüs halkının özgürlük ve vatan sevgisi üzerinedir.

Çehov'un yazınında Taşralı, Üç Yıl ve Meçhul Bir Adamın Hikayesi ile birlikte 19. yüzyılın 90'lı yıllarında yazılan üç büyük yapıtından biri olarak ayrı bir yer tutar. Çehov, çağdaşı yazarlardan farklı olarak, ilk defa kahramanın varoluşun bulanık ortamında kendisini nasıl hissettiği ve gördüğü konusuyla ilgilenir. Taşralıda yazar takipçi gibi özel bir role soyunmamaktadır. O yalnızca yaşamakta ve bizzat yaşam sürecinde gördüklerini, hissettiklerini ve düşündüklerini aktarmaktadır; bu da dünyanın ve i

"Eh!" dedi. "Siz bana nasıl yaşadığımı soruyorsunuz! Biz burada nasıl yaşayabiliriz? Yaşamıyoruz ki, ihtiyarlıyoruz, şişmanlıyoruz, sönüp gidiyoruz. Birbirinden ayırt edilmeyen günler ve geceler, sönük, anlamsız, en küçük bir iz bırakmadan geçip gidiyor. Gündüz para kazanmak, akşamları kulüp, katlanamadığım kumarcılar, içkiciler, kısık sesliler topluluğu. Bunun neresi iyi?" "İoniç"ten Bize okuma yazma değil, tinsel yetenekleri açığa vurmak için özgürlük gerek. Okullar değil, üniversiteler gerek. "Asma K

Dimov'un sakalı ise tüccarların sakalına benziyordu. Tabii, Dimov eğer bir ressam ya da yazar olsaydı, o zaman herkes sakalının tıpkı Zola'ya benzediğini söylerdi. "Çekirge"den Mezarlıktan iyi bir ruh hâliyle döndük. Ama aradan bir hafta geçmeden, genelgelerle yasak edilmeyen, ne var ki tamamıyla izin de verilmeyen yaşam, o sert, o yorucu, o anlamsız hayat, yine eskisi gibi akıp gitmeye başladı. "Kılıflı Adam"dan ‘Daha başka duygular...' diye düşünüyordu... ‘Bunlarda hiç duygu olmadığı çok doğru... İşte ş

Sadece Rus edebiyatının değil, dünya edebiyatının da en büyük yazarlarından biridir Çehov. Çehov'un edebiyatta çığır açan öyküleri, yazılmalarının üzerinden uzun yıllar geçmiş olmasına rağmen hâlâ tazeliğini korumaktadır. İnsanlığın evrensel sorunlarına sıradan insanın günlük yaşamı içinden seslenen, en basit ayrıntıları ustalıklı bir dille aktaran bu öykülerin sırrı Çehov'un kendine özgü kişiliğinde ve hayata bakışında gizlidir... Öykülerinde gerçek bir edebi eserin başaracağı şekilde okuru kendisine çeke

Rus yazar olan Çehov, Taganrog kentinde doğdu, Almanya'nın Badenvveiler kentinde öldü. Moskova Üniversitesi Tıp Fakültesini bitirerek doktor oldu. Yazarlığa, kısa öykülerle başladı. Önceleri takma bir adla, güldürü dergilerine yazıyordu. Umduğundan büyük bir ilgiyle karşılaşınca, farklı konularda da yazmaya başladı. Tiyatro oyuncularıyla bir arada bulunmaktan çok keyiflenirdi. Turnelere katılır, provalara giderdi. Moskova Sanat Tiyatrosunun genç ve güzel oyuncularından Olga Knipper'le evlendi. Yaşamının son

Çehov'dan Seçme Öyküler Türkiye'de daha çok Vişne Bahçesi, Vanya Dayı gibi tiyatro oyunlarıyla tanınan Rus yazar Anton Pavloviç Çehov'un (1860-1904) en önemli özelliklerinden biri, çağdaş kısa öykü türünün öncülerinden olması ve bu türün gelişimine büyük katkıda bulunmasıdır. Eserleriyle James Joyce'dan Virgina Woolf'a pek çok yazarı etkileyen Çehov, tüm dünyada büyük ilgi gören eserler kaleme almıştır. Çehov'dan Seçme Öyküler, yazarın Millî Eğitim Bakanlığınca okullar için hazırlanan ?100 Temel Eser" l

Çehov'u okurken, hayatın ta kendisini, tıpkı avuçlarınızda çırpınan bir kuş gibi tuttuğunuzu, ona dokunduğunuzu hissedersiniz." David Magarshack "Rus insanı yaşamayı değil hatırlamayı sever." Step'ten "Sanatçı, yarattığı karakterlerin ve onların söyledikleri şeylerin yargıcı değildir; Onun yegane işi tarafsız bir tanık olmaktır. Hükme varmak, sonuç çıkarmak jürinin işidir, ki o da okuyuculardır." (Suvorin'e mektubundan) "Yüreğime daha yakın gelen ve benden çok daha güçlü ve zeki yazarlarca çoktan test edilm