Having collected some memories, the blues of Al-Magrib, I settle. Having lost a tempest, I salt. Having discarded some winds, I swoon. The city, metal noised and smoked, is muted with my thoughts. And the faces of old women with eyes of changing colours sit in their windows, a sea passes them slow. Bazı hatıralar toplamışken, Magribin mavisi, yerleşirim. Bir fırtınayı kaybetmişken, tuzlanırım. Bazı rüzgârlardan kurtulmuşken, bayılırım. Şehrin metal gürültüsü ve isi boğulur düşüncelerimle. Ve yaşlı kad

Bu tersine miraçta Gökyüzüne bakan Bütün ölülerden Çokuz. Yolumuzda peygamberler, Oğulları katil Ve kurban. Hepsiyle selamlaştık.

Kent kocamış bir manda Gibi duygusuz İri gövdesiyle Uzanırken ışıklı bir çamur gölüne Apansız açılıyor yurdumun tarihinden Koyu bir cinayet sayfası İrin gibi akıyor zamanın penceresinden Sokaklara yapraklar ürperiyor Ve kıpkızıl kesiliyor yıldızlar utançtan Artık kendi dalına küskün Bir ağaç gibi hayat sanki hiç yel esmiyor Yaprak kıpırdamıyor Tutuyor soluğunu bu cinayet filminin sonunu Dehşetle bekleyen kent Hiç mi hiç tükenmiyor sokaklarda koşan Tekmeleyen ve ana avrat söverek Kelepçeleyip götüren ayak

...Kurulan mahkemeler 1920 yılının son günlerinde karar verdiler, bu bildirideki görüşlerinden vazgeçmeyerek düşmanla savaşmayanlar ölecektiler. Bildiride imzası olan iki yüz yiğit insan görüşlerinden vazgeçmedi, boyun eğmediler zalime. 1921 yılı Ocak ayının ilk günü, işgal kuvvetleri komutanlığının merkezi de olan Balçıklıovada (İzmir Balçova), şu an İnciraltı Sahili denilen bölgede kurşuna dizildiler. Tarih onları unutmak istedi, unutturulmak istendiler. Akıp geçen bunca yıl ve bizler bu yiğit insanla

· Her rind bilir · Gün ortasında · Bilirim niye yanık öter ney · Mağrur olma padişahım · Elsa · Saat farkı · Apollo yılları Her rind bu bezmin nedi encâmı bilir Dünyamızı nâgâh zalâm örtebilir Bir bitmeyecek şevk verirken beste Bir tel kopar âhenk kopar âhenk ebediyen kesilir Yahya Kemal

Bir kapı görünür tutuşmuş kâğıtlardan Bir unutmak başlar, gerisi kalır Sonra doğar birisi yeni acılar için Başka bir şehirde başka bir can bahadır

Sessizlik de bir şey, bir cümle Anladım, boşluktan ne kalırsa İnsansızlığın büyüttüğü yangından Beni de küller gibi anımsa

sanki yanılmıştım, yanlış sözler büyütüp bir çoban Paris; hep seçemez gibiydim aşktım sanırken - ki uğultuydum belki - kim sarilere bürünmüş kaygan kadın ikliminde çıkmazdım Kureyşten san! kilit incinirdi su açılır, yürütürüm sandım yolsuzları karaları, mülksüzleri; gösteren kimin gözleriydi gören hangimiz; ben mi, ben mi? unutulur gibiler eksiltir sözleri; sanki bilinirdi: zan kirletecek mufassal bir geçmişi ve kimimizi

yeniden ve en usul yerinden yaklaşırdım hayata başlardı yeniden, günün başladığı yerinden sıkıntının dokusunda kırçıl renkleri dokunuşun masal çoğaltırdı kılıç ve ney; hayat durgun, derin, doğulu ölümü yedeğinde hep taşıyan ve hep ölümünü yüzünde taşıyan bu geniş zaman bu gece, bu zamanın elmas elmasın kanlı vuruşları gene, içinde boğulduğum daralan an uzun bir hikâye olan tarihin bütün güzelliklerinin koynuna milatsız almaktadır beni boynuna boyuna açık sevgilerle çağrıldığım hayat, yeniden ve en usul yerl

gökle oyalanırdı her suskun çocuk yağmurlu koğuşlarla ilk kez girerdi gece yataklarımıza beyaz yalnızlıklar bulurduk kimler için susardık yatmadan önce? *** korsanların sulara attığı ince hepsinin avcunda geç kalınmış bir ömür, çıkarılıp atılmış giysi gibiyken ölüm bir gün fazla yaşamak artık çok hüzünlüdür.

Avuç içinde saklanacak kadar küçük bir şey olsa aşk.... Keşke, saklayıp her yere götürebilsen. Gönülçelen hiçbirşey kalmasın üzerinde. Bırak onu, bırak kendi evinde. Kimse kimsede o kadar yol alamaz. Sakın bilmediğini söyleme, bilmezden gelme: Biri en fazla magmasını geçer diğerinin. sıra çekirdeğe gelince.... Her aşk, çamur gibi bir eriğedönüşür; yol, insanın çekirdeğinevarınca.

Olsa da olmasa da Baş aşağı duruyordu ovada İçini göstermeden Kendi imkânlarıyla Açıkça söylenebilirse Bir şey olmadığı için Bir şey olmadığını anlamak için Herhangi bir şeyi alıp düzeltmek için Yoksa nasıl ilerleriz diye dizlerimizin üstünde Sorabilmek için ilerde Nasıl ilerleyelim diye Görüyordum Doğrusunu söylemek gerekirse Hiçbir şey yapmamak İçin Şiirin uçma imkânlarıyla

Dünyaları kıyıdadır, karagerçek içinde Geceleri çalarlar aşkın kapılarını Sesleri ekmeğin kokusuna karışır Esleri ölümle yaşam arasına Tütünün dumanına, kahkahanın kemiğine Yüreğin dönemediği illerin gurbetinde Kaparlar kırmızı mavi illetini yalnızlığın akıtırlar sokak lambalarının sarı damarlarına Soluklarını, karışırken yağmura Ah dinozorlar Yitik uygarlığı huylarımızın Onlar yitirdiğimizde yaşarlar Neyi yitirmişsek unuttuğumuzda

Derler ki Türkiye'de herkes şairdir! Bunu diyenleri mahcup etmemek adına, yazı yazmayı öğrendiğim günden beri şiir yazarım ben. Çocuklarıma şiir-masallar yazdım. Arkadaşlarım yirmi, otuz, kırk, elli, altmış, yetmiş yaşlarına, babam seksen yaşına basarken, onlar için kutlama şiirleri yazdım; eğlenceli yolculuklarımızın, keyifli günlerimizin anılarını, hatta en hüzünlü anlarımın duygularını bile düzyazıyla değil, şiir formunda ifade ettim. Bennu Gerede, 2008'de Teslimiyet sergisinin resimlerine resim altı yaz

İçindekiler: Anne dili Dil Ağrısı Dil Canbazı Dil Meleği Dil Tutulması Sır kapısı Kıyıya vuran Tatar çölü Bahçemasal Bahçenin Düşü vs... Ölümün tahtında oturuyorsun. Yılan ağzın, soğuk nefesinle sürüklediğin cehenneminin kapısındayız. Eşiğindeyiz hepimiz. Eşik bekçilerin: bilim, sanat, din... Cehenneminin ötesini görmek istiyorum ben. Adlandırılmayan yoktur ve ad koyunca ölüyor her şey. (O yüzden) sözcüklerle anlatılmayan şeyler var hâlâ. Çelişkisiyle hem aşkın hem İçkin olan. O yüzden dille işlenen çok

Sütümüzü devirdiler bir şey demedik Sıtımıza bindiler bir şey demedik Tek ayak üstünde dur dediler bir şey demedik Günümüzü uzattılar bir şey demedik Budağımızı kanattılar bir şey demedik Üç gün sonra gel dediler bir şey demedik Göz göze gelmeyin bir şey demedik Ve alınlar aşağı dediler bir şey demedik Duvara dön ve öksür dediler bir şey demedik Açılmasın perdeler dediler bir şey demedik Bu gece sokağa çıkılmayacak dediler bir şey demedik Şimdi burada gülünecek dediler güldük bir şey demedik Öyle bir şey yo

Soluğundan Okunur Aşk Sözcükleri gözbebeklerine asılı o muhteşem derinlik gülüşüne karanlık bir gece saklar bakışlarına yerleşir içindeki karmaşa hüzün sana soylu bir olgunluk kazandırır uzanıp öpmek isterim şefkatli parmaklarını güzelleşirsin, kokun değişir yeni açmış bir gül gibi herkes sende kendi amerikasını keşfeder bir cümle bekler, inandırılmaya hazır sen her şeyi görür, hiçbir şey söylemezsin bilirsin anneler asla yanılmaz ve aşk her zaman bir hata değildir yanlış bakılan saatler gibi ayarlıdır

Everest Yayınları, Behram'ın şiir dünyasında atardamar türünden özel bir yeri olan Dörtlükler'i topluca sunuyor. Kitapta,1980-2011 yılları arasında yazılmış ve çoğu ilk kez yayımlanan 250 dörtlük yer alıyor. İşte, Behram'dan, hayatı şiirle solumak isteyenlere oksijen kaynağı niteliğinde bir yapıt daha... Kuma sordum çakıldan geldiğini söyledi Çakıl kayalıktan, kaya dağdan, dağ ufuktan, Dile sordum akıldan geldiğini söyledi Akıl kavrayıştan, kavram candan, can topraktan

Pek az şairin bu kadar keskin, bu kadar cömert, bu kadar kendinden emin bir ilk kitabı olmuştur herhalde. Yeis ile Tabancanın çıktığı 1986da büyük şairler ölmüş, kimileri de ölüme yaklaşmıştı. Demek ki, harikuladeye bakan pencereler birer birer kapanıyordu. Erözçelikin kitabı, bildiğimiz duvarda yeni b,ir delik açtı. Kitabın başındaki Hatıralar Dükkânı ve sonundaki Tesadüflere Hürriyet! Teferruata Hürriyet! bölümleriyle, pencerenin en az kendisi kadar alımlı çerçevesi de yerleştirilmiştir. İhmal edilmeden.

İşte, sayfa biçimsiz harfleri yumurtladı-kâğıttan çıkan incecik yırtılma sesleri... işte bütün bunlar... zevzek izlenimlerle dokunmuş bir yazım tarzının, gerçek hayatta ihmal edilebilir sancıları zorluyor Kaf ımdaki saydam karanlığı. Orada, o gizemli çocuk ülkesinde, kusursuz entrikalar ilham eden Bizans ile birlikte tundralar, bozkırlar, kaybedilen Rusya, babamın Kafkaslar'ı, çöl, çay, ipek, estamp, haiku, baharat, Karadeniz'in kuytu inleri, Ceneviz armaları... gibi dağınık ve peşpeşe, zorlanmaksızın kâğıd