Mondros Mütarekesi´nin imzalanmasıyla Yunan işgali arasına sıkışan altı buçuk ay, İzmir açısından tam bir ara dönemdir. 1917 Devrimi´nden sonra Bolşevikler müttefiklerin gizli antlaşmalarını açıklamışlar ve "Yeni Onbinler"in gölgesi İzmir Sancağı üzerine düşmüş, cemaatler arasında giderek uçurumlar açılmaya başlamıştır. Mütarekeyle iyice su yüzüne çıkan İtilafçı-İttihatçı çatışması ve İttihatçıları idareden temizleme gayretleri nedeniyle valiler, vali vekilleri art arda değişmektedir. Bu valilerden kimi yen

Tanzimat´ın açtığı modernleşme ve reformlar çağının önemli bir yüzü de devletin kent alanına müdahalesiydi. Elinizdeki kitap Balkanlar´dan başlayıp Anadolu ve Irak üzerinden Mısır´a kadar uzanan coğrafyada yaşanan ve günümüze derin izleri kalan bir değişimi, çeşitli yönleriyle sergiliyor. Tarihçi, şehirci, mimar, sanat ve bilim tarihi uzmanı kimlikleriyle on bir yazarın katkıda bulunduğu bu kitapta Osmanlı şehirciliğinin genel özelliklerinin yanı sıra İstanbul, İskenderiye ve Bağdat gibi büyük kentler ile B

Batı Avrupa´nın 10. yüzyıldan itibaren nüfusları ve tarımsal üretimleri artan feodal krallıkları, 11. yüzyılın son çeyreğine gelindiğinde yeni pazarlar arayışındaydılar. Ancak Doğu´nun ticaret yolları ve limanları Müslümanların denetimi altındaydı. Öte yandan, 1071´de Anadolu´ya giren Türklerin İznik´i merkez edinerek Bizans İmparatorluğu´nu tehdit eder hale gelmesi ve başta Kudüs olmak üzere önemli hac yerlerinin Müslümanların elinde olması, Hıristiyan dünyası için büyük bir rahatsızlık kaynağıydı. Bu şart

Ahmed Cevdet Paşa Tanzimat döneminin en ünlü şahsiyetlerinden biridir. Yazdığı Tarih-i Cevdet de, son dönem Osmanlıca metinlerin en önemlilerinden biri olarak kabul edilir. Daha sade, daha arı bir edebiyat dilinin ilk ustalık örneklerinden olması kadar, 1774-1826 arası Osmanlı İmparatorluğu tarihinin standart anlatısı olması da bu değerlendirmede büyük rol oynar. Tarihçi Christoph K. Neumannın hedefi, eserin, içinde yazıldığı zamana getirdiği eleştirel yaklaşım göz önünde bulundurularak okunmasıdır. Çalışma

Derebeylik olgusu 18. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu´ndaki birçok gelişmeye damgasını vurmuştu. Necdet Sakaoğlu´nun 1985´te Sedat Simavi Vakfı Sosyal Bilimler Ödülünü alan bu incelemesi, bugün varlığı bile unutulmuş Divriğili bir derebeyi ailesinin 18. yüzyıldan 20. yüzyıl başına kadar uzanan öyküsünü anlatıyor. Bu öyküde Köse Paşa Hanedanı´nın yükselişi ve düşüşüyle birlikte, Osmanlı toplumunun son iki yüzyılındaki devlet/âyân/halk ilişkilerine farklı bir ışık düşüren veriler, gözlemler ve yorumlar da yer

Osmanlı Devleti´nin son dönemine damgasını vurmuş olan Jön Türklerin en az incelenmiş yönleri Arap vilayetlerinde güttükleri siyasettir. Hasan Kayalı bu incelemesinde, Arap nüfusun yaşadığı Osmanlı topraklarında Osmanlı hükümetlerinin Osmanlıcılıktan İslamcılığa ne tür politikalar uyguladığına ışık tutuyor. Arap milliyetçiliğinin başlangıcı ve gelişmesi, İkinci Meşrutiyet´in başkente ve Arap vilayetlerine getirdiği yenilikler, "Türkleştirme", Şerif Hüseyin ve Hicaz, ayrıca İngiliz Lynch şirketine verilen im

Sultan Abdülmecid´in kızı Refia Sultan 1842´de Beşiktaş Sarayı´nda doğdu, 1880´de öldü. İyi bir eğitim gördü, müzik dersleri aldı. Zamanı gelince de evlendirildi. Doğrusu pek de mutlu bir hayat sürdüğü söylenemezdi. Bir yandan ağır bir hastalıkla mücadele edip üst üste ameliyat olurken; öte yandan kocasıyla da anlaşamıyordu. Ama o bir padişah kızıydı, bütün bunlara tevekkülle katlanırken büyük bir debdebe içinde yaşamayı da seviyor, arabasını bile Paris´ten getirtiyordu. Refia Sultan mektup yazmayı severdi,

Küçük bir uç beyliğinin, Bizans´ın yerine geçen ve Batı Hıristiyan dünyasını yüzyıllar boyunca derinden etkileyen güçlü Osmanlı İmparatorluğu´na dönüşmesi, çeşitli açılardan incelenmesi gereken bir olgudur. Kuruluş dönemi hakkında 1930´larda geliştirilen kuramlardan sonra ortaya çıkan bulgular, eski tezleri geliştiren ve aşan savların kaynağı oldu. Osmanlıların kökeni, bulunan yeni sikkeler, gaza geleneği ve dervişlerin rolü, arazi tahrirleri, Türk dili, diğer beylik ve devletlerle ilişkiler üzerine karşıla

Ege´de zengin bir eşkıya türküsü dağarcığı olması tesadüf değildir. Özellikle 19. yüzyılın ortasından itibaren Ege dağları eşkıyadan geçilmez olmuştu. Merkezi otoritesi çok zayıflamış olan Osmanlı Devleti bu eşkıyayla başa çıkamıyordu. Hikayeleri dilden dile dolaşan Çakırcalı Mehmet Efe gibi ünlü eşkıyalar birer "sosyal haydut" diye nitelendirebilecek kadar halka mal olmuş kişilerdi. Sabri Yetkin´in 1995 Afet İnan ödülü kazanan doktora tezinden çıkardığı bu kitap sosyal tarihimizin çok konuşulan ama az araş

Ahmed Resmi Efendi, 18. yüzyılda kalemiyeden yetişmiş, Viyana ve Berlin´e elçi olarak gitmiş, sefaretnamelerinin yanı sıra önemli eserler vermiş bir devlet adamıdır. Virginia Aksan, Osmanlı arşivlerine dayanarak yaptığı bu araştırmada Ahmed Resmi Efendi´yi anlatırken, tarihçiler tarafından epeyce ihmal edilmiş bir dönem olan 18. yüzyılın Osmanlı toplumuna da ışık tutuyor; Osmanlı merkezi yönetimi, Osmanlı´nın Avrupa´ya bakışı, diplomasi ve savaşın geleneksel düşünceleri değiştirmesi üzerine yoğunlaşıyor. 17

Osmanlı İmparatorluğu´nda, 18 yüzyıl ortalarından Cumhuriyet´e kadar geçen süre reformlar dönemidir. Carter V. Findley idari reformları, osmanlı mülkiye memurlarının toplumsal tarihi açısından inceliyor. Nezaretler ve diğer dairelerdeki "sicill-i ahval" lerden yola çıkarak memurların kökenlerine iniyor. Elinizdeki kitap, modernleşme çabaları içerisinde, geleneksel kalemiyenin mülkiyeye, kalem efendisinin mülkiye memuruna doğru geçirdiği evrimin öyküsü. Teknik ayıntıların ve nicel çözümlemelernin metnin için