Komutan Kızı Bak komutan kızı, Bir daha çocuklar gibi ağlamanı istemiyorum, Ey gönlümün yıldızı, Sana diyorum, Gayet zarif, ince olmak, Öldürür insanı. Kırılırsın, çok kırılırsın, Hem sen küfürden de nefret edersin, Belki benim gibi sayıp sövemezsin, Bak komutan kızı, İnsanlar kaba, insanlar hoyrat, Git, yapabilirsen bunu yap, Git masum yüreklerde, Beybün'ce boy at. Ancak bu sevgi yaşatır seni, Var mı dünyada, Karşılıksız seven çocuklar gibi, Bak komutan kızı, Dediğimi düşün, iyi mi...

Hani sen gidiyordun ya kollarımdan usulcaİşte o an gözlerim son defa buluştu aşina bakışlarınlaSon defa kokunu içime çektim ve esir oldum gözyaşlarımaSon defa nefes alıyorum farkında olmasan da...

Anlamlıydı hayat seninle ancak, Varlığın bir BAHÇE, Aşkın SALINCAK Tepeden tırnağa vücudum sıcak. Sadece, Yüreğim üşüyor, TUT ELLERİMDEN...

Aşk, nelere kadir işte. Kimi zaman rezil eyler seni âleminde, kimi zaman ise vezir eyler seni izzetinde. Akan ırmaklar gibi, yeri gelir hırçın olur, yeri gelir durgun. Koptu mu bağın, paramparça olur hayatın. Sarmaşık bitkisi gibi, besler seni ve bir süreden sonra yavaş yavaş zehrini bırakır bedenine. Velhasıl salma kendini bu yol üzerine. İncinir, talan olur ve atılırsın bir köşeye. Sevgin ise boyut aşmamalı, tam ortasını tutturup devam etmeli yoluna. İşte! İşte o zaman bir nebze de olsa düzeni tutturur, u

Ve sonra dönüp gözlerimin içine baktı. Baktıkça gönlüme güneş doğdu. Yüzünü benden çevirse, Ruhuma karanlık çökecek gibiydi. Nefesi yüzüme vuruyordu. Vurdukça göğüs kafesim sıkıştı. Nefes almak hiç bu kadar zor olmamıştı. Biraz daha baksa ölecektim. Sanki gözleri intihar yeşiliydi

Şiir niyetineatmosferimde uçuşansözcükler bileanlamlarını saklıyor benden. (Sabahattin Gencal)

AĞITLARLA YANAR ÇOCUKLAR Yolculuk ağırlığını taşırsın. Öfkelerle kederin dolu, Sen de bilmezsin, Öfkeli mi kederli misin. Yalnızlık kaybedilenlerin ağıdına sığınıp, Söylenecek söz bırakmamış. Yaşamın kendisi, Zamansız çıkan çığlıklar gibi, Ve yeryüzü, Savurgan kederler gibi örter üstümüzü. Kifayetsiz kalır ağıtlar. Neylesek? Artık ağıtlarla büyüyor çocuklar, Büyütemediklerimiz, Bilinmez yangınlarla yanar.

ADIM Bakış açısı her şeydir hayatta İç denge temeldir bu anlamda Sevgi olmalı yaşamın odağında Her adımımızda...

Geçerken tenha bir sokaktan Duyarsam bir sevda türküsü Önce ruhum yanar Bir bulut kayar üstümden Ve dudaklarımda Eski bir tebessüm kanar Bir rüzgar eserse Dikmen bağlarından Ve yapraklar sürüklenirse önünde Önce gülesim Bir Eylül akşamında Ölesim gelir ölesim Ne bir mektup ne de başka birşey Bu şehri bırakıyorum sana Son hatıram olsun Dolaşırken sokaklarında Eski yıllardan Tutsak kalan Düşler bulacaksın Bilirim ağlayacaksın

Yazarımız Necdet Tabak, ilk kitabı olan Aklımdasın'ı 2012 yılında çıkarmıştır. 2015 yılında İstanbul Sanat Festivali kriterlerine göre en çok imza günü yapan baş şair seçilmiş olup, aynı zamanda da Türkiye'de bir ilke imza atmıştır. Ayrıca Çanakkale Yolu Sonu filminde rol almıştır. Çanakkale Savaşları 100. Yılda konulu öykü yarışmasında Türkiye çapında ilk ona girmştir.

"Ben kendimi bildim bileli hep şiir okumaktan, Şiir yazmaktan dolayı kendimi mutlu hissettim. İnsan nasıl ki iletişim için konuşmayı ve beden dilini kullanıyorsa, Bana göre şiir de insanın kendini ifade etme şekillerinden birisidir. Hani söz uçar yazı kalır demiş ya büyükler, Şu koşuşturmayla geçip giden hayatımızda Arkamızda bizden sonra kalsa kalsa yazdıklarımız kalır. Bir mimar bir şey inşa ederse, arkasında binası kalır, Bir mühendis bir makine icat ederse, arkasında makinesi kalır, Bir doktor bir hasta

Aşkına her daim sahip çıkan bir kadının öyküsü. Öyle bir öykü ki, çölün rüzgarı tenine işlerken yüreği yıldızlarla avunur da diyemez sevdiğine bir ah... Öyle bir öykü ki, gökten yıldızlar iner yeryüzüne serap olur, düş olur onun karanlık gecelerine... Ve işler matemi bir çöl kraliçesinin göğe, suya ve kuma... Bir kadının hayatının önce filme yansıması... Filmin ise bir şairin ruhuna... İşte bir çöl kraliçesi umuda yol olur bir çağ boyu ve dizelere bürünen duygularıyla sonsuzluğa doğru akar bir nehir misali.

Kale Allah'ım ben seni biliyorum O yüzden ben kalemi biliyorum Benim kalem içimde saklı biliyorum Kalem kılıçtan daha keskin biliyorum Ben kalemi her gün biley taşında biliyorum Şeytanla savaşta bana keskin bir şey lazım, biliyorum Düşman etrafımı çevirince sığınırım kaleme Düşman geri çekilince, ilham gelince sarılırım kaleme Allah'ım sensin benim tek kalem Bense senin elinde sadece bir kalem

Pınar, sularını sevgiyle akıtır. Suyunu herkes ve her şeyle paylaşır. İnsanlar, bitkiler, hayvanlar ve toprak hepsi pınarın suyundan faydalanır. Canlılar suyla yaşar, toprak suyla yeşerir. İnsanlar bu pınardan neden ders almazlar? Neden iyilik pınarlarını herkese akıtmazlar? Niçin paylaşmasını bilmezler; didişir dururlar? Kalplerden sevgi suyu çekilirse dünyamız yaşanmaz hale dönüşür. Şiirlerde sevgiyi, saygıyı, vefayı, insanlığı, yardımlaşmayı, dayanışmayı ve barışı bulacaksınız. Kaybolmaya yüz tutmuş değe

Şiirlerinde aşk, hüzün, ölüm ve mekan kavramlarını düşlerinin peşine takan şair, hüznün ve aşkın şairi olarak anılmakta olup, Köşeli Kapmacalar ile sizi çok farklı bir yolculuğa çıkarmak istemektedir. AŞK ayrıntılı bakışların körlüğünde suya yazılmış bir mektup gibidir aşk gizeminden çıkarıp soysan havada kaybolan duman isidir aşk yokluk içinde yokluğunun sesi kalemiyle kalbini kıran his peşinden koştuğun zalim acımasız bir hayalettir aşk

Sevgilim Biz hep sevgili olacağız seninle Ve yavaş yavaş kaybolurken ışıklar hala oralarda bir yerde olmalıyım o ışıklı yerlerde ve uzaklığı çok uzak yakınlığı sanki yanı başımda Ve tül gibi ince, zırh gibi sağlam saplantılı çabalarda daha çok sevmek için, daha çok delirecek daha çok delirmek için, daha çok seveceğiz ve göçlerini terk edip, terk edilmiş zorlu yolların hep sevecek, hep delirecegiz.

İnsanın yaşamı hiçe saydığı ve unuttuğu bir zamanda, insana insanlığı ve barış kavramını bu güzel dizeleriyle yeniden anımsatan büyük usta Yannis Ritsos'u hayırla yâd ederek... "... Evrenin yüzündeki yara izleri kapandığı zaman Ağaçlar dikildiğinde top mermilerinin açtığı çukurlara, Yangının eritip tükettiği yüreklerde İlk tomurcukları belirdiği zaman umudun, Ölüler rahatça uyuyabildiklerinde, kaygı duymaksızın artık, Boşa akmadığını bilerek, kanlarının, Barış budur işte. ..." Yannis Ritsos

Çocukları bazen şairin en güzel şiirleridir: Mavi Gözlü Küçük Dev, Küçük Melek... Şiir bazen Allah sevgisi: "Allah için sevgimiz, Allah için kavgamız, Allah için canından geçenlere ne mutlu!" Bazen Peygamber sevgisidir: "Kâinat nurundandır, nurunla var olmuşuz. Âlemlerin üstünü, en üstünü Efendim." Şiir bazen sevgilinin gözlerinde kendini bulmaktır: "Yârim göz nuruyla çayımı demler, Bense yârin gözlerinde demlenirim." Şiir bazen yalnızlık, bazen hüzün, bazen ayrılık, bazen ölüm... Şiir en çok da AŞK'tır bu

YAZMAK MI OKUMAK MI Okumak bir aşktır Yazmak tutkuysa eğer Okumadan yazılmaz Yazmadan da okunmaz Ruhunu veriyorsan Kitaba ve şiire Başka hayatları da Görünce ağlıyorsan Sevgiyle ve şefkatle Ruhun doluyorsa Bembeyaz bir yelkenli Taşıyorsa hayata Eğer okuduysan Şöyle bir kitabımı Sakın rafa kaldırma Yazık olur kitaba Bu kitap bitti artık Kitap dostunuz olsun Başka kitaplar da var

Bir adım Kemal benim, bir adım Cengiz Bir adım şiir benim, bir adım şair Bir adım resim benim, bir adım ressam Bir adım öğrenci benim, bir adım öğretmen Bir adım çırak benim, bir adım usta Bir adım sanat benim, bir adım edebiyat Bir adım spor benim, bir adım sportmen Bir adım sevda benim, bir adım vuslat Bir adım sevgi benim, bir adım saygı Bir adım cesaret benim, bir adım huzur, mutluluk Bir adım onur benim, bir adım özgüven Bir adım yaşam benim, bir adım özgürlük Bir adım demokrasi benim, bir adım laik cu