“Sînemxan! Wê rojê gava min tu dibirî dibistanê bi rê ve te ji min re bi fransizî strand. Piştî ko te xwendina xwe qedand, te ji min pirsî: Bavo di Hawar an Ronahiyê de ji bo zaroyên kurdmancan tiştekî bolê heye? Jê re bi fransizî “géographie-cexrafye” dibêjin. Min, bêî ko ez bidim eqilê xwe, li te vegerand û got: Belê heye, ma çawan nîne. Ji xwe em gihaşti bûn dibistanê. Me xatir ji hev xwest û em ji hev veqetiyan. Min ev tişt, ji xwe ji bîr rakiri bû. Lê êvarê, gava tu vegeriyayî mal, tête bîra te, tu hat

Ehmedê Xanî Mem û Zîn’de aşktan tasavvufa, Kürtlerin kaderinden Newroz’a, İblis’ten ontoloji ve diyalektiğe birçok alanda yeni düşünceler geliştirmiştir. Şair bir beytinde düşünceleri için “Mem û Zîn”i bir vasıta kıldığını şöyle vurgulamaktadır: Şerha xemê dil bikim fesane (İçimdeki dertleri açıklayıp efsaneleştireyim) Zînêû Memê bikim behane (Zîn ve Mem hikâyesini buna bahane edeyim) Xanî, duru şaraba benzeyen Arapça, Farsça ve Türkçeyi bir tarafa bırakarak bu kitabı kendi dili Kürtçeyle yazmaya da şöyle d

Rêya Teze di dîroka rojnamegeriya kurdî de rojnameya kurdî ya yekem tê hesibandin ku bi tîpên latînî dest bi weşanê kiriye. Cara yekem rojnameke bi kurdî ji nîv sedsalî zêdetir ji aliyê dewletekê de bi awayekî profesyonel hatiye derxistin, nêzîkî 5 hezar hejmarên wê hatine weşandin. Rojnama Rêya Teze (1930) û Radyoya Rewanê (1955) di sedsala 20an de wek du bircên çanda kurdî hatine hesibîn û ji bo hemû kurdan bûne nîşana kêfxweşiyê û xwebaweriyê. Çanda kurdî wek çandeke tehdîtkirî ji xwe re hêlîn û stareke

“Dibêjin, yekem derman û mecalê jiyanê ew e, wekî nehêlî bîranîn ruhê te bikojin. Dibêjin, dem her tiştî tedawî dike, rast e; ez bawar dikim, lê ne axir bîranîn wek barekî giran ser pişta te ne, ji kîjanî tu nikarî rizgar bibî. Tu wî barî nabînî, lê bêy xastek û razîbûna te, kû da herî ew bi te ra ne, bi te va dizeliqe, te bernade heta ku te ji hal bêxîne. Ka bêjin, kerema xwe, çi bikim, gelo gunehkar im, wekî zekîra min heye?” Aslîka Qadir Aslîka Qadir di vê berhemê de boxçika jiyana xwe vedike, bîranînên

Hezar caran heyf e ku zazakî îroj li ber mirinê ye, bi gotineke zazakî nêzdêrû de ye. Heke mûcîzeyek çê nebe, ji vir şûn de rizgarkirina zazakî gelekî dijwar e. Em vê rastiyê dizanin ku xelaskirina zimanekî tenê bi xîret û çalakiyên rewşenbîr, zanyar û vekoleran nabe. Gelek faktorên din yên derveyî zimanî jî hewce ne. Xuya ye ku zaza xwedî van faktoran nînin û di paşerojê de jî di asoyê de xwedîbûna van faktoran xuya nake. Dîsa jî çi ji destê me bê, divê em bikin ku ev xebat berhema vê saîqê ye. Min xwest d

Di tarîxa nêzîk a kurdan de, gelek mele û alimên ku li medreseyan perwerde dîtine, di bizava kurdayetiyê de bi roleke girîng rabûne. Mele Evdilkerîm Ceyhan jî, di salên 1960-1970yî de bi ilm, karîzma û kurdperweriya xwe bûye îdolek. Hin kesan jê re gotiye “meleyê komunîst”, hinan jî gotiye “kurdçî.” Mele Evdilkerîm, di ti şert û mercî de ji kurdbûna xwe bi paş ve gav navêtiye û ev gotina wî ya navdar, wekî sembola welatperweriya wî ji nifşên din re maye: Bila Welat sax be! Di vê kitêbê de dost, heval û hev

“Ahmedê Xanî û Feqiyê dilxûn; Qurnê tarî da pencê rоyê bûn hûn, Ber çevê xwe we didît zelûlî û xûn. Hûn bûn dengbêjê wê dinya tarî, Hûn bûn stêrka geş li nav hezarî, We qazanc kiriye navêd nemirî. Tunebû xwandin zimanê kurmancî; Gul dirêtin bi farizî, erebî, Bi cefa, bi dilê kul û merezî. Dinya kevn tîra xwe dilê we da cî kir, Navê kurmanciyê we unda nekir, Bi wî navî mane hûn nemir. Miletê kurmanc we bîr tîne, Zivistanêd ‘emirê çetin bihurîne, Rоja îrоyîn bihar e, bihara hêşîn e.

“Dema ku min dest bi hûnandina helbestan kir, ti dîwaneke jinên kurd tinebû. Tenê carinan berhemên Dr. Nesrîn Fexrî, Xurşîde Baban li ser rûpelên rojnameyan de dihatin çapkirin. Heya salên 1970yî tenê berhemên sê jinên kurd hatibûn çapkirin. Ev kêmasiya di nava berhemên kurdî de bû sedem ku ez temaya jinê ji berhemên xwe re esas bigirim û girîngiyeke mezin bidim jinê. Heskirina min a ji helbestê gelekî taybet e. Ez ji helbestên hin helbestvanên kurd gelekî hez dikim û gelek caran ji xwe re dixwînim, lê min

Cumhuriyet tarihinin en önemli hadiselerinden olan Şeyh Said Hareketi hakkında yüzlerce kitap ve makaleler yayınlandı. Ancak Şeyh Said Efendi’nin hayatını, şahsi özelliklerini, ilmini ve şeyhliğini anlatan bir eser çıkmamıştır. Elinizdeki eser bu yönüyle bir ilktir. Şeyh Said Efendi’nin hayatı, ilmi ve tasavvufi anlayışı ve 1925’teki hareketini anlatan bu eseri benzeri kitaplardan farklı kılan bir husus ise yazarı Abdulilah Fırat’ın Şeyh Said Efendi’nin torunu olmasıdır. Çalışmadaki bilgiler birinci kaynakt

Roger Lescot (1914-1975) Li Unîversîteya Parîsê edebiyata fransî, polîtîka û zimanên Rojhilat xwendiye. Di 1932yan de piştî ku unîversîte qedand, hikûmeta fransî ji bo ku lêkolînên ilmî bike, ew şande Enstîtuya Fransî ya li Şamê. Li wir Celadet Alî Bedirxan nas kir. Tekstên folklorîk berhev kirin, di Hawarê de bi navê Tawûsparêz bi kurdî û fransî nivîs nivîsandin. Di nav kurdên Sûriyeyê de baş dihate naskirin û hezkirin, xelkê jê re digot Lezgîn Axa. Sala 1945an li Unîversîteya Sorbonneê Kursiyê Zimanê Kurd

“Feqiyên Tariyê” romana Selîm Berekat a yekem e. Di vê romanê de herdu meydanên xwezahî û mirovahî yên herêma Cezîrê (Cezîra Sûriye) dibin zemîneke dramatîk î têr û tije. Regên wê herêmê giraniya dîrokê hildigirin; dîroka welêt, dîroka malbata ku ketiye şûna eşîretê, dîroka efsaneya ku rabirdû xistibû mista xwe heya bingeha wê ya efsanewî qulipî û bû rêçeke xeyalane da ku zora wê dîrokê bibe. Mele Bênav dikeve nava helwesteke hawante û ber bi astengê ve tê ajotin. Kurê wî Bêkes sînorê demê yê temenê mirovan