Kevirêreş Köyü'nün bu meydanı var olduğundan beri binlerce kargaşaya şahit olmuştu. Kevirêreş hepsini hatırlıyordu belki de. İlk çağdan çarpışan dev yaratıkları gördü ilk önce. Daha sonra birbirlerine nefret kusan ilkel maymunları... Binyıllarını aldı ilk çarpışan insanları görmesi. Kabil ile Habil'in önünde çarpıştığı kaya kadar bilge sanıyordu kendisini. Çünkü tam önünde olmasa da onlarca Kabil'e rastlamıştı sayı biçilmemiş ömrü. Herkes ömrünün bir yerinde bir şeyleri inkâr etmiştir. Birileri neyi niye in

Sündiken Dağlarında yalnız ve küçücük bir yerleşim birimi olarak görünen Çalçıköy, aslında tarihi, kültürel değerleri ve yetiştirdiği aydınlanmacı kültür insanlarıyla Anadolu'nun Batı'ya açılan pencerelerinden biridir. Köyde binlerce yıl önce Friglerin yaşadığını bilmek, Sisa'nın temennisini, Mehmet Ağa'nın eserini görmek heyecan vericidir. Umarız ki bu çalışma Çalçıköy ve çevresinin yöre insanı tarafından bilinen, ancak bilim insanlarınca tam olarak keşfedilmeyen arkeolojisi ve tarihine ilginin artmasına v

Salkım söğüt bir derenin kenarında kaldı sarmal döngü Betonarme bir cezaevini anımsatıyor kentler Toprağı dölleyen yağmur tanesi nereye savruldu Düşümde gezinen bir gölge gibi Avurtlarıma kondu o uğursuz böcek Elime kim verdi bu Devrek bastonunu Gözlerim eskisi gibi görmüyor Modern bir sessizliğe büründü şiir Selamı kim okur modern ağıtlarda

İnsanların birbirleriyle olan çıkar münasebetlerinin adını arkadaşlık, dostluk koymaları canımı sıkmaya başlamıştı. Ah... Bu korkunç bir şey... Eşim de benim gibi düşünüyordu. Doğup, yaşayıp ölüyoruz. Hayat bu muydu? Bunu hep düşündüm. Onca yıl sonra neden bu dünyaya geldiğimizin cevabını hâlen tam olarak bulabilmiş değilim. Ancak, ancak cevabını bulduğum şeyler de oldu elbette. Kent hayatı beni ve benim gibi düşünenleri bünyesinde barındırmıyordu, bir nevi o kentin iltihabıydık ya da bir yarası. Bu nedende

12 Eylül süreci ve cezaevleriyle ilgili çok yazılıp çizildi. Özellikle Diyarbakır 2 (5 No'lu) No'luyu birçok kişi yazdı. Bu çalışmaların hepsi kendi ölçülerinde değerli ve anlamlı çalışmalardır. Ne var ki, bu süreç ne kadar anlatılırsa anlatılsın mutlaka bir eksiklik veya yetersizlik içermektedir. Çünkü bu süreci tek bir çalışmanın anlatabilmesi olanaksızdır. Okuyacağınız bu çalışma da süreci her boyutuyla anlatma iddiasında değildir. Be bu kitapta; tarihsel sorumluluk ve pratiğimizden çıkardığım dersler ış

''Bir önyargıyı yok etmek, atom çekirdeğini parçalamaktan daha zordur.'' Albert Einstein

Deprem, sel felaketi, çığ düşmesi, hızlı tren kazası, mülteci ölümleri, intiharlar, iş cinayetleri, kadın, doğa ve hayvan katliamları... İsimsiz, koskoca bir mezara döndü güzel ülkem... Isınamayan, doyamayan, gezip dolaşamayan ve bir türlü uyanamayan Alilere, Ayşelere, Ahmetlere, Fatmalara...

Küskün çiçektim, yaşam suyum oldun, Koruktum, senin yanında üzüm oldum, Kozasında hapsolmuş, acemi tırtıldım, Renkli, benekli uçan kelebek oldum! Dizimde dermanım, gözümde nurum, Tek başınalığımda, bir dünyam oldun, Ömür boyu okunacak, sevda kitabım, Seninle ölümsüz, ışıl ışıl sevgi oldum!

Günlük yaşamın pratiğinden kalan kimi yaşam izleri üzerinde gezinirken, az sözcükle çok anlamlı ve katmanlı bir dünyanın içine davet ediyor bizi Ömer Asaf. Şair, vazgeçilmez esini olan hayatın duraklarını sözcüklerle yeniden kurarken; bizi, bir yolculuğun içinde çoğalmaya ve çoğaltmaya da davet ediyor. Rahmi Emeç Hiçbir şair bir şiiri bitirmeyi Cahit Külebi gibi bilmez. Oktay Rıfat bile... (Cemal Süreya) Şiire başlamak ve bitirmek kadar, kitap adları da önemli. Ömer Asaf'ın ilk kitabı ala pranga, katmanlı b

Angara bebesi, serttir, merttir, Seymen'dir. Sevdi mi ölümüne sever. Sevdiğini kıskanır, onun her hareketini çaktırmadan takip eder. Cebeci'de racon keser. Anıtkabir'in önünden geçerken ceketinin düğmesini ilikler. Gözü karadır, üç beş kişiye eyvallahı olmaz. Yola çıktığı arkadaşını yolda bulduklarıyla değişmez. İçmeyi sever, arpa suyunu değil, aslan sütünü tercih eder. Çakırkeyif olunca Hamamönü'nde misketini, Dikmen'de fidaydasını oynar. Büyüklerini sayar, küçüklerini kollar. Garibana göz kulak olur. Maha

Tanıkların dinlendiği bir mahkemede hâkim Anlat bakalım oğlum olay nasıl oldu? dedi. Biraz önce de karısı dinlenmek üzere hâkim karşısına geçince, kadın daha doğruyu söyleyeceğine dair yemin eder etmez bayılmış ve dışarı çıkarılmıştı askerler tarafından. Adam başladı anlatmaya: Hâkim Bey, ben dükkânın önündeydim, hatta sigara içiyordum. Bir araba geldi dükkânın önüne içinde dört, beş kişi olan. Araba durdu, içinden dördü çıktı. Salonda çıt çıkmıyor, herkes adamın konuşmasına devam etmesini bekliyordu. Hâkim

Bir gece Gülsün gene sisler içinde kaldı. Kucağında bebeği, yerden fışkıran, fırtına ile savrulup her yere dağılan sislerin ortasında bir başınaydı. Korku ve panik içinde, acaba ortaya ne çıkacak diye beklerken siyah kurt çıkageldi. Alnının ortasındaki deliklerden kan fışkırıyordu bu kez. Gülsün çığlıklarla kaçtı, ki gerçekte çocuğunu kucağına alarak köyün dışındaki tarlalarda çılgınlar gibi koşuyordu. Sonra kurt onları yakaladı ve keskin dişlerini bebeğinin ayaklarına batırarak yutmaya başladı. Gülsün bebe

Gri kent Ankara'nın karanlık sokaklarında nefes kesen bir kovalamaca... İki sapık katilin el ele vererek işledikleri acımasız cinayetler... Kaybolan evlatlarının korkunç akıbetini öğrenen ailelerin korkunç çaresizlikleri... Emniyet Müdürü ve Savcı'nın kumpasıyla görevden uzaklaştırılan Akın komiser ve ekibi yeniden iş başında... Serinin yedinci kitabı Cani, yine tüylerinizi diken diken edecek...

Biliyorum sen de özlüyorsun Kırçiçeklerini Sevgilinin ceylan gözlerini Sen de içiyorsun Aşkın yetim özlemini Yok deme bana Seviyorsun özgürlüğünü Saklama kendini Asilik aşka iltica Gün sevilmekten yana Aldırma geçen zamana Umut bizden yana

Niçin yazarız, hiç düşündünüz mü? İki kapılı bir handa, gidiyorum gündüz gece diyerek tükettiğimiz ömürden geriye kalmak için. Kendimize ayna tutarak şifa bulup iyileşmek için ve yârin yanağından gayrı, her yerde, her şeyde deyip hayatı, duyguları ve kalemi paylaşmak için... Acı veriyorsa geçmiş, geçmemiş demektir der Murathan Mungan bir şiirinde. Mekân değiştirmek, dünü unutturmuyor. Dünle yüzleşmeden, bugün anlaşılmıyor, yarına gidilmiyor... Geçmişe gitmek ise cesaret işi... Luri cesur bir şekilde, geçmiş

Alelade bir yaşam süren genç bir adam, kaza sonucu ölür ve karanlık bir dünyaya gözlerini açar. O artık yeraltının derinliklerinde kapana kısılmış ve hiçliğin pençeleri arasında kıvranan bir ruhtur. Yalnızca iki seçeneği vardır; ya bu distopik dünyaya uyum sağlayacak ya da sonsuza dek azap çekmesi için ateş dünyasına gönderilecektir. Uyumsuz bir ruhun olağanüstü geri dönüş mücadelesinin anlatıldığı, kabullenmeye karşı sorgulamanın, itaate karşı başkaldırının, korkaklığa karşı cesaretin yüceltildiği bu nefes

İhanetin dinmek bilmez sancısı, sevdiklerini yitirmenin dayanılmaz acısı, çaresizliğin karabulutlarını dağıtıp güneşe ulaşmanın telaşı... Bir kedinin başını okşamanın verdiği sonsuz huzur, kuşlarla birlikte kanat çırpmanın yaşattığı çıldırtıcı heyecan, bir fidana can suyu verirken beslenen tertemiz umut... Cezaevleri, işkenceler, yoksulluk, cahillik, çaresizlik ve intiharlar; bunların hepsi de yaşama dair... Sardunya Kokusu; kadınlar başta olmak üzere, farklı toplumsal kesimlere ait insanlarımızın yaşamları

kibritle oynayıp evi yakan çocuk düşlerimi bırakıp bir sandala duru bir nehrin küçük adımlarında akıyorum usulca ayazda kalmış bir denizin sise boğulmuş bir dağın kurumuş bir buğday başağının tutulması rüzgâra... ah içimdeki aşka vurgun dervişin kör sancıları gidiyorum sular serpin yollara artık yemle beslenen kuşcağız değilim ait değil kimseye saçlarım gençliğimi kundaklayan ey zebun seviler tutuk değil kanatlarım

Ve karalara bürünmüş bir gün Dağlardan ölüm kervanı belirir Korku döşte hınç Korku gözde hınç Kara bulut telaşı Bir yangın Toz bulutu gibi yayılır göğün üstüne korku Ve cellat güneşi örter kinli gözleriyle Köy damları kara duman Düşte kanlı dere Zul kokar penceremdeki çiçek Kelebek kanadını gömer ateşin demine Kül mü örter çığlığını Ey Munzur Ey Düzgün Duymaz mısın Başkaldırmaz dizelerim