Masadaki yazı makinasının etrafında duran renkli kâğıtlara ilişiyor gözüm. Ses çıkarmadan masaya uzanıyorum kâğıtların üzerinde kısa kısa anlamsız cümleler: "Armut kapanıyor korkak." "Sessiz yıka çarkıfelek." "Ol gece git."

"Çok sevip saydığım bir kimseyi anlatacağım sana Selim beyi. İlhami Ziya kardeşimi. Kendisi mucittir. Aklı mantığı hep kıymetli. Şehir işgal altında. Ona rağmen hayat aksamadan devam ediyor. Sanki hiç işgal yokmuş gibi, civarda keyfi kıyak dolaşıyor gavatlar. Bir de garip ki şehir aslında açlık yokluk içinde kıvranıyor. Of! Görme hali!"Çağdaş öykücülüğümüzün güçlü kalemlerinden Deniz Tarsus, yeni bir kitapla, Ben Murtaza öyküleriyle geliyor. Yepyeni bir anlatıcıyı, yeni, yaşamın içinden, edebiyat geleneğimi

Seni hiç tanımadılar. Gerçek seni. Kimsenin bilmediği ve bakmadığı gerçek seni düşünüyorsun. Artık zenci şarkıları yok. Artık ikiyüzlülük de yok. Kimse sana zarar veremeyecek. Ruhun uçacak ve artık hiçbir zenci diz çökmeyecek.Amerikalı yazar John Keene, bu olağanüstü öykü kitabında siyahîlerin oluşturduğu tarihsel algıya öykülerle bakıyor. Bunun yanında, Amerikan edebiyatının öteden beri sürdüregeldiği tüm anlatım biçimlerine, tüm klasik ya da deneysel çaba ve örneklere göndermelerde bulunuyor. Büyük bir ba

“Bira şişeleri vardır sahilde. Banklar boşalmış, yıkık binaların köşeleri tutulmuştur şimdi. Lokantalar açıktır. Arabalar geçer, midye çıkmıştır, polis köşe başlarını tutmuştur. Işıkları sönmüştür odaların ve köpekler oradadır; büyük, parlak, korkunç gözleriyle.”Genç öykücüler kuşağının dikkat çeken kalemlerinden biri de Özkan Ali Bozdemir, yadırganmış, tıpkı yukarıdaki alıntıda yazarın betimlediği gibi, ancak karanlık saatlere “gönderilmiş” bireylerin dilinden, bakış açısından yazdığı bu öyküleri sarsılara

"İskemleleri içeriye taşıyorum. Bir ağlama sesi geliyor yukarıdan. Kontrplak kapıyı yarım kapatmışlar. Sokağa açılan küçük kapı da aralık. Müzeyyen Hanım'ın acayip pabuçları duruyor merdivenin başında. Onun ağladığını düşünüyorum önce; her gelişinde mutlaka ağlar çünkü, gelininden söz açıldıysa. Sonra bakıyorum: ağlayan annem. Elinde bir kâğıt var."

Acıya dair hiçbir kitapta yazılmayan şeyleri bilir, bildiklerini paylaşmaktan çekinmezdiler. Zaman en iyi ilaçtır, diyen birisi çıkınca yüzleri kararır, zamanın ilacı olsa kendini iyi ederdi, derlerdi. Bizim kafamız karışırdı. Hikâye akıp gitsin, araya başka şeyler girmesin isterdik. Sabırsızdık. Arzu Alkan Ateş, başka bir dünyadan, kendine özgü bir sevginin içinden yazıyor öykülerini. Satırların içinden yansıyan gerçeklik, o dünyanın yabanıllığından geliyor. Çağdaş öykücülüğümüz için bir katkı, özgün bir

Gökyüzünde ardı ardına iki kez şimşek çakması ile aydınlandı. Geçici bir süre karanlığı yaran şimşeklerin ardından yüksek oktavlı patlamalarını sıraladı. Evlerdeki pencere camları şakırdadı, bazıları da kırıldı. Hava boşluğunda hızını arttıran rüzgâr yeniden hareketlenmişti. Yağan yağmur damlaları da pencerelerden dökülmeye başladı. Aynanın önündeki saat masanın üzerine kapandı. On ikilerdeydi saat. Şimşek tekrarladı çakmalarını ve aydınlık yenilendi âdeta. Sokak başında aydınlık ve aydınlığın arkasında bir

"Bir kaldırsam başımı, gözlerim çakmak çakmak, bir açsam ağzımı, çıldırmış gibi dökebilsem bildiklerimi, gördüklerimi, gözlerimin önünde alabildiğince güçlü bir kıyamet kopar. Kara bulutlar alır götürür beni boşluğa, yıldızların kaydığı ya da gözlerde kısa süreliğine körlük oluşturacak şimşek çakmaları arasından bir süzülüşle parçalara dönüşümü ve yok oluşumu izlediğim anları bir anlayabilseniz. Bir açıklık getirsem içimdekileri, konuşturmaz kapatırdınız ağzımı. Bu birinizi suçlamanın yüzüne vurulması, yüre

Aklımın kıyısına oturdum. Ay sıcağı vuruyor. Bulut turuncu, rüzgar ıslak. Savrulan yıldız tozları etrafımda dönen harflerden kelime öbekleri oluşturdu. Halihazırda bekleyen kalemimin önünde hizaya geçtiler. Hepsi heyecan içinde. Uzun zamandır baskılanmış hissiyatım harekete geçti. Orijinal ve bir o kadar da usturuplu cümleler oluşturdum. İsmi lazım değil bazı kelimeleri dahil etmedim. Onlar ahengi bozuyor. Ayrıca üslubuma da yakışmıyorlar. Hizaladığım has cümlelerimin birçoğuna metafor kaftanlar biçtim. İr

"Ne var burada, düğün dernek falan mı?" "Ne düğün derneği gelinim, o binada hastanede çalışan bir kızımız vardı, hemşireydi. Dün gece kendini apartmanın bahçesindeki ceviz ağacının dalma asıvermiş, onun defin işleriyle uğraşıyorlar." dediğinde, Ceren'in dizlerinin bağı çözüldü. Birlikte bir hukukları vardı. Ne kadar öfkesi olursa olsun, içi sızladı. Vicdanı ağır bastı, yapmak istediklerinden utandı, pişmanlık duydu. Biraz kendini toplayınca dayandığı duvardan ayrıldı. Gerisin geriye yürüdü, uzun ve sessiz s

Bu arada yol arkadaşı olan Gizemli Adam elini Ahmet Beyin omzuna koyup; "Eee Ahmet Bey, misafirlik bitti artık. Ebedi yurduna hoş geldin!" dedi. Ahmet Bey önce afalladı ama sonunda kahkahayı bastı ve" Sonunda misafirlikten kurtulduk ha!" diye haykırdı.

Ölümü de hayatı da yaratan Allah'dır Her insan ölümü tadacaktır. Ancak bunun vaktini bizim bilmemiz mümkün değildir. Onun ilmi Allah'a aittir. Bir veli zatın da buyurduğu gibi: ''Ecel mukadderdi. Tagayyür etmez.

Kentin Hayaletleri ve Sahipsiz Konuşmalar adlı romanlarıyla tanınan İnan Palancı bu kez öyküleriyle okurla buluşuyor. İnan Palancı Su Sesi‘nde, acının, şiddetin, yoksulluğun, göçlerin hüküm sürdüğü bir coğrafyadan sarsıcı hikâyeler anlatıyor.Okuru düşle gerçek arasında büyülü bir belirsizlikte bırakan etkileyici öyküler…

“Şimdi artık eve dönme ve kışı ta oralardan koklayıp bana haber eden Muazzez’imin menekşelerine tekrardan can verme zamanıdır.”Muhabbet, şefkat, özlem, kaçıp saklanmak, geri dönüp durmayı, beklemeyi göze almak. Sessiz acılar, direnilen önyargılar, ayaklanan öfkeler…Tüm zamanlardaki insan halleri.Tabağa alındıklarında şarkılarını kesen pişiler, balık tutarken pilli radyosunu Zeki Müren şarkılarına ayarlayan kalbi babalar, gülümseyince yüzü mermer beyazından gül pembesine geçen kaybettiği kızıyla kanat çırpıp

Nermin Tenekeci ilk kitabı Yoksa’da, hafızanın katmanları arasında gidip gelen karakterleri ile insani özün ortaya çıktığı ‘an’lara dikkat çeken öyküler kaleme almıştı. “Uzun, uzak, ücra yerlerde, sahipsizliği, çarpıklığı ve tenhalığıyla iç burkan benzin istasyonları gibi” kendi kaderlerine terk edilmiş insanlar, hayatlarının kendilerini savurduğu yer neresi ise orada masumiyet ile suç arasındaki ince çizgide dolanıp dururlar. Her şey bir anda olup biter; “bir şimşek çakımı, bir akbil basımı esnasında... Bi

Şizofreniyle mücadele eden birinin karmaşık zihinsel dünyasına dalın ve komadaki bir adamın rüyasında bu dünyayı keşfedin. Gerçeklikle rüya arasında sıkışıp kalan bu etkileyici hikâye, hayal gücünüzün sınırlarını zorlayacak ve sizi büyüleyecek.

Mermi olmaktan mutlu bir hayat yaşıyor babam. Tunç ve MKE çeliğinden mülhem mutlu bir hayat. Hedefi belli. Kilitlenmiş. Saymıyor. Sorgulamıyor. MKE olduğu için yorgun bir mermi değilmiş üstelik. Hep diri, hep devletinin emrinde, hep askere yeni katılmış yirmilik bir fişek. ‘Peki, bu hikâyede yorgun mermi kim baba,’ diyorum içime doğru. ‘Bak, herkes şarjöre gizlenmiş bekliyor?’ Kuddusi Demir öyküleri bir başlangıç, alabildiğine çocukluk. Modern bir hikâye coğrafyası dört yandan fışkırıyor. Güncel kavgalarla

Damdaki Kemancı romanı ile tanınmış olan Yahudi yazar Scholem Alejchem, bu kitapta yer alan otuz hikâyesi eski Çarlık Rusya’sının bir yansımasıdır. Yahudi bir ailenin Amerika’ya göçünü anlattığı birbirine bağlı bu hikâyeleri ile insanların yaşama zorluklarını kaleme almıştır. İnsanın kendi dramının bilincine karşı tek silahı hicivdir. Yazar, eserin başından başlayarak; ezilmiş, zavallı bir toplumu hiciv ve acı bir hüzünle ele almaktadır. İşte bu hiciv yönlü anlatımından dolayı Scholem Alejchem’in “Damdaki K

“Doğanın ve yaşamın gerçekliğiyle insan yüreğinin, vicdanının ve bilincinin sınandığı çarpıcı olay, duygu ve durumlarla öyküden öyküye tatlı bir yolculuk edeceksiniz!” Müslüm Kabadayı/Edebiyat Öğretmeni/Yazar *** “Elinizdeki edebiyat ürününü okurken, İstanbul ile Zürih arasındaki gönül köprüsünden geçip, fırtınalı kalplerin tanığı olacaksınız. Böylelikle insanları daha çok sevecek; sevginin, sevdanın, aşkın engin gücüne inanarak, mutlu olacaksınız.” Kemal Yalçın/Öğretmen/Araştırmacı Yazar *** “Bu yapıtta di

Doğukan İşler’den tüm kalem yontanlara, yonttuktan sonra kalemlerini tutup öpenlere ve yazmasa deli olacaklara ithaf edilmiş yeni bir öykü toplamı: Dervişin Kulağı. Çocuklar, kediler, dervişler, mezarından kalkıp gelenler, uçarken yağmura yakalananlar... İşler, düşlemini ustaca kâğıda dökmeye devam ediyor Dervişin Kulağı’nda. Rüyalardan, hayallerden, kendi yazı evreninden; fantezi ve gerçekliğin katışıp ayrıştığı bir âlemden sesleniyor okura. Kanın doğru damarlarda aktığı, sulayacağı yeri kimselere danışmad