Hızla geçiyor otobüsle yarışan otları, buğdayları biçen, eski tırpanın hışmı Aydınlanmıştır ab-ı hayat rüzgârının bağdaş kurduğu Antik Zağ Mağaraları Gönülsüz telli duvaklı gelinin berbusu taş kesilmiştir Buban Bacaları yolunda Uçuşmaktadır Sülbüs'ten Stari'ye haber götüren ölümsüzlüğün masal kuşları. Dağıtmanın ve bölüşmenin süsüdür, evden eve salınan asma uzar yarınlara Gölgesinde çevik kartal kanatlanır, bir ucu Şargiye'de bir ucu Ilıcalar'da Süzülür evvel zamanın dışından akar gibi açılan avuçlara Mendo

Selvi boylum türab ötmeye Sevi ile bağlı pür hülya Kanadımı sürdüm alnına Hırkasını bürümüş leyli şarkısı

... çok değil, on ay önce doktorum abi bu karaciğerle altmış beş yıl daha yaşarsın dememiş miydi?.. Abi iki ay içinde mutlaka nakil olman gerekiyor sözü de nereden çıkmıştı... ... telefonu çaldığında heyecandan açma tuşunu bulamadı bir türlü, arayan organ nakli bölümüydü, telefonu açmadan dua etti içinden, Rabbim ne olur organ uyumlu olsun diye... ... anestezi ilacının damarlarında dolaştığını hissetti, az sonra dalıp gideceğini biliyordu, gözlerini zorlayarak ameliyathanenin parlak ışıklarını aradı, ama gö

Bu kitap doksanlı yılları anlatan, adından anlaşılacağı gibi içeriği, şanlı ordumuzun içindeki destansı kahramanlıkları birebir yaşamış, o yıllar içerisinde mücadele etmiş tüm kahramanların yaşadığı zor yılları anlatmaktadır. Kahraman, Bugün de ölmedim anne diye Allah'a şükretmekte, verilen mücadelenin ne derece zorlu olduğunu göstermektedir. Kalbimize çaksa da kurşunlar şimşek şimşek Bedenimizde kalmasa da bir damla kan Hangi sevgi önde gelir vatandan? Gelseler de hainler, kalleşler vatanımıza Onlara bayra

Bu benim yaram, durduk yere kanayan Sarsan da tutmayan, dikiş atılamayan Merhem olunamayan, zamanla kapanmayan Çare bulunamayan, kabuk bağlayamayan Bu benim kanamam, reçetesi bulunmayan İç kanamalara sebep olan, hayattan koparan Öldürmeden yaşatan, süründürüp bırakan Ciğerlerimi yakan, nefes aldırtmayan Bu benim hikâyem Senden sonra yazılan Yüreğimde duran Kimse tarafından okunmayan, anlaşılmayan Bu benim hikâyem Senden bana vasiyet gibi kalan

Müşteri günümüz dünyasının en popüler kavramlarından birisi olmaya devam ederken büyük veya küçük ölçekli tüm firmalar, müşteri sadakati, doğru iletişim ve çalışan odağının sahaya yönlendirilmesi konusunda daha fazla çaba göstermektedir. Bugün hemen hiçbir firma yoktur ki vizyon, misyon ve firma inançlarında Müşteri sözü yer almasın. Müşteri tarafında yaratılabilecek bağlılığın firma bilançolarına olumlu katkısı, büyüme ve daha güçlü olma yolunda atılabilecek en büyük adım olduğu çok açıktır. Kolay olmayan

Ey kâinat! Gözümü her kapattığımda gördüğüm karanlık kadar büyük, istediğimde ise aynada gördüğüm gözbebeğim kadar küçüksün! Seni sen yapan, sana verilen adından başka bir şey değil iken, sende bir kum tanesi olmak ise, ben insana düştü. Ne muazzam bir metamorfoz... İlahtan bir zerre olarak yaratılmaktan olsa gerek, kum tanesi ile kendimi kıyasladığımda çıkabildiğim bir labirent. Şimdi soru şu: Düzene karşı çıkıp kabuğumun altındaki ile yüzleşmek mi yoksa bunu kabullenip münafık kalmak mı?

Yağmur ve Çamur iki arkadaş, buluşur hep toprakta... Bir sefalet bu yaşadığımız Kahreden yaşamların kahramanlarıyız Sevgi, bağrımızda soluk duruyor Uyanmaz talih, uyanmaz uyuyor... Heves de bir yere kadar getirir adamı, ondan sonrasını sana bırakır. Ne kadar sağlam basarsa ayakların yere, o kadar gidersin ileriye. Çocuk parkları boş şimdi. Yağmur ıslatıyor her yeri. Her ne kadar ölme kardeşim, ölme desem de, dön geri... Bir lanet odada umutların, tek kurşunluk serseri... Ağlamadan attıkça içine tüm çaresizl

Karanlık ve Aydınlık arasındaki savaşlar Ademoğlu yaratılmadan çok önce başlamıştı. Kanatsız ejderha Bukre ve öğrencileri olan Şafağın Koruyucuları, acımasız ejderha Şangal ile olan bu mücadeleyi kazanmıştı. Fakat Karanlık bu sefer kendine başka bir beden bulmuştu. İsmi değişmiş olsa da Karanlık yeniden âlemlere korku salmaya başladığında, efsaneler yeniden yeryüzünde konuşulmaya başlamıştı. Agonoria için bu efsanelere konu olan Xumath adındaki balta, çocukluğunda annesinin anlattığı hikâyelerde geçerken; A

Gitmek istiyorum ismini bilmediğim şehirlere. Sıktı bu şehrin havası her ne kadar güzel olsa da. Sen avuçları gül kokan insan, bak satırlarımda kokundan bir nebze var. Soran olduğunda susup içime gömdüğüm şiir bakışlım. Her şeye inat bir sana sadık kaldım. Senin fark etmediklerin arasında bir ben varım. Yazmaya korktuğum elim, titreyerek yazdığım her satır, seni uzaklara götürüyor. Kâğıda yazarken iyi hissediyor, sana yazarken korkaklaşıyorum, okursun diye yazdığım sayfalara gömülüyorum. Susuyor, sustukça o

...Orhun bölgesindeki dağılmadan sonra, kökleri bir olsa da boyların her biri bir yerlere savruldu, kimisi kuzey, kimisi batı, kimisi de güney istikametlerine. Gittikleri yerlerde kendilerine gelecek aradılar. Bazen devlet oldular, bazen olmaya çalıştılar. Bazen kendi aralarında, bazen de başkalarıyla savaştılar. Yendiler, yenildiler... Kimisi kimliğini korudu, kimisi de tarihin akışı içerisinde yok olup gittiler. Bu boylardan biri de yok olmamak için can çekişiyor. Var olmanın mücadelesini veriyor, sesini

Saatlerin nasıl geçtiğini anlamıyordum. Zaman kavramı kaybolmuştu. Öyle ki bir sabah, oturduğum yerde, zamana dair tüm ölçüler silinmiş, bir bakıma gerçeklik de bükülüvermişti. Sabah ve akşam arasındaki tüm vakitler kırpılmış ve sanki sabah, az önce oturduğum yerden hemen birkaç dakika sonra kalkmıştım: Oysa oturmamla kalkmam arasında etrafta, dışarıda, dünyanın her yerinde bir dolu olay yaşanmış, insanlar işlerine, okullarına gitmiş, günlük işlerini yapmış ve şimdi dinlenmek üzere tekrar evlerine dönmüştü.

Sonbahar rüzgârı elinde yaprak gibi Savrulur, çırpınır bedenim Yoklukların hasret çeken çocuğu gibi Özler, bekler çocuk yanım Şahadet şerbeti içmiş gibi Tekrar tekrar ister varlığım Yokluğunda yeniden doğmuş gibi Seni özler, sana adanır kalbim Sonsuzluğa yelken açmış gemi gibi Limansız yol alır biçare bedenim Ateşe kafa tutan duman gibi Yalnız uzaklaşır benden hayatım Gitme uzaklara diyen sevgili gibi Boynunu büker mahzun kalbim Hasretine dayanmaya alışır gibi Yokluğunda heba olur ömrüm

Şu camı açar mısın? Ağzımdan çıktıktan sonra saçmaladığımı fark ettim. Ama söylemiştim bir kez. Güldü. Bu cam açılmaz, ses yukarıdan dolaşarak sana gelecek. İşaret parmağıyla önce kulağını gösterdi, sonra elini dudaklarına götürerek konuşmamamı işaret etti. Çok utandım, üzüldüm. Şeffaf camın bir duvardan daha kalın olduğunu gördüm. Az sonra ben özgürce çıkıp gideceğim. Çok çok, izleniyor muyum endişesi yaşarım. O, süre bitiminde zorunlu olarak, geldiği kalabalık, havasız, küçük pencereleri tepelerde koğuşun

Meslek yaşamımızda ikinci kez bir rejimin çöküşüne tanık olduk. İran'da monarşinin yıkılışını, yerine bir İslam Cumhuriyeti kurulmasını görmüştük. Afganistan'da Sovyet yandaşı hükümet devrildi, gene İslam Devleti kuruldu. Önceki yönetimler zamanında dahi yer yer geçerli olan şeriat düzeni iyice pekişti. İkinci kez bir iç savaş yaşadık. Kıtlığı, yokluğu, acıyı çok yakınımızda hissettik... Bizler çoğu kez büyük tehlikeleri an farkıyla atlattık. Geçtiğimiz bir yere beş-on dakika sonra kurşun saplandığını ya da

Hayat dediğimiz şey yürüdüğümüz yola benzer. Nasıl ki yolların inişi çıkışı varsa hayatın da vardır. Önemli olan önümüze çıkan engelleri aşmaktır. Tabii ki hayatta aldığımız kararlar yüzünden U dönüşlerimiz olacaktır. Pişmanlıklarımız hayal kırıklarımız keşkelerimiz çıkacak karşımıza. Lakin bu dünyaya geldiysek her şeye rağmen mücadele emek zorundayız. Nefes aldığımız sürece yaşamaya devam etmeliyiz.

Sevdiklerinden uzaktasındır, gurbettesindir, özlersin, özlenirsin, seversin, sevilirsin ama karşısına geçtiğinde susar kalırsın, lal olursun. İşte bu durumda şiir girer devreye. Bir çilingir gibi açar kalbinin kilidini, çözer dilindeki tutukluğu... Bekleyeceğim, sen gel diyene kadar, Ölmeyeceğim, sen öl diyene kadar, Yaşamın kıyısında, med-cezirdeyim...

Buruk bir elma tadıydın ilk Ve bir güvercinin taşıdığı zeytin dalı Zafer sonrası ellerdeki kadeh Savaş alanlarında unutulmuş bir ağıt. Bir gelinin gözyaşındaki kına Bir masalın son cümlesi Bir yolcunun ilk adımı Bir kavuşmanın isimsiz ifadesi Sevda şiirlerinden kaçak eylül Eylülde yağmur. Asya'nın gülüşüydün sen Fikriye'nin yüreğindeki mermi.

Zaman geçtikçe buradan ayrılamaz oldum. Ama sadece bedenen. Ruhumun başıboş dolaşması hiç bitmedi. Ben bu eve, odaya kısılıp kaldım ama o, bu kafatasında dinlenmek -daha çok yer gezebilmek için dinlenmek- dışında hiç bulunmadı. Ben ise ruhumla diğer konulardaki uyumumda olduğu gibi, bu konuda da farklılık göstererek bulunduğum yeri seviyorum. Ben bu hapishanede özgürüm. Bu dünyanın içinde, bu dünyanın dışında bulunan bir dünya içinde yaşıyorum, bu benim dünyam. Burası benim özgürlük hapishanem. Ben özgürlüğ

Ali yalvarırken, yaşamış olduğu hayal dünyasından çıktığının, gerçeklerle yüzleştiğinin farkındaydı artık. Onların hikâyesiydi; hayali gerçeğe, gerçeği hayale dönüştüren. Onlardı bu dünyanın güzel kahramanları. Onlarla var etmişti kendi dünyasını Ali. Yürüyorduk; Ali, ben, Çalışkan ve Onlar Hande'ye doğru... Ali'nin tutkuyla sevdiği Hande ile gerçekle hayal arasındaki yılların trajik çarpıcı öyküsü...