Kahkahaların Sustuğu Yer ... Sen uyandın mı hissizlikten? Bu vahşi çaresizlikten Toz gibi dağılıp, hiçlikten Uyanmamaya zorlayanların cümlesinden Uyandın mı? Uyanabildin mi? ... Bir ağaç gördüm düşümde Kuru dalları dâr olan Bir sen vardın yeşil dallarda sallanan Güneşliydi bir yarısı Pusluydu yarası Sence de ölmek o kadar kolay mıydı? Kahkahaları susturan bir karga vardı Hani kahkahaların sustuğu yer vardı Burası orası mıydı? ... Sen inatla gelmiyorsun. Olsun! Şimdi kahkahalar susuyor utancından. Kahkahala

Gerçek zaman, işte bu an. Geçmiş sanki bir rüya. En derinden tutunmuş kalbin bir köşesine hep hatırlanmak için yerinde tutulan rafında duran tozlu bir kitap misali, Gelecek güzel umutlara, sevgiye aşka açılan bir istekler kapısı ruhumuzun İşte orada başlar gerçek ve benliğimizin macerası Uç uçabildiğince kalbim Git gidebildiğince Uzaklara, aşklara Ayakların yerden kesilinceye kadar Gerçek zaman, işte bu an. Geçmiş sanki bir rüya. En derinden tutunmuş kalbin bir köşesine hep hatırlanmak için yerinde tutul

Yokluğun beter kanatır, Öksüz yanımı: Bir resim, Bir türkü, Dalar giderim. Şimdi çırpınan bir serçedir yüreğim.

Duvarda asılı takvim, Hayatın devam ettiğini gösteren tek tanık. Bugün bir yaprağını koparıyorum, yarın bir başkasını, Bir sonraki gün bir başkasını. Günler birbirinin aynısı. Şiirin artık unutulduğu, sohbetlerde yerini bulamadığı günümüzde; tekrar şiiri ve onun yarattığı duyguyu sizlere hatırlatmak üzere, 1986 yılından beri amatörce yazmaya başladığım şiirlerimle; sizi bir gönül yolculuğuna çıkarmak istedim.

1985 lise yıllarında yazmaya başladığım sevdayı, aşkı, hayatı, aile bağlarını, vatan sevgisini ve dostluğu anlatan şiirlerimden seçmeler yaparak "Yansımalardaki Kalem İzi" isimli şiir kitabımda siz okurların beğenisine sunuyorum. Yazdığım bütün şiirlerimi bazen bir tebessüm, bazen bir dalgınlık, bazen bir gururla usanmadan dinleyen babam Bedri Yurtsever'i rahmetle anıyor ve onun anısına adıyorum. Yaşarken hissettiğimiz duygularımızın yoğunluğu ile bizleri başka yerlere götüren kelimeler ve onlara duygu yü

Sakın Tren kaçtı Uçak limandan, Vapur iskeleden uzaklaştı Vakit çok geç. İkindi güneşi ılıtmaya çalışıyor Sonbaharın hüznüyle, Diyeceğim odur ki Bana, sakın baharı Hatırlatma.

Bu kitap hayatım boyunca yazdığım tüm şiirlerin son hallerinin derlemesidir. Hiçbir zaman gerçek şair olduğumu düşünmedim, ve hâlâ düşünmüyorum. Ancak her zaman şiirleri çok sevdim, okumayı da yazmayı da. Hep kendim için yazdım, bundan zevk aldığım için, şiirlerde huzur bulduğum için, günlük hayatının monotonluğundan, sıradanlığından en güzel kaçış yolu oldukları için. Şiirlerim sadece gerçek hayatın değil, pek çoğu hayallerimin, hayal kırıklıklarımın, umutlarımın, içimdeki dünyanın, duygularımın, hatta baz

Bazen denizlerin en dibidir benim yerim, Bazen en yüksek dağların zirvesinde bir engebede, Ama alçakça bir yer değildi, İnsanlara durup baktığım yer. Ne alçakta gördüm kimseyi Ne de kendimi çok yüksekte, Sadece yürümeye çalıştım, Kendi ayaklarımın üzerinde

Güneşleri eritirdim rüzgardan evvel gelen, En güzel fısıltısıydın sen mistrallerin, Ruhuma derinden işleyen, Ben seni bir dolunayda, Kızıl bulutlara inat, Sevdim... Git... Git desem de, Dinleme hırçın sevdayı, Kal benimle...

Alman yazar, Johann Wolfgang von Goethe, 1749 yılında ‘Frankfurt'ta dünyaya gelir. Babası, imparatorluk danışmanı Johann Kaspar Goethe; annesi Frankfurt belediye başkanının kızı Katherina Elisabeth Textor'dur. Babası hukuk öğrenimi görmüş, Roma ve Paris'te bulunmuş, Frankfurt şehir meclisinde danışmanlık yapmıştır. Babası akılcı bir diplomat, annesi ise duygulu ve hayal gücü zengin bir kadındır. Edebiyat zevki ona annesi tarafından aşılanır. Goethe'nin ilköğrenimi ile babası ilgilenir. Goethe'nin ilköğreni

Bir gün ofisten, Her şeyi, herkesi bırakarak ardımda Ve anahtarlar paspas altında, Güzergâh belli menzil Horasan'da, Tam gün içinde gün ortasında... Kimseye aldırmadan, Adeta ışık hızında, Önce otogara, Sonra bir otobüse bindim, Kimseden korkum yoktu, yürekliydim, Niyetim belli, Osmancık'ta darlandım, Ve indim, Yağmurlar arasında bir öğretmenevi aradım, Bulamadım. Başka bir firma otobüsüne bindim, Gece karanlık, ay karanlık, Ve yine yolculardan rahatsız oldum, İndim anayolda...

ASR (Asır) Necef'te Ali kalksın da gör! Sallasın Zülfikar'ını Kafirleri kırsın da gör! Essin rüzgar, Şimşekler çaksın! Gürlesin gök, Mabet sallansın! Sanma ki öldü Ali Haydar Yahut dirilmez! Kerbela'da Hüseyin Dirilsin de gör! Katsın tozu dumana Katsın Allah aşkına! Alsın mazlumun hakkını, Yetsin cümle canlara. İmam Mehdi zaman gelsin de gör! Senden hesap sorsun da gör!!!

Bir kadın tanıdım Gökkuşağına hükmediyordu bakışlarıyla Zaptetmişti dünyayı merhametiyle, Kucak açmıştı her şeye Zulme, Acıya, Kedere Bir kadın tanıdım Yüreği Hint kumaşından Nereye dokunsa papatyalar açıyor Nereyi öpse bir çocuk bahşediyor dünyaya Hangi şehre gitse mutluluk çanları çalıyor

Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyetimizin kuruluşu ile ilgili yazılan yüz binlerce kitaba esin kaynağı olan temel doküman Nutuk'tur. Çünkü bu tarihi belge Kurtuluş Savaşı'nın Başkomutanı ve Cumhuriyetimizin kurucusu GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK tarafından yazılmış bir anıt eserdir. Bu eserin orijinali hacim itibarıyla geniş, dil itibarıyla ağırdır. Günümüz Türkçesine çevrilen eserler de belirli oranda ihtiyaca cevap verebilmektedir. Bu cep kitabı da Nutuk adlı anıt eserin müzik ile ifadesi için yazılan bir librett

Doğduğum topraklar kıraçtı, Kışlar uzun-soğuk Yazlar kısa-sıcaktı. İnsanların, Ayaz yanığı tenleri vardı. Büyük elleri nasırlıydı. Ama Yüzleri aktı.

TAVANA ASILI ÜÇ PİRANA muamma bir zindanda külfet fırçaları fakir mağranın yüz lokma bardakları oysa bu adam gani denizinde karabataktı hayır anne hayır ben hala aynıyım bir gün şu çatıdan atalım kendimizi yemek yerine önüme bir kaşık koydular / sade bir kaşık korunağım da yoktu yanmış bülbülleri ıslatsaydım alçaktan uçsaydım bana köpekler saldırırdı kırmızı ıstakozlar vardı yumuşak yastığımda saçlarını kül kokusu saran kadınların aşık olduğu biri tavanıma üç adet pirana balığı astı solucanım da yoktu ze

Yaşam ve ben arasındaki rüzgar, kavga ve ölüm.. Yaşam nedir sorusunun cevabını çok yaşayanlar arar, sorar ve bulamaz. Çünkü o sırada benden ayrılmakta olanlar yaşar, Yaşamı. Sanki ölümü ensesinde hissediyor, sanki az sonra gideceğini biliyor, tek soluk kadar kısa yaşam. Yarıya bölünen bir parça ekmek gibi, bir gezginin bir yol arkadaşı gibi. Yaşamla tanıştığım yıllarda korkuyu içimde yaşamıştım ve korktuğum da başıma gelmişti. Ben onu her zaman içimde yaşatacağım, sevginin göreceli olmadığı gibi, bir mum da

Fırtınası göğe savrulur zemheri kışın Karaya karaya kanat çırpar martılar Benim geceme ilmek ilmek sen doğarsın Yok olurum dipsiz karanlığında Kavrulurken tenim tenimin harında İki kayıp martıyız seninle Kızıl şerbet sonsuzlukta Çaresiz Rotasız Pusulasız Medet umarken bir yanıp bir sönen Deniz fenerlerinden Kanadı kırılmışçasına en derinden Yükselemez göğe çığlık çığlığa kayıp martılar Sonra birden apansız Uyanırız vadesi dolmuş zamandan Uyanırız kurulu her bir andan Öperiz aşkı Benim kasıklarımdan Senin ya

Mevsimler Geriye Döner Zamandır bu hızlı geçer Mevsimler geriye döner Yüreğim hasretin içer Gözlerim dereye döner Şu gönlümü verdim sana Döndürüp yüzünü yana Zamansızım deme bana Sevenler arıya döner...

mutsuz ruhların biçare duyguların girdabında fikirlerim doğmuyor düşüncem doğamıyor hüznün karanlığında ışığa hasret ve bir ümide düşünmek; günah suçların en büyüğü.