Aşkımı itiraf ettim ve içimi yakan bir acıyla, bizim birbirimizi sevmemize engel olan her şeyin nasıl da gereksiz, küçük ve aldatıcı olduğunu anladım. Eğer seviyorsan, bu aşkın mutluluk mu yoksa mutsuzluk mu getireceğini, sıradan anlamıyla bunun günah ya da erdem olup olmayacağını değil aşkın çok daha yüce bir şey olduğunu düşüneceksin ya da hiç düşünmeyeceksin, işte sonunda anladığım bu oldu. Çehov’un yazarlık dönemindeki mizah gücü öykülerinde, mektuplarında, konuşmalarında, gelişigüzel söylediği sözlerde

Aşkımı itiraf ettim ve içimi yakan bir acıyla, bizim birbirimizi sevmemize engel olan her şeyin nasıl da gereksiz, küçük ve aldatıcı olduğunu anladım. Eğer seviyorsan, bu aşkın mutluluk mu yoksa mutsuzluk mu getireceğini, sıradan anlamıyla bunun günah ya da erdem olup olmayacağını değil aşkın çok daha yüce bir şey olduğunu düşüneceksin ya da hiç düşünmeyeceksin, işte sonunda anladığım bu oldu. Çehov’un yazarlık dönemindeki mizah gücü öykülerinde, mektuplarında, konuşmalarında, gelişigüzel söylediği sözlerde

“…İnsanlar acı çekecek, yaşlanacak ve ölecekler. Fakat hayatınızı aydınlatacak muhteşem bir şafak olsa da sonunda bir tabuta çivilenip bir çukurun içine atılacaksınız." "Ya ölümsüzlük? "Hadi ama! "Siz inanmıyorsunuz, ama ben inanıyorum. Dostoyevski veya Voltaire'nin kitaplarının birinde birisi, 'eğer bir Tanrı yoksa da onu insanlar icat etmiştir" diyordu. Ve ben kesin olarak inanıyorum ki, ölümsüzlüğü de insan zekası er ya da geç icat edecektir.” Rus edebiyatının dünyaya damga vurmuş isimlerinden Anton

Sorunlarla dolu bir evde geçen çocukluğundan, oradaki anılarından kaçarken yazın dünyasının çatısı altına saklanır Anton Çehov. Ruhuna kanat geren bu çatıya olan minnetini çok çalışmakla, daima üretmekle ve ufak tefek hatalarda onu terk etmemekle verir. Onun için hikâye yazmak, başlı başına ciddi bir iştir; hikâyeler gereksiz olan her şeyden arınmalı ve değerli okurunun karşısına en temiz, en yalın hâliyle çıkmalıdır. En mühimi ise yazar; her bir cümlesinde okuruna sözler verdiğini bilerek ilerlemeli ve tüm

Çehov 1891 yılında Novoye Vremya gazetesinde tefrika edilen Düello’da, insan doğasının karmaşıklığını çarpıcı bir üslupla ortaya koyar. Tanıdığı bir zoologla dönemin popüler meselelerinden biri olan “en güçlünün ayakta kalması” üzerine tartışmaları epistemolojik ve etik çatışmalar ekseninde yapıtın temelini oluşturmuştur. Yazar insanın zaaflarına, başkalarını bağışlama ve kendini değiştirip geliştirme yetisine işaret ettiği bu öyküsüne mekân olarak Kafkasya’yı, Karadeniz kıyısındaki küçük bir kenti seçmişti

Çehov 1891 yılında Novoye Vremya gazetesinde tefrika edilen Düello’da, insan doğasının karmaşıklığını çarpıcı bir üslupla ortaya koyar. Tanıdığı bir zoologla dönemin popüler meselelerinden biri olan “en güçlünün ayakta kalması” üzerine tartışmaları epistemolojik ve etik çatışmalar ekseninde yapıtın temelini oluşturmuştur. Yazar insanın zaaflarına, başkalarını bağışlama ve kendini değiştirip geliştirme yetisine işaret ettiği bu öyküsüne mekân olarak Kafkasya’yı, Karadeniz kıyısındaki küçük bir kenti seçmişti

“Hanım kız hüzünlü, sevdalı şarkıları severdi. Sesi tatsız ve işlenmemişti. Ancak bir başkasıyla ve sezilir sezilmez bir şekilde bir şeyler mırıldanabilirdi. Şimdi birbiri arkasından hepsi de aşka, ayrılığa, kaybolmuş ümitlere dair şarkılar tutturmuştu. Sanki ustabaşına ellerini uzatıp dilinde yalvarırcasına, gözlerinde yaşlarla, “Beni kurtar!” diyecek bir durumdaydı. O zaman bütün masum günahlarından yıkanmış olacak, ruhu hafifleyecek, neşeye boğulacaktı. Artık serbest ve belki mutlu bir hayata başlayacakt

Rusya’da ilk kez 1900 yılında Jizn dergisinde yayımlanan Çukurda, Çehov’un edebiyatçı kimliğine, ülkesinin toplumsal ve siyasi yaşamında son derece etkili bir şahsiyet olarak üstlendiği rolü de eklediği önemli yapıtlarından biridir. Yazar, dostlarına yazdığı mektuplarda “fabrika yaşamına ve çürümüşlüğüne dair”, “köylülerin yaşamıyla ilgili” bir öykü olarak tanımladığı eserini, ülkesinin farklı bölgelerinde görev yaptığı hastanelerde edindiği izlenimlerden ve Sahalin’de bulunduğu dönemde tanık olduğu gerçek

Rusya’da ilk kez 1900 yılında Jizn dergisinde yayımlanan Çukurda, Çehov’un edebiyatçı kimliğine, ülkesinin toplumsal ve siyasi yaşamında son derece etkili bir şahsiyet olarak üstlendiği rolü de eklediği önemli yapıtlarından biridir. Yazar, dostlarına yazdığı mektuplarda “fabrika yaşamına ve çürümüşlüğüne dair”, “köylülerin yaşamıyla ilgili” bir öykü olarak tanımladığı eserini, ülkesinin farklı bölgelerinde görev yaptığı hastanelerde edindiği izlenimlerden ve Sahalin’de bulunduğu dönemde tanık olduğu gerçek

Kendine egemen olabilmedeki şaşırtıcı becerisi, düşüncelerini sert bir eleştirmen süzgecinden geçirmesi, her sözünü ölçüp tartarak konuşması söylediklerine bir yargı niteliği kazandırırdı. –İGNATİ NİKOLAYEVİÇ POTAPENKO İnsanlığın geleceğinin güzelliğiyle ilgili sözleri yalnız son yapıtlarına hoş, çekici, hüzünlü bir biçimde yansımakla kalmamış; yaşadığı sürece tüm içtenliğiyle inandığı, üzerine titrediği düşüncelerden biri şekline dönüşmüştü. Sabahları kalkıp bahçede tek başına gülleri budarken ya da rüzgâr

Kendine egemen olabilmedeki şaşırtıcı becerisi, düşüncelerini sert bir eleştirmen süzgecinden geçirmesi, her sözünü ölçüp tartarak konuşması söylediklerine bir yargı niteliği kazandırırdı. –İGNATİ NİKOLAYEVİÇ POTAPENKO İnsanlığın geleceğinin güzelliğiyle ilgili sözleri yalnız son yapıtlarına hoş, çekici, hüzünlü bir biçimde yansımakla kalmamış; yaşadığı sürece tüm içtenliğiyle inandığı, üzerine titrediği düşüncelerden biri şekline dönüşmüştü. Sabahları kalkıp bahçede tek başına gülleri budarken ya da rüzgâr

Çehov sanatı çokyönlü, yapıtları şiir dolu, mizahı bitip tükenmek bilmez, insanlığın geleceğinin daha iyi olacağına inancı sarsılmayan bir yazardı. –NİKOLAY DMİTRİYEVİÇ TELEŞOV Gerçekten de yıllar, yüzyıllar geçecek ve zaman bugün yaşayan binlerce, binlerce insanın anısını silip götürecek; ama Çehov’un büyüleyici bir hüzünle mutluluklarını düşlediği çok çok ileriki kuşaklar onun adını şükranla, yazgısından dolayı büyük acıyla anacaklardır. –ALEKSANDR İVANOVİÇ KUPRİN Gerek yazılarında gerekse konuşmalarında

Çoğunlukla bir edebiyatçı olarak tanınsa da, Çehov aynı zamanda başarılı bir hekimdir. Tedavi ve ilaçların, hastalığın her zaman yegâne çözümü olmayabileceğini vurgulayan Kara Keşiş, Çehov külliyatında özel bir yere sahiptir. Müstakbel felsefe profesörü Andrey Kovrin, deha sandığının aslında bir akıl hastalığı olabileceği ihtimalini sorgulamaya başlayınca, yaşamı halüsinasyonlarla dolu bir kâbusa dönüşür. Sadece kendisine görünen siyahlar içindeki keşiş sureti, onu anlayan tek kişidir artık. Belki de söylen

Yaratıcılığının dönüm noktası olarak kabul edilen bu eserinde Çehov, Ukrayna bozkırındaki bir yolculuğun hikâyesini dokuz yaşında bir çocuğun gözünden anlatır. Eğitimi için annesinden ayrılıp dayısıyla birlikte yola koyulan Yegoruşka capcanlı bir dünyada bulur kendini. Bu yolculukta bütün hiyerarşisi ve âdetleriyle Rus toplumunun farklı katmanlarından insanların; tüccarların, din adamlarının, köylülerin, işçilerin ve arabacıların arasına karışır. Bozkırda doğal akışında sürüp giden yaşamın çocuğun duyuları

Buraya kimi kapattıysak burada o bulunur, kimi kapatmadıysak o da serbest gezer; hepsi bu. Benim doktor olup, sizin akıl hastası olmanızın ahlakla ya da mantıkla bir ilgisi yok, sadece basit bir tesadüf. Bir kasaba hastanesinde göreve başlayan Doktor Andrey Yefimıç, ilk zamanlarda hastanedeki koşulların düzeltilemeyecek kadar umutsuz olduğunu görüp, var olan koşulların da verdiği memnuniyetsizlikle hastaneye her gün gitmemeye karar verir. Bir gün akıl hastalarının yattığı Altıncı Koğuş'a ziyaretinde, oradak

Doktor Ragin'in yönettiği akıl hastanesindeki Altıncı Koğuş kilit altındaki hastaların tutulduğu özel bir bölümdür. Kurumda göreve başladığında, düzensizlik, hüküm süren pislik, hijyen eksikliği ve çürümüşlükle savaşmayı deneyen Doktor Ragin, bir süre sonra yılgınlığa kapılıp hastaları kaderlerine bırakmayı tercih eder. Günün birinde, bu koğuşun sakinlerinden eğitimli bir hasta olan Gromov'la tesadüf eseri tanışmasıyla beraber kurdukları dostluk, saatlere yayılan sohbetleri, başta genç Doktor Hobotov olmak

Hayat can sıkıcı bir tuzaktır; Düşünen bir adam olgunluğa ulaştığında ve tam olarak bilinçlendiğinde, kaçışı olmayan bir tuzakta olduğunu hissetmekten kendini alamaz. En büyük Rus kısa öykü yazarlarından biri ve örnek bir oyun yazarı olan Anton Çehov, edebiyattaki en güzel kısa öykü ve oyunlardan bazılarını kaleme aldı. Eserleri dünya çapında çeşitli dillere çevrilmeye devam ediyor.

Altıncı Koğuş, Anton Çehov'un karmaşık, belirsiz ve genellikle aşırı duyguları içeren kısa öykülerinden biridir. Yazarın kariyerinin orta dönemindeki hikayelerden biri olan Altıncı Koğuş'ta, akıl hastanesinde çalışan bir doktor, kendi deneyimlerinden etkilenerek mesleğinin ve meslektaşlarının acımasızlığını gözler önüne sermektedir. Çehov bütün hikayelerinde karakterler, varlıklarının gerçekliğiyle yüzleştikleri yerde, çoğu zaman büyük bir bedelle kazandıkları kısa, gelip geçici içgörü anları yaşamadan önce

Bir hastanenin akıl hastalarına ayrılan koğuşunda geçen bu hikâye; takip edildiği takıntısına sahip, kendi içine sinmiş olan İvan Dmitriç ile değerlerini yitirmiş ve bu yüzden de boşluk hissiyle boğuşan, hastanenin doktoru Andrey Yefimıç arasındaki felsefi argümanları edebi bir ziyafetle okuyucuya sunuyor. İvan Dmitriç yaşadığı zorbalıklara ve adaletsizliğe, içinde bulundukları berbat koşullara karşı direnç gösterirken, onun zekâsından keyif alan Andrey Yefimıç'ın ruhunu kuşatan karamsarlığa boyun eğerek ya

İlk gösterimi Moskova Sanat Tiyatrosunda Çehov'un doğum günü olan 17 Ocak 1904 tarihinde yapılan Vişne Bahçesi, Batı dünyasında en fazla ilgi toplayan ve en çok sahnelenen oyunlardan biridir. Soylu bir ailenin hiçbir iş yapmadan savurgan bir hayat sürmesi sonucu ekonomik gücünü yitirmesi ve ellerindeki toprakları kaybetmesini konu almaktadır. Yalnızca bir ailenin çöküşünü değil, feodal düzenin yıkılmakta olduğu Çarlık Rusya'sında yaşanan değişimi de gözler önüne seren bu trajikomik eseri Mehmet Yılmaz