Daha çok öykücü yanını biliyoruz Fatma Bacara Çağlayan'ın. Okuduğum öyküleri, Doğu'nun otantik insanının gündelik hayatından sevinçler, kederler, coşkular taşıyan öykülerdi. Çocukluğundan getirdiği destanlar, meseller, nağılların (masallar) sesleriyle yoğrulduğunu hemen ele veren ve o kültüre yoğunlaşmış bir anlatıcının varlığını hemen duyumsatan öyküler... Şiirlerindeki ses de geleneksel şiirimizin önemli duraklarına uğradığını, o duraklarda uzunca oyalandığını ve şiirlerini o duraklardan hareketle kurduğu

Tophane'nin Piçleri De İçlerinde Kanatlanmış Acıları Taşımıyorlar O Zaman Film Boyunca Bunlar Neden Öpüşmezler Melankolisi Mi Duruyor Dilimizin Ucunda Yapmayın F Hanım Ben Son Değilim Başlangıcım

Baba koltuğu... Böyle de bir şey varmış. Adam uzanacak, minik bir bebek kucağında huzurla uyuyacak, bir kadın izleyecek bu süt kokulu eflatun tabloyu Aşk ile. Adam öyle güzel uyuyacak ki beyaz yüzünün aydınlığı sade bir ritim kazandıracak hırçın kalbe. Yaralı kaş ve kaşa uzanan kirpikler eşlik edecek her şeyin aydınlığına. Baba koltuğu varmış, o gün görmüştüm bir mağaza katalogunda -üç kuruşluk katalogda beş kuruşluk hayaller-... Bir kadın izledi bu renksiz tabloyu; elinde biberonu bebeğe uzanırken, duvar

Ben kendim olamadığımda aslında hiç kimse de olamadığımı anladığımda değişim, dönüşüm, devrim üçlemesinin en tozlu olanının içinde buldum kendimi. Bol gürültülü, sağanak yağışlı ve de katman katman giden bir karanlık bir aydınlık ikileminin gökkuşağı iklimine dönüşmesi şeklinde tezahür eden devrim yoluna çıkmıştım. Kanlı mıydı değildi, kırmızı bir şeyler vardı muhakkak, ruhumun alev alev yanan maviye de bulanmış dansıydı. Sapasağlam devrimdi evet, desibel şeklinde duyulamayan sağlam bir gürültüyle oluyordu

Ben Barok ve Diğerleri, zamanın ruhunun tanıklığını ve acısını göstermek için cesur bir başlangıçtı. Zavallı olanın değil, cesur olanın kendini suçlamasının ve bütün zamanın acılarını kendini parçalamak pahasına sorumluluğunu almasıydı Cesur; çünkü acının kokusunu Öbürsüleri alacaktı ve Ben Barok ve Öbürsüleri bu kaçınılmaz sonla geldi. Bu kitabın sayfalarını kendinizin izini süre süre çevirmediysen, şu an elinde olan kitap izi, sürülmüş sen kadar olacaksın. Zamanın ve insan ruhunun deprem görmüş labirent

İnsanoğlu bazen bir kişinin şahsında koca bir şehri sever. Ahmed Arif'ten dolayı Diyarbakır'ı, Nâzım Hikmet'ten ötürü İstanbul'u, Aşık Veysel'den dolayı Sivas'ı sevdiğimiz gibi. Bazen de küser bir şehre insan. Deniz'i ihbar ettikleri için Gemerek'e, Seyit Rıza'nın çığlığını boğduğu için Elazığ'a, yiğitleri sallandırdıkları için Ankara'ya küs kaldığımız gibi. Bağrından çıkarttığı birbirinden değerli insanların yüzü hürmetine Bahadın diye küçük bir Anadolu kasabasını sevdim ben. Bu şiirin kasabayı bana fazla

Hande Baba Türk Hikâyeciliğinde yeni bir soluk. İlk öykü kitabı Ölüm Bugün Hasta 2012'de basıldı. Ardından Gelincik Tarlası ve Rüzgâra Sarılmak geldi. Hande Baba sıradan ve sade diye tanımlanan insanların iç dünyalarını kendine özgü diliyle öyle güzel anlatıyor ki o insanların hiç de sıradan olmadıklarını görüyoruz. Korkunun Kokusu'nu da severek okuyacaksınız. Kitapta on beş öykü bulunuyor. Her biri hem aynı hem de bambaşka tatla okunan; umudu umutsuzluğu, sevinci hüznü; kısacası insana dair her şeyi başar

O bir goyim. Musa Peygamberin deri tabakaları üzerine büyük bir ihtimamla yazdığı, Yahudilerin kutsal kitaplarından Talmud'da sık sık bahsettiği bir goyim O. Kutsal kitap Talmud'a göre Yahudi olmayan herkes birer goyimdır. Bu sözcük müslümanların gavur - kafir tabirleriyle birebir aynı anlama gelse de, goyim olmanın aşağılanma seviyesi diye adlandıracağımız kırık çıtanın yüksekliği; Yahudilik inancına göre çok daha yukarılardadır. Öyle ki; aslında O bir canlı olarak insan bile değildir. Yahudi olmayan, bir

Taşlar parçalanmış ruhlar, demiştin. Düşünürürm hep. Yine de ağırdır kokusu kentin. Bir havasızlık, bir basıklık. Taşlar kirlenmiştir çoğu zaman. Taşlar kirlenmiş ruhlar, çoğu zaman. Sözlerin kesmişti yüzümü. İstiridye kabuğunun kesiğinden farksızdı. Acısı. Durmaksızın unutuyordun! Kar donuyordu avuçlarında. Her bir parmağın sarkıttı sanki, uzayıp uzayıp büyüyen. Ne kadar büyürse de uzaktı her zaman. Sanki dokunsam... batacaktı.

Soluk benizli bir ay Dingin mavi bir göl Eski zamanlardan kalmış Koyu mavi bir gece Mavide bir sandal Suyu sessizce yarıyor Bir peri masalı Aşka gelmiş bütün ruhlar Bedenleri arıyor Yıldızlar bu gece Kar misali toplanmış Öbek öbek Huzur ve sükûn her yer Üflenir neyler Ah canım musiki Kelebek kelebek Sema ve semazenler

Tekin Sönmez, 1951 yılında İzmir'de doğdu. İlk, orta ve lise eğitimini İzmir'de tamamladı. Öğrenmek adına yaşamı anlatan, bilgi içeren edebi eserleri okumanın hazzına, bilincine bu yıllarda ulaştı. Okuyarak öğrendiklerini araştırmacı, sorgulayıcı mantıkla yorumlayarak bilgi dağarcığını genişletti. Özellikle ekonominin temelinde oluşan sosyal, toplumsal yapılar içinde önemli bir yer tutan kadın-erkek ilişkilerinde yüzyıllardır var olan cinsiyet eşitsizliğinin, ayrımcılığının ve şiddetin küresel kaba güç erke

Hoşça kal... Biricik meleğim... Seni seviyorum... Kâğıdı özenle katlayıp tekrar zarfın içine koydu. Eliyle açtığı boşluğa yerleştirdi. Bir avuç toprakla üstünü kapattı. Bir sarıçiçek kokusu yürüdü dudaklarından kirpiklerine doğru. Yatanların hepsine bir bir baktı, pencereden dışarı bakar gibi, ağaçlara, gökyüzüne bakar gibi... Olay akşamını düşündü. Meleğinin sarı saçlarının kokusunu düşündü. Dudaklarından yürüyen sarıçiçek kokusu vardı ya, kirpiklerine doğru yayılmıştı ya gökyüzünden çekilen yıldızlar

Bir tutkuyudu bağlandıkları Zamana inat Zamandakilere inat Herkesin hikayesi vardı Yaşadıkça değişen Onların hikayesi Bir anıttı dimdik ayakta Tıpkı Akropol gibi Yüz yıllardır değişmeyen Ve hep aynı gerçeği inatla söyleyen Bazen Galileo oldular Bazen Pir Sultan Tarihin isimsiz Spartacüs'üydüler Ve kazançları bir tutam onur Açık bir alın Ve kararmamış bir enseydi Bir tutkuydu bağlandıkları Umutları yeniden yeşerten Güray Ardık

İnsalık tarihi boyunca kalemini/fırçasını çalıştıranların en önemli işleri spekülasyon'dur. Gerçeliğin ayak izleri üzerinde yaptıkları tahrifatlar sonucunda edindikleri statükonun korunabilmesi , bundan aldıkları hazzın sürekli kılınabilmesi için bir iki üç daha fazla spekülasyon şiarını benimsemişlerdir. Doğrusu entelektüel şiddet in ulaştığıdoruk noktayı kestirebilmekte bugün çok ciddi sıkıntılar çekildiği kanısındayım. Sadomazoşistliğin harfleri işkence , çizgileri yok etme aracına dönüştürmedeki us

Ah yaralarım! Markalaştırmalıydım sizi Post-modern çağa uyarlamalıydım Hız miadını doldurdu Çağlar kudurmuşluğunu İnsan kalbin kafiyesine tutunmalı

O KADINA HAYKU az zaman geçti uz zaman geçti öyle bir kadın sevdim ki çok zaman içimden geçti MÜSTAKBEL YÂR İÇİN HAYKU Karanlıktan kar geçiyor İnsanın kör yanından Müstakbel yâr geçiyor Kara bahtım kör talihim böyle bir şey herhalde İLK VE SON KADINA HAYKU Çok eski dünlere gittim Kapı aralığından baktım Bir imgeyi emziriyordu annem

Bir Türk Köylü Kızı Yunan Kraliçesi Olabilir Mi? Hüma, Kurtuluş Savaşı'nın en çetin zamanlarında İzmir'de doğduğunda kaderi ona küsmüş, onu kimsesiz ve biçare halde Gediz Nehri'nden Ege Denizi'ne sürüklemişti. Kimsenin beklemediği, tahmin edemediği kadar parlak ama bir o kadar da acılarla dolu bir istikbal bekliyordu onu bu yolculuğun sonunda. Eğer bu savaşı kazanabilirse ne olacağını biliyorsun değil mi? Ne olacak? Bu ülkenin müstakbel kraliçesi olacaksın. Mevki veya makam umurumda bile değil. Sadece

Marksist paradigmanın doğadaki her şey gibi değişmeye açık bir olgu olduğu bilindik bir gerçektir. MArx'ı iadealistlerden farklı kılan başkaldırı unsurunu ortya koyması, işçi sınıfının bir kapitalistin gözünde nesne durumuna düşmesi olgusuyla savaşması ve bnların nedenlerinden biri olarak düşünceyi maddeden bağımsız görmemesidir. Üretim ilişkilerinin karşı konulmaz varlığı, teori ile pratiği diyaelektrik ilişkisini vurgulayan Marksist felsefeyle aydınlığa ulaşmıştır. Felsefenin b ilişkiden yoksun bir düşün