"Al ! İstanbul senin olsun Geçinmeye hiç gönlüm yok Taşı, toprağı senin olsun Keyfe keder, kayda değer bir şey yok Şimdi bir söğüt gölgesi Olursa da bir kuş sesi Başım künk, başım serseri Keyfe keder, kayda değer bir şey yok Ne hanlar ne hamamlar Ne göğü delip geçen damlar Gelmez bir daha bu demler Keyfe keder, kayda değer bir şey yok."

Uykusu Kaçmış Ayın Alnında Bir Baykuşun Okunaksız Ötüşü Şarapnel Batan Bağrıma Öyle Gözden Ve Közden Sözün Dikenli Tepesinden Bakma Bana Rüzgârını Temize Çeken Çim Uğultulu Çifte Telli Bir Oyun Havası İçinde Üzüm Şarabında Mutlu dalların yırtmacında arınıp yunan beşiğini sallayan yıldızlar usul ve umut dilimin dizelerinde bak ışığına el bastığım yolların yurdunda sırçasına sızmakta şafak"

"Artık uyanmak zamanıdır… Ses… Ses… Sesin Tanrı’ya ait bir anahtar olduğunu bilerek, pencereye yaklaşıp, perdesini yeni çeken güle bakarlar. Gül, yalnızca “gül” değildir. Onu bilerek bakarlar derinliğin renklerine… Ve susarlar. Ve bilirler ki; çiçekler, Tanrı’nın insanoğluna sunduğu güzel armağanlardan, yalnızca bir sesin, renklere bürünmüş halidir… Uykudan uyanan dervişlerin arkasından, akşama kadar hayatı kucaklayacak ve dünya âlemi gezip gelecek ve tekrar dervişin kaşları arasında huşu ile yatacak sözler

"Sonradan başka yerlere yerleşilmiş olsa bile, her insanın ilk ve asıl yurdu; doğup büyüdüğü, çocukluğunu geçirdiği yer ya da yerlerdir düşüncesinden hareketle yazılmış bir kitap bu. Belki de, topraktan, doğadan geldik ve oraya döneceğiz düşüncesinin estetik bir vücut bulmuş hali. Bu duygu-gerçekliği, klasik kültürümüzün vazgeçilmez öğelerinden “mani”lerle dile getiriliyor. Yerel gözlemler, yaşantılar, anılar; antik çağlardan kopup gelen evrensel temalar ve trüklerle desteklenerek veriliyor. Özel olarak bir

"Kimseciklerin bilmediği bir ülkede bir kral, kendi hallerinde topraklarını ekip biçen insanlar, bir de adı “Sevgi Ağacı” olan bir ağaç varmış. Sevgi Ağacı’nın dallarında ardı ardına sevgi tomurcukları açar ve meyve verirmiş her mevsim. Meyveleri hiç tükenmezmiş. Bu ülkenin halkı, o meyveleri yermiş yemesine ama meyveler, zamanla işe yaramaz olmuş. Çünkü bu meyveleri yiyenlerin içinde iyilik, güzellik yoksa insanları çirkinleştirirmiş. Ülkede yaşayan insanların gittikçe çirkinleştiği Kral’ın gözünden kaçmam

“Köylüler de kumsalda uzanan yarı çıplak insanlar içinde kalakalmış vaziyetteydiler sanki. Dağın eteğinde çıkıp, köyün alanına doğru gizlice sığınan onlar ise tiyatroyu izleyerek boyunlarını bükmüş ve yüzleri gerin telleri gibiydi. Her iki taraf da kendisini izlemişti aslında. Görsel empati gibi bir şeyler olmuştu. İlk defa dışarıdan kendilerini görüyorlardı. Empati yapmaya başlamışlardı. "

Bu kitap, akademiye değmiş edebiyatın imkânlarıyla hatıralardan bir köy oluşturma denemesidir.

"İşte böyle… Masum uykundan birdenbire uyanıverirsin, ne şaşkınlık ne mahmurluk; sıçramak neredeyse olağandır. Kendini oracıkta ve buracıkta -uzak yakın bir yerde- hissederken bulur; uzun zaman önce işitmiş olduğun birkaç dizenin çok sesli ve buruk yankısını işitir; kavrayabilirsen belleği ellerinle buruşturup atmak istersin; becerebilirsen belki yeni bir uyku gelir; şanslıysan yine uyursun: “Alıştığımız bir şeydi yaşamak.”

"Öleceğimi, yok olacağımı düşündüğüm topraklarda, yaşamayı seçtim ben; yeniden filizlendim."

Türk şiirinin yüzyıllar boyunca devam eden serüvenine baktığımızda önemli bir şiir birikiminden bahsedebiliriz. Zamandan ve mekândan ârî düşenemeyeceğimiz bu şiir geleneğinde özellikle Cumhuriyet sonrası Türk şiiri hafızalarımızı tazeliyor. Farklı şiir damarları ve farklı poetik metinler okuyucuya zengin bir kültür sunuyor. Okuyucu, Coppe’nin etkisindeki Fikret’i, Bauledaire rüzgarına karışan Hâşim’i, Nerval’i özümseyen Yahya Kemal’i ve Tanpınar’ı, sembolistler denizinde poetikasını kuran Necip Fazıl’ı, Cah

"Böyle güzel bir günde veda ediyorum sana,” dedi yüksek sesle, konuşmuş olmasına kendi de şaşırdı. Balkonun demirlerine yaslandı, eğilip aşağıya baktı. Sonra doğruldu, derin derin içini çekti. Ardından önce ayağının birini, sonra öbürünü aşırdı ve kendini aşağı bıraktı."

20’li yılların başında Devrim’in ondaki cevheri fark ederek dalında uzmanlaşması için Avrupa’ya eğitime gönderdiği bir ismin başardıkları üzerinden anlatacağız. Ayrıca bu çalışma, henüz Cumhuriyet’in ilk yıllarında kadronun genç bir eğitimcisinin 30’lu yıllar ile birlikte aldığı görev ile hem Türk eğimine hem de Türk Devrimi’ne damgasını nasıl vurduğunu ve Devrim’in 40’lı yıllardaki yönünün doğru tayin edilmesinde oynadığı rolü anlatacağız. Bir başka deyişle; Türk Devrimi’nin ilerici, devrimci kalıtına sahi

Her Gece Böyle

Adını koymadığım bir çok ölüyü sırtımda taşıdım “İnsan yükünü sırtında taşır Kalpte değil” Demişti bilge dedem… “Sırtından vurulduğunda ölürsün Sırtında ölüler taşırsın” Demişti az bilge teyzem… Zaman geçti, doğru erdi; Sırtımda ölüler taşıdım Adını bilmediğim ölüleri sırtımda taşıdım Kulak ver dinle; A’yan ın görmediği yeri; Ayaklar öpermiş Gözlerin konuştuğu yeri

Derken, madem ki böyle bir çabaya giriyoruz şairin şiirine dair dergilerde yer almış bütün incelemelere ulaşalım onları da kitaba katalım, dedik. Ardından Çukurova Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi genç akademisyenlerinden Doç. Dr. Bilge Karaga Göllü de kapsamlı bir çalışmasıyla bu çabamıza destek sundu. Böylece İlhan Kemal şiiri üzerinden de olsa günümüz şiirine bir fener doğrultmak istedik… Kitabı yayına hazırlama aşamasında şairin şiirine dair derlediğimiz eleştiri/inceleme, söyleşi ve değinileri birl

"bir ölünün cebinden çıkan not; "herkes beni şair sanıyordu oysa ben sadece aşıktım"

"Yalnızlık, çaresizlik burgacında bir akşam Yürek burkulması dünyanın her yerinde Böyle midir yaşamak ve yazmak buz üstüne Közlenmiş yüreğe banarak kalemleri Yalnızlık, umutsuzluk burgacında her akşam Kim biliyor, kim okur kanla yazılanları Yıllar sonra bir bakkal terazisi altında Kirli bir çıkını sarmaya kullanılmış Atılacak bir kağıt olacak mı kim bilir Kim biliyor, kim yazar kanla yazılanları"

Bu coğrafyada şair olmak zordur Hangisini yazayım? Aşk acısını mı, halk acısını mı?

"Cinnet hali; Döverek, kırarak, ezerek geçirilen bir evreydi. Kaleme, şiire sıçradı Düzeltti, onardı,inşa etti." Hayatın türlü ihtimallerinde şiddete değil sanata, sevgiye, şiire tutunmak en hakiki temenni.. Bir gölge düşer, İnsanın en muhtaç zamanına. Çark döner, Çocuk büyür İnsan değişir Sevda değişmez Şarkıların satırlarında."

"Alp'in kız arkadaşı, siyah giyimli bir adam tarafından kaçırılmıştır. Kız arkadaşını ararken türlü sıkıntılarla uğraşan Alp, bir bilinmezliğe doğru çekilir. Olaylar çıkmaza doğru gitmektedir ve kendisini öngöremediği belaların içine sokar. İntikamın, sadakatin ve ihanetin bol olduğu bir kovalamacanın içinde bulunan Alp'i hiç de kolay bir macera beklememektedir. Alp, kız arkadaşını bulabilecek ve kendini bu kirli entrikanın içerisinden çıkartabilecek midir? "Yaşanan o kadar acı hatıralar, geriye kaldırıl