Helbest, qêrîna dil û evînê, bilêvkirina êş û janê ye. Xeml û rewşa ziman e, ziman bingeha neteweyan e, wêje jî neynik, teşe, hiş û bîra wê neteweyê ye. Her netewe bi ziman, çand û wêjeya xwe tê nasîn. Em dikarin bibêjin di wêjeyê de beşa girîng û ya ku bandorê li ser hiş, raman û hestên civakê dike yek jê jî helbest e. Helbest ziman xweşiktir û dewlemendtir dike. Berî ku mirov nivîsê bibînin peyv dîtine û helbest bi peyvê re çêbûye. Yekemîn carê bi helbestê dest bi nivîsê hatiye kirin, her wiha helbest b

Merhaba güzel insanlar, ‘hayat paylaşildikça güzeldir.’ mottom gereği bende güzel olan ve paylaşabileceğim ne varsa paylaşmak şiariyla çiktiğim edebi yolculuğumda, ilk şiir kitabim ‘tirtilin rüyasi’ ile ikinci şiir kitabim ‘firari çiğliklar’dan seçip yeniden düzenlediğim şiirlerimin yani sira yepyeni şiirlerimin de yer aldiği ‘kanatlan kalbim’ adli üçüncü şiir kitabim nihayet elinizde. Bir dize bile gönlünüzde hoşluk yaratabilirse kendimi mutlu addedeceğim. Ha paylaşmak dediysem amacim sadece sözcükleri pay

Li benda te me Ger tu nêve dê dilê min carek din hilnavêje... Û dê heta hetayê bêdeng bimînî Ger tu nêve dê hemû bêjeyên min li ser lêvên min î ku bêriya ramusanê te kiriye biqerisin Îro min xwe avêt bextê bayê rojhilat da ku ji min re kenê te bîne Heke tu nêve; Ji te lavan dikim kenê xwe bide ba û bila Ji min re di berbanga vê roja sêdarê de bîne Ger tu navê tenê ji min re bişrînekê bişîne bese Ma tu dizane bişrînek te beranberî welatekî ye... Ma tu dizane bişrînek te heta roja dawiyê temenê min dê têrî mi

Lütfen, lütfen, içindeki erkeğe onun daha bir çocuk olduğunu söyle ona zarar vermesin...!

Çiya. Welat. Ax. Dost. Jiyan. Vejîn. Hebûn. Şer. Mirin û cardin welat. Ey welat, ez di hembêza te de me. Di dilê te de me. Em bûne yek. Giyanê min. Hestê min. Canê min. Radestî te ye. Ji bo te fedaye. Ey welat, hêzê bide min. Henaseyê bide min. Bi destê min bigire. Min rake ser piyan. Ronahiyê bide min. Rê bide min. Rê, li ber min veke. Nehêle, ez li ser vê axa germ bimirim, da ku ez destanê êş û xemgîniyên te, janên te binivîsim. Min ji xewa mirinê hişyar bike. Da ku strana azadî û berxwedanê bibêjim. Bihê

Vaye diçim dinya, diçim piştî demekê û li pey xwe nameyzênim, bê gazinde me, bi xwe re dibim awirên xwe yên hişîn, bi xwe re dibim gilî û gazindeyên xwe, bila ji te re bimîne kewna te, bi xwe re dibim xeyalên xwe, ez ê hesretên xwe di nav biskên hinekirî de bihûnim, û ez ê stêrka xwe ya vemirî li ber çemê Miradê berdim, me li hev nekir û vaye diçim.

Şimdi yollar uzadıkça ağlar Mevsimlerin saçları darmadağınık Bir gün patikaya vurur hislerin Yalnızlığında büyüyen ses olayım Kavgamızda tesadüfler kesişir O sonsuz bakışlarında masmavi Bilirsin göz mekânsız sever Ben her zaman sen olayım

Memleket te acil vaka dediğin nedir ki? Beş bilemedin dört gün de bir acil nöbet sisteminde çalışmaya başlamadan önce bu sorunun cevabını basitçe trafik kazaları, damar hastalıkları, zehirlenmeler olarak biliyordu. Bir kısım hekim arkadaşları gibi Alo 112 numaralı acil sistemde çalışmayı boş zaman tasarrufu olarak görüyordu. Belki sosyal faaliyet, belki uzmanlık sınavı, belki ek iş ve belki de başkaca şeyler için yaratılan bir zamanın adıydı 112 de çalışmak. ...... Ancak şans bir türlü yüzüne gülmüyordu.

Yukarıların kapıları bu atlılara açılıyor Onlar istedikleri yere çıkabiliyor Burağım yok ben gelemem Ey bulutların üstünde gizlenmiş güneş Sen bana açıl artık Arştaki tahtta gözüm yok Bir hırkamlayım Ve bu zemheri soğuktan usandım Biraz cehennem ateşine yine razıyım Firdevste gözüm yok Ey gözlerime bu çirkin yaşı veren tanrım Bana daha ağır bir azap gönder Sıkıldım nicedir aynı acıyı çekmekten Mutlulukta gözüm yok Şu evhamlı göğsüm var ya Kaya dolu kamyon geçiyor içinden Küçüklüğümdendir daralıyor melall

Bila bêhêvî Nebe rêwiyê dil Ji bo bêqudiman Bila av nede kaniya dil Li ser şaneşîna hestan Ji bo bêhestan Bila doşekên evîniyê Neyên danandin Û Heke peyvên eşqê Nefirin Sihbet dê nebe Sihbeta dilan Qey tu nizanî Li ber eşqê sînor Şikestîne Guh nede loman De were da em Ramûsanan ji hev bidizin...

Gel Buralar tanır seni Aşkın sürülmüş toprağı Anlar seni Sevginin hasat zamanı Yağmur yağmaz Islatmaz seni Gel Korku sızmasın sevdamıza Gözlerin ürker Aşk yolunda patikalar ıslanır Korkutmasın uzakların öyküsü Gel Buralar tanır seni

Bêhawe ne, galegal û gotinên Li welatekî nenas talana bi dizî dikin Gustîlkên bûk û zavayê xêr ji xwe nedîtine Di kozikeke tarî de, bi stûyên xwe dialiqînin Di cihokên av tê de genî bûye Duayên berî li rojê, dixeniqînin.

Rûreş e şev, Hemû çîya, dar û zinar. Semah girtîye Sî û çar stêrkan li asîmanan Di cildanka dîrokê de man, Cilên zarokan tev li xwînê Çav qerimîne, werimîne ji nêrînê Jîyanên temen birçî, xeniqîn. Çîya kirin gola xwînê.

Çîrokên biwêjan, di çanda her gelî de cihekî bi rûmet digirin. Lewre ji bûyerên balkêş pêk hatine, loma jî gelekî bala mirovan dikişînin. Ev çîrok di mêjiyê mirovan de ciyekî wisa digirin ku ji wir derketina wan zêde ne guncan e. Bi rastî jî mirovê ku çîroka biwêjekê bibihîze yan jî bixwîne, nikare zû bi zû wê ji bîr bike. Her çi qas biwêj raste rast ne şîret û pend bin jî, lê bi hîkayet û bi wateya mecazî gelek caran ji mirov re dibin şîret û pendên herî xurt, di çîrokên biwêjan de hêza afirandina gel a ku

Yolculardan ikisi, bir kadın ve bir erkek koltuklarına gömülmüş, hayata dair konuşuyorlar. Sözlerinin akışı gözlerini alamadıkları manzaraya kayıyordu. Söz oraya kaydıkça, doğa daha bir büyüyor, daha bir renkleniyor, cömertliği açığa çıkıyordu sanki. Erkek her zamanki gibi kendisine on beş numaralı koltuğu, sevdiğine on altı numaralı koltuğu almıştı. Kamyon muavinliğinden kalma bir sezgiyle bu sırayı güvenli bulurdu her zaman. İyi yol arkadaşıydı hep. Yanındakine yol boyunca görünen görünmeyen her şey hakk

Hêlîn çêkir ser dara evînê Dengê çûkan melodîya azad Mîna helbestên dayîkan Xweş hat dilê min Milek dengê pêlên ava Hêzil Û milek kerîyên xezalan Bê hevsar Ber hêlîna xeyalên Berze neqiş dikir Wan çavên bedew Di ronahîya wan çavan da Hûnan kezîyên xeyalan Milek li ser kezî Milek ji dîroka berze Bû cêwî ber bi ezmanên şîn Biriqî stêrkên şevê Û tehisîn li ber xeyalan Destar dihêre Bizrê evîna li bin dara miradan Ne xewn û ne xeyal e Ber te ve tê Xêlîyên wekî pêlên ava Hêzil Her çar demsalan Ji bêevîna te dibe

Annales Okulu 1929 yılında Marc Bloch ve Lucien Febure Annales dergisi etrafında bir araya gelerek geliştirdikleri bir tarih hareketidir. Egemen pozitivist tarih anlayışına karşı aşağıdan tarih soyut tarihçilik Annales hareketin temel özelliğidir. Annales'e kadar tarih büyük kralların soyluların imparatorlukların tarihiydi. Bu Egemen tarihi anlayışına karşı Annales yıkıcı bir gerilla hareketidir. Annales'in temel özelliği Batı Avrupa merkeziyetçiliğine karşıya global tarih anlayışının esas almasıdır. Mürse

Ji Sapphoyê heta îro jinê hewl da ji bo hebe, di her qada jiyanê de. Jina Kurd jî di herikandina hizr û hestan de tim jîndar e. Maral Xezal a ku li ser şopa Cegerxwîn ji kanîya klasîkên Kurdî vexwariye, helbest ristine û dengê jinê bilind kiriye di warê hunerê de. -Necat Zivingî

Sensiz yüreğim Haritada kaybolmuş Kayıp mülteci Batan gemilerde Can çekişiyor isyanlarda şimdi Kayıp ilanlarında ararken kendimi Gökyüzünde süzülen kuşların kanatlarında Bulutların arasında Dağılıyor yürek kırıntılarım şimdi İstemsiz gülüşlerim yakarken her yerimi Çektim üstüme yorgan misali Sana yazdığım tüm güzel şiirleri

Li ber sitrana Ciwan Haco, hestên xwe li ber pêlên şevê berdan. Her du jî ber bi evîneke nuhbişkivî ve diherikîn. Loran bêsebir, ecele dikir, lê hîn jî metirsiyên Alîceê hebûn; hêleke wê şên, hêleke wê bi guman bû. Şev bi dilê wan derbas bû. Di demeke kin de bi germayiyeke xurt ber bi dilên hev ve gav avêtin. Ji hestên wan, ji nerîn û awirên wan eşq difûriya. Destên wan ji hevdu nedibû, lê êdî dereng bû û roja din her du jî dixebitîn. Hesabê xwe dan, spasiya garsonan kirin û ber bi derî ve meşiyan. Berî d