Şiir, onu okuyanın kendinde yeniden var ettiğiyse biraz, "Adını sen bul; Bir masal, düş, ya da sen ne dersen öyle olsun."

Ağzına yüreğine sağlık kalem. Tüm geçmişi derleyip şu yaprakların arasına az da olsa sığdırdık. Şimdi arkaya yaslanıp çayımızı, kahvemizi içmenin zamanı gelmiştir... Bir hayli derin, bir hayli narin, bir o kadar da kırık bir sevdanın büyüklüğünü anlattın. Her ne pahasına olursa olsun sevmek dedin. Narin bir şekilde işledin. Sevmek için yürek gerek, ölmek için ömür, yaşamak için sarılmak, sarılmak içinse sevmek gerek. Kalem "Kal'a'ma" dedi, yürek ise SEVMEK! Varın kitabı başa sarın ve de bir çay ya da kahve

Yalnızca benden kaçma yeter Boş sözler de etsen duymak istiyorum seni Sağır olsan gönlüm sözlerini ister Dilsiz olsan gördüğünü. ... Bilirsin özgür değildir gereksinilen kimse Gönlüm her şeyden önce seni ister Biz de diyebilirim, ben yerine." Bertolt Brecht

HAYAT GEÇİP GİTTİ DE Hayat geçip gitti de Gönül geçmedi yârdan Her şey bitip geçti de Can vazgeçmez sevdadan Duygularım yaşıyor Saçlara ak düşse de Ruhlar hiç unutmuyor Hatıralar içimde

CAN BABA'ya mektup var... Sevgilerin ufukta kümelendiği yeşil ovalar, vadiler ya da sulak alanlarda bir kır çiçeği sıradanlığı ile yaşama arzun ne güzel... Oysa isteseydin insanı ufaltan güç arzu ya da eda ile kıvanç içinde yaşardın. Ama yok. Öyle olmadı. Sevgi denizine dalıp çıkarak bu ülkenin kavruk, ürkek insanları için şiirler yazdın. Bizleri tüm onur ve gurur ile, ulus bağrından çıkan çizgilerle yeniden var kıldın. Sözcük oldun dile geldin, kendimizle buluşturdun. Seninle sanki yüzyıllık bir hasret

umutlara gölge düşürmez bulutlar azar azar uzadı ağaç gölgesi boyum kadar sarmaşık sevgiyi çoğaltarak dağıt acıyla dolu zamanları gülücüklerle donat yüzleri uyumadan şehir...

HAYATIMIN ANLAMI Hayalimde yarınım sensin Düşlediğim düşlerim sensin Dünümde sen vardın Tek beklediğim sensin Benim diyebildiğim Ümitle beklediğim Düşünebildiğim düşüncem Hayattaki amacım sensin Benim birtanem Çocuklarımın anası Evimin kraliçesi Tek sevdiğim sensin...

Veda... Titrek bir sesim Kalem tutan, lakin uyuşan parmaklarım Damla damla gözlerimde birikmiş damlalar Gözlerimi kapatsam düşecek Kafamın içinde bir otogar Uğultular, vedalar Can yakan vedalar Kesilen nefesim Sıkarmışçasına düğüm düğüm Elimde fotoğrafın İlk gün çekildiğimiz fotoğrafın Nedense ilk gün değil de son gün geliyor aklıma Beni o gürültünün, o kalabalığın içinde yapayalnız bıraktığın gün! Beni, dağ gibi beni, arkandan diz çöktürüp bir çocuk gibi ağlattığın gün! Veda günü... Dizlerim yerde, elleri

Hayatının tam ortasında Bir kadın Unutmuş kadınlığını. Gelgitler, keşmekeşler Yorulmuş kadın. İnsanlığı mı kadınlığının önünde, Kadınlığı mı insan olmaktan öte, Daha bunu anlayamadan anne oldu kadın. Şimdi anneliği, Kadınlığından da, İnsanlığından da önde. Kadın artık, Her şeyden önce anne...

Yaşayan sensin, ben değil. Abrakadabra yap, şaşırırım ben. Şu mavi gökyüzü aynı sen. Al ruhumu senin olsun, al şu sevincimi senin olsun! Ayşe Ada Turhan

hep mi tersine döner kilit tam açılacakken kapılar perdeler üzerine örtülür hep nabzı sıfır düşlerin... hep mi aynı yerden vurulur azalıp incelen bu halat ucunda ömrüm bir ateş ağır ağır küllenir... yırtık bir sayfadır oysa hayat başı var sonu yok, bilinmez bir yazı ki hücrelerimde kazılı bin kez ölsem silinmez... yağmur altında bir yol yol kenarında bir ağaç ağacın dalında bir kuş uyandım kanadına dokunamadan... "Bazı suskunluklar vardır; bir roman kadar söz taşır içinde, Bazı şiirler vardır; içinde b

Güzel insan, Kalemimde pencereler Duvarlarım mürekkep Nerdesin deme bana Sözün bittiği yer Traktörün peşinde römork Dumanın tozunu yutan işçi Kirpiksiz uyku poşeti Evimin önünde yağmur durağı Yürüyor minibüs Bir kere dokunsan ,eririm sanırdım Bakmayı unuttun bana işte bu çok dokundu Erimek ne kelime Donakaldım..

HAYKIRIŞLAR Çağırmak istiyorum Dağlara taşlara Bağırmak isyan etmek istiyorum Bütün dünyaya Bağırmak çağırmak istiyorum Bütün insanlara Bağırmak çağırmak istiyorum Sesimi duysunlar diye Öyle bir bağırmak istiyorum ki Biraz olsun acım dinsin diye Öyle bir bağırmak istiyorum ki Dünya âlem duysun Sessiz çığlığımı

"... Ve beni çileden çıkarıyor büsbütün Kendime karşı duyduğum nefret ve merhamet Çekilmez bir adam oldum yine Uykusuz, aksi, lanet Yine her seferki gibi haksızım Sebep yok olması da imkânsız Bu yaptığım iş ayıp rezalet Fakat elimde değil ..." Nazım Hikmet Ran

Resimlerde gördüğüm Çocukluğundan öptüm senin Papatyayı ilk görüşün Kaydıraktan ilk düşüşün İlk çikolata yiyişin Çocukluğundan öptüm senin Kocaman mavi bir eteğin vardı Sarılmak istedim Ya sen hiç babanı dinlemedin mi? Nasıl da geliverdin Sımsıkı sarıldım da Çocukluğundan öpüverdim

Zamansız esen bütün rüzgarlar Kırılmış dallarda sorumluluğunuz var.

Islak Eller Baladı Mutsuz insanların gözlerini Rengarenk boyuyorum Gökkuşağından seyretsinler dünyayı Parmaklarım hep ondan lekeli Gözlerine sevgi de koyuyorum Azıcık ama azıcık da umut Gözyaşlarını yere düşmeden topluyorum Ellerim o yüzden hep ıslak

Sükutla demleniyorum çıldırasıya Çoktan ölmüş notalar Zaman kendini sokan akrep Yalnızlık kendimi gösteren ayna İpi kopan uçurtma gibi Saklısın çocukluk gözyaşlarımda Boş ver! Şerefine Valentina! (Valentina 1 şiirinden)

"herkes gidecek" derdi denizin kendisini almasını bekleyen beklerken de şarap içen adam öyle güzel gittik ki bir daha geri dönmedik ağlamak Asude meğer sonrası için biriktirmekmiş gözyaşını

Bir Çukurovalı olarak benden önce bu topraklardan geçmiş farklı insanların ruhlarından bir parça alıp cebime koyduysam ne mutlu bana, Çukurovalı hep kavgacıdır, asıl kavgasını zalimle yapar, ben de kızlarıma bu kitabımda bir şeyleri göstermeye çalıştım, şiiri tanısınlar dedim ve sonuna kadar aşık olsunlar, zalimlerin önünde en büyük kavgalarını versinler istedim... Mesleğim icabı nefret etsem de hep parayla uğraştım. Vücudumu saran kapitalizmin beynime olan yürüyüşünü kelimelerle kesmeye çalıştım, yapmak i