Götür beni bu şehirden Kırık hikâyeler bırakalım arkamızda Bitsin artık, bitmeyecek dediğimiz acılar Bir sen, bir ben merhaba diyelim Terk edilmiş bir şehre... Götür beni bu şehirden Her şeyi unutalım Sadece adımız kalsın unutulmayan Her an yeni acılarla rastlaşmadan yüreğim Yüreğinin sesini dinle Al götür beni bu şehirden Kalbimi ince, dokunaklı, serseri bir nefret bürümeden Alışılmamış yarınlara uyanmadan Hemen bu gece şafak sökmeden Al götür beni bu şehirden İlk günahıma, seni yasaklı düşlerde öperek baş

Bir zamanlar, diye başlar bildiğimiz tüm masallar Anlattıkça eksilir zannederiz eskiyen yalanlar Oysa ardımız sıra gelir Hatırladıkça çoğalır gibi Meyus gecelerde düğümlenir boğazımızda yutkundukça Sakin, sessiz çırpınışlara yenilir uykular....

Deniz gibisin yüreğim, Ne öfkenin sınırı var ne de sevginin, Bilmez misin, azı karar, çoğu zarar her şeyin, Deniz gibisin yüreğim, Dalgaların ihtişamı yordu beni, Çok ağır geliyorsun, artık taşıyamıyorum seni.

Bazen günün karanlıktan aydınlığa çıkmasını beklersin. Öyle kolay olmadığını, sınandıkça anlarsın. En derin noktadaki sana ulaşır acısı karanlığın... Sonra sen, gerçek seni tanırsın. İç içe geçmiş olur artık her şey, gece, gündüz, gözyaşı ve tebessüm. Bir yudum dalgada ağlar, küçük bir rüzgârda savrulursun. Ama inan, fırtına da kopsa, ayağa kalkarsın. Bittiğinde her şey ve sular durulduğunda, kendini ayakta alkışlarsın.

Levent Şık, insanın hikâyesindeki detaylara ışık tutan, o hikâyedeki detayları iyilik, hoşluk süzgecinde süzüp, kalanlarla, kitaplarında okurlarının ruhuna bir güzel rüzgâr estiren bir yazar. Köprü'de, sade ve içten dili, anlatımdaki ustalığı ve okuru saran kurgusuyla, yine bir güzel rüzgâr gönderiyor ruhlarımıza... Bu, bir köprü hikâyesidir. Sıradan bir köprünün, birbirinden habersiz hayatlar üzerine bıraktığı yağmurun anlatısıdır. Bir varlığın, hiçten var olanlar için nasıl ilham olabileceğine dair bi

Birbirini tanımayan yedi kadının yaşamlarındaki temaslar, değerler, pişmanlıklar ya da adı her neyse ve dışarıdan nasıl görünüyorsa...

Gökyüzü ne kadar da mavi... Bulutlar tertemiz. Yeni yıkanmış, belli. Bu insanlar neden bu kadar telaşlı? Abiler, şu yatağı sarsmayın da biraz uyuyayım şurada. Zaten yorgunum, her şey siyah olup duruyor. Yalnız, hemşirenin kolyesi güzelmiş. Gidince ben de anneme alayım bundan bir tane. Üşüyorum. Tavan bembeyaz. Burnumdan şu balonu çekin, hava üflüyor, nefes alamıyorum, hepten boğuluyorum. Neden beni kimse duymuyor? Neredeyim ben? Ne oluyor? Turuncu, çekiç, portakal, Beşiktaş, Cemal... Bırakın beni. Eve gitme

Göbeklitepe'de Yeniden Doğuş adlı çömlek atölyesinin sahibi Enes ile tanışan Gül, yıllardır haber alınamayan kayıp adam Ceyhun'un dönüşü ile kendi kişisel arketiplerinin peşine düşmüş olan bu iki erkeğin ortasında bulur kendini. Tanrı Adem'i balçıktan yarattı, diyoruz. Bunu yorumlarken neden fizik ve biyoloji kurallarını devre dışı bırakıyoruz? Canlılığın ilk yapıtaşları balçık katmanları arasında başlamadı mı? Çamurdan yapıldıysak eğer, kendi hamurumuzdan biz de bir şeyler yapamaz mıyız, diyerek, bir çömle

Eylül 1980 askeri darbesini takip eden dönemde, nereden çıktığı pek belli olmayan bir tez ortaya atılmıştı: Türk-İslam Sentezi Uzun süre yazılı ve görsel medyamızda yer aldı. Buna paralel olarak, ülkemizin LAİK REJİME ihtiyacı olmadığı, dönüp tarihimize ve çevremize bakmamız gerektiği fikri de birlikte işlendi. Kulağa ne kadar hoş gelirse gelsin, bu tez hem Türk'ü hem de İslam'ı etkisiz kılmak; üstelik bizi, dost gibi görünen yabancıların politik amaçlarına alet etmekten başka bir amaç taşımıyordu. Çünkü aş

Yıllar evvel herkes benimle dalga geçerdi. Devrelerim bana deli lakabı bile takmıştı. Planlarımı deli saçması gören komutanlarım vardı. Sonra ne oldu biliyor musun? Projenin ilk yemi oldular. General, dünyayı değiştiren bir proje tasarladı, bunun sonucunda dünya gerilemeye başladı. Önce insanlık kayboldu, sonra elektrik gitti. Babam bana hep, Bıçaklarını bilersen keskinliği artar, beyin de bıçaklar gibidir; ne kadar okursan o kadar keskin bir zekân olur. derdi. Ama hesapta olmayan virüslüler tüm dünyaya etk

Sevgi ne kadar ölümcül olabilir? Bir ses sanatçısı olarak söylediği şarkılarla milyonların kalbine dokunmayı hayal eden Beren, masumane bir şekilde ortaya çıkıp gittikçe tüm kalbi saran, dikenlerini haince batıran ve sonrasında verdiği acıdan beslenen bir canavarın, tomurcuklanıp açamayan ve yüzünü toprağa çeviren bir sevda tohumunun varlığından nasibini almıştır. Ancak yeni kurduğu hayatında onu karşılıksız bir aşktan fazlası beklemektedir. Genç kadın Karanfil adıyla müzik dünyasında kendine yer açabilecek

Hayatın temel kavramları vardır. Ancak bunların birçoğu sadece yaşanarak öğrenilir. Bunları öğrenebilmek içinse feda edilmesi gereken şeyler vardır: Başta zaman. Bir yıl karşılığında hayatının anlamını bulmak için yola koyulan biri, tüm sorularına cevap bulmak isterken aslında tek bir sorunun cevabıyla tüm soruların cevaplanabileceğini öğreniyor: Neden?

Kenan Engin, bu değerli çalışmasında sorumluluğunun bilincinde bir asayiş polisi olarak, görevi süresince tanık olduğu, insanı hayrete düşüren yaşanmışlıklarını, mesleğine yakışmayan kötü örnekleri, iyiyi, doğruyu ve olması gerekeni, canlı anlatım dili ve çarpıcı üslubuyla okurlarıyla paylaşıyor... Bilinçli toplum, bilinçli bireylerden oluşur. Polisin sadece suç işlemiş insanları yakalama görevi yoktur. Polisin aynı zamanda toplum bireylerini yönlendirici, eğitici, olumlu anlamda yapılandırıcı özelliği vard

Zulüm Allah'tan değil, sendendir. Sende olanı değil, yaratıcında olanı bul... Allah kimseye çekemeyeceği yük vermez. Bela ve musibet dediğiniz bir ateştir. O ateşi gül bahçesine çevirmek size kalmış. Bela ateş ise mükâfatı güldür. Mükâfatlar zorlukları aşarak kazanılır. Sıkıntılardan kaçma. Peygamberlere bak... Sıkıntılar sonucunda büyük makamlara erdiler. Sahibiniz sizi seviyor. Seven sevdiğine ateş gösterip güle çevirir. Siz gülünüze sahip çıkın. Allah kulunu imtihan etmese kul başıboş olur. Sahipsiz, kim

Bu kalkan son gemi Rıhtımından aldığı hayatları Çektiği güverteye Demirinden Alıp götürse ya Hiç kimsenin uğramadığı Issız bir limana Yalnızlığımı benden

Kelimeler mahremiyetiydi onun. Herkes görsün, okusun istemezdi ama kelimeler saklanmıyordu. Yüzünde bir ifade, dudağının kenarında bir kıvrım. Gözünün kenarında bir çizgi oluyordu. Kelimeler sandıklara saklanır sanıyordu.

İnsanlar duygularıyla yaşar ve hayatı duyguları yoluyla tadarlar. Dünyadaki hiçbir dilde, insanın birbirinden çok farklı duygularını anlatacak kadar sözcük yoktur. Tıpkı gökkuşağının yedi rengi gibi... Oysa acının da aşkın da mutluluğun da kırmızının da elli tonu vardır. Sevgili ablam, ozan, Sabahat Talay, bu şiirleri aşk ile, meşk ile, şevk ile yazmış ve duyguların elli tonunu kalbimize kadar ulaştırmayı başarmış. Her biri en çok da aşkın, özlemin ve hüznün elli tonunu anlatıyor.

Bu mu içimdeki boşluğun kederin sebebi Yüreğimi yakan bu tarifsiz acının nedeni Ne de çabuk kapanıp gitti bu aşkın defteri. Bir sağa bir sola dolanıp duruyorum Ne hayattan ne de yaşamaktan tat alamıyorum Kafesteki bir kuş gibi çırpınıp duruyorum Ne kadar çabalasam da kendimi bu dertten kurtaramıyorum. Hiçbir şeyin ne tadı ne de tuzu kalmadı İçimi umutsuzluk dağları ve karamsarlık sardı Ne umut ne mutluluk hiçbir şey kalmadı Bu ayrılık benim ruhumu yüreğimi dağladı. Her şey ne de çabuk anlamını yitirdi Bu aş

İnsanlar duygularıyla yaşar ve hayatı duyguları yoluyla tadarlar. Dünyadaki hiçbir dilde, insanın birbirinden çok farklı duygularını anlatacak kadar sözcük yoktur. Tıpkı gökkuşağının yedi rengi gibi... Oysa acının da aşkın da mutluluğun da kırmızının da elli tonu vardır. Sevgili ablam, ozan, Sabahat Talay, bu şiirleri aşk ile, meşk ile, şevk ile yazmış ve duyguların elli tonunu kalbimize kadar ulaştırmayı başarmış. Her biri en çok da aşkın, özlemin ve hüznün elli tonunu anlatıyor. Dr. Gülseren Budayıcıoğlu

Gaye... Sorgudaydı kendisiyle uzun zamandır. Sanık kendisiydi, tanık kendisi... Savcısı, iyi polisi, kötü polisi, hakimi kendisiydi. Düşünüyordu... Dışarıda bir şeyler oluyordu evren var olduğundan beri. Tüm varlıklar etkileniyordu olanlardan. Her varlık payına düşeni alıyordu. İnsan da dışarıya bağımlı yaşıyordu. Dışarıda yaşadığı kadar içinde de yaşıyordu aslında. İçli dışlı bir hayat vardı evrende. Gaye de kendi içinde yaşadıklarıyla çözmüştü tüm bu olanların aslını. Görünenin ötesinde olanı okumaya başl