Hacı babam pavyonculuğuma pek ses çıkarmaz da, gazino satın almama da razı olmaz doğrusu.” “Ee, doğru ya... İhtiyacınız mı var. Yemen'i sıyırıp da gelmiş derler rahmetli deden için.” “O kadar da değil. Yolda yolakta, dört millette pay dağıta dağıta, ancak kendi soyuna yetecek kadarını kurtarmışmış. Hepsini getirebilseymiş, Antep bizim, biz Antepli olurmuşmuşuz çoktan. Ama dediğin gibi, çalışmaya da ihtiyacımız yok şükür. Geçelim parayı pulu. Mesele başka ve ciddi ağam.”

Elbette hayat devam ediyordu ama ben eski işim gibi bir işte çalışırsam hayat çok da devam etmeyebilirdi. Onun için ne yapıp edip sevdiğim bir işte çalışacaktım. Dostoyevski kumar borçlarını ödemek için kardeşinden para istemiş ve “yeni kitabım çıkar çıkmaz paranı ödeyeceğim,” demiş. Kardeşi de yeni kitabının ne zaman çıkacağını sorduğunda Dostoyevski gayet serinkanlı, “her şeyi tamam, bir tek yazması kaldı,” demiş. Sokrates’teki sakinlik olmasa da Dostoyevski’deki serinlik bende mevcuttu. Her şeyim hazırdı

"Vardığın yer gittiğin yol kadardır, fazlası değil Sahibi olduğun bilgi, hacmidir beynin fazlası değil Eğildiğin kadardır kamburun, kul olduğun şahına Öptüğün el kadardır yaladığın yerler, fazlası değil... Görünmez kılar bir an yaşanan her gerçekliği Cehalettir kaftan diye giyindiğin, fazlası değil. Ne aldıysan kirin, kârın evrende kalır bazen, Küçük bir lekedir topraktaki varlığın, fazlası değil…"

Sokrates, “Akıllı insanlar herkesten ve her şeyden, sıradan insanlar kendi deneyimlerinden öğrenir, cahil insanlar her şeyi bilir” demiş. Sevgili Nevzat Gülsoy’u bu sözdeki “Akıllı İnsan” tanımına ne kadar uyduğunu kendisini tanıdığım ilk günden itibaren yaşayarak gördüm… İşte böyle bir insan ailesini, dostlarını, çevresini ve ülkesini güzelleştirir. Paylaştığı hikâyeleri beni kimi zaman düşündürdü, kimi zaman üzdü kimi zaman da güldürdü. Şimdi bu hikâyelerin bir kitap haline gelmesi ve geniş bir okuyucu ki

yumuk geçen günler tanımsız mevcut hisle titrek muhtacı tayında geri dönüşü gergince; ergin dokusunun geçişme renklerinin tonları kör kuyulara yaklaşık pusulada saf Su zihin; kahini kendi yetiştirir mi?

"Girit’ten gelen mübadiller, Ayvalık’ın Cunda Adası’nda bir tür getto oluşturmuşlardı. Türkçe bilmediklerinden, kendi aralarında, Rumca konuşup anlaşıyorlardı fakat yerli halkla anlaşmak kolay değildi. Anadolu insanı, Kurtuluş Savaşı’nın acı anılarını unutmamıştı henüz. Belleklerden silinmeyen o acılardan kaynaklı yargılarla Türkçe bilmeyen Girit Mübadillerine “Kritikos” diyor, Türk olduklarından kuşku duyar gibi bakıyor, kendilerinden değilmiş gibi davranıyorlardı. Oysa onlar da Türk’tüler. Girit fethedili

"bir silah olarak şiir bir kitap olarak silah, okunaklıdır. diz çökmeyeceğim beni ağaç kovuklarına yakıştıran tarihe bizim bir zamanımız var."

Babası hep yaptığı gibi ayağını altına almış oturuyordu. Sabah kalktığından bu yana kim bilir kaçıncı sigarasını içmişti. Avurtları giderek daha da çöküyor, yüzüne limonun, yeşile çalan sarılığı yayılıyordu. Ona karşı ilk kez, yüreğinin derinliklerinden gelen, adını koyamadığı bir duygunun, sınırlarını zorladığını fark etti. Aslında bunun adı acımaktı. Yapmayı düşünmediği şeylere doğru itiyordu onu. Gidip yanına oturdu. Belli soluklanmalarla değişen yaşamının karanlıklarında, hala baba kızı paydaş kılacak b

"Bir güne her ne kadar yirmi dört saatlik birim biçilmiş ise de aslında bu birim yirmi dört bin birimi ve daha fazlasını içerir. Biz insanlar için yirmi dört saat, otuz gün veya elli iki hafta ile sınırlı kalabilir. Ancak yaşam dediğimiz bundan daha çok fazlasıdır. Bir ağaç için kökünden dalına uzanan zaman veya bir balık için oltaya yakalanma anı kadar sürebilir. Zaman kavramı çift yönlüdür. Kimimize göre artarken kimimize göre düşer. Büyüyen bir çocuk için artarken, yaşlanan bir beyin için azalır. Günler

"Aydınlık, ışıl ışıl bir yerdi Emre’nin hayalinde canlanan o kentler... Burada çocuklar soğuk havalarda üşümüyor, yemyeşil kırlarda koşup oynuyordu. Hasta olan çocukların bazılarını amcalar toplanıp bir daha hiç gelemeyecekleri çok uzak bir yere götürmüyordu! Hemen iyileşiyordu hastalanan çocuklar orada..."

Ne Zaman Geçsem Yüreğinin Yanından Çime Düşer Hasret Türküleri Gözlerin Sanki Mülteci Kampları Ben Seninle Sevdim Dağları Bakışların Umut Bağları Mutluluğa Boğardın Geçtiğin Sokakları Gülüşüne Boyardın Günleri Şarkılarına Nota Olurdu Çocukların Elleri Kelebeğin Heybesine Doldururdun Sevinçleri Ben Sana Olurdum Bayram Yeri Ve Mektupluğa Verirdim Gülleri Nasıl Yitirdik O Günleri Duruyor Mu Gül Kurusu Mektupların

"kartondan biçilmiş maskesiyle günlerimize saldırgan bu tarihten şiir midir bizi kurtaracak olan"

Uzakta, ipeksi bir duygunun İpeksi dokunuşları gözlerime takılıydı İçimdeki katliamlarına aldırmadım Ellerim gözlerine boyun eğdi Benlibizdik Seviyorum -bak bak kuş uçuyor –

"inandığım kesinlikler keskin bir yanılsama oluverdiler inkarımı biriktirdiğim kavanozda yıllandı yutkunduğum iç sesim" "kanatsız gökyüzü ayaksız toprak yerini yadırgamış taşlar silahsız kaşlardan süzülen kan eritilmiş hınç. nasıl kaçarız bu savaştan?"

Gümüş Ay, Karanlık Ay, Çamur Ay ve Kadın Ay, ayrı ayrı ele alındığında birer bağımsız kitap olarak kabul edilebilir olsalar da nehir-roman olarak yazılmıştır. Bu dört kitap yaşam çizgimin farklı dönemlerinin biraz ekspresyonist, biraz sürrealist ve biraz da büyülü gerçekçilik tarzında dile gelişi... Ekspresyonist; hani insanın yüreğine bıçak gibi saplanan o ilk bakışta kaba resimler vardır ya... Gerçeküstücü; hani o masalla karışık anlatımlar... Yaşadıklarımdan bazı kırıntılar değişip dönüşerek kitaba girmi

“Kimi zaman beden şiir için bir çıkmazdır. Hangi düşünce, hangi duygu, hangi nesnenin etrafında dönerseniz dönün, varacağınız yer bedendir. Özge Özgen şiirde bedeni "su" ya yatırıyor. Ondan kaçmıyor, uzaklaşmıyor. Aksine onunla çiçeğe, böceğe, ormana, nehirlere, denize ve elbette şehirlere akıyor. Geçtiği, değdiği her şey bedeni genişletip derinleştiriyor. Beden çıkmaz olmaktan çıkıp şiir oluyor ya da şiire yol oluyor. Kendiyle kalan, kendiyle çoğalan, yutan ama boğmayan, gülü suyla kesen bir şiir.”

"12. yüzyılda yaşamış olan Genceli Nizami, Azerbaycan asıllı bir şair olmasının yanında bir düşünce ve bilim insanıdır. Eserlerinin büyük bölümünü Farsça yazmış olsa da Azerbaycan Türkçesiyle yazdığı bir divanı vardır. Ayrıca Nesimî, Fuzulî gibi tarihten bugüne gelmiş büyük şairlerde olduğu gibi Nizami de astronomi, tıp, geometri gibi dönemin önemli ilimlerine hakimdir. Fars edebiyatında hamsenin kurucusu olan Nizami, manzum aşk hikâyelerinin üstadı kabul edilir. Düşüncelerinin etkisi Fuzulî’nin Leyla ve Me

"Yıllardır yurtdışına insan göçü vermişiz. İnsanlar gittikleri ülkelere kök salsa da ezici çoğunluğu doğduğu topraklardan kopamamışlar. Hatta yurtdışında bir çok ülkede doğanlar bile anne ve babalarının geldiği ülkemizle gönül bağı kurmuşlar. Yurtdışında yaşayan Türkiyeliler bir çok alanda başarılara imza atmışlar. Bu Türkiyeliler arasında yazar ve şairlerimizde var. O yazar ve şairleri hazırladığım Gurbette Siyah Kuşlar şiir antolojisi ve Gurbetten Öyküler öykü antolojisi ile Türkiyeli okurla buluşturmak i

Ne Zaman Yağmur Değse Cama Hasretin Yağar Yüreğime Ben Sürgünüm Kendime Gel De Kavuşayım Yurduma Ne Zaman Kanatları Çiçekli Bir Kuş Bahara Uçsa Önümden Seni Dinlerim Yüreğimden Sensiz Sokaklar Uçurum Ben Körüm Tut Ellerimden Mutluluğa Götür Beni