'Yöneticiler, iktidara saltanat sürmek için değil, millete hizmet için getirilmişlerdir. Ulusa karşı olan görevlerini kötüye kullandıkları takdirde şu ya da bu biçimde ulusal iradenin kendi haklarında vereceği kararla karşılaşırlar. Ulus tarafından ulus adına devleti yönetmeye yetkili kılınanlar, gerektiğinde ulusa hesap vermek zorunda olduklarını bilmelidirler.' Mustafa Kemal Atatürk 'Politikada çoğunluk kuralının haklılaştırılması, onun ahlaki açıdan doğru olduğunu göstermez.' Walter Lipmann 'Tiran ruhlu

Beyaz bir atım olsa, Rüzgârlarla yarışan, Binsem üzerine, Çocukluğumdaki diyarlara götürse beni... Arkadaşlarımla güreştiğim çayırlara, Bıraksa beni. Uzansam boylu boyunca, Tirfil kokan, yeşil çayırlara, Dinlesem ağustos böceklerinin, Aşk şarkılarını... İneklerin iştahlı otlayışlarını seyretsem, Yeni yetme danaların güreşlerini, Saatlerce süren... Sonra acıksak öğlene doğru, Dostlarla yer sofrasına otursak, Açsak torbalarımızı, Çıkarsak azıklarımızı, hep ortaya koysak. Paylaşsak fakirliğimi

Biten 16 yıllık bankacılık hayatımın sonunda akşam eve geldim. Koca tencere irmik helvası kavurdum. Bankacılık sektörünün ruhuna Fatiha okudum. Ertesi gün de götürüp çevremdeki bankacı arkadaşlarıma ve ayrıldığım şubeme dağıttım. Malum Türk geleneklerine göre ölüye helva kavurulup eşe dosta dağıtılır. Hazırlanan irmik helvası ölünün ağzının tadı gelsin, İslam inancıyla kabir azabı hafiflesin gibi temennilerle pişirilir, ben de sektörün azabı hafiflesin ağzının tadı yerine gelsin diye diledim. bu kitabın içi

Kelimelerle yazılmış öğütler ve dualar ruhumun ilhamı ve zihin gücümdür. İnsan, Allah`ın ilham verdiği ve ona bilmediğini öğrettiği kuludur. Ne bir şiir ne de bir masaldır; ne de bir hikayedir. Sözlerim öğüttür ve zikirdir ; duadır. Nefsinize sözlerimin erişmesini ve öğüt almanızı isterim. Allah göklerin ve yerin nurudur. Allah insanları kuşatmıştır. İnsanoğlu, Allah’a kulluk için yaratılmıştır. İbadet etmenin misali, içinde eşsiz hazineler bulunan yıkılmaz bir kaledir. Zikir, ruhunuzun direksiz kubbesidir,

Dünya dönüyor hep aynı yana İçindekiler fırıldak döner her yana Beş parmağın beşi bir değil Benim sözüm sözden anlayana Kimi canavar olmuş kıyar cana Kimi adamlıktan çıkmış benzer insana Nerden baksan tutulur bir yanı yok ki Benim sözüm sözden anlayana Bir yarış var kıran kırana Bir savaş var vuran vurana Vijdansızlar utanmazlar ordusu Benim sözüm sözden anlayana

Bu kez gazete manşetlerinde Suruç yazılıyor Rosida! Katliam, acı, gözyaşı. Ve paramparça olmuş arzular da Başka bir zamanın ağır kokusu. Yıkılmış hayaller, Sararan yüzlerde üşüyen barış Kancık bir pusuya düşen pırıl pırıl duyguların çığlığı. Ahh Rosida !

İstihbaratın, kavram olarak ortaya çıkışından devlet mekanizması içinde millî güç unsurlarından biri hâline gelmesine kadar geçirdiği değişim ve gelişimi ele alan bu eserde geçmişten günümüze istihbaratın kronolojik seyrini okuyacaksınız. Hz. Muhammed (SAV)’in istihbarat anlayışı ve uygulamalarının İslam medeniyetlerinde nasıl özellikle II. Abdülhamid döneminde adından sıkça söz edilen “Yıldız Hafiye Teşkilatı”ndan İttihatçılarla birlikte anılan “Teşkilat-ı Mahsusa”ya kadar kurulan istihbarat teşkilatlarına

Empatiyle beslenen muâsır/çağdaş bir dünya inşâ etmek adına, kendimizle birlikte, yeni nesil hesâbına herkesi tatmin edebilecek medenî bir düşünce tarzı oluşturabilmek, ferdan ferdâ herkese düşen bir vazîfe ve bir sorumluluk olmakla birlikte, bu emâneti devralacak omuzları güçlü ve yüreği insan sevgisiyle dopdolu hakîkî sâhiplerini beklemektedir. İnsanlık ortak paydasında, her insanın iknâ edilmeye ihtiyâcı vardır. Egoizmin bu altın çağında, maddî silahlardan ziyâde, iknâ ve kabul iksîrinin insanlar üzerind

Gözle görünen bir savaşı kucaklıyor, ya insanlığımızı öldürüyorduk ya da insanları. Bambaşka hayatları aynı hikâyede buluşturan kader, bambaşka isimleri aynı hikâye yüzünden öldürdü. Eşit doğuyoruz ama asla eşit yaşamıyoruz. Aynı gökyüzünün altında yaşıyoruz. Güneşin doğuşu da batışı da hepimize aynı. Mutlu, mutsuz, aç, susuz, evsiz, parasız... Geceleri birbirini düşünerek akıtılan gözyaşları... Farklı şehirlerde, farklı evlerde farklı yaşamlar sürdürüyoruz. Aynı gökyüzünün altında farklı savaşlar veriyoruz

Abdullah’sın her dem acı içinde, Dünya da imtihandır her biçimde, Sevilmekle sayılmak o biçimde, Âlem hep imtihan uyan diyorsun.

İçimden gelmiyor yıpranmış sayfalara seni uzun uzun anlatmak; özlemin getirdiği raddede bıraktım yorgun kalbimi. Hiç haberin yok, günden güne eritiyor beni bu hasret. Artık uzun uzun susmayı daha yerinde bir karar olarak görüyor zihnim. Karakışların ardında saklanan güneşi beklemiyor feri solmuş gözlerim. Sana uzun vadede büyük suskunlukları bırakarak sessiz sedasız çekiliyorum gözlerinin önünden. Bana gökyüzünü sevdiren gözlerinden, şiirleri ezberleten sesinden de vazgeçiyorum üstelik. Çatlaklarla işlenmiş

Hayat bize acı ve sert davranmadan önce neden yaşarken yaşatmayı düşünmüyoruz? Bence yaşarken yaşatmayı da bir öğrenebilsek ve ona göre yaşasak hayat bize bu kadar acımasız olamaz. Çünkü bu hayatı bize acımasız kılan ve kıldıran yine bizleriz. Yaşarken `Hep ben!` diyerek karşımızdaki insanı yok sayarsak sonunda herkes birbirine yalancı gözlerle, yalancı sözlerle ve yalancı maskelerle bakıyor olacak. Herkes birbirine kazık atmaya çalışırsa sonunda herkes birbirini kötüleyecek. Herkes `Hayat acımasız, insanla

Mino, biraz farklı bir aslan. Ormanda yeni arkadaşlar edinmeyi ve onlara yardım etmeyi çok sever. Her gün arkadaşı kuş ile gezer ve sohbet eder. Mino, yine bir gün kuş ile ormanda gezerken yavru bir ceylan ile karşılaşır. Ceylan zor bir durumdadır ve yardıma ihtiyacı vardır. Bu durumu gören Mino bakalım neler yapacak?

Klişeler, uzun süre çok fazla kullanılmış ve artık etkisini yitirmiş ifade, fikir ya da ögelerdir. Oysa farklılığı doğuran da klişeler değil midir? Klişeler yumağının içinde doğar farklılık ve farkındalık. Hayat da öyle değil midir zaten? İşittiğimiz klişe hikâyeler, klişeleşmiş aileler, arkadaşlıklar ve aşklar... Hepsi aynıdır aslında. Cümleler değişir yalnızca. Hikâyeler değişir. Gark olduğumuz kargaşalar ve yine içinde bulunduğumuz hayatlar... Hep karşıt fikirlere tutunuruz. Tezat oluruz baştan ayağa. Ki

Payiz, kalemini bıraktı ve ayağa kalktı. Yine kitaplığının yanında tatlı kırmızı rengi ile duran plakçaları ona gülümsedi. On üç plağının arasından Dalida`nın `Concerto Pour Une Voix` plağını aldı ve plakçalara yerleştirdi. Müzik ruhunda uçuştukça aklına gelen sadece Kartal Tibet`in rol aldığı `Zambaklar Açarken` filmiydi. Filmde Oğuz Albatros karakterini nedense kendine benzetti. Onun zambaklar arasındaki asil yürüyüşü, kirlenmiş dünyaya çaresiz bakışı ve Filiz Akın`ın beyaz elbiseler içinde ona gelişi...

Sen bir baharsın, bambahar Fırat.Bazen şenliği çağırıyor sesin, bazen yerlere dökülüyor sarı soluk yaprakların dedim. Sen bir yelkensin Nevra.Rüzgarları arkana alabilirsin. Sen kime baksan bu gözlerinle değiştirirsin dedi. Yeşim Dinçer ilk romanında okuru insana dair her türden duyguyu keşfetmeye davet ediyor. İki kişiye ait bu tanıdık ancak etkileyici öykü ustaca işlenmiş diyalogları, akıcı kurgusu ve samimi diliyle baştan sona sağlam bir bütünlük oluşturuyor. Öyle ki sayfalar akıp giderken okurun kendini

Suç işleyen herkes, suçlu olarak mı doğar? Masumiyet timsali bir çocuk cellat olabilir mi? Henüz çocukluk çağında, üvey babası tarafından mahzene kapatılarak kısacık ömrüne çıplak ve saf acılarla dolu sayısız hatıra sığdıran Cemil`in hayatını okurken her detayı iliklerinize kadar hissedeceksiniz... Ve zulme uğrayan insanların nasıl bir cellada dönüştüğüne şahit olacaksınız...

Dinçer Sağır`ın özgün eseri Luşanta ile Yula, üç perdeden oluşuyor. Tiyatro türünde kaleme alınan bu eser; kurgusu, karakterleri, akıcı ve zengin diyalogları ile okura görsel bir şölen sunuyor. Ah ben! Sevgimden midir bütün bu başıma gelen? İçe sığmayan hislerle dolup taşan ben! Şu kısa yaşamın anlamıyla debelenen... Sende buldum gerçeği... Seninle düşlerim geleceği! Yula, Yula` m...

Bu eser doludizgin geçen bir ömrün;dizelere nakşolmuş her anın,güzelliğin,stresin,dökülen gözyaşlarının sessiz dinletisidir. Okurun gözlerinde biraz yıldız parıltısı, dudaklarında hafif bir tebessüm bırakması dileğiyle...

Mehmet Ali Öztürk`ün kaleme aldığı Mezar Taşı Olmayan Kadın, toplumun bağrında filizlenen hikâyeleriyle yüreğinizi ısıtacak, ruhunuzu sarıp sarmalayacak... Bu hikâyeler, yeni baharda gözünüzü açmaya vesile olacak; baharda açan çiçekler, gönlünüzde meyveye duracak. Bireylerin hayatlarının ince dokunuşlarla, estetik bir biçimde ve akıcı bir Türkçeyle anlatıldığı bu eserde, kendinizi ve sevdiklerinizi bulacaksınız. Her satırında `bizden ve bizim hikâyelerimiz` diyeceğiniz bu eseri okurken gönlünüz dört mevsimi