İslâm Uygarlığında 'Felsefe' olup olmadığı bir hayli tartışılmıştır. Bu problemin çözümünde sağlıklı sonuçlara ulaşabilmek, bu uygarlık düzleminde üretilen eserlerin ortaya konmasına bağlıdır. Bu eserlerden biri de Alâaddin Ali Tûsî (öl. 1482)'nin, İslâm Dünyasında Gazâlî ile başlayan ''Tehâfüt'' geleneğine dâhil Tehâfütü'l-Felâsife (Kitâbu-z-Zuhr)'si, Filozoflarla Kelâmcıların fikirlerinin karşılaştırıldığı ve XV. yüzyıla kadarki düşünürlerin, Demokritos'tan Aristoteles'e, İbn Sina'dan -bu, adı zikredilmes

Edebiyatsız bir düşünce kurudur, yoksuldur. Konuşmakta, hatta yazmakta güçlük yoktur. Güçlük, hissedebilmekte, hissettirebilmektedir. Güzelliği, acıyı, sevinci kuru bir bilgi olarak bilmek yeterli değildir; önemli olan, bu soyut kavramların içeride, gönülde duyulabilmesi, hissedilebilmesidir. Sanat, bir bakıma görmeyi bilmektir. Sanatçı, başkasının görüp de hissetmediğini, bilip de dile getiremediğini gören, gösteren, hisseden, hissettiren kişidir. Edebiyat, insan ruhuna ilk elden seslenen bir sanat dalıdı

Dostoyevski, roman kişilerini, içinde bulunduğu toplumsal durumlar u?zerine kurgular. Kahramanlarını kendi du?şu?nce ve kanaatlerinin âdeta bir sözcu?su? yapar. Yine de o, bireysel ve toplumsal gerçeklikleri romanlarında daha belirsiz ve dolambaçlı bir dille aktarırken bu gerçekliği mektuplarında daha doğrudan ve sözu?nu? sakınmaksızın anlatır. Kronolojik olarak erken dönem ve geç dönem şeklinde kabaca iki gruba ayrılabilecek mektuplarından birinci gruba alınabilecek ilk mektuplarında; askerî mu?hendislik

Belli bir medeniyetin elinden kayıp giden bir şey olarak geleneğin farkına varılması, modern dönemlerde ortaya çıkan bir durumdur. Batı toplumunun yu?zyıllardır sahip olduğu ku?ltu?rel ve entelektu?el mirası terk etmesinin acısını yaşayanlar, Batı'da ilk defa geleneği keşfetmişler ve ezelî olduğuna inandıkları geleneği ya da ondan kurtarabildiklerini insan hayatına dâhil etmenin yollarını aramışlar. Yine Batı'da modern uygarlığın yönelimini tehlikeli bulunlar, modernliğin risklerinin kaynağında gelenekten k

Bu yazıların tamamı, iki yılı aşkın bir süre yalnız yaşanan, tarihçilerin yeri göğü sarsan adam diye tanımladıkları Emir Timur'un ülkesinde, Bir Yolcunun Hatıraları başlığı altında Taşkent'te/Özbekistan'da yazıldı. Taşkent sokaklarında sessizlik, sakinlik, tenhalık ve sanki uyku hali gibi bir hava hüküm sürerken göçtü kervan kaldık dağlar başında ilahisi söylenip durdu...

Tabiî rubâi deyince bunların tercemelerinin de o vezinle yazılmış, o havayı veren şeyler oluşunu kastediyorum. Yoksa başka vezinlerle yapılan tercemeler benim zevkime göre, hatta mensur tercemeler kadar olsun muvaffakiyet kazanamamıştır. Madem ki rubâinin kendine has bir vezi vardır, o vezinle ülfet etmiş ve o zevki tatmış olanlara göre onu başka şiirlere has kalıpların içinde görmek, yadırgamaktan daha nahoş bir tesir bırakıyor. Nesirde nazma ait şekiller olmadığı için hiç olmazsa daha rahat ve serbest bir

İradeleri, ifadeleri ve yürekleri ellerinden alınanların, insanlıkları da ellerinden alınmıştır. Statükoya boyun eğenler, statükonun maddi nimetlerinden vazgeçemedikleri için boyun eğiyorlar. Gündelik, anlık, mevsimlik içeriklerle, çıkarlarla oyalanan bireyler ve toplumlar, tarihin iyi yönde oluşumuna katkıda bulunamazlar. Geçici modaların ürünü düşünceler, ilişkiler ve tanımlarla, sosyal içeriği olmayan tepkilerle, günübirlik hassasiyetlerle bir mücadele ortamı oluşturulmaz.

Toplumsal bilinci, duyarlığı ve vicdanı uyandırmaksızın hiçbir dava kolay kazanılmaz.Evrensel sorunların çözümü için evrensel vicdanı uyandırmak gerekir.Hangi alanda olursa olsun, kolay kazanılan her şey, kolay kaybedilir.Her bencillik bir bayağılıktır.Hiçbir bencillikten kuşatıcı, kapsayıcı, tutarlı bir eylem ve yorum çıkmaz, çıkarılamaz.Hiçbir grup, lider, kişi kendi yorumunu, uygulamasını, tarzını nihai bir yorum ve tarz diye dayatamaz. Hiçbir parça, hizip tek başına kendi yorumunu mutlaklaştıramaz; parç

Mütercim, hocasının ölümüyle yarım kalan bir tercümeyi tamamlamak için 1924'te, İstanbul'dan Ankara'ya gelen bir mütercimin değişen dünyasının hikayesini anlatıyor... Tercüme sorunlarıyla birlikte mütercimini, iktidarı ve takdir-i Sükun kanunu yüzünden zor günler geçiren muhalifleri önce birbirine bağlayan, sonra ayrıştırıp birbirine süşman eden bir kitabın, yeni kurulmuş Cumhuriyetin sancılarını ifşa edişi...

Eğildiğimde Kadife Durağı'nı görüyorum. Gözlerine muzip kuşlar birikiyor. Göz ediyorsun bana yarı karanlıkta. Gözlerinin ışıltısını bütün siyahlar içinde seçiyorum. Belki gömlek cebinde, kağıtlar arasında ve tam da kalbinin üstünde atıp duruyorum. Ve öyle gürültücü bir kalbin var ki sabahlara dek uyuyamıyorum.

Eğer benim sana tavsiye ettiğim öğütlerimi tutmazsan, isteklerinde kusur edersen, o zaman sadece kendini kına, başkasını değil. Eğer bu konuları bilmiyorsan, şimdi ben sana bunları öğretmiş oldum. Eğer bunları unutmuş idiysen ya da gaflet içinde idiysen, ben seni uyardım, sana bunları yeniden hatırlattım. Eğer müminsen, bu uyarılar, bu hatırlatmalar sana büyük yarar sağlayacaktır, çünkü ben de sana hatırlattığım hususlarla Allah'ın emrine boyun eğdim. Ve sana bu hususları ilettim. Sen de bunları kendinde te

Mahalle, kentin temeli ve özüdür. Kent ilişkilerinin oluşma zeminidir. Bir yaşama halidir, bir duyuş, bir tasavvur ve hatta öğrenme imkanıdır. Mahalle, kent gibi büyük bir organizasyon, etkili bir hayat aktörüdür. Mahallenin temelinde insan ve mekân vardır; insan ve evdir mahalle. Ev ise insanın kalbidir. Hem duygusu hem aklıdır. O bakımdan mahalle aklın ve duygunun bileşeni, akıl ve duygu eksenidir. Mahalle ilişkileri de akıl ve duygu ekseninde kurulur, değişir, yenilenir, farklılaşır. Mahalle insan ilişki

Dante'nin eserlerinin merkezinde 'aşk' yatar. Popüler şarkıların, müziklerin, filmlerin, dizilerin aşk meselesi etrafında döndüğü bir kültürde yaşamamıza rağmen entelektüeller bu konuyu araştırmaktan ve konuşmaktan biraz çekiniyor. Biz, bugün 'Aşk' konusunda konuşmayı popüler şarkıcılara bırakmış sürünüyoruz. Oysa Orta Çağ, Thomas Aquinas gibi ağır entelektüelleri ve Dante gibi büyük şairleri bu konuda konuşturuyordu. Aşık Dante, Dante'nin kadın hayalleri, şiire nüfuz etme isteği, hayata dair yakıcı sorula

Geçmişe yönelik kronik bir bağımlılık içerisindeyiz. Geçmişten nasıl yararlanabileceğimizi bilmiyoruz. Bu bağımlılık hepimizi zihinsel olarak muhafazakâr fosillere dönüştürüyor. Statükocu bunaklıklar sebebiyle siyasal bilinçten arındırılmış bir din algısı kitleselleştirilmiş ve kurumsallaştırılmıştır. İnşa edici, onarıcı, yenileyici bir nostalji yerme; özlemden, duygusallıktan ibaret bir nostalji, bugünle, şimdiyle ilişki kurmamızı zorlaştırıyor. Romantik, düşsel saçmalıklar dinî duyarlığın vazgeçilemez bir

Ben Beyrut. Adı Beyrut olan bir kent. Günlüklerimi yazıyor ve intihar etmeden önce size gönderiyorum. Bu, kalkıştığım beşinci intihar. İlk dördünde, son anda kurtardılar beni; içtiğim Demol hafif gelmişti çünkü. Aralarda bedevi / aşiretlerin bulunduğu kabileler ölümüm yaklaştı. Çünkü satın aldığım Demol bir kenti öldürmeye yeter. Bana zehri satan nöbetçi eczacı öyle söyledi; bir de adını anmamamı istedi benden. Çünkü kendisi tarafsız bölgede duruyor, oysa Demol le ölenlerin hepsi hizipçi. Ve onun dostları..

Câmi için garb ilim dünyasında yapılan daha birçok ciddî etütler, bütün dünya müvacehesinde onun mevkiini ve ehemmiyetini göstermektedir. Câmî, bilhassa İslâm fikir dünyasında ve mistisizm bakımından çok müracaat olunan muhtelif eserlere mâlik bulunması, tasavvufta Şark ve Garb mekteplerini mezcetmesi itibarile XV. asrın en ziyâde dikkate değer şahsiyetlerinden birisidir. Şark Türk edebiyatının belli başlı sîması Ali Şîr Nevâi üzerinde bıraktığı derin tesir de edebiyat tarihlerimizin göz önünde bulundurması

YIKANDIKÇA AZGINLAŞAN BİR ATEŞ GİBİ Adını doğruyorum. Bir yalnızlığı doğrar gibi doğruyorum adını. Yatılı bir okulun bahçesinde. Hüzne ve acıya boşalan Gizli işsizliklere. Yapraklara ve öğretmenlere dokunmadan. Korkuluklara. Sessiz ve tenha adımlarla. Gizliliklere ve gizlenmeğe alışarak. Adını soyuyorum. Bu kenti dize getirmek için. Bu kenti ve her şeyi. Soyuyorum adını. Geriye bir kimsesizliğin kalıyor. Onu alıp yüzüme gözüme sürüyorum. Kalbime. Hiç uğrak vermeyen kalbime, Adını kesiyorum. Yal