Ve dansöz tekrar yollara düştü Ve tekerlek bir daha döndü Ve ne zaman ki sözler taşlara değdi O zaman bu şiir dile geldi

Ey akşamın son çocukları, sonsuz Ormanlara kaybolan okşayış ve sonrasız sulara susayan Cravan'ların akşamı İsmiyle çağrılanların son kafilesi mı duruyor gölgenizde Şairlerin arası son defa mı bakıyor arkasına ruhlara tutunup dil dökmeye çalışırken Eurydice Mülkiyetin erdemi mi çalar yakınlıkların kapısını Ey rintlerin son akşam yemeğine yetiştirilen Karısı'nın hırsız'ı

son söz için ilk sözler uzak bir liman aradığında başlayacak serüvenin sisli bir sabah çanı, aşkın yeni sözcüklerle terlediği bir yatak; bir sözcük ele gelir olduğunda bir ses kavuşmuş gibi anlamını arayan bir başka sese başlayacak serüvenin kendini bir başkası olarak gördüğünde

çoktur arayıp sormamıştım, yakınımdı halbuki ilk bisikletime, arkadan ikisi küçük dört tekerli evvela binen oydu, yekinsem de ardından muare ilk misketimi yeşilırmağa iten de o itti babam öpmüş olmalı beni yanağımdan ilk gün süt memelerini sevgilim annem ilkin ona verdi

bir dağa bakarsanız içinizden dolanırım eve varmak gibi dururum yüzünüzde anneniz olurum oda ışığı yeterse kendimi saymaya geriden başlarım bir dağa bakarsanız kıyınız kadar güzel olur muyum sahi

Fal ve Gül! Seyhan Erözçelik'in kitabının adı bu olmalıydı; hiç ilgisi olmadan Yahya Kemal'in (zil), şal ve gülü çağrıştırsa da... Fal, elbette kahve falı, hazır ve verili bir gerçeküstü görüntü sunar: Balığın üzerinde uçan horozlar; tek boynuzlu insanlar; başlarından aşağı ayışığı dökülen kadınlar... Seyhan, faldaki görüntüleri zarafetiyle estetize ediyor... Falın şiire dönüşmesi! Dahası, verili fal söyleminden de fragmanlar (size bir kısmet var, üç vadede yol görünüyor, yüreğinizde bir sıkıntı var, ama fe

Ressamın pentimentosu ile şairin pentimentosu arasındaki fark nedir? Ressam için bir hatayı örtme, bir vazgeçme, bir pişmanlıktan başka bir pişmanlığa dönüş yoludur çoğunlukla. Bazen de kimi mesajları, niyeti, gizlice geleceğe taşıma isteği. Ya şair? Tablonun iki boyutlu düzlemine ve boyanın maddi katmanlarının sınırlarına karşı, dil içinde onlarca boyutlu mekâna sahip olan şiir, daha farklı İmkânlar, alanlar sunar şaire. Hatırlama, düş, pişmanlık, İsyan, dil sürçmeleri, biçim deformasyonu, düzyazı, yas,

Beş Hececiler şiir akımının öncülerinden Orhan Seyfi Orhon, ustalığını düzyazıda da kanıtlamış edebiyatçılarımızdan biri... Daha önce Peri Kızıyla Çoban Hikâyesi adıyla Toplu Şiirlerini ve Çocuk Adam adlı romanını yayımladığımız Orhan Seyfi Orhon'un, şimdi de bir başka yapıtını yayımlıyoruz: Düğün Gecesi... Geç Osmanlı ile erken Cumhuriyet döneminde geçen hikâyelerle, gülünç durumları sözcüklere aktarmakta usta bir yazarın gözlem gücüne tanık oluyoruz. Hikâyelerde yarattığı birbirinden farklı, renkli ve bir

Ne uçurumlara soluğum ne de karanlıkta Geçmişini arayan bir gölge Oradayım varım sadece Dönüyorum rüyalarımın ahına yüzümü saklıyorum Kanımda çırpınarak geçiyor zaman Dilime geçmişten bir deniz yapıyorum Yazgı kanımı bekleyen gecenin adı Orada uykusuz zamanlara rüya saklıyorum Ne var ne de yok zamanın soluğu dönüyorum

söylenecekler daha söylenmeden evvel sen gelmeden ve ben gitmeden evvel taşlan kaldıracak kaslar gelişmeden evvel toprak ve sudan ve tüf ve lavdan evvel damladan evvel ve baldan ve kanattan evvel bilinen ve bilinmeyen ne varsa onlardan evvel tutamıyorum dilimi yerimde duramıyorum öyle evvel ormanların gölgelerinde ışıklar kaybolmadan evvel böcek yankılan kalplerden göçmeden evvel nehirlerden evvel meşenin şarkısından evvel balığın dişinden evvel ateşin külünden evvel gitmiştik her şeyden öteye bir gölün di

mutluluk bile iklim işi şu masanın etrafındaki türkler arkalarındaki perdenin işlemeleri kadar uyumlu değiller sıkılırız belki de neden çalık yeşerip susuz kaldığımız sevgilerden şu sözlerin geçtiği yurda bak dün süt gibi kardeşlerim vardı bugün kireç akıyor yüzümüzden kime konar kim gelir de uzaktan ben hep böyle geceler düşledim kınk radyo sesinde yağmur olsam döne döne verdiğimiz nice oldu vermek kadar almak da sanat işi hem bu kireç kuyusunda daha ne kadar duyan olmadan sesleneceğim birbirine değen sırt

insan nankör dediniz insan nankör dedim öyleyse neden kâbeye dönen yüzüme melekler inmeli kusursuzluk dalında günah meyvesi nasıl acıtır üzüm bahçelerinde tek dala dokunamamak ve hiç sarhoş olamamak bilmiyorum akıl nereyi vurur yasak nereyi kınalı bir orman seçtim ezildiğim sözsüzlükten ezdiklerimi topladım söyleyebilir miyim şeytanı gül dalma döndürecek dizeyi sözcüklerle sınanır insan

Bir zaman göğe uzanan merdivenden nedir şimdi payımıza düşen kırılası ellerimizle diktiğimiz diken ah bu aşk benimdi dedirtiyor incitirken bak ki kurudu çölde, diktiğimiz diken ah bu benim aşkımdı kurudu gitti ah bu benim aşkımdı duy sesini gitti ah bu benim aşkımdı duyuyor musun duyuyor musun ey aşkın yaralı sahibi kerbela ateşler içinde kavruluyorken

Mehmet Yaşının yeni şiir kitaplarında, hem şiirini hem de şairin kişisel kimliğini varoluşsal bir derinlikte sorunsallaştıran bir bütünlük var. Yaşam ile şiirini örtüştüren, birbirini karşılıklı belirleyen bir ilişki kuruyor başından beri Olması gereken trajik duygu şairine er geç gelip yerleşecekti ve yeni şiiriyle birlikte belirgin kalıcılık, bir renk, biçim, ton kazandı bu duygu. Burada artık İthakanın da olmayacağı bir duygu var. Hatta olmasını beklemeyen, olmasını istemeyen, böyle bir beklentiyi iptal

Yağmur yağsa, sağanak olsun isterim Dere köpük köpük aksın, toprak Nefes alıp göğe baksın Rüzgâr çıksa, ağaçlar ıslıklansın isterim Kanatları ışıklanıp, kırlangıçlar Sürüsüne sürü katsın Yola çıksam, dağlar taşlar sese gelsin isterim Sürüp gitsin beni yamaçların şarkısı, ömrüm Bir ucundan bir ucuna yeryüzü tütsün Aşka düşsem, bağrım orman dilim ırmak olsun isterim Dallar dalgalarla buluşsun, rüzgârında Yârim uyusun Yüksekteysem uçmak isterim Kanatlanıp boşluğunda uçurumun, ruhum Derinliği ölümüne t

Nihat Behram, sözcüğün gerçek anlamıyla ve bence ´68 Kuşağı´nın en tipik en önemli şairidir. -Ataol´ Behramoğlu Onun şiiri gerçekten ´yalın bir yüreğin´ şiiri... Duyarlı, duygulu... Bu duyarlık ve duygunun harmanında aşk da var, doğa ve yaşama sevinci de... Öfke de. -Refik Durbaş Behram´ın şiirinde coşkunun ve umudun şahlanışıdır anlatılanlar... Şiire özne olmak yetmez Behram´a göre. Yaşamın da öznesi olmak gerekir. -Veysel Çolak Doğanın diliyle akan/söylenen bir şiiri var Behram´ın ve doğa, büt

Gözlerini Saçlarını Öpücüklerini Bağışladın, Köklerimde hasret Uyan artık hayat Merhaba deniz Merhaba uyanış Merhaba balıklar Dokunaklı olan, Bana aşkını bağışlayan Merhaba...

zamandan önce doğdum, bir avuç sesti ömrüm gölgemin izi kaldı karanlığın ağzında aynada haritasız unutmuştum denizi annemin göğsünde eskiyen aşktım ben günah işledikçe incelmişti arz döndüm! kabileydiniz çok yüzlü bir çarmıhta beni de terk ederken bir tanrıyla aldatın

Aşk Dokunursa eğer yüreğinize Geçerken yanınızdan Bir düş gibi Alevlenir sevdalar Eller kenetlenir birbirine Gözler Işık ışık tutuşur Erir birbirnde ten Nehirler Denizlere kavuşur… “En gerçekçi toplumsal şiirlerinden, en duygusal şiirlerine kadar kendine özgü bir şiir çizgisini sürdürüyor ve daha güçlü şiirler müjdeliyor.”

Sevgilim ölü asker Balıkçı teknelerinin türküsü Ağlayan anne Bizim olmayan günlerin şiiri Çok gencim daha Buyrulmuş masal Oyuncak askerin masalı Tutukevinden çıktım Yağmurlu bulut Yaralayan şeyler Hiç konuşmadan Çocuk ile ağacı Büğülü sevgi türküsü Günün birinde Hayatı anlatır ölüm Uç kumru Hû Öğretmene ilahiler İki kızkardeş yazıtı Adressiz mektup Elinde nergis çiçekleri Ninem geliyor Yenişehirden Acılı zeytin ağacı Savaş zamanı