Böyle hayatlar var biliyorum, daha kötüleri de olabilir. Belki daha çok acı çekip öldüler, belki de hâlâ yaşıyorlar ölümsüz acılarıyla... İnançlı insanların yaşadıkları hayat ve kaderleri yüzünden nasıl inançsız ve nefret dolu hale gelebildiklerine ve ne kadar inançlı görünmeye çalışsalar da inançsızlardan daha günahkâr olduklarına şahit oldum. Yaşadığımız ve ölümden sonra yaşayacağımız hayattaki güzellikleri yaşamayı bu tür insanlar hak etmiyor... Benim hayatıma gelince; ben tecavüze uğramış küçük bir kı

O kadar torpilliydim ki, kontenjan olan sınıfların öğrenci listeleri önüme çıkarılmış, yapacağım kritik seçim öncesi inceleyebileceğim söylenmişti. Bir iki elemenin ardından, elimdeki son iki listeden birinde Orkun ismine takıldım. Ortaokulda samimi olduğum, gerek futbola düşkünlüğü, gerek bir derste en arka sıraya geçip, yanında getirdiği erotik dergiye bakarken hocaya yakalanıp umursamayacak kadar renkli bir şahsiyet olması bu sınıfa sıcak bakmamı sağladı. Kalan isimleri gözden geçirdiğimde bir kaç iyi to

Sevgi Öğretmen Anadolu'nun şirin bir bölgesi olan Marmara Bölgesinde, deniz kenarında bir ilçeye bağlı, merkez köylerden birinde dünyaya gelmişti. Daha ilkokulda okurken Filiz Öğretmeni kendine örnek almıştı, okuldan mezun olduktan sonra da Filiz Öğretmenin her cumartesi kadınları aydınlatma sohbeti toplantısına annesi ile birlikte katılıyordu. Bu toplantıda genelde kadınlara karşı kullanılan şiddet olaylarından söz ederken doğup büyüdüğü bölgeden ve öğretmen olarak çalıştığı yerlerden örnekler veriyordu. F

Tiyatro aşka benzer. İnsanı hazin hazin ağlatır. Ama verdiği acının gücünde bir başka tat bulunur. Tiyatro evrene benzer. İnsanı doya doya güldürür. Ama yansıttığı tuhaflıklar, gülerken ağlamak için istekler doğurur. Namık Kemal

"...Bir an gözlerini kapadı, açtığında Güney karşısındaydı. Hayal gördüğünü biliyordu ama tam karşısında durmuş ona gülümseyen bu hayale kayıtsız kalamazdı. Derin de ona gülümsedi. Uzunca bir süre hayalin gözlerinin içine baktı. Hayal de olsa dileği gerçekleşmişti. Derin şarkının bitip bitmediğinden emin değildi ama mikrofonu bırakıp elini karşısındaki hayale uzattı. Bugün onun doğum günüydü ve bir hayal de olsa gün onun istediği gibi bitmeliydi..." Genç Mimar Derin, çocukluğundan beri örnek aldığı bir

BABA: Giderek yaklaşıyor... Çaresiz, kıpırdayamıyorum yerimden.. Yerim? Benim bu salondaki yerim burası değil aslında.. Şu koltuk benim yerim. Oraya oturdum yıllarca. O köşeye.. Ama artık bütün köşelere oturmalıyım.. teker teker.. Her noktanın tadını çıkarmalıyım... Giderayak. (Kıyamet Sularında, 2.Perde, 2.Sahne) Genç Adam : Tek.. bir.. şiir kalacak geriye. Buruşturup, mutfak penceresinden apartman boşluğuna attığım tek.. bir.. şiir. Yoo, şiir değil. Şiir müsveddesi. Karalama. Saçma sapan sözcükler işte.

Elma şekeri hayatlar. Kimi çok sever, doyamaz tadına, kimi ise tatlının boğazı yaktığını hissederek bitirir. Kalpten gelen sıcak bir kırmızı ile tatlıların en tatlısıyla kaplı bir elma şekerinin sonunu sınırlı ısırmalar getirir. Sınırlı ısırmalar, tatlıyı sevmediklerini anlayanlar için pişmanlığa, kırmızının tadını elmanın sonunda da arayanlar için özleme sebep olur. Tatlı bir şey yediklerini anlamayanlar hayatlarını anlamayı başaramazlar. Ve... elma şekeri biter. Sınırlı ısırmalar sonu getirir.

Hey gidinin gül yüzlü canımı hey hani o beni terk edip gittin ya İşte o günden beri her gece seni ne çabuk unuttuğumu düşündükçe hayret ediyorum? O gün bu gündür resimlerine bir kere olsun bakmadım şiirlerini hiç okumadım hatta o dolabı açmadım bile? Sen hep derdin ya bensiz yirmi dört saat ağlarsın hastalanır ölürsün diye yanıldın avucunu yala çiçek suratlım oh olsun işte Sen gideli yirmi dört saat falan değil Gündüzleri sadece on beş yirmi dakika tuvaletlerde yarım saat bilemedin bir saat geceleri geç saa

Bu hikâyedeki olaylar zinciri 1981 ile 1993 yılları arası Libyadaki Türk inşaat şirketlerinde çalışan üç arkadaşın gerçek yaşadıklarından kesitler ve şahit oldukları olaylardan derlenmiştir. Bu vesileyle de Libya ve diğer Arap ülkelerinde çalışan yüz binlerce gurbetçi insanımızın sorunları, bulundukları ülkelerin durumları, çalıştıkları şirketlerin çalışmalarının yanında gurbetin zorlukları irdelenmiş olup o gurbeti yaşayanların kendi pencerelerinden bakılmıştır. Okuyacaklarınız sizleri şaşırtacak, ancak

"Onun izleyemediği filmleri niye diğerleri izlesin? Ben böyle yarım kalmışken kimin tam olmaya hakkı var?'' Böyle bir katil olamaz. Parmaksızlar bile kanıt bırakırlar illa ki.'' Her aşk bencilliğin kaynağıdır. Aşk insana karşı duyulunca bencillik niye güzel bir duygu olarak gösteriliyor ki?'' Bir tek bağlantı bile yok. Bu adam kura mı çekiyor ya?" Karar vermek çok zormuş. Hele ki kimin yaşayacağına karar vermek.'' Ben kötü biri değilim. Milyonların kaderi için verdim kanımdan geleni.''

Başını sağa sola umutsuzca savururken, küçük nefeslerle hayata tutunmaya çalışıyordun. Vahşice gerilmiş yüzden yuvarlanan iri terler, acıyla kıvranan bedenine damlıyordu. Yaşam kocaman boşluktu artık senin için, ruhunun bu boşlukta umutsuzca çırpınışlarını izliyordun, uzun dalgınlıklarında. Kendini kendin yeniden doğuracaktın bu kasabada, tanımayan yüzlere, acımayan seslere

"Sokağa Çıkma Yasağı", bir 'düş' ülkesinde geçmektedir. Sıradan bir şehirde, sıradan bir otelin lobisinde, raslantı sonucu bir araya gelen ve daha önceden biribirlerini hiç tanımayan insanların trajikomik öyküsünü anlatır. Dışarıda sokağa çıkma yasağı sürmektedir. İsimleri yoktur rol kişilerinin. Oteldeki oda numaralarıyla anılmaktadırlar. Türlü çeşit baskının hüküm sürdüğü, kişilerin kimliksizleştirildiği bir ortamda, kendilerine, geçici de olsa, bir düzen oluşturma çabası içersindedirler. Oluşturdukları

Önceleri pek kitap okumazdım ama bu kitabı yazdım. Kitabı yazmaya 87 yaşımda başlamıştım. Anı olduğu için başardım. Fakat asıl başarılı olacaklar "Anılardan banane" demeden kitabımı baştan sona satır satır okuyabilecek olanlardır. Onlara teker teker, canı gönülden sonsuz teşekkürler ederim... (Arka Kapak)

Bir annenin yüreğindeki sevgiyi evlatları arasında eşit paylaştırması çok mu zordu? Erkek evladı sevgisinin zirvesine çıkarıp, körü körüne onun her yaptığının doğru olduğuna inanması, buna karşılık diğer kardeşlerin sevgi susuzluğu, üç kardeşi nasıl etkileyecek ve onları hangi felaketlere sürükleyecek? Hayatta insana en acı veren şey ailesinin desteğini arkasında görememesi olsa gerek diye düşündü Leyla Yüreğinin ta derinliklerinden gelip bütün benliğini yavaş yavaş yakıp kavurmakta olan bir sancının vücud

Tuareth'ler ailesini katlettiğinde sadece 7 yaşındaydı. Zaman onu masum bir çocuktan soğukkanlı bir katile dönüştürürken tüm insani duygularını da beraberinde götürmüştü. Bir yetişkin olduğunda ayak bastığı tüm krallıklarda ismi korku ile anılmaya başladı. Gittiği her yere ölüm götürüyordu. Boyun eğmeyenler onun inanılmaz gücü ve acımasız kılıcı karşısında çaresiz kaldılar. Şimdi ise karşısında daha önce hiç görmediği bir düşman vardı ve onunla karşılaşmak için önce kendisiyle yüzleşmeliydi...

Günümüzde evlenme çağına gelmiş çocuklarının kendi sevdikleri kişilerle evlenmesine izin vermeyen birçok aile var. Bu davranışların ilerleyen zamanlarda kötü sonuçlar doğuracağının bilincinde değiller. Bu insanlar hayata gençlerle aynı pencereden bakabileceklerini sanıyorlar ama çok yanılıyorlar. Birbirlerini yeterince tanıyamadan evlendirilen gençlerin aslında ne kadar ayrı dünyaların insanları olduğu çıkıyor ortaya. Zar zor sürdürülen evlilikler bitiş noktasına geliyor. Bu durumdan en çok günahsız, terte

"Acı çekmek ölmekten daha çok cesaret ister," demiş Napolyon. Acaba hangisi daha cesur, daha acı doluydu. Öldürerek acısını dindirmeye çalışan yasadışı örgütün elebaşısı Sarp mı, savaşların vahşetini görüntüleyerek kendi acısını unutan gazeteci Deniz mi, yoksa iyileştirerek iyileşmeye çalışan Peri mi?... Sona varış mı yoksa yeniden başlamayı isteyiş miydi onları bir araya getiren, ölüme baktıran? Ölümde ve Tanrının huzurunda herkes eşitlenir miydi gerçekten? Sarp, Peri ve Deniz yaşantılarındaki tüm kötülük

Hiçbir şey göründüğü gibi olmayabilir, diyor Ayşe Hamzaoğlu, Yarısı Yitik Öyküler adlı ilk öykü kitabında. Profesyonel bir katilin özel hayatından kesitler gördükçe bu hisse kapılıyorsunuz. Ailesini beklenmedik bir şekilde yitiren yaşlı bir dedeyle tanıştığınızda hissiniz daha da pekişiyor. Yoksul bir dünyaya seyahat eden bir grup "Batılı" doktorun karşılaştıklarına tanıklık edince ise artık iyice emin oluyorsunuz: hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Ayşe Hamzaoğlu ilk sayfadan başlayarak sizi modern v

Emel Bilgiç tatlı bir dille gündelik hayatımızın hüzünlü, karanlık ve birçok durumda da kafamızı çevirip uzaklaşmayı isteyeceğimiz boyutlarına eğiliyor. Bu kitapta okuyacağınız öykülerde büyük kahramanlar yok; tersine yarım kalmış hayatlar, umutsuz çırpınışlar ve ümidini yitirmiye ramak kalmış karakterler var. Hayatın sıkıntılarını göğüslemeye çalışanlar, sevilmek isteyenler, kavuşmak isteyenler... Ancak Emel Bilgiç, bunu öyle mütevazi, öyle huzur dolu bir sesle yapıyor ki bu karanlık konuların her biri,

"İnsanın doğayla, insanla, kendisiyle çelişkisi, hüzünlere bürünmüş anılarla bugün arasında bilinçlendirici, şaşırtıcı mantık sıçramalarında felsefe ve şiirin yakın duruşu. İçsel sorgulamalar içinde özgün, yalın ve vurgulu bir şiir dili." Enginde görünen kara bulutlar Damarda yorgun dolaşan kanım Ne git diyebiliyorum eskiyen düşlere Ne de gidebiliyorum temelli denize Dalıp, dalıp mavi derinliklere Kendisiyle konuşan bir mecnun gibi Denizle kıyı arasında kalan şaşkın Havada dönüp duran bir martı... Bir ben V