Nurullah Genç nice yazarların, şairlerin ilham kaynağı olan İstanbul tutkusu üzerinde duruyor, pek çok aşina semtin sokaklarında yürüyor şair duyarlığıyla... yağmurun inceden yağdığı yerde açan gül acıyı damıtır solar ağustos böceği düşünce derde içine kuşların sevdası dolar ölü bir mahzene gömüldü kibir artık sevsen de bir, sevmesen de bir

Şaîrê sirûda neteweyî “Ey Reqîb” Dildar (Yûnis Raûf) di 20ê Sibata 1918an de li Koyeyê ji dayik bûye. 1948an li Hewlêrê koça dawî kiriye. Dildar di serdema guherînan û derketina rêbazên edebî de jiyaye. Di nav kurdan de amadehiyeke Klasîzm, Romantîzm û Realîzmê hebû, yanî ew di di qonaxa dawî ya Klasîzmê, naverasta Romantîzmê û di destpêka Realîzmê de jiyaye. Ji ber vê, bi zelalî krokiya van rêbazan di şi‘rên wî de têne dîtin. Dema meriv li şi‘rên Dildar dinêre meriv bi zelalî tevliheviyeke van her sê rêba

“Dema ku min dest bi hûnandina helbestan kir, ti dîwaneke jinên kurd tinebû. Tenê carinan berhemên Dr. Nesrîn Fexrî, Xurşîde Baban li ser rûpelên rojnameyan de dihatin çapkirin. Heya salên 1970yî tenê berhemên sê jinên kurd hatibûn çapkirin. Ev kêmasiya di nava berhemên kurdî de bû sedem ku ez temaya jinê ji berhemên xwe re esas bigirim û girîngiyeke mezin bidim jinê. Heskirina min a ji helbestê gelekî taybet e. Ez ji helbestên hin helbestvanên kurd gelekî hez dikim û gelek caran ji xwe re dixwînim, lê min

“Ahmedê Xanî û Feqiyê dilxûn; Qurnê tarî da pencê rоyê bûn hûn, Ber çevê xwe we didît zelûlî û xûn. Hûn bûn dengbêjê wê dinya tarî, Hûn bûn stêrka geş li nav hezarî, We qazanc kiriye navêd nemirî. Tunebû xwandin zimanê kurmancî; Gul dirêtin bi farizî, erebî, Bi cefa, bi dilê kul û merezî. Dinya kevn tîra xwe dilê we da cî kir, Navê kurmanciyê we unda nekir, Bi wî navî mane hûn nemir. Miletê kurmanc we bîr tîne, Zivistanêd ‘emirê çetin bihurîne, Rоja îrоyîn bihar e, bihara hêşîn e.

Ehmedê Xanî Mem û Zîn’de aşktan tasavvufa, Kürtlerin kaderinden Newroz’a, İblis’ten ontoloji ve diyalektiğe birçok alanda yeni düşünceler geliştirmiştir. Şair bir beytinde düşünceleri için “Mem û Zîn”i bir vasıta kıldığını şöyle vurgulamaktadır: Şerha xemê dil bikim fesane (İçimdeki dertleri açıklayıp efsaneleştireyim) Zînêû Memê bikim behane (Zîn ve Mem hikâyesini buna bahane edeyim) Xanî, duru şaraba benzeyen Arapça, Farsça ve Türkçeyi bir tarafa bırakarak bu kitabı kendi dili Kürtçeyle yazmaya da şöyle d

Bir kadının saçlarını koklayarak öpün, Usulca başını omzunuza koyun, Nefesine yakın olun, Kulağına doğru stranlar söyleyin, Yüreğinizden gelen sözcükler savurun saçlarına, Ve sonra oturup başını dizinize koyun O vakit teslimdir sevdası Ve aşktır o kadın… Dağlarına aşk düşmüş bir coğrafyanın sokaklarında, taşların eksik olmadığı sokakların kültüründe; dili, ırkı, kültürü yasaklanmış bir halkın, kendi dilinde bir şarkıyı dinlemek için köşe bucak kaçtığı şehirlerde büyüdüm. Aşkları gecelere hikaye olan diren

SEN GİBİ Bir çiçek gördüm az önce, Sen gibi zarif, Sen gibi narin, Sen gibi kokan, Dokunsam kırılacak gibiydi dalları, Koklasam küsecek gibiydi hali, Sen gibi zarif, Sen gibi narin, Sen gibi kokan, Bakmaya kıyamadım ihtişamına, Sökmeye kıyamadım toprağından, Sen gibi zarif, Sen gibi narin, Sen gibi kokan.

Yetişemediğin cenazeye benziyor dünya.

Zaman ve Balık Temmuz gibi bir Kasımın gölgesi, ayın ikisi: Tanıdık bir iskelede uyandım, saat öğleye on kulaç. Küf kokulu kırmızı bir kovada, nefessiz aç ve susuzdum, “yorgundum ama uykum yoktu o uğursuz kıyıda”. Yukarı çekilirken canhıraş, yanaklarım paramparça, cennet pembesi, sonumdan haberdar, kılçıklarım kırık. Pulsuz bir şiir kadar çıplak alnım, kocaman olacaktı yüzüm, kırış kırış, kuyruğum incelecekti yelden bir perde gibi; Suda bir parıltı, dip aynada bir karanlık bir yüzgeç eksik, bir yüzgeç fazla

Mesut Odman’ın şiir yayımlama alışkanlığı, bir bakıma, Ergin Günçe’nin altmışlı yılların sonlarına doğru fakülte kantininde onlara anlattığına benzer. ODTÜ’de iktisat hocası, aynı zamanda Sosyalist Fikir Kulübü üyesi olan ve 1983’te bir uçak kazasında yitirdiğimiz bu şairimiz, “Çocuklar, ben illegal bir şairim; yazıp yazıp çekmeceme atıyorum” dermiş aralarında Odman’ın da bulunduğu birkaç öğrencisiyle söyleşirken. Odman’ın 1995 tarihli ve Sessiz Yürüyüş adını taşıyan ilk kitabı, bu anlamda, onun legale çık

Gönül gözü ile görmedikçe herkes kördür Gönül gözü ile söylemedikçe herkes laldır Konuştuğunu bilen Bildiği kadar konuşan insan güzeldir.

Bilmeyince, Sanki daha çok anlıyor insan ne yaşadığını. Daha çok hissediyor gerçekleri, susuyor. Bilmeyince işte. Daha çok ezberliyor insan kendi adını. Her adımı korkusuzca atabiliyor. Hissedince, Korkuyor ve sınır koyuyor insan hayallerine. Endişe ediyor, saçma sapan çabalıyor kendince. Ara veriyor hayallerine ve düşlerine. Bir hisle ağlıyor işte...

Ali Karasürmeli, Deniz Özgür Oğuz, Derya Özge Arı, Doğu Gönüllü, Ece Evren, Emel Güneş, Ferhat Çeçen, Gülsüm Ayışığı, Gülcan Bacaksız, Hanne Alan, Mehmet Arutay, Muhammet Baran Aslan, Nesrin Ok, Ramazan Ok, Safiye Alkan Parıltı, Sevilcan Aktaş, Devrim Vural, Zabit Çakmak, Zeynep Yılmaz. 19 şairin kaleminden süzülen duygu ve sanat dolu şiirler sizlerle buluşuyor. Yılların birikimi olan seksene yakın şiir bir araya geldi ve antoloji oldu.

Bazen öyle bir kaptırıyoruz ki kendimizi hayata; hiç durmadan, nefes nefese koşturuyoruz. Arada bir durup etrafımıza bakmıyoruz ya da geçen günlerin münazarasını yapmıyoruz kendi ruhumuzla... İşte! Siz sevgili dostlarıma bir durak olsun diye ortaya çıktı Şiirde Durak… Her şiir eşlik edecek ruhunuza ve alıp götürecek sizi gitmek istediğiniz düşler bahçesindeki o özlenen yere… Bazen düşündürecek, bazen güldürecek, bazen ağlatacak... Kendini kaybettiğin anda huzurun arayışıdır, özünden bir parçadır Şiirde D

Bazı insanlar iki kelimeye bağlarlar: &`;Seni seviyorum!” sözü güven verir sanıyorlar. Her seni seviyorum diyene inansaydık işimiz yaş bizim… Sanıyorlar ki; &`;Seni seviyorum!” sözünün söylediğinde karşısındaki de inanır, seni sevmeye başlar. Oysaki &`;Seni seviyorum!” sözü bazen askıda kalır, sevmek bazen yetmez. Ağızdan çıkan seni seviyorum sözleri yüreklerde tutulmuyor maalesef...

Gökyüzüyle eylül arasında Yapraklarını usulca güneşe çeviren bir ağaç Sesin ondan yeşil Sesin ondan daha ağaç Sesin birbirine değmeyen iki kanat göğsümde...

Yayınevimiz olarak yazarımızın "Hâl Durakları" serisi olan ikinci kitap "Dokunuş"u sizlerle buluşturuyoruz. Sizi, kendiniz ve etrafınız ile ilgili düşünsel bir dünyaya şiirsel bir dille götürmeye aracı olacak bu kitabımızı sevgiyle okumanızı diler, şairimizin kitaba yaklaşımını gösteren bir kesiti paylaşmak isteriz... "Değerli okuyucu, bu kitap baş tarafta belirtilen esinin ışığında bunca yıldır yapılan gerek iş seyahatlerinde dinlenme anında, gerekse kişisel gezilerde hissedilenlerin kalem ile ortaya

Tarihe, insana ve dünyaya dair öğeleri şiirlerinde ustalıkla kullanan Metin Kaplan; Türk edebiyatında iyi izler bırakma, gelenek ile modern arasında kalemiyle köprüler kurma hedefine ikinci kitabıyla devam ediyor. “atlar çekiyordu savaş arabalarını ben gördüm, davullar çalıyordu Büyük İskender ve üçünüz bana siz söylediniz “dünya bir kader “ ona düz, sana yuvarlak, bana köşeli.”

Baktım ki yazılmıyor Yazamadım satır satır Tortop ettim Attım hikâyeyi Buna mecburdum Çünkü Acısı beni yakar Seni sızlatır Mademki İstiyorsun dinlemeyi Günah benden gitti Öyleyse Kulağını bana ver Unut her şeyi Neylersin kader bu Dost misali Hep yanımda durdu Sağ gösterip Sol vurdu (...)