Bir gün Sosyal Demokrat Halkçı Parti milletvekili adayları konvoy hâlinde köye girdiler. Kahve kahve gezmeye başladılar. Her karşılaştıkları kişi ile tokalaşıyorlardı. Genç, şık giyimli, halk deyimi ile eli yüzü düzgün, insana güven duygusu veren milletvekili adayı benimle tokalaşırken “Ben Güneş Gürseler,” dedi… Güneş abiyi ilk defa orada gördüm. Güneş abi o seçimde SHP’nin 99 milletvekilinden biri olarak meclise girdi. Daha sonra Güneş Gürseler’i basından izlemeye başladım. O dönemde dünyada çevre h

Kurt adamların her daim var olduğu bilindi. Gümüş ile öldürülebilen, dolunayda var olan ve vampirlerin en büyük düşmanı sayılan canavarlardır. Isırıkları bazen ölümcül olabilir iken bazen kendisi gibi bir canavara dönüştürebilir. Ve ben de o canavarlardan biriyim... Adım Leon, Roma İmparatorluğu’nda bir kılıç ustasıyım. Pek kimsem olduğu söylenemez. Kendime yakın olarak gördüğüm bir Slean vardı tabii, o da geçmiş yıllarda bir kurt tarafından öldürüldü. Kimseler ölümünün kaynağını araştıramadı. Bir sür

“Ölüm, insanlık şemsiyesi toprağa gömüldüğü zaman, rüzgâra binip sağanak olacak ve tüm insanlık ters şemsiyelere sığınarak ölümden kaçmak isteyecek. Rüzgâr, kucağındaki ölümle beraber ters şemsiyelere sığınmış insanların omuzlarına basarak açık penceremden içeriye süzülecek. Ters şemsiyeye sığınmış insanlar, şemsiyelerindeki hava deliklerini görüp rüzgârı kovalayacaklar. Bunu fark eden rüzgâr, daha önce açık bıraktığım sokak kapısından çıkacak ve ölümü odamda unutarak yağmura karışacak. Yağmuru göre

Bu kitap 10 yaşındaki bir çocuğun hayalleridir. O çocuğun hayalleri ne yazık ki 45 yıl sonra ancak gerçek olabildi. 55 yaşındaki benim içimde hiç büyümeyen o çocuk, bu kitapla büyüyecek ve yarım kalan bana gelecek. Artık ben de yarım kalan beni tamamlamış olacağım. Kitapta yazılan şiirler, hikâyeler biraz 10 yaşındaki çocuğu, biraz da 55 yaşındaki beni anlatıyor.

Bazı insanlar, hayât-ı evveldir. Arkası kapalı küçük bir kamyonete eşyalarımızı yükledik. Beni arkaya, eşyaların olduğu yere bindirdiler ve kamyonun arka kapağını, “Paat!” diye kapattılar. İşte, yolculuk başlamıştı… Bu yol, beni hayatın acımasızlığıyla tanıştırıp bana bazı hayat dersleri verecek ilk yoldu. Annem, babam ve kız kardeşim kamyonetin ön kısmında, şoför mahallinin yanındaki “muavinler” bölümünde oturmaktalar. Ben de kamyonetin arka kapağındaki küçük bir yırtıktan dışarıyı izliyorum. Ağaçlar

Tanıdık kahramanlar... Hepsi yanı başımızda sanki. Ve yanı başımızdakiler kadar uzak her biri. Uzun hikâyelerin kısa kesitleri, bir düş gibi akıp geçiyor okurun gözlerinin önünden. Yalnızlık, aidiyetsizlik, yorgunluk gibi kavramlar, yaşamın doğal akıcılığında, abartısız sunuluyor okura. Her bir öyküde okur, başka bir yüzleşmenin karşısında buluyor kendini. Duyulanlar sadece öykü kahramanlarının sesi değil! Her okurun kendi iç sesi... *** İçimde kırmızı bir öfke balonu patlıyor. Elimde tırtıklı bıç

Bazen küçük bir sorun, bazıları için çok BÜYÜKtür. Bazense büyük sanılan bir sorun, kolaylıkla çözülür. Moni’nin gerçekten bir sorunu var. Onun başı çoraplarıyla BÜYÜK dertte! Ya da göremediği başka sorunları var! Dağınık bir oda gibi… *** Sorumlulukları bilmek ve üstüne düşeni yapmak üzerine, eğlenceli bir hikâye!

“FED’in faiz operasyonlarından ötürü vadesi dolan tahvillerden şimdiye kadar 500 milyar dolar civarı zarar oluştu. Bu zarar sadece vadesi dolanlardan; vadesi dolacak olanlarla beraber yekün trilyonlarca dolara yükselecek. En basit şekilde ifade edecek olursak, devasa bir tsunami tüm ekonomileri yutmak üzere hızla yaklaşıyor. Emeklilik fonları, yatırım portföyleri, bankalar ve daha niceleri... Sadece ABD değil, tahvilleri elinde bulunduran kurum ve kuruluşların içinde oldukları tüm ülkeler tehlikede. Akıl

Bazen bir “bank” sadece bir bank değildir. Bazen bir yüzleşme hâlidir bir bankta tek başına oturmak... Her bir kadın, başka bir sebeple oturdu “bank”a. Her birinin farklıydı hikâyesi... Yüzleşmek için kendileriyle, bir “bank” yeterliydi. İsimler değişse de ve hikâyeler... Bank, oracıkta öylece durdu, dinledi... Yüzleşen her kadın, artık biraz bankın hikâyesiydi. Biraz da bizim...

Şule Özcan, kalıbına sığmayan bir araştırmacı, eğitimci ve yazar. Üretmek ve ürettiğini paylaşmak için sınırları kabul etmeyen bir cevher. “İnadına Hayat” ismini verdiği bu kitabında gerçek yaşamdan kesitleri kurgulayarak mutluluğun ve başarı motivasyonunun içimizde olduğunun mesajını veriyor. Herkesin kendinden bir parça bulacağı İnadına Hayat romanını okuduğunuzda engelSİZliğe dair bakış açınız değişecek. Prof. Dr. Bilge Uzun

Ayıcık Polo, evde vakit geçirmeyi çok severdi. Bir de gece yatmadan önce ballı süt içmeyi... Bir gece, bu hayalle mutfağa gittiğinde, sütünün bittiğini fark etti. Şimdi ne yapacaktı? Komşusundan süt istemek için çıktığı evden, nasıl da bu kadar uzaklaşmıştı? Ne kadar çok ülke, ne kadar çok dil, ne kadar çok insan ve bilmediği ne kadar çok şey vardı. Dünya düşündüğünden daha büyüktü. Ayıcık Polo’nun macerasını okurken, hem çok eğlenecek hem de farklı ülkelere eşsiz bir yolculuğa çıkacaksınız. Üstelik

Kinin, nefretin ve kötülüğün doruklara çıktığı, tadın sadece kandan, kemikten ve et parçalarından alındığı bir yolculuğa çıkıyorum. Bu yolculukta bana eşlik edenler, yaşadıklarıma kulak verenler olacak. Bunlardan bir tanesi de sensin. Senden tek istediğim bana suç ortağı olman ve yaşattığım her şeye bütün kalbinle şahitlik etmen. Son olarak, bu işin sonunda ikimizin başına gelebilecek tehlikelere karşı hazır olman… Muhammet Mustafa Göz, bir kurtuluş ve intikam öyküsünün ilk basamağında her şeyin nasıl

Delirmek heves edilecek bir eylem değildir ama aslında herkes biraz delidir. Hiç size olmuyor mu, aman tanrım herkes kafayı yemiş, dediğiniz zamanlar? Benim başıma sıklıkla geliyor ama dert etmiyorum. İnsanlar deliliklerinin farkında değiller ve bu yüzden de çevremdeki çoğu kişi mutsuz ve kaygılı. Oysaki bir kez gevşeyip kendilerini akışa bıraksalar hayat onlara ne de güzel gelecek. Çok da zor değil aslında boşlukta salınmak. Kabul etmek gerekirse başta biraz zor geliyor ama kendini akışa bir kez bırak

“Bir şeye ne kadar uzun süre bakarsanız o kadar soyut olur ve ironik olarak o kadar gerçek olur.” Lucian Freud Neye bakıp süreyi uzatırsan oraya dalarsın, duraklarsın. İyi geliyorsa neden olmasın? Bakın süresizce akıp giden zamana, uçan kuşa, düşen yaprağa, koşuşturan insanlara. Durduramadığın bir an yok. Aslına bakarsan yaşadığın an, o durakladığın zaman. Bence insan ömrü ona önceden kesilmiş, biçilmiş eline verilmiş bir kumaş. Kuşanmış bir ömürsün, mesele ait olmadığın yerde mesele olmuş, seni kuşa

Bazen, olmamız istenenle olmak istediğimiz arasında kalırız. Bal Kabağı Kabi, tam da bunu yaşıyor. Aklı karışık olsa da içindeki güce inanmayı seçiyor. Peki kurtulabiliyor mu korkunç bir bal kabağına dönmekten?

Salonda oturduğum sürede pikabıma koyduğum herhangi bir plak, sessizliğin huzurunu kaçırıyor ve hatta bana daha da düşman olmasına sebep oluyor. Peki, bu benim umurumda mı? Elbette değil lakin bir müddet sonra yine kazanan yalnızlık ve onun kadim dostu sessizlik oluyor. Neyse ki bu zafer kutlamasına kadar ben pikabımda çalan müziği dinliyorum ve biraz olsun müzikle kendime geliyorum zira biliyorum ki müzik de olmasa iyiden iyiye yalnızlığın ve sessizliğin ortasında çıldıracağım. Bu durum da özetle, yal

“Hazine... Bu kelime insanların akıllarında hep altın, elmas veya mücevherle tanımlanır. Asıl hazine nedir? İnsanların kısa yoldan zengin olmasını sağlayan değerli metaller veya değerli taşlar bütünü mü? Ya da kendimizce eşsiz bulduğumuz değerlerin diğer adı mı? Evrende eşsiz olan tek bir şey vardır, o da zaman. Üç boyutlu algıladığımız evrende dördüncü boyut diye geçiştirdiğimiz sihrin adıdır zaman.” Derin bir üzüntü ve pişmanlık içinde kıvranan Ares, ummadığı bir anda işte bu zaman denilen sihrin ana

The battle is raging! “So, you were the one who contaminated the mains water of Sanders with that virus, Mr. Stark! And of course, you came here, knowing that you’ll be punished in a proper way! Didn’t you? I mean, by me!” Luce said with a dangerous smile on her face and with a cold and stern voice. Stark’s fear reached the top level. “In addition to this punishment, there will be some spectacular consequences of your actions about taking my friend’s daughter hostage!” Luce continued. Phil and Sera sm

Bir ahtapot karnını, bir balık ayaklarını, bir denizatı kollarını kaybetmiş... Olabilir mi? Onlara göre “Evet!” Kaybettiklerini bulmak için yola düşen Potpot, Lıklık ve Denden,Yapyaman ile karşılaşınca anlıyor gerçekleri. Birbirimizden farklı olmanın eksiklik olmadığını, aksine bütünün parçası olmanın mucizevi gücünü gözler önüne seriyor bu kitap! Ve farklılıklarımızın bizi biz yapan asıl şey olduğu gerçeğini... Hem de eğlenceli bir hikâye ile... “Hem, hepimizin her şeyi olsaydı aynı olmaz mıydık?”.