التركي الكاتب تألیف من والكتاب ة” الحضار حول “ملاحظات فرعي وعنوان متحضر” عصري, “بربري, بعنوان العربیة النسخة كتاب وجائت من التركیة النسخة ترجمة القارئ یدي بین بیروت في والبرمجة التعریب مركز وتحریر ومراجعة كالین .إبراھیم الھوة إبراز من فاعلة؛ تفكیكیة – تحلیلیة وبمنھجیة كالین إبراھیم التركي المؤرخ مؤلفھ تمكن؛ إذ العصور. عبر الحضارة مفھوم حول معرفیة مقاربة متحضر” عصري, “بربري, كتاب یشكل صنعھ أو إبداعھ على الإقدام دون لكن الموضوع؛ فتستھلك للأولى؛ بدیلة حضارة عن تبحث التي الأخرى الحضارات وعالم المھیمنة الحضارة ع

Tasavvuf geleneği, sözlü kültür etrafında şekillendiği gibi söz üzerinden özgün bir kültür de inşa etmiştir. Kâlû belâda Allah’a verilen kul olma sözünü yerine getirme gayesi, seyr ü sülûka giren dervişin, bu yolda sabit kadem olacağına dair verdiği söz ile vücut bulmuştur. Buna göre derviş, hak olan sözlere kulak tıkamayacak, onları cana minnet bilecek, söz tutacak yani tekke tabiriyle nutuk haklayacaktır. Tekkelerde sözlü kültür üzerinden toplumsal hafıza nasıl inşa edilmektedir? Şeyhler sohbetlerinde de

Feridüddin Attar’ın deyimiyle, Ebû İshâk İbrahim Edhem b. Mansûr b. Yezîd b. Câbir el-İclî; din ve dünya sultanı, yakîn Kâf’ının simurgu, uzlet âleminin hazinesi, devlet sırlarının definesi, yedi iklimin padişahı, lütuf ve kerem sahibi, ilimlerin anahtarı ve mütevekkillerin önderidir. Belh toprağında yetişen bu büyük arif ve zahit, Bizanslılara karşı girişilen bir savaşta Şam’da şehit düşerek ebedîlik elde etmiş, hem yaşamış hem de yaşam bahşetmiştir. Lübnan halkı, şiir ve mersiyelerinde hâlâ İbrahim Edh

İslam akîdesinin ulûhiyet, nübüvvet ve âhiret olarak tanımlanan üç iman esası üzerine bina edildiği bilinmektedir. İslam âlimlerinin kahir ekseriyeti insanın öldükten sonraki âhiret ahvâlinin iki safha olduğunda görüş birliği etmiştir: ebedî akıbetin belirlendiği kıyamet gününe kadar geçen süre içindeki “kabir hayatı” ve kıyametten sonra başlayan “ebedî hayat”. İtikadî mezheplerin genelinde olduğu gibi, Mâturîdîlerde de kabir azabının hakikati hiçbir dönemde tartışma konusu olmamıştır. Hanefî mezhebi iç

Bu aziz milletin yetiştirdiği en büyük şahsiyetlerden birisi hiç şüphesiz Fârâbî’dir. Onun için İbn Ebî Usaybia, “kâmil bir filozof, fazıl bir imam”; İbn Hallikân, “Müslüman filozofların en büyüğü” demiştir. Fârâbî’nin hakikatlice anlaşılması için Yunan ve Helen birikiminin iyi bilinmesi gerekir diyenlerin yüzde kaçı acaba, Fârâbî’yi tam anlamıyla anlayabilmek için başta Kur’an ve sünnet olmak üzere İslam medeniyetine, oradaki ilmî düşüncelere, âlim sahabilere ve kadim İslam mezheplerine muttali olunması ge

Ateizm, deizm, agnostisizm gibi akımların günden güne popülerleştiği ülkemizde İslam’a dair eleştiriler bilinmektedir. Gözlemlerimiz o yöndedir ki bu sorulara cevap arayan kişiler bir iki sayfaya sığdırılmış geçiştirici cevaplarla tatmin olmamaktadır. Bu sebeple incelediğimiz her soruya doyurucu cevaplar vermeyi hedefleyen bir kitap serisi yazmayı planladık. Bu plan uygulandığında bu tarz sorularla ilgili uzun vadede ciddi bir literatür oluşabileceğini düşünmekteyiz. Elinizde tuttuğunuz bu eser bahsettiğimi

“Kur’ân’da, otuz âyetlik muazzam bir sûre vardır. Bu sûre, onu okuyan kimse Allah tarafından bağışlanana kadar ona şefaatçi olur. Bu sûre, Tebârekellezî bi yedihi’l-mülk’tür.” Resûlullah (s.a.v.) “Kur’ân’ın pek çok mânâyı ihtivâ ettiğini görmedikçe, gerçek mânâda derin kavrayıştan (fıkh) nasiplenmiş olamazsın!” Ebu’d-Derdâ (r.a.) Elinizdeki eser, Yüce Kur’ân’ın mânâ derinliğindeki çok katmanlılığa dikkat çekerek, konu edindiği Mülk sûresini farklı bir tasnifle, tefsir, te’vil ve işâret boyutlarıyla a

Hz. Ali’nin (r.a.) torunu İmam Zeynelâbidîn (r.a.), Hz. Peygamber’in siyerini bilmenin önemini, “Rasûlullah’ın (a.s.) megâzîsini, Kurân sûrelerini öğretir gibi öğretirdik.” şeklindeki sözleriyle dile getirmiştir. İbn Hazm’ın ifade ettiği gibi, “Şayet Rasûlullah’ın (a.s.), sîreti dışında başka bir mucizesi olmasaydı, O’nun (a.s.) sîreti bile tek başına peygamberliğine delil olarak yeterli olurdu.” Din, ahlâk ve medenî hayat gibi zaviyelerden bakıldığında, Hz. Peygamber devrinin, başka bir deyişle nübüvvet za

Tüm dünyada hâlen uygulanan ve insanların hastalanmadan önce iyileşmelerini sağlayan kadim Çin tıbbı, gün geçtikçe keşfedilmeye devam ediliyor ve sırları ortaya çıktıkça da önemini daha da artırıyor. Elinizdeki kitap Huangdi Neijing (Sarı İmparatorun Kitabı) “Su Wen” (Sohbetler) ile “Lingshu” yani (Akapunktur) olmak üzere iki ana bölümden ve onlar arasından seçilen makalelerden oluşmaktadır. Bu kadim eser, Çin tıbbının ana kaynağı olarak bilinen ve Çin tarihinde yazılmış ilk kitaptır. Kitabın varlığı nerede

Hz. Ali’nin (r.a.) torunu İmam Zeynelâbidîn (r.a.), Hz. Peygamber’in siyerini bilmenin önemini, “Rasûlullah’ın (a.s.) megâzîsini, Kurân sûrelerini öğretir gibi öğretirdik.” şeklindeki sözleriyle dile getirmiştir. İbn Hazm’ın ifade ettiği gibi, “Şayet Rasûlullah’ın (a.s.), sîreti dışında başka bir mucizesi olmasaydı, O’nun (a.s.) sîreti bile tek başına peygamberliğine delil olarak yeterli olurdu.” Din, ahlâk ve medenî hayat gibi zaviyelerden bakıldığında, Hz. Peygamber devrinin, başka bir deyişle nübüvvet za

Tasavvuf, İslam ümmetini derinden etkileyen dinî ve sosyal unsurlardan biridir. Bu özelliği bakımından geçmişte de günümüzde de varlığı inkâr edilemez bir gerçektir. Bütün İslami ilimlerde olduğu gibi tasavvufi hayat ve düşüncenin de Kur’ân’dan sonra ikinci kaynağı Hz. Peygamber’in (s.a.v.) sözleri, tavsiyeleri ve yaşama şekli olan sünnetidir. Yaşanan bir hakikat olarak tasavvufun anlaşılmasında, Kur’ân’ın nasıl yaşanması gerektiğini ortaya koyan hadislerin son derece önemli bir rolü vardır. “Hz. Peyg

Yüce kitap Kur’ân-ı Kerîm’i tefsir eden, peygamber vârisi büyük âlimlerden biri de Şeyh-i Ekber Muhyiddin İbn Arabî hazretleridir. Çeşitli eserlerinde yaptığı atıflarla kendisine ait iki farklı tefsirin bulunduğunu kesin bir şekilde bilmekteyiz. Bunlardan biri olan Îcâzu’l- beyân fi’t-tercemeti ‘ani’l-Kur’ân isimli tefsirin Fâtiha sûresinin ve Bakara sûresinin başından bir bölümünün (1. cüzün) tefsirini ihtiva eden miktarı elimize ulaşmıştır. Daha büyük bir tefsir olan el-Cem’u ve’t-tafsîl fî ma’rifeti m

Hafızayı canlandırarak geçmişten veri devşirmeye çalışırken biyografi ile gündelik hayat tarihinin kesişme noktalarında iz süren bir çabanın semeresi olan elinizdeki kitap, kadınların dilinden bir “dündökümü”. Zira gündelik hayat, ev içi yaşam, annelik, çocuk yetiştirme pratikleri gibi konularla ilgili ayrıntılı bilgiler, ana akım belgelerde ve tarihî kaynaklarda nadiren yer alır. Bu sebeple, Gaziantep’in gündelik hayat pratiklerini ortaya koymayı hedefleyen bu çalışma, ayrıntılara ancak “kadınların dil

İmâm Gazâlî hazretleri, kendisinden önceki felsefi fikirleri eleştirmiş olsa da eleştirel düşünceye yeni bir yön ve boyut kazandıran, dolayısıyla felsefenin öncülerinden sayılabilecek büyük bir İslam âlimidir. Mekâsıdu’l-Felâsife, onun eleştiri geleneğine ve yöntemine dair birçok dersi ve ilkeyi ihtiva eden önemli eserlerinden birisidir. İmâm Gazâlî bu kitabı bir ihtiyaca ve talep üzerine yazdığını söylemektedir. Fakat bunu yaparken ilim ahlakından ve insaftan şaşmamak gerektiğini işiyle ortaya koymayı

Karanlık çağın son karanlıklarının yaşandığı günümüz dünyasında dinin, maneviyatın, kutsalın giderek görünür sahadan çekildiğini gözlemlemek mümkündür. Hatta “dindar” insanlar dahi gelip geçici çeşitli uygulamaların yarattığı arızi sorunlara nazarla dinin ya da kutsalın siyasi, sosyal, ekonomik vd. alanlardan çekilip “bireysel alan”da yaşanması, “vicdanlardaki temiz yeri”nde kalması gerektiği konusundaki görüşlerini ve kanaatlerini arz ederek etraflarını “aydınlatmak”tan çekinmemektedirler. Böylesi bir

René Guénon, ölümünden sadece beş yıl önce yayımlanan bu geç dönem eserinde, kitabın tamamını, hem matematiksel bir disiplin hem de inisiyatik yolun bir sembolizmi olarak kalkülüse göre limitlerin ve sonsuzun doğasına ilişkin sorulara ayırıyor. Dolayısıyla bu kitapta, özellikle Haç Sembolizmi, Varlık Mertebeleri ve Kutsal Bilimin Sembolleri olmak üzere diğer eserlerinde kullandığı geometrik sembolizmi genişleterek tamamlıyor. Guénon’a göre, “sonsuz sayı” kavramı bir çelişkidir. Sonsuzluk, nicelikten daha y

Şeyh-i Ekber İbnü’l-Arabî yalnızca tasavvuf metafiziğinin kurucusu değil aynı zamanda bir imam, müçtehit, müstakil fıkıh mezhebi sahibidir. İlim ehlinin birçoğu onun getirdiği esrar ilimleri denizlerine dalmışlar ve zevk ilimlerine dair işaret ve telmihlerinin rumuzlarını çözmek ve açıklamak uğrunda büyük çaba harcamışlardır. Bu yüzden bazen Şeyh’in ilmî konumunu gözden kaçırmışlar ve fıkhî mezhebini araştırmakla ilgilenmemişlerdir. Mutasavvıflar onu tahkik, şühûd ve vücûd ehlinin önderi saymış, Batı’da ve

İnisiyasyon kelimesine Türkçede illa bir karşılık bulmaya çalışırsak bunu en yakın “tasavvuf” sözcüğüyle karşılayabiliriz. İnsanlığın düşünce tarihi boyunca oluşan eski, kadim geleneklerin (traditions) devamını sağlayan ezoterik, sırrî bilgiler, bu bilgileri öğreten geleneksel kurumlara girilmeden öğrenilemez. Bu bilgileri almak için bu yola giren kimseye “inisiye” yani isteyen anlamında “mürit” adı verilir. Müritler yetiştiren, onları irşat eden kimseye ise “inisiyatör” yani başlatan, irşat eden, “mürşit”