Halid Ziya Uşaklıgil, Servet-i Fünun ve Cumhuriyet Döneminin kurucu yazarlarındandır. Hikâye türünün de Türk edebiyatındaki ilk gerçek temsilcisi olarak kabul edilir. Halid Ziya Uşaklıgil; hikâyelerindeki üslup, teknik, hikâye kişileri, işlediği tema ve ele aldığı konularla Türk hikâyecilik tarihinde bir aşamadır. Dolayısıyla hikâye türüne getirdiği üslup ve teknikle hem kendi dönemindeki, hem de kendisinden sonra gelen hikâyecileri etkilemiştir.İzmir Hikâyeleri, Halid Ziya’nın ilk gençlik yıllarını geçirdi

Çocukluğumdan, beri geçtiğim patikadan ilerlemeye çalışıyorum. Soluk soluğa kaldım. Ben yolu değil yol beni takip ediyor. Küçükken babamın ağaç kesişi geçiyor geçiyor, gözlerimin önünden. Çatırtıyla alıyor akçam babamın bedenini altına! Kesim motoru akçamın gövdesindeki budakta takılıp kalıyor.**Bana kâğıttan gül yaptı, kıvırdı kıvırdı, altından sıkıştırdı. Kırmızı gül açacaktı sanki. “en sırrımı kimseye söylemem, benden güzel gül yapan yok ”dedi. Her şeyimiz kâğıttandı sanki. Sevda gibi, para gibi, ev gibi

“İstanbul yıllardır bir simge arayışında. Bunun için reklam şirketlerine bile sipariş veriyor günümüzün aklıevvel politikacıları. Lale mi olsun, Kız Kulesi mi? Boğaz Köprüsü mü? Sultanahmet ya da Süleymaniye gibi camiler, Topkapı gibi saraylar ve Ayasofya var aday olarak. Olanlarla yetinmeyip çılgın projeleriyle şehre damga vurmak isteyenler de var. Oysa şehir neredeyse kurulur kurulmaz simgesiyle buluşmuş. Onu sikkelerine basmış...” Gündüz Vassaf, ustalıklı kalemiyle binlerce yıldır gelip geçen medeniyetle

Mia, meraklı ve cesur bir çocuktur, bilim sevgisiyle doludur. Okula yeni başlayan arkadaşı Albert ise diğerlerinden farklıdır ve bu hemen Mia’nın dikkatini çeker. Kimseyi dinlemeyen ve kendi hâlinde olan Albert Marslı olabilir mi diye düşünür. Albert hakkındaki gerçeği keşfetmeye kararlı olan Mia, harekete geçer ve kalpleri ısıtacak bir dostluk kurulur. Otizm ve empati üzerine yazılmış eşsiz bir öykü.

Uzun öyküler yazmak ve okumak hayatı kısaltır. Kaprisli, sürprizli, zamansız olmak kısa öykünün doğasında vardır. Munislikten, dakiklikten, tahminlerle örtüşmekten hoşlanmaz. Kısa öykü, basitçe, oluverir. Kısa öykünün derinlikten yoksun olduğunu söyleyenlere yüz verme. Onları zamanında kimbilir kimin insanlık macerasını eksiksiz anlattığı şu kısacık öyküyle yanıtla: "Doğdum, yaşadım, öldüm." Uzun bir öyküden kelimeleri atarak kısa bir öykü yaratabileceğini sanma sakın. Kısa Öykü, huyu kurusun, ta

ZÜMRA VE ZÜMRA Bir kadın bir kız çocuğunu evlat edindi. Kadın ve çocuk hemen kaynaştılar. Eve geldikleri ilk gün sıcacık bir banyo yaptırdı ona. Enginar yemeği pişirdi. Sofrayı hazırlarken pembe güller olan vazoyu da koydu masaya. Sonra sofraya oturdular birlikte. Kadın salatadaki manii göbeğini çocuğun ağzına uzattı. Çocuk kendini değerli hissetmenin hazzını tadarken gözü buzdolabının üzerine tutturulmuş fotoğrafa takıldı. Kendi ve onu evlat edinen kadının fotoğrafıydı bu. Şaşkın bir halde: "Bu fotoğrafı n

Duyguların sarkaç misali salınımının pencerelerden yansıması Acılarla sevinçlerin, korkularla sevginin, yalnızlıkla kalabalıkların dansı Kendisiyle baş başa kalanların, içerideki depresif hâlleri Vazgeçmenin, cesaretin, seçimlerin yol ayrımı Karanlıkla aydınlığın sonu gelmez, başı bilinmez savaşı Hep aynılığın kekremsi tadı Durgunluğun tanıdık tortusu Şiirsel anlatımlı denemelerin öykülere yolculuğu Yaşamdan bilinç akışı yoluyla anlatılan kesitler An’lar... Çimen Erengezgin bu kez minimal öykülerin tadını b

Bir gün çook uzaklardaki sıradan bir adaya bir yabancı gelir ve artık ada sıradan değildir. Böyle başlar görkemli macera! Muhteşem Terzi, önce boş bir dükkân tutar. İçine rengârenk kumaşlar, iplikler dizer. Bu kumaşların, ipliklerin esrarengiz ışıltısı bütün adayı sarmaya başlar. Küçücük dükkân, kocaman bir yer olmuştur artık. Dünyanın birçok yerinden yetenekli terziler gelir, işler büyür. İnsanların bu dükkâna müşteri olabilmek için yılda sadece bir hakları vardır. Bu hakkı kaçırmamak için ellerinden gelen

"O, evden çıkınca, “Açıyorum radyoyu, alıyorum kahvemi,” demek isterdim ama o lüks kimde var çok merak ediyorum. Ben arkasını toplamaya yatak odasından başlıyorum. Her ev kadını gibi yerlerden bir şeyler toplamak isterdim ama yok, benim bey cahil görünümlü bir gerçeküstücü. Gün geliyor çoraplarını şifonyerin üstünden topluyorum, gün geliyor kravatını duşakabinin tepesinden indiriyorum. Anlayacağınız benim işim yere dökülenlerle değil, havaya saçılanlarla…" Kocalarından bezmiş kadınlar, sevgililerinin gelgit

Çehov, genç yazarlara öykülerinin ilk üç sayfasını atmalarını önerirmiş. Devrim bunu biliyor. Dördüncü sayfadan başlıyor öykülerine. Sade bir dille yazıyor. Kendinden emin yazıyor. Anlatırken sesi titremiyor. Anlattıkları sahici geliyor okura. Oysa gerçeklik sınırlarını aşan öyküler anlattığı da oluyor. Bunlar da sahici geliyor okura. Hiç Cortazar okumadığını biliyorum ama bazı öykülerinde Cortazar’a yaklaşıyor. Öykülerinin bazılarında Andersen’e de yaklaşıyor ama daima kendi yolunda ilerliyor. Kendi tarzın

“Bir el dokundu bana. Otobüste dokundu. Ayaktaydım. Siyah pardesüm vardı üzerimde. Dışarısı bembeyaz kar. Otobüsün camları buğulanmıştı. Dışarısı karanlıktı. Hiçbir şey görünmüyordu. Yine de camdan dışarı bakıyordum. Yanımdakiler de camdan dışarı bakıyordu. Dışarısı başkalarının dünyası gibiydi. Çamur ve siyaha boyanmış kardı yollar. El değmemiş ağaçların dalları sadece bembeyaz kardı. Yan yana dizilmiş kurbanlar gibiydik. İş çıkışı yorgun argın biz kadınlar. Siyah pardesümün altında siyah kısa eteğim vardı

Kimler çılgın bir öğretmeninin olmasını ister? Baştan söyleyeyim bu biraz ürkütücü olabilir. Hele de o öğretmenin etrafında soru işaretleri, kediler ve sosisli sandviçler uçuşuyorsa. Tabii bunların mantıklı bir açıklaması da mümkün. Ama ya değilse? Kahramanlarımızın okula yeni gelen öğretmen hakkında oturup ciddi ciddi düşünmeleri gerekiyor. Kim bu Çılgın Öğretmen ve nasıl birisi? Okulda kulaktan kulağa dolaşan fısıltı gazetesinde söylenenler doğru olabilir mi? Bakalım bu kez arkadaşlarımız fısıltının mı y

Hırsız olmak veya açlıktan ölmek arasında bir seçim yapmak zorunda kalan yoksul bir adam, yağmurdan korunmak için toplu mezara dönüşmüş bir harabeye, Raşomon Kapısı’na sığınır. Orada, alacakaranlıkta, cesetlerin saçlarını yolan ihtiyar bir kadınla karşılaşır... Kurosawa’nın muhteşem filmine esin kaynağı olmuş “Raşomon” ve “Koruda” öykülerinin yanı sıra “Örümceğin İpi”, “Cehennem Tablosu” ve “Burun” öykülerinden oluşan, Ryunosuke Akutagava’nın insani ihtiyaçları ve kusurları ustalıkla ortaya koyduğu bu derl

Yeryüzü dediğimiz kaypak yerden ışık bir anda çekiliverse... güneş elini, ay eteğini çekiverse... dev bir örtü açsak gökyüzünün tam altına ve düşen yıldızları toplasak tek tek... geriye kalan şey karanlık değil, çırılçıplak soyunmuş, artık ışıktan korkmadığı için hiçbir şeyi saklamaya gerek görmeyen insan doğası olurdu...Genç öykücülüğümüzün dikkat çekici isimlerinden Ayça Erkol, bu kez “Bir Kış Gecesi Misafiri” ile geliyor. Öyküsünü her yeni kitabıyla olgunlaştıran, çağımızın insani sorunlarının yanı sıra

Şebnem Balevi, çok güzel bir “ilk kitap”la Alakarga Yayınları’nda. Olmaz Diye Düşündüğümüz Şeyler, yaşamımızı çevreleyen büyüleyici düşlerin, olanakların, kâbus ve mucizelerin öykülerini anlatıyor. Çok sevileceğini düşünüyoruz. Papağan -karım ona Mavi adını koydu- her seferinde durmadan öldü, öldü diye tekrar ediyor. Bazı geceler elektrik olmadığı için bütün işi el feneri ile yapmamız gerekiyor. Fenerin ışığında kırık cam parçaları gibi parlayan gözleriyle bizi izliyorlar.

“Kışlar, baharlar, yazlardı. Bir şey anlatır gibiydi gök, bir şey fısıldar gibiydi toprak, bir şeyler hep olurdu, boşuna değildi hayal kurmak, boşuna değildi değişmeyen manzaralar, balkonda bulanık gölgeler oynaşır, derin bir sessizlik başını nereye çevirsen.”Usta bir şairden, Betül Tarıman’dan yeni bir öykü kitabı. Sinekler Şehri, titizlikle işlenmiş, adeta dokunmuş bir dille, duyarlı, etkili bir bakış açısıyla kaleme alınmış öyküler sunuyor okura. Tarıman’ın öyküleri, çağdaş öykücülüğümüzün önemli yapıtla

Akademisyen, köşe yazarı Deniz Yıldırım, sıkı bir öykü kitabıyla edebiyat okuruna sesleniyor. Mümkün, gündelik yaşamımızda bizi köşeye sıkıştıran düşüncelerin, tutumların, korkunç ya da tuhaf düşlerin öykülerini anlatıyor. Toplumsal yaşam, benliğimizi sarıyor; olanaklarımızı sınırlamaya başlıyor. Ama en karanlık saatte aydınlığın geri geleceği de biliniyor... Son derece temiz, yetkin bir dille yazılmış Mümkün’ü seveceğinizi umuyoruz. “Birden, beyaz bir palto belirdi karanlık havada, uzaktaki bir kuzey memle

Daha onu gördüğüm ilk an, çirkin bu adam, diye düşünüyorum. Tamam, kemik gözlüklü, pis sakallı, yeni moda havalılardan ama basbayağı çirkin. Yine de gülümsüyorum söylediklerine, kafa sallıyorum gözlerine bakarak. İlgili görünmek şart. Bu saatten sonra seçenekleri azalıyor insanın. Çirkinse çirkin, içi güzel olsun.”Gözlemekle yetinmeyen bir yazar Nazlı Deniz Güler, tanıklıklarını damıtmayı biliyor. İçi Güzel Olsun’daki öyküler yazarında beklemiş, acısını ona bırakmış, okuruna ancak bundan sonra ulaşmış öykül

Nilgün Çelik’in ikinci öykü kitabı Hotman’ın Öyküleri, okurumuzu Anadolu’ya özgü yeni bir öykü kahramanıyla tanıştırıyor: Hotman. Anadolu folklorunun eski bilge kişilerini anımsatan Hotman’ın yer yer gülümseten, yer yer şaşırtan öykülerini severek okuyacaksınız.“Sis biraz aralanmış, güneş toprağa, köknarın dallarının arasından ince bir çizgi gibi inmişti. Bunu fırsat bilen üveyikler bir sağa bir sola uçuşuyordu. Çok uzaklardan peçeli baykuşun sesi geldi. Hatük Hala’nın omuzları düşüverdi. Hayrına ötmez bu.

“Soner’ in kitabını okuyunca, kendime sordum; ne ders çıkardın bu masallardan, diye. Hiçbir şey göründüğü gibi değil ve her şeyi iyi araştırmak, çağına göre iyi değerlendirmek gerektiğini düşündüm son sayfayı da okuduktan sonra. Belki o zaman yedi cücelerin aslında bakır madenlerinde çürük elmalarla beslenmiş çocuklar olduğunu öğrenmemiz mümkün olur.Sonra Soner’in Demokrazi isimli prensesine ‘...eşitlik ve adaleti, sağlıklı çocukları, özgür basını,insan haklarını, ormanları, doğayı korumayı, barış içinde ka