Kâfiyeci, siyaset öğretisinde başlangıç noktası olarak Kur’an-ı Kerim’i referans almış teorik bir çerçeveden ziyade pratik karşılığı olan bir yaklaşımla meseleleri izah etmiştir. Siyaset öğretisinin merkezinde adalet vardır. Zira hem Kur’an-ı Kerim’de hem de hadislerde adalet konusunda bağlayıcı emirler söz konusudur. Kâfiyeci’ye göre bir hükümdarın en önemli niteliği adil olmasıdır. Zira dünyanın imarı veya harabı hükümdara bağlıdır. Eğer hükümdar adil ise dünya mamur hâle gelir; zalim ise harap olur. Kâf

Siyasî ve idarî yapıdan edebiyata, şehircilikten yargı müessesine, yaşam standardından âlimlere; sosyal hayata dair her alanda tüm dünya coğrafyasına yayılmış bir medeniyetin birikimlerini derleyen Adam Mez, yaşadığı döneme kadar Batı’da birikmiş matbu ve mahdud Arapça malzemeyi, Avrupa ve Doğu dillerindeki eserlerle de zenginleştirerek çok renkli bir metin sunuyor. Yazar bu eserinde, İslâm’ın 4. yüzyılında Muhammedî medeniyette gerçekleşen muazzam değişimleri bir taraftan kökenine, diğer taraftan süreklili

İslâm düşünce okulları, deyim yerindeyse bir açıdan, nass ile akıl arasındaki ilişkiye verdikleri anlamlara ve bu iki otorite arasındaki hiyerarşinin nasıl kurulması gerektiği hususundaki yaklaşımlara göre şekillenmişlerdir. Nassların, İslâm düşünce okullarının ihtilaflarında farklı farklı anlaşılması, bu okulların merkeze aldıkları ana düşüncelerle doğrudan ilişkilidir. Halku’l-Kur’an konusunda hem Ehl-i Sünnet, hem Mu’tezile genellikle aynı delillerden yararlanmakla birlikte, birisi kelâmın Allah’ın kadi

Müfessirin yönteminin Kur’ân ilimlerine yaklaşımıyla belirlendiği ön kabulüne dayanan bu eser, İslam düşüncesinin seyrini önemli ölçüde etkileyen Muhyiddîn İbnü’l-Arabî’nin Kur’ân ilimlerine yaklaşımını inceleyerek ayetleri izah ederken nasıl bir usul takip ettiğini tespit etmeyi amaçlıyor. Elinizdeki kitapta, öncelikle İbnü’l-Arabî’nin müfessir kimliğinin oluşumunda etkili olabilecek yönleri ele alınarak hayatı hakkında kısaca bilgi veriliyor ve araştırmanın üzerinde yürütüldüğü Fütûhât’ın tanıtımı yapılıy

W. Chittick, burada çevirilerini sunduğumuz makalelerinde İslâm'ı (ve tasavvufu) içeriden gözlemleyen ve onu olduğu gibi anlatmaya çalışan bir 'batılı' kimliğiyle karşımıza çıkmaktadır. Açıkça görüleceği üzere, Chittick, ele aldığı ve tartıştığı konuları felsefî, teolojik ve tasavvufî bağlamlarına oturtmakla çok büyük bir başarı sergilemektedir. Bu bakımdan onun çalışmalarının, genel olarak tasavvuf ve özel olarak vahdet-i vücud konusunda Batı'da ve İslâm dünyasında karşılaştığımız yanlış anlamaların gideri

Tasavvufun dînî düşünce gelenekleri arasında kendisine yer bulması, büyük ölçüde, hicrî dördüncü yüzyıldan itibaren telif edilen klasik eserler vasıtasıyla mümkün olmuştur. Serrâc’ın el-Lüma‘, Kuşeyrî’nin er-Risâle ya da Gazzâlî’nin İhyâu ulûmi’d-dîn gibi eserlerinde tasavvuf, İslâm’ın ahlâk ve maneviyatına odaklanan ve Ehl-i Sünnet’in temel itikat ve ibadet prensiplerine uymayan eğilimleri ve iddiaları dînî düşünceden ayıklayan bir “dînî ilim” olarak savunulmuştur. Sûfîlerin Ahlâkı başlığıyla yayına hazırl

Bugün hepimiz hızlı yaşamanın revaçta olduğu bir toplumun fertleriyiz. Geç modern dünyanın tesis ettiği süratin mutlak egemenliği, zamanın çekim kuvvetini alabildiğine zayıflatmış durumda. Böyle bir atmosferde zamanın durgunluğunu deneyimleyebilmek artık nadirattan. Zaman bozumunun alenileştiği çağdaş tekno-ekonomik uygarlık dâhilinde zamana çekim kuvvetini yeniden bahşedebilecek eylemlere vasıl olmanın gerekliliği artık hiç olmadığı kadar aşikâr. Elinizdeki bu kitap mezkûr eylemlerin başında beklemenin gel

Hz. Mevlânâ’nın Mesnevî-i Mânevî’sinin her cildinin başında kitabın Fâtiha’sı hükmünde bir dîbâce yer alır. Bu dîbâcelerden birinci, üçüncü ve dördüncü ciltlerde bulunanlar Arapça, diğerleri Farsça dilinde kaleme alınmıştır. Çevirisini sunduğumuz Sırâtu’s-Sevî Şerhu Dîbâcâti’l-Mesnevî isimli bu eser, İmam Nablusî’nin Mesnevî’nin Arapça üç dîbâcesine yazdığı şerhten meydana gelmektedir. İmam Nablusî bu çalışmasında gerek İbn Arabî’den yaptığı nakillerle gerekse Ekberiyye geleneğine ait kavramları kullanmak s

Genel itibarıyla, "Hayırları izhar, şerleri izmar etmemek" şeklinde formüle edilen ve kınayanın kınamasına aldırmamak esası üzerine kurulu olan Melâmetîlik, Türklerin İslâmlaşma sürecinde hatırı sayılır derecede varlığını hissettiren Horasan sûfîliğinin temel özelliğini oluşturmaktadır. Bu bakımdan anılan düşünce ve hareket, Türk din ve tasavvuf tarihi açısından ayrı bir önemi haizdir. Bu yönüyle eser, sadece tasavvuf ilmine değil, tarih, kültür tarihi ve sosyolojiye de önemli malzemeler sunmaktadır.

Elinizdeki bu kitap, on altıncı yüzyıl Osmanlı âlimlerinden Kınalızâde Ali Efendi’nin Ahlâk-ı Alâî adlı eserinde siyaset ve ahlaka yaklaşımını konu edinmektedir. Siyaset ile ahlakı inceleyip anlama çabasında olan bu kitap, dört kavram veya konu üzerine temellenmiştir. Bunlar, siyaset, ahlak, siyaset ahlakı ve ahlak siyasetidir. Kınalızâde’nin siyaset ve ahlak yaklaşımı, İslam siyaset ve ahlak düşüncesi geleneğinde çok önemli bir yere sahiptir. Kınalızâde bu eserinde ahlak ile siyaseti, özellikle siyase

İsmail Hakkı Bursevî (ö. 1137/1725), tefsir, hadis, fıkıh, kelam ve tasavvuf gibi temel İslami ilimlerde çok sayıda eser yazan Osmanlı sûfî âlimlerindendir. Onun kaleme aldığı eserlerden biri de Kitâbü’l-Hucceti’l-Bâliğa’dır. Bursevî’nin daha rahat anlaşılması amacıyla Türkçe olarak yazdığını belirttiği bu eseri kendi türünde bir şaheserdir. Eserine En‘âm suresinin 149 âyetinden esinlenerek kesin delil anlamına gelen Kitâbü’l-Hucceti’l-Bâliğa ismini koyması oldukça anlamlıdır. Bursevî eserinde tasavvuf

Pakistan ve Hindistan, İslâm’ın ilk asırlarından itibaren İslâm’la şereflenmiş bir bölgedir. İslâm, Hind yarımadasına girdiği gün bu bölgede büyük bir inkişaf meydana getirmiş, bölgesel dinlerin ve ekollerin yerine geçmede başarılı olmuştur. Bu bölge, özellikle hadis ve sünnet ışığındaki yaşam tarzlarıyla halkın üzerinde tesir bırakan İslâm âlimlerinin üstün gayretleriyle terakki göstermiştir. Pakistan ve Hindistan’da Müslümanların İslâmî ilimlere hizmet ettikleri, bazılarının Kütüb-i Sitte ravileri arasına

Kavram olarak yerleşmiş, literatürü olmuş olsa da günümüzde İslamofobi'nin "kültürel ırkçılık" veya "Müslüman nefreti" olarak da nitelenmeye başlandığı ve bu bağlamda çalışmalar yapıldığı görülüyor. İslamofobi kavramının hukuki bir takibe yol açmadığı, Batı'da fiziksel ırkçılıktan kültürel ırkçılığa doğru yeni versiyonlarıyla bir dönüşümün olduğu da göz önüne alınırsa "ırkçılık/kültürel ırkçılık" veya Müslüman nefreti" kavramının da öne çıkarılması gereği ortadadır. Buradan hareketle post-oryantalistik günü

Bir insanın kendisini, kendi sürecini, kendi yolculuğunu unutması kadar dramatik bir şey yoktur. Yaratıcısına değer vermemiş, hayatında O’nu hep arkaya atmış, göz ardı etmiş, umursamamış; kendisine hayat bahşeden Zat ile ilişkisini barışık tutmak ve O’nu sevip saymak için gayret etmemiş; dolayısıyla böyle bir farkındalıktan uzaklaşmış kimselere Cenâb-ı Hak kendilerini unutturuyor. Çocukluk ve gençlik çağlarımızda o ilk algı ve farkındalıkla yaptığımız sorgulamalar daha yoğunken bir zaman sonra çeşitli mesul

Muhyiddin İbnü’l-Arabî’nin başta el-Fütûhâtu’l-Mekkiyye olmak üzere pek çok kıymetli eseri vardır. Bununla beraber çok sayıda eseri günümüze gelememiştir. Bazı eserlerinde ise aidiyet problemi bulunmaktadır. İbnü’l-Arabî literatüründe henüz neşri yapılmayan eserlerin tespiti kadar aidiyet meselesi de önem arz etmektedir. Elinizdeki bu kitapta İbnü’l-Arabî’nin müstensih nüshaları günümüze gelen nadir eserlerinden biri olan Kitâbu’l- Ğâyât, Osman Nuri Karadayı tarafından konu edilmiştir. Günümüze kadar ne

Hz. Muhammed (s.a.v.) bir haberle geldi: “Cebrail benimle görüşüyor ve Allah’tan vahiy getiriyor.” dedi. Bu kitap bu “haber”in değerlendirmesini yapmaktadır. Kendine ait bir metodu olan bu eserde sadece deliller ortaya atıp bırakılmamaktadır. Bir gayrımüslimden gelebilecek muhtemel itirazlar kitap boyunca yazar tarafından kendisine yöneltilmiş ve cevaplandırılmıştır. Deyim yerindeyse “kapalı devre” bir nübüvvet ispatı yöntemi aktarılmıştır. Bu “haber kurgusu” dışında daha önce işaret edilmeyen bazı muc

Varlık ve bilgi, tarih boyunca, insanın derinlemesine düşündüğü kavramlardır. Sadece bu kavramlar üzerinden, felsefe tarihi içerisinde ontoloji ve epistemoloji olmak üzere iki disiplin ortaya çıkmıştır. İnsan, bu kavramlar üzerine düşünürken aslında evrenin ve kendisinin ne olduğu sorusuna da bazı cevaplar vermiştir. Bu cevaplar oldukça çeşitlidir, detaylıdır ve her dönemde değişmiştir. Değişim özellikle varlık ve bilgi kavramlarından hangisinin insan düşüncesinin merkezinde bulunduğuna bağlı olarak ger

-Allah ibadet edilmeye muhtaç olmadığı hâlde neden kendisine ibadet etmemizi istiyor? -Yaratıcı namaz, dua ve oruç gibi ibadetlerden ne kazanacak? -İbadet edilme isteği, bir nevi eksiklik ve muhtaçlık değil midir? Bugün tozu toprağa katan ateizm itirazları, sanki çok kuvvetli temelleri varmış gibi yaygara koparıyor. Oysa bunları yoğun bir etütle inceleyen kişi oldukça sınırlı sayılarda, genellikle köklü bir yenileme yapılmadan, yalnızca sürekli tekrar edilegelen bir takım şüphelerden oluştuklarını fark